Room Mate (ที่รัก)
9.9
เขียนโดย เปตอง
วันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.37 น.
6 chapter
4 วิจารณ์
11.41K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เพื่อนใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ การที่ต้องย้ายที่เรียนสำหรับผมนั้นกลายเป็นเรื่องปกติไปสะแล้วเหตุผลที่ต้องย้ายก็มีแต่เรื่องเดิมๆที่ผมชักจะชินวันนี้ก็เช่นกันผมต้องมายืนอยู่หน้ามหาวิทยาลัยใหม่ที่ดูกว้างขวางสำหรับผมผมยืนนิ่งสักพักใหญ่ๆไม่รู้ว่าต้องเริ่มต้นชีวิตที่นี้ยังไงดีผมไม่รู้จักใครที่มหาวิทยาลัยนี้เลย!!!!
ระหว่างที่ยืนคิดว่าจะเอาไงต่อจากนี้ดีก็มีผู้ชายคนนึงเข้ามาทักผมไม่สิถ้าเค้าไม่พูดผมคงคิดว่าเค้าไม่ใช้ผู้ชายแน่ๆ รูปร่างหน้าตาน่ารักจิ่มลิ้มเลยที่เดียว
''สวัสดี^^ มีอะไรให้เราช่วยมั้ยดูจากชุดที่ใส่คงไม่ใช่นักศึกษาที่นี้แน่'' (ร่างบอบบางส่งยิ้มหวานกว้างๆมาให้ผมอย่างเป็นมิตรเลยที่เดียว)
"เออ พอดีเราเพิ่งย้ายมานะเลยไม่รู้ว่าจะต้องไปทำเรื่องอะไรที่ไหนเลยยืนงงไม่รู้จะถามใครดี"
"อ๋อ มานี้สิเดี่ยวเราช่วยนายเอง เออลืมแนะนำตัวเองเลย^^เราชื่อสไมล์นะแล้วนายละชื่ออะไร"(สไมล์สมชื่อจริงๆยิ้มหวานๆทำให้ผมอยากจะมีเพื่อนแบบนี้สะแล้วไม่สิผมคงอยู่ที่นี้ไม่นานอีกตามเคยเมื่อคิดแล้วก็เบื่อหน้ายชีวิตที่ไม่เหมือนคนอื่นเลยจริงๆ)
"นี่ๆๆๆ เราถามไม่ได้ยิ้นหรอ" (ผมนิ่งไปกับความคิดนานแค่ไหนไม่รู้รู้อีกที่เมื่อมีนิ้วเล็กๆของสไมล์มาจิ้มๆที่แขนผม)
"โทดทีๆพอดีเราคิดอะไรเพลินไปหน่อยนะ เออ เราชื่ออะตอมหนะยินดีที่ได้รู้จักนะสไมล์^^"
เมื่อเราสองคนคุยกันทำให้รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญมากที่ผมกับสไมลืนั้นเรียนคณะเดียวกันแล้วยังเรียนสาขาเดียวกันและที่หน้าตื่นเต้นเป็นที่สุดคือเราเรียนเซคชั่นเดียวกันอีกด้วย ผมรู้สึกดีใจที่ความบังเอิญดีๆแบบนี้เกิดขึ้นกับผมทำให้ผมไม่รู้ว่าการเริ่มต้นใช้ชีวิตที่ใหม่ของผมไม่น่ากลัวและโดดเดี่ยวอย่างเช่นทุกที่ที่ผ่านมา
"อะตอมไปกินข้าวกันเหอะเค้าหิวแล้ว"(สไมล์น่ารักสำหรับผมมากผมรู้สึกถูกชะตากับเพื่อนใหม่คนนี้เป็นพิเศษอย่างบอกไม่ถูก)
"อืม....สไมล์อยากกินอะไรเดี่ยวเราเลี้ยงเองวันนี้อุส่าห์ช่วยเราถ้าไม่ได้สไมล์ช่วยเราคงแย่"
"จริงนะเค้ากินจุอย่าหาว่าไม่เตือน"(ผมยิ้มให้สไมล์ก่อนที่เราจะพากันเดินไปหาอะไรกินกันเพื่อจะกลับมาเรียนในช่วงบ่ายต่อ)
ห้องเรียนรวม!!!!
"นี่สไมล์ทำทำไมเพื่อนๆในห้องรู้สึกตื่นเต้นและตื่นตัวกันแบบแปลกๆอะวิชาต่อไปอาจารยืดหรอ??" (สไมล์นอนสบหน้ากับโต๊ะแล้วยิ้มบางๆมาให้ผม ผมมองหน้าอย่างต้องการคำตอบ)
"จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ไงละอะตอมวิชานี้เป็นวิชาเรียนรวมอะดิแล้วที่เพื่อนๆเป็นแบบนี้ไม่ต้องสงสัยเพราะคลาสนี้เรียนรวมกับเด็กวิศวะด้วยแหละ" (สไมล์ยิ้มให้ผมก่อนจะฝุบหน้าลงกับโต๊ะตามเดิม)
"เรียนกับวิศวะหรอ แล้วหน้าตื่นเต็นตรงไหนเนีีย" (ผมพึมพำเบาๆ เออลืมบอกไปว่าผมเรียนคณะบริหารหนะครับทำไมที่เลือกเรียนคณะนี้ก็ไม่รู้สิผมคงไม่รู้จะเรียนอะไรดีละมั่ง)
............................................................................................................
เพิ่งหัดแต่งยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ^^(อาจจะสั้นไปหน่อย)
ระหว่างที่ยืนคิดว่าจะเอาไงต่อจากนี้ดีก็มีผู้ชายคนนึงเข้ามาทักผมไม่สิถ้าเค้าไม่พูดผมคงคิดว่าเค้าไม่ใช้ผู้ชายแน่ๆ รูปร่างหน้าตาน่ารักจิ่มลิ้มเลยที่เดียว
''สวัสดี^^ มีอะไรให้เราช่วยมั้ยดูจากชุดที่ใส่คงไม่ใช่นักศึกษาที่นี้แน่'' (ร่างบอบบางส่งยิ้มหวานกว้างๆมาให้ผมอย่างเป็นมิตรเลยที่เดียว)
"เออ พอดีเราเพิ่งย้ายมานะเลยไม่รู้ว่าจะต้องไปทำเรื่องอะไรที่ไหนเลยยืนงงไม่รู้จะถามใครดี"
"อ๋อ มานี้สิเดี่ยวเราช่วยนายเอง เออลืมแนะนำตัวเองเลย^^เราชื่อสไมล์นะแล้วนายละชื่ออะไร"(สไมล์สมชื่อจริงๆยิ้มหวานๆทำให้ผมอยากจะมีเพื่อนแบบนี้สะแล้วไม่สิผมคงอยู่ที่นี้ไม่นานอีกตามเคยเมื่อคิดแล้วก็เบื่อหน้ายชีวิตที่ไม่เหมือนคนอื่นเลยจริงๆ)
"นี่ๆๆๆ เราถามไม่ได้ยิ้นหรอ" (ผมนิ่งไปกับความคิดนานแค่ไหนไม่รู้รู้อีกที่เมื่อมีนิ้วเล็กๆของสไมล์มาจิ้มๆที่แขนผม)
"โทดทีๆพอดีเราคิดอะไรเพลินไปหน่อยนะ เออ เราชื่ออะตอมหนะยินดีที่ได้รู้จักนะสไมล์^^"
เมื่อเราสองคนคุยกันทำให้รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญมากที่ผมกับสไมลืนั้นเรียนคณะเดียวกันแล้วยังเรียนสาขาเดียวกันและที่หน้าตื่นเต้นเป็นที่สุดคือเราเรียนเซคชั่นเดียวกันอีกด้วย ผมรู้สึกดีใจที่ความบังเอิญดีๆแบบนี้เกิดขึ้นกับผมทำให้ผมไม่รู้ว่าการเริ่มต้นใช้ชีวิตที่ใหม่ของผมไม่น่ากลัวและโดดเดี่ยวอย่างเช่นทุกที่ที่ผ่านมา
"อะตอมไปกินข้าวกันเหอะเค้าหิวแล้ว"(สไมล์น่ารักสำหรับผมมากผมรู้สึกถูกชะตากับเพื่อนใหม่คนนี้เป็นพิเศษอย่างบอกไม่ถูก)
"อืม....สไมล์อยากกินอะไรเดี่ยวเราเลี้ยงเองวันนี้อุส่าห์ช่วยเราถ้าไม่ได้สไมล์ช่วยเราคงแย่"
"จริงนะเค้ากินจุอย่าหาว่าไม่เตือน"(ผมยิ้มให้สไมล์ก่อนที่เราจะพากันเดินไปหาอะไรกินกันเพื่อจะกลับมาเรียนในช่วงบ่ายต่อ)
ห้องเรียนรวม!!!!
"นี่สไมล์ทำทำไมเพื่อนๆในห้องรู้สึกตื่นเต้นและตื่นตัวกันแบบแปลกๆอะวิชาต่อไปอาจารยืดหรอ??" (สไมล์นอนสบหน้ากับโต๊ะแล้วยิ้มบางๆมาให้ผม ผมมองหน้าอย่างต้องการคำตอบ)
"จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ไงละอะตอมวิชานี้เป็นวิชาเรียนรวมอะดิแล้วที่เพื่อนๆเป็นแบบนี้ไม่ต้องสงสัยเพราะคลาสนี้เรียนรวมกับเด็กวิศวะด้วยแหละ" (สไมล์ยิ้มให้ผมก่อนจะฝุบหน้าลงกับโต๊ะตามเดิม)
"เรียนกับวิศวะหรอ แล้วหน้าตื่นเต็นตรงไหนเนีีย" (ผมพึมพำเบาๆ เออลืมบอกไปว่าผมเรียนคณะบริหารหนะครับทำไมที่เลือกเรียนคณะนี้ก็ไม่รู้สิผมคงไม่รู้จะเรียนอะไรดีละมั่ง)
............................................................................................................
เพิ่งหัดแต่งยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ^^(อาจจะสั้นไปหน่อย)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ