รักใสใสของยายเฉิ่มเบ๊อะ

      "อ่ะ กินเข้าไปเลย ตั้งแต่เช้าเธอยังไม่ได้กินอะไรเลยนิ ผัก เนื้อนิ อ่ะ"  ไม่ต้องสงสัย พัตเตอร์ตักอาหารให้ฉันเต็มไปหมดเลย ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะฉันเองก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกันผู้ชายที่สุดแสนจะเย็นชาคนนี้ จะแสดงอาการเป็นห่วงฉันได้มากขนาดนี้ หรือเปล่านะ

      "เอ่อ แล้วนายไม่กินหรอ"  พอฉันทักเค้าถึงกับสะดุ้ง ทำท่าแบบกระวนกระวาย

      "อะเอ่อ ฉันตักให้เพราะฉันกลัวของมันเหลือ กินๆเข้าไปซะเถอะ"    

      "นี่นาย" -=-

     "ทำไมเธอคิดว่าฉันห่วงเธองั้นหรอ"  แค่พูดก็ได้ยะ นายนี่ยังเอาหน้ามาใกล้ๆฉันอีกอ่ะ

     "บ้า! ฉันไม่คิดหรอก ทำไมฉันต้องคิด" ฉันก็ผลักเค้าออกไป

     "อืม ก็ดี"  นายนี่สุดจะทน มาทำเหมือนห่วงฉันแต่กิริยานี่ -0- เค้าคงไม่ชอบฉันตั้งแต่ชนเค้า และล้ะเห้อออ -//-  แต่ทำไมหัวใจอ่อนๆของฉันมันถึงเต้นรัวขนาดนี้ >//<

                                           เบอร์รี่ ตอนพิเศษ

     "เทจิจ๋าาาาาา"

     "จ๋าา ที่รักกก ^_^"

     "ป้อนข้าวเค้าหน่อยจิ"

     "ได้สิ เอาหน้ามาใกล้" 

           จุ้บบ !

     "อุ้ยย เทจิอ่ะ ทำไรก็ไม่รู้ ครุคริ" >//<

     "เบอร์รี่" ทำหน้าเศร้า (_ _)

     "เป็นอะไรไปตัวเอง"

     "ตัวเองสัญญากับเค้าอย่างหนึ่งสิ"

     "ได้สิ"

     "อย่าทิ้งเค้าไปไหนนะ เค้าอยากมีตัวเองอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ นานเท่านาน"

     "ตัวเองงง ได้สิ เค้าจะไม่ทิ้งตัวเองไปไหนเค้าสัญญา"

แล้วพนักงานก็นำกีตาร์มาให้เทจิ พร้อมกับเสียงดนตรี เทจิดีดกีตาร์และร้องเพลงให้กับเธอ

    "จากนี้ใจจะมีแค่เธอ เสียงของหัวใจตะโกนว่าเธอคนที่เฝ้ารอ"  เค้าร้องเพลงให้กับฉันด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเค้าจะอยู่ดูแลฉันไปตลอด ฉันเริ่มน้ำตาซึม มันเป็นน้ำตาแห่งความสุขที่เค้ามอบให้ฉัน

    "ขอบคุณนะตัวเอง ซึกๆ เค้ารักตัวเองนะ" ฉันพูดทั้งน้ำตา ฉันรู้สึกรักเค้ามากๆมากกว่าทุกครั้งที่เคยรัก

    เค้าเดินมาใกล้ฉันแล้วพูดเบาที่ข้างหูว่า

     "เค้ารักตัวเองนะ รักมากๆด้วย"   แล้วก็หอมแก้มฉันอย่างอ่อนโยน

                                                 จบตอนพิเศษเบอร์รี่

    "คุณเอลิน่าตื่นได้แล้วค่ะ "    เสียงคนใช้มาเคาะเรียกเอลิน่าแต่เช้า

    "ค่ะเดี๋ยวหนูลงไป"

เมื่อฉันลงมาฉันก็เห็นว่าพี่ผู้หญิงคนนึงกำลังนั่งเกาะแกะนายพัตเตอร์ ฉันมัวแต่มองทั้งสองคนนั้นจนไม่ดูทางเดิน

     พลั้ก!!  

     "โอ๊ยยยยย เจ็บบบบบบบบจังงง" ฉันไม่มองทางเลยสะดุดบันได

     "นี่ เอลิน่าเธอเป็นยังไงบ้าง เจ็บไหม ไปหาหมอกัน หัวกระแทกพื้นไหม"   อะไรกันผู้ชายคนนี้ทำแบบนี้อีกแล้ว ใจฉันมันเต้นรัวอีกแล้ว

     "เอ่อ ฉันไม่เป็นไร"

     "ดะดีแล้ว ฉันจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนสนิท นี่เพื่อนฉันชื่อ ฝ้าย ฝ้าย นี่เอลิน่า"

     "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"  ฉันยื่นมือไป ยิ้มอย่างเป็นมิตร :)

     "ยินดีเช่นกันค่ะ"   เค้าจับมือฉันตอบแต่เค้าบีบแรงมาก และมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ ยัยนี่ต้องชอบพัตเตอร์แน่ๆเลย หึ แต่ก็ฉันต้องยอมเพราะหล่อนเป็นเพื่อนของพัตเตอร์ และอีกอย่างนี่มันบ้านของเค้าถ้าเป็นข้างนอกนะแม่จะเสยให้

     "ไปกันเถอะ พัตเตอร์"

     "อืม ป่ะ"

แล้วทั้งสองก็เดินออกไป ทำไมนะพัตเตอร์ ทำไมนายถึงได้แสดงอาการแบบนี้ออกมานายอาจจะไม่รู้สึกอะไรแต่หัวใจของฉันมันเต้นไม่เป็นจังหวะเอาสะเลย ><

                                          พัตเตอร์ ตอนพิเศษ

ผมเห็นว่าเธอไม่ได้กินอะไรมาแต่เช้าเลยเป็นห่วงเธอจนลืมตัว แต่ผมก็ต้องพูดถ้อยคำร้ายๆออกมาใส่เธอเพื่อปกปิด ผมไม่อยากให้เธอรู้ว่าผมคิดยังไงต้องปิดบังไปก่อน และเมื่อกี้ยัยนี่ดันตกบันไดซะงั้น ผมแทบจะบ้า เลยรีบวิ่งไปหาเธอพยุงเธอ ผมเป็นห่วงเธอมากจนหลุดพูดออกไป มารู้อีกทีก็ต้องรีบเบี่ยงเบนโดยการแนะนำให้รู้จักกะเพื่อนสนิท และรีบออกไปเพื่อไม่ให้เธอสงสัย 

                                          จบตอนพิเศษ พัตเตอร์

ฉันคงยังนอนคิดถึงเรื่องของพัตเตอร์เกี่ยวกับอาการของเค้า ทำไมนะทำไมนายคิดยังไงกันแน่ บางครั้งก็ดูห่วงใย บางครั้งนายก็ทำอย่างกับฉันไม่มีความรู้สึก ซะอย่างนั้น ทำไม ทำไม ทำไม คำนี้วนอยู่แต่ในหัวของฉัน  

แกร็ก พัตเตอร์แอบเปิดประตูย่องไปดูเอลิน่า แต่เธอก็หลับแล้วเค้าเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ นั่งข้างๆเธอมองหน้าเธออบ่างกับว่าจะกลืนอย่างนั้นแหละ เค้าเอื้อมมือของเค้ามาจับผมของเธอปาดไปให้อยู่ที่ใบหู และหัวใจของเค้าก็สั่งให้เค้าค่อยๆโน้มตัวลงไปหอมแก้มเธอ นี่สินะสิ่งหัวใจของเค้าต้องการจะบอกผ่านสิ่งนี้ 

     "หลับฝันดีนะยัยเฉิ่มเบ๊อะ ไม่ว่ายังไงฉันก็อยู่ข้างเธอแบบนี้ไปเรื่อยๆดูแลเธอตลอดไป" :)