ชมรมบ้า! ฮา!! ต๊อง!!!

มาอัพต่อแล้วค่ะ  

 
 
     หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ได้เป็นเพื่อนกับพวกเขา(ถึงจะไม่รู้ที่มาที่ไปก็เถอะ - -) วันนี้ก็เหมือนกันกับทุกวัน และรู้สึกเหมือนว่าวันนี้ห้องจะเงียบเป็นพิเศษ แถมเอาผ้าม่านสีดำมาปิดให้มืดอีก ชักรู้สึกไม่ดีแล้วสิ...
     "หวัด...ดี...ยุย...มา...ไว...จัง...นะ"
     "กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
          ตุบ!!!
     "เจ็บชิบหายเลย เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเธอเป็นคนขวัญอ่อน"
     "ชินอิจิหรอกเหรอ???" ฉันถาม
     "โคนันมั้งเพ่! อูย..." ชินอิจิพูดแล้วลูบแก้มที่โดนฉันชกปอยๆ
     "นี่โคนันทำไมถึงเอาผ้าม่านสีดำมาปิดห้องชมรมอ่ะ?"
     "เฮ้ย!! ชื่อชินอิจิเฮ้ย! ไม่ใช่โคนัน" ชินอิจิตอบ
     "อ้าวเหรอ? แล้วเอาผ้าม่านมาปิดทำไม??" ฉันถามอีกครั้ง
     "พอดีประธานเขาจะทำพิธีกรรมบางอย่าง(วิ้ง//ขยับแว่น)" พิธีกรรมอัลไลฟร่ะ??? แล้วไอโหมดขยับแว่นมันจะมาทำไม??? - -?
     "พิธีกรรมอะไร???" ฉันถาม
     "เรียกผี"
     "เฮ้ยๆ! เดี๋ยวนะเรื่องนี้กลายเป็นนิยายสยองขวัญตอนไหน? แล้วเรียกผีเนี่ยมันใช้ได้แค่หมอผีไม่ใช่เหรอ? แล้วประธานเป็นลูกหมอผีรึไง? ทำไมฉันไม่เคยรู้เลยล่ะ? ไม่เข้าใจอ่ะ? แล้วๆ..."
     "นี่เล่นถามคำถามทั้งหมดที่สงสัยเลยรึไง - -+" ชินอิจิถาม+มองฉัน
     "ก็..."
     "ฉันให้ 2คำง่ายและเข้าใจด้วย - -"
     "อะไร??"
     "ไม่!!รู้!!" อืม...2คำของมัน 2คำง่ายและเข้าใจ เข้าใจแล้วค่ะ- - เข้าใจอย่างถ่องแท้เลย...
     "เอาล่ะๆ วันนี้สมาชิกรวมตัวครบกันรึไง???"
     "ไม่รู้  ถ้าครบก็คงจะเห็นล่ะนะ  " ฉันตอบ
     "ขาดคาโอรุ กับ อากิคร้าบบ!..." ชินอิจิตอบ
     "เหรอ?...ถ้าคนไม่ครบเราคงทำพิธีนี้ไม่ได้แน่ เพราะมันต้องใช้เครื่องสังเวยด้วยสิ" ค เครื่องสังเวย O.O เฮ้ย!!! อย่าบอกนะว่าไอ้พิธีกรรมเรียกผีนั่นจะเรื่องจริง มันคิดจะฆ่าพวกฉันสินะ!!!  
คาโอรุคุง อากิจังอย่ามานะ...ยุยขอร้อง 
     "ขอโต๊ดที่มาช้าเด้อ... " เสียงของอากิที่ดังขั้นทำให้ฉันถึงกับหัวใจลงกะเพาะลำไส้กลาง(???)
     "มาแล้ว...ครับ" ทำไมคาโอรุต้องมาด้วยฟร้า!!!!
     "เอาล่ะคนครบแล้วมาทำพิธีได้  " ชิบหายล่ะ  
     "ด เดี๋ยวดิพิธีกรรมอะไร บอกก่อนได้มั้ย???" ฉันพูดเพื่อถ่วงเวลา
     "ก็พิธีกรรมเรียกผีไง  " ขอชื่ออื้น!!!
     "ทำไม ทำไมต้องทำพิธีกรรมนี้ล่ะ???" ฉันถาม
     "ก็เพื่อเรียกผีไง  " แกอย่าตอบแบบน้าน!!!!!!!.....
     "ทำไม..."
     "อย่าถ่วงเวลาน่ายุย เรามีเวลาไม่มากนะหากไม่ทำตอนนี้เดี๋ยวก็โดนผีหรอกเอาหรอก" ชินอิจิพูด
นี้พวกแกไม่รู้ใช่มั้ยว่าตูกลัวผีน่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!???
     "เอาล่ะ!!!"
     "ชินเอาไอ้นั่นมา!!!"
     "ไอ้นั่นสินะครับ(วิ้ง)" ไอ้นั่น!!? ไอ้ไหน??
     "ใช่แล้วไอ้นั่นแหละ!!!"
     "ประธานแน่ใจนะครับ?" เฮ้ยๆ! เดี๋ยวเริ่มจะไม่มั่นใจและว่าไอ้นั่นคืออะไร???
     "แน่ใจสิ!!!"
     "นี่ครับ"
     "ดาวน์ซิ่ง?!" ฉันพูด
     "มันไม่ใช่ดาวซิ่ง"
     "แล้วมันคืออะไร???  "
     "เครื่องตรวจวิญญาณ"
     "ติ๊งต๊อง  "
     "แต่ผมเห็นเหมือนว่ายุยจะกลัวโคตรเลยไม่ใช่เหรอครับ???(วิ้ง)" อ๊ะจะอ่ะ
     "เราก็เห็นแหละ  " อย่ามาพูดเสริมเซ่!!!
     "เอาล่ะนะ?  "
     "โอ้(x3)"
*ซิ่ง ซิ่ง ซิ่ง ซิ่ง ตู๊ด!!!!*
     ปลายแหลมของเครื่องตรวจบ้าบอนั่นชี้มาที่ตัวฉัน... ไหงทุกครั้งฉันโดนคนเดียวล่ะ?!!!!!!!!!!                              
     "ยุยเธอ..."
     "อย่าบอกนะ..."
     "ว่าเธอ..."
     "มี..."
     "พลังพิเศษอ่ะ!?!?!?!"
     "มีพลังพิเศษบ้านคุณเหรอคะ?!!!"
     "แม่หมอ"
     "เฮ้ย!!!" ทุกคนก้มคาราวะฉันทันทีเมื่อพูดจบ
     "ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายุยจะมีพลังพิเศษ ดีใจจริงๆ"
     "ผมก็เหมือนกันล่ะครับ"
     "เดี๋ยวนะๆ"
     "เธอมองเห็นวิญญาณมั้ย??" <<นัตสึ
มองไม่เห็นเฟ้ย!!!
     "รู้มั้ยครับว่าข้อสอบปีนี้ออกว่าไง??" <<ชินอิจิ
ฉันไม่ใช่คนออกข้อสอบนะ!!!
     "ผมจะได้นอนมั้ย??" <<คาโอรุ
แกอยากนอนก็นอนสิเฟ้ย!!!
     "ฉันจะตบมุขได้มั้ย??" <<อากิ
แล้วฉันจะไปรู้กับเธอมั้ยล่ะ?!!!
     "ตอบสิ" <<นัตสึ , ชินอิจิ , คาโอรุ , อากิ
     "บ้า ติ๊งต๊อง  งี่เง่า ใครมันจะไปมีพลังพิเศษกัน  "
     "ฉันรู้น่าว่าเธอคงอายกลัวว่าจะไม่มีเพื่อนคบน่ะเลยปิดบัง  "
     "ไม่ได้ปิดบังฉันไม่มีจริงๆ!!!"
     "ไม่ต้องห่วงครับผมไม่บอกใครแน่นอน"
     "ฉันไม่มีจริงๆนะ!!!"
     "ไม่ต้องห่วงรอพวกเราไม่บอกใครหรอกน่า"
     "ฉันไม่มีจริงๆนะ!!!"
     "พวกเราไม่บอกใครจริงๆ"
     "ฉันบอกว่าฉันไม่มีจริงๆ!!! เชื่อกันหน่อยสิ...       " หนูไม่น่าคบพวกมันเป็นเพื่อนเล้ย...  
     "โอเคๆ เชื่อก็ได้" ชินอิจิตอบพร้อมกับตามมาด้วยเสียงอื่นๆ
     "ผม...เชื่อก็...ได้ครับ" แกไปนอนเถอะไป
     "อ่า... เชื่อก็แล้วกันนะ" นัตสึกับอากิพูดพร้อมกัน
     "แน่นะ?"
     "แน่สิ (- -) (_ _)"
     "จริงนะ?"
     "จริงสิ (- -) (_ _)"
     "จริงยิ่งกว่าจริงนะ?"
     "จริงยิ่งกว่าจริงสิ (- -) (_ _)"
     "จริงยิ่งกว่าจริงยิ่งจริงนะ?"
     "จริงยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่าสิ (- -^) (_ _^)"
     "จริงยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่าจริงนะ?"
     "จ จริงยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่ายิ่งจริงยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่าจริงสิ (- -^) (_ _^^)"
     "จริงยิ่งกว่า..."
     "พอเถอะเยอะแล้ว" ชินอิจิขัด
     "สรุปก็คือเชื่อน่ะแหละจบ!"
     ชินอิจิพูดจบก็เดินไปเปิดม่านออก ส่วนคนอื่นๆ ก็กลับเข้าประจำที่เดิม(ที่สิงสถิตน่ะแหละ)
          ส่วนฉัน... กลับบ้านดีกว่า

 
จบแบบไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ ขอโทษเด้อ (- -) (_ _)