Room Mate (ที่รัก)

                    
แสงแดดอ่อนๆส่องผ่านม้านทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมาดูจึงรู้ว่าตอนนี้เข้าแล้ววันนี้ผมมีเรียน10โมงผมหยิบโทรสัพขึ้นมาดูตอนนี้เวลา8โมงกว่าๆแล้วผมขยับตัวจะลุกไปอาบน้ำแต่ต้องสะดุดตากับคนที่นอนข้างๆผมมองหน้าพี่วินอย่างหลงใหลคนอะไรเวลาหลับยังหล่อผมใช่มือเกรี่ยปอยผมที่มาบังหน้าออกเพื่อให้เห็นใบหน้าหล่อเหลานั้นชัดเจน
 
“จะแอบมองพี่อีกนานมั้ยครับ” (ผมสะดุ้งทันที่เมื่อรู้ว่าพี่วินรู้สึกตัวแล้ว)
 
“เออ พี่วินตื่นนานรึยังฮะ” (โอ้ยเขิลไม่รู้จะทำตัวยังไง)
 
“สักพักพอที่จะรู้ว่ามีเด็กแอบมองแล้วแอบแต๊ะอั๋งพี่นั้นแหละ”
(โอ้ยทำไงดีอายก็อายเขิลก็เขิลทำไรไม่ถูกเลย)
 
“แหะๆๆๆ งั้นอะตอมไปอาบน้ำดีก๋าพี่วินนอนต่อเลยอะตอมไม่กวนแล้วฮะ”
 
“เดี๋ยวสิจะรีบไปไหนครับ” (พี่วินรีบรั้งเอวผมไว้จนตัวผมเอนไปทับกับแผ่นอกพี่แกทันที่ )
 
“พี่วินมีอะไรรึป่าวฮะ”(ผมรีบถามแบบหลบสายตาพี่วินใจผมตอนนี้เต้นดังมากไม่เพราะอะไร)
 
“เป็นไรครับเห็นตัวสั่นเชียวกลัวพี่หรอห๊ะเห็นที่เมื่อกี้ละไม่อายแอบแตะเนื้อต้องตัวพี่พี่ต้องเอาคืนสะหน่อย” (พูดจบผมรู้สึกได้ถึงแรงกดที่แก้มเบาๆทันที)
 
O_o (ผมอึ้งกับสิ่งที่พี่วินกำลังทำกับผมเข้าเรียกว่าอะไร?? เข้าเรียกว่าหอมแก้มใช่มั้ย พี่วินหอมแก้มเราหรอ?? ฮืออออออออออเกิดไรขึ้นพี่วินคิดไรกับเราปะเนี๊ย?? )
 
“ไปอาบน้ำได้แล้วครับเดี๋ยวไปเรียนสายนะ (เงียบ) เอ๊ะรึว่าจะเอาอีกข้างนึง”
 
“ปะ เปล่าฮะ” (ผมรีบดิ้นออกจากพี่วินแล้ววิ่งไปหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำทันที แต่ได้ยินเสียงพี่วินดังตามหลังมาติด)
 
“ไม่ต้องรีบจนลื่นล้มนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่คณะ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(ผมนั่งรถมาถึงคณะโดยระหว่างทางจากหอผมไม่ได้คุยอะไรกันเลยเพราะเป็นเพียงระยะทางสั้นๆไม่ไกลมากแต่พี่วินยืนยันจะมาส่งให้ได้)
 
“ถึงแล้วครับ เลิกกี่โมงเดี๋ยวพี่มารับ”
 
“เลิกบ่าย 2ฮะ จริงๆพี่วินไม่ต้องมารับตอมก็ได้หอแค่นี้ตอมกลับพร้อมสไมล์ก็ได้” (พี่วินมิงหน้าผมเหมือนขุ่นเคืองก่อนจะเอ๋ยปากถามผมต่อ)
 
“สไมล์ คือใคร ?? แล้วพี่บอกจะมารับก็จะมาไม่ต้องเรื่องมาก”
 
“สไมล์คือเพื่อนฮะ อีกอย่างไม่อยากให้พี่วินลำบากที่ต้องมารับตอมนิฮะ”
 
“ไม่ลำบากไปเรียนได้แล้วตอนบ่ายรอพี่ที่หน้าคณะอย่าไปไหนรู้มั้ย”
 
“ฮะ” (ผมตอบสั้นๆแบบว่าเป็นอันเข้าใจที่พี่วินพูดแล้วเลยหันหลังจะไปเปิดประตูรถ)
 
“เดี๋ยวสิครับพี่มาส่งทั้งทีไม่มีรางวัลหน่อยหรอ??” (รางวัลอะไรทำไมต้องมีรางวัลแล้วรางวัลอะไรไม่ได้เตรียมมาไม่คิดว่าต้องมีรางวัลให้นิในเมื่อเอ๋ยปากจะมาส่งเองแท้ๆ โอ้ยยยยยยยยยยยยย)
 
“เร็วๆสิครับพี่รอนานแล้วนะ”(พี่วินพูดพร้อมกับเอียงแก้มมาให้ผมมันหมายความว่าอะไรผมคิดไปเองรึป่าวว่าพี่วินจะให้ผมหอมแก้มเป็นรางวัล)
.
.
.
.
(ผมนั่งนิ่งสักพักก่อนจะตัดสินใจค่อยๆขยับเข้าใกล้พี่วินช้าพี่วินยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเลห์ก่อนที่ปากผมจะแตะพี่แก้มขาวๆของพี่วินพี่วินก็หันหน้าหาผมทันควัน จ๊วฟฟฟฟฟฟฟ เห้ยอะไรของพี่วินเนี๊ย ผมตกใจที่พี่วินหันหน้ามาจนปากเราแตะกันเบาๆก่อนพี่วินจะผละออก)
 
“ไปเรียนได้ครับเด็กดีเดี๋ยวสายนะ ^^” (ผมรีบกระโดดลงจากรถทันทีโดยไม่พูดอะไรเพราะกำลังอึ้งกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองอยู่)
 
 
Winner
 
(ผมก็ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรกับอะตอมกันแน่ผมรู้สึกใจเต้นแรงเมื่อได้อยู่ใกล้ๆแม้เวลาที่เรารู้จักกันจะไม่กี่วันก็ตามแต่ทำให้ผมเหมือนอยากอยู่ใกล้ๆตลอดอะตอมมีเสน่ห์ในตัวที่ผมมองเห็นทำให้ผมหลงใหลตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนตอนนี้ความรู้สึกก็มีมากขึ้นคือผมอยากอยู่ใกล้ๆอะตอมตลอดเวลา)
 
“ทางนี้มึง”(ผมจอดรถหน้าคณะปั๊ปได้ยินเสียงไอ้คิงตะโกนดังมาแต่ไกล)
 
“ว่าไงมึงวันนี้ไม่โพล่มาเร็วได้วะ” (เสียงไอ้ซันถามผมทันทีที่ผมนั่งลง)
 
“แหมกูจะมาเร็วแบบคนอื่นเค้าไม่ได้เลยไง??”
 
“ได้ แต่มันไม่ใช้ตัวมึงไงกูเห็นมาเรียนทีไรก่อนอาจารย์เข้า10นาทีทุกที” (เสียงไอ้คิงเสริมทันที)
 
“เออ เออ วันนี้กูไปส่งเมทกูที่คณะมาหนะ”
 
“เมทมึงใคร? เรียนคณะอะไร? หน้าตาเป็นไงวะ ??” (ไอ้ซัรีบถามผมรัวทันที)
 
“พวกมึงอยากรู้เหี๊ยไรนักหนาวะ ไปขึ้นเรียนเหอะอย่าให้จารรอนาน”
 
“แม่งทำเป็นหวง” (ไอ้ซันบ่นเบาๆแต่ผมก็พอได้ยิน)
 
 
Atom
 
“อะตอม ทางนี้” (สไมล์โบกมือยิ้มกว้าตาหยีมาให้ผมทันที)
 
“ไมล์มานานยังแล้วกินไรมายังเนี๊ยหิวมั้ย”
 
“ฮ่าๆๆ ตอมถามเยอะจังไมล์จะตอบคำถามไหนก่อนดีละ เอาเป็นว่าไมล์กินไรเรียบร้อยแล้ว ตอมละหิวมั้ย”
 
“ไม่หิว เราเป็นพวกไม่ชอบกินข้าวเช้าหนะ ไปขึ้นเรียนกันเหอะ” 
 
“แหนะ อย่ามารีบเลยนะตอมบอกมาสะดีๆว่าวันนี้ใครมาส่ง บอกมาเลยนะบอกมา” (สไมล์เห็นหรอ??)
 
“ใครไหนไหนใครมาส่งใครไม่มี๊”
 
“ไม่มีที่ไหนไมล์เห็นเต็มสองตาแล้วทำไมต้องเสียงสูงด้วย ชิ ไม่บอกกัล” (เอ้างอลกันสะงั้น)
 
“โอเคๆ เล่าก็ได้แต่ขึ้นห้องก่อนนะ” (สไมล์ยิ้มกว้างพร้อมพยักหน้าทันที)
.
.
.
.
.
.
 “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด จิงดิเค้าหล่อมั้ยอยากเห็นหน้าเมทตอมสะแล้วแหมจะมาจีบเพื่อนไมล์ต้องมาให้ไมล์ดูตัวก่อนสิว่าผ่านมั้ย”
 
“จีบอะไรกันละไมล์ก็พูดไป”
 
“แหมๆๆๆ ไม่จีบแล้วจะจุฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟกันขนาดนั้นหรอ” (ไมล์พูดพร้อมกับทำปากยื่นล้อเลียนผมทันที)
 
“ไม่คุยด้วยแหละ เชอะ” (ผมได้ทีงอลบ้างล้ออยู่นั้นแหละคนมันเขิลนะ)
 
“โอ๋เอ๋ โอ๋เอ๋ ไม่งอลเค้านะตอมไม่ล้อแล้วก็ได้” (ผมเห็นหน้าตาตอนไมล์อ้อนพร้อมเกาะแขนผมผมก็อดที่จะหายงอลไม่ได้)
 
“โอเคๆ เห็นว่าเป็นไมล์นะเนี๊ย” (สไมล์ยิ้มทันทีที่ได้ยินผมพูก่อนเราสองคนจะตั้งใจเรียนกันต่อ)
.
.
.
.
.
.
.
 
“หิวจังเลยยยยยยยยยยยกินไรดีตอม”
 
“ไม่รู้ดิไม่ค่อยหิวเลย” (ผมตอบไมล์ไปก็จริงๆนิไม่รู้สึกหิวเลย)
 
“ได้ไงอะเมื่อเช้าก็ไม่กินเที่นงก็ไม่กินมิน่าละไม่โตสะที ไปเดี๋ยวไมล์พาไปกินร้านอร่อย” (แหมตัวเองต่อมากเลยนะสไมล์)
 
“โอเคๆกินก็ได้เดี๋ยวตัวเล็กเท่าไมล์ดูดิว่าตอมตัวเองโตมากเลย”
 
“ชิ เค้ากินเยอะแต่ไม่โตนิ” (สไมล์ทำปากยื่นตอบผมเบาๆ นิสัยเหมือนเด็กจริงๆเลย)
.
.
.
.
.
.
“สไมล์ตื่น เลิกเรียนแล้วจะกลับหอมั้ย?” (สไมล์นี้หลับตลอดคาบบ่ายหลับยาวดีนะที่อาจารไม่ดุไม่งั้นโดนเรียกชื่อแล้ว)
 
“อืมมมมมมมมมมม ฮ้าวววววหมดคาบไวจังนอนไม่อิ่มเลย”
 
“โห้ นอนยาว3ชั่วโมงยังไม่อิ่มอีกกลับไปนอนต่อหอดีกว่ามั้ย”
 
“ตอมอ่า กลับก็กลับ”
 
“เออไมล์วันนี้พี่วินจะมารับหนะกลับพร้อมกันนะ”
 
“แหนะ ยังงัยมีมารงมารับที่จริงหออยู่แค่นี้เองนะจะไปต่อไหนกันรึป่าวบอกมาเลยนะ”
 
“เปล่าแค่กลับหอเอง นะไมล์กลับพร้อมกันนะ”
 
“โอเคๆ อยากเห็นหน้าเหมือนกันว่าหล่อรึป่าวนะพี่วินของตอมเนี๊ย”
 
“บ้าหนะไมล์พี่วินของเราที่ไหนละ”
 
ปี๊น ปี๊นนนนนนน
 
“พี่วินมาแล้วไปกัน” (ผมดึงมือไมล์ให้เดินตามผมทันที)
 
“พี่วินหวัดดีฮะนี้สไมล์เพื่อนตอมเอง”
 
“หวัดดีฮะพี่วิน”
“ครับ น้องไมล์เพื่อนอะตอมน่ารักสมชื่อจริงๆ” (พี่วินกับไมล์ทักทายกันก่อนจะขึ้นรถกลับหอ)
....................................................................................................................
 
แหะๆๆ มาลงรอบดึกไม่มีอะไรทำยังไงช่วยเม้นด้วยนะอยากได้กำลังใจ จุฟๆ