รักน่ะยัยโง่

 
"พาฉันไปบ้านเธอหน่อยสิ!!"(แก่น/พรวด!!)ไคร์บอกฉัน
 
"กะ...ก็ได้น่ะ"ฉันบอกเขาไป
 
"จุ็บ :x"ไคร์จุ็บฉัน
 
"น่ารักจริงๆเลยยัยแว่นจอมซุมซาม"ฉันช็อคไปชั่วครู่
 
.///.
 
"เจอกันตอนเย็นน่ะยัยแว่น"ไคร์เดินจกกระเป๋าออกไป อยากรู้จังว่าใครเป็นพ่อของเขา
 
ฉันเดินไปดูที่บอร์ดชื่อนักเรียน นามสกุลไคร์คุ้นๆน่ะ....
 
ใช้!!เป็นนามสกุล ผอ..ใหญ่ของโรงเรียน นี่ฉันคุยกับลูก ผอ.อยู่หรอเนี่ย ได้ข่าวว่าเขาตามใจลูกมากๆแสดงว่าเขาทำอะไรใครก็ได้โดยไม่ผิด (จูบฉันบ่อยๆมันผิดน่ะ)
 
หลังจากนั้นฉันก็ขึ้นห้องเรียนตามปกติ
 
ตอนเย็น...
 
ฉันยืนรอไคร์อยู่หน้าโรงเรียน ฉันว่าการไปของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่ๆฉันต้องระวังตัว
 
"ว่าไงยัยแว่น"ไคร์เดินมาข้างๆฉัน
 
"ไปกันเถอะน่ะ"ฉันเดินน้ำไคร์ไป
ระหว่างทางฉันกับไคร์คุยกันไเรื่อย
 
"พ่อนายเป็น ผอ. โรงเรียนหรอ"ฉันถามไคร์
 
"อืม คนเขารู้กันทั่วโรงเรียนแล้ว เธอพึ่งมารู้ ปึก จริงๆ"ไคร์หัวเราะฉัน
 
"ฉันก็ว่าฉันโง่น่ะ"
 
"โด้ คนอะไรด่าตัวเอง"ไคร์บ่น
 
"ถึงบ้านฉันแล้ว"ฉันบอกไคร์
 
"อืม บ้านเธอใหญ่ดีนิ"
 
 
"ปะ เข้าไปกันเถอะ"ฉันเดินนำเข้าบ้าน
 
"เธออยู่บ้านคนเดี่ยวใช่ไหม"ไคร์เดินมานั้งที่โชฟา
 
"นายรู้ได้ยังไง!"
 
"ฉันดูสมุดพกเธอ"โอ็ย นายเนี่ยอยากรู้เรื่องฉันไปทำไมกันน่ะ
 
ฉันก็เงียบไปไม่ได้คิดอะไร
 
"อืม ไหนๆก็มาแล้ว ฉันทำแพนเค้กให้น่ะ"ฉันเตรียมแป้งและส่วนผสม
 
"ขอบใจ ของโปรดฉันทำให้อร่อยๆล่ะกัน"ห็า!!ผู้ชายอย่างเขาชอบกินแพนเค้ก เหนือความคาดหมาย
 
"อืม รอก่อนน่ะ"ฉันผสมแป้งแล้วนำลงกระทะ
 
ไคร์นั้งมองฉันอยู่เรื่อยๆ
 
ฉันตักแพนเค้กออกจกกระทะใส่จานให้เขา
 
"น่าอร่อยเธอนี่เก่งจริงๆเลย"ไคร์หยิกแก้มฉันเบาๆ
 
"อ้ำๆๆ"ไคร์กินอย่างรวดเร็วจนหมดในพริบตา
 
"อร่อยมาก"
 
"ขอบคุณน่ะ"ฉันนำจานไปเก็บ
 
"มาหาฉันสิยัยแว่น"
 
"หืม"ฉันเดินไปหาเขา
 
ตุ็บ!
 
ไคร์ดึงมือฉันให้ล้มลงนอนบนโชฟา เขากดไหล่ฉัน (เเก่น/เอ็ย เอาจริงหรอ)
 
"นายจะทำอะไรฉัน"ฉันพยามลุกขึ้น มันไม่มีผล
 
ไคร์ถอดแว่นฉันออก
 
"ก็น่ารักเหมือนเดิมนี่"ไคร์มองหน้าฉัน
 
"ตาเธอสวยมาก"เขาเป็นอะไรไป(แก่น/สงสัยแพนเค้กทำพิษ) (กิน่ะ/บ้าน่าฉันไม่ได้ทำอะไรน่ะ)
 
"นายหยุดน่ะ"ไคร์จุ๊บไปที่ซอกคอฉัน
 
"เธอเนี่ยฉันกำลังตอบแทนที่เธอทำแพนเค้กให้ฉันกิน"
 
"ฉันไม่ต้องการน่ะ"ฉันบอก
 
"แต่ฉันอยากตอบแทนเธอ"