รักใสใสของยายเฉิ่มเบ๊อะ

ฉันลืมแนะนำตัว ฉันชื่อเอลิน่าสาวสวยวัยมัธยมปลาย ไม่เคยสมหวังในความรักเลย ฉันรักใครง่ายนะแต่ลืมยาก ฉันก็ยังสงสัยอยู่ ฉันนะดีกับทุกคนที่ดีกับฉัน ถึงฉันจะเรียบร้อย แต่อย่ามาทำร้ายฉัน 
 
     "เบอร์รี่ ฮือ แกบอกฉันทีฉันทำไรผิด ทำไมฉันถึงไม่เคยสมหวังเลย ทำไมฮือ"   ฉันมาระบายกับเพื่อนสนิทของฉันเบอร์รี่ เบอร์รี่หล่อนมีแฟนแล้วชื่อเทจิ เธอก็คล้ายๆฉันนี่แหละ แต่เธอสมหวังไม่เฉิ่มเบ๊อะ ที่จริงฉันก็ไม่ได้เฉิ่มเบ๊อะสักหน่อย (เคืองนักเขียน)                                                                           "ไม่เป็นไรนะ แกต้องสู้ๆสิ ผู้ชายมีอีกเยอะหน่า"
     "แต่แก ฉันไม่เคยสมหวังเลยนะ ฮือ แล้วคนเนี้ยฉันรู้สึกดีที่สุดเท่าที่เคยรักใครมาก่อน แต่เค้าฮืออ" แน่นอน เจมส์นะดูแลฉัน ช่วยเหลือฉันเป็นห่วงฉันตลอดเลย แต่มันจบลงแล้ว T_T
     "แก ต้องเชื่อนะว่ายังมีคนที่แกรักและเค้ารักแก ครั้งนี้เจมส์อาจจะไม่ใช่เนื้อคู่แก แต่ฉันว่าสักวันแกต้องเจอ"
     "ฮืออออออออ แล้วเมื่อไหร่ละแก ฉันต้องเจ็บแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ฮืออ"    ฉันบอกตรงๆว่าไม่อยากเสียเจมส์ไป เค้าดีกับฉันมาก แต่เค้าต้องจากฉันไปแบบไม่ได้กลับมาอีกเลย และที่สำคัญ ฉัน...ยังรักเค้าอยู่ (_ _)"
    ที่บ้านของฉัน
     "เอลิน่า มาทนข้าวสิลูก" เสียงแม่เรียกฉันไปกินข้าว
     "หนูไม่หิวค่ะ แม่ทานเลย" แหงล่ะ ฉันไม่มีอารมณ์จะกินอะไรหรอกนะตอนนี้ ฉันคืดถึงเจมส์ TT
     "แม่จะเก็บไว้ให้นะลูก แม่รู้ว่าลูกเจออะไรมา แต่ลูกแม่นะ เข้มแข็งอยู่แล้วนิ ^_^" 
     "ขอบคุณค่ะแม่  เดี๋ยวค่ะ แม่ฮืออ หนูรักเค้าค่ะแม่ หนูไม่อยากเสียเค้าไป ฮือ" ฉันโผเข้ากอดแม่ฉันรู้สึกว่าแม่เข้าใจฉันมากที่สุดในตอนนี้
     "ไม่เป็นไรนะลูก ลูกต้องเข้มแข็งไว้นะ คนดีของแม่" แล้วแม่ก็เอามือลูบหัวฉัน ฉันรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นจากแม่ ฉันอยู่กับแม่ส่วนพ่อนะทำงานอยู่เมืองนอก
   อ๊อดดดด!!!
     "ว้าย !! เข้าแถวแล้วซวยละฉัน อะไรของเธอเนี่ย เอลิน่าทำไมมาสายขนาดนี้ฉันนี่แย่จัง" ฉันตื่นสายเพราะมัวร้องไห้ทั้งคืน ต้องรีบวิ่งให้ทัน
   ปึ้ก!!!
    "โอ๊ยย เจ็บบ นี่นายวิ่งไม่ดูเลย"
    "เธอนั่นแหละ เดินยังไง" เสียงผู้ชายคนนั่น เฮือก! พระเจ้า เค้าหล่อมากนี่ พัตเตอร์หนุ่มสุดฮอตในไฮสคูล ผิวขาวดุจหิมะ ดวงตาสีน้ำตาลรับกับผมสีดำ หน้าเรียวเล็ก ดูสุขุม แบบเย็นชา โอ๊ย อย่างกับเจ้าชายแหนะ ><
    "เจ็บรึเปล่า"
    "ปะ ปะ เปล่าค่ะ" เสียงเค้าแล่นเข้ามาทำลายการมโนของ ช้านนน -*-
    "ก็ดี" เย็นชาจริงๆด้วยแฮะ - -
    กริ๊งงงงงงง!!
     เสียงสวรรค์ชัดๆ
     "เอลิน่า ไปกินข้าวกัน"
     "แกไปเถอะ ฉันไม่หิว" (_ _  ) ( _ _)"
     "แกอย่าทำร้ายตัวเองด้วยวิธีนี้เลย"
     "ฉันไม่หิวจริงๆ"
 
   ตี๊ดึ่ง (เสียงข้อความฉันเอง)
      ฉันต้องเบิกตากว้าง เมื่อคนที่ส่งข้อความมา คือ เจมส์!!! 0_0
     เจมส์ : เธอสบายดีไหม
     ฉัน : อ๋อ สบายดีจ้า (ทั้งที่ในใจของฉันมันแตกสลาย) :(
     เจมส์ : อย่าลืมกินข้าวกลางวันนะ อ้อ ฉันเรียนก่อนนะ บาย :)
     ฉัน : อื้ม ^^
   เห้อออออ ยิ่งเค้าทำแบบนี้ มันก็ยิ่งทำให้ฉันคิดถึงเค้าเหลือเกิน
    ตุ้บ!
   เสียงอะไรน่ะ ฉันเลยเดินออกไปดู
     "ว้ายยย ลื่นนน"
    พลัก!!
     ยะยะแย่แล้ว ฉันลื่นแล้วไปชนนายพัตเตอร์ ทำให้อาหารเค้าหกหมด ฉันทำไรลงไปเนี่ย !! -0- นายนี่จะหักคอฉันม้ายยยยยย TT 
     "นี่เธอ !"
     "ฉะ ฉันขอโทษนะนาย ฉันขอโทษ"
     "เธอต้องรับผิดชอบ" นายนี่นิ แต่ฉันก็ควรจะทำจริงๆแหละ - .-
     "ไปกินข้าวกับฉัน เดี๋ยวนี้!!" เกี่ยวอะไรกันเนี่ย - -
     "ทำไมฉันต้องกิน แค่ซื้อใช้ก็น่าจะพอนิ"
     "เธอต้องรับผิดชอบ เพราะฉันไปช้า เพราะเธอ ฉันต้องนั่งคนเดียวมันเป็นเพราะเธอ ยัยเฉิ่มเบ๊อะ เอ๊ยยย" นี่ - - โอ้ยยยย 
     "ทำไมต้องเรียกฉันเฉิ่มเบ๊อะด้วยอ่ะ" นายดีกว่าฉันนักแหละ หึ
     "ก็มันเรื่องจริง ไปได้และ" 
    ควับ !
      0_0 นายนี่พูดจบก็มาจับมือฉัน ลากไปเฉยเลย แน่นอน สาวๆทั้งหลายมองฉันด้วยความอิจฉา ฉันจะโดนรุมตบไหมเนี่ย หึ แต่ฉันไม่กลัวหรอกยะ
                                                 พัตเตอร์ : ตอนพิเศษ
     ผมเห็นว่าเธอบอกรักเพื่อนของเธอ แต่กลับไม่สมหวังผมรู้สึกอยากเข้าไปกอดเธอ ลูบหัวเธอ ปลอบเธอผมก็ไม่รู้ทำไม และยังได้มาชนกับเธออีก รู้ทันทีว่าเธอร้องไห้ทั้งคืนแน่ๆและไม่ยอมกินข้าว ผมเลยวางแผนให้เธอลื่นแล้วผมเดินมาเพื่อหาเรื่องพาเธอไปกินข้าว ผมไม่รู้ว่าผมจะเยียวยาเธอได้หรือเปล่า แต่ผมอยากอยู่ข้างเธอดูแลเธอไปตลอด ไม่ว่าใครจะมองยังไง ผมจะไม่ทอดทิ้งเธอ ผมจะใช้เส้นของพ่อ หาเรื่องให้เธอมาอยู่กับผมให้ได้ ทั้งๆที่มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตผมเยอะแยะมากมาย แต่ผมเองก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย จนได้มาเจอเธอ...เอลิน่า
    ฝากด้วยนะคะ แล้วติดตามตอนต่อไปด้วยน้า