รักน่ะยัยโง่

 
ณ ห้องนอนของกิน่ะ...เวลา 19.00 น.
อ้าก!!!ทำไม่ฉันต้องคิดถึงเรื่องเมื่อวานด้วยน่ะ โอ็ย!!ไม่อยากไปยุ่งกับหมอนั้นหรอกนิสัยนักเลง โหดร้าย ป่าเถื่อน ใครเป็นคนประทานไคร์มาให้ฉันเนี่ย!!(แก่น/ฉันเองจ้า ^0^)นอนไม่หลับทำไงดี
ตื่นไปโรงเรียนไม่ทันแน่ถ้าไม่รีบนอน(แก่น/เด็กดีไปไหนเนี้ย)ก็อย่างว่าแหละเนาะหลับก่อนน่ะ
ฝันดีจุ็ฟๆๆ(แก่น/ยัยบ็องเอ็ย)(กิน่ะ/ก็ฉันรักคนอ่านนี่นา)
 
zZZ
 
เช้าต่อมา...
 
ฉันตื่นมาก็บิดตัวไปมาและเดินไปเปิดหน้าต่างออก
 
"สวัสดีชาวโลก"ฉันนี่มันติ็งตองจริงๆหลังจากนั้นฉันก็ไป อาบน้ำ แต่งตัวพร้อมหยิบแว่นมาใส่
ฉันลงมาข้างล่างเพื่อทำอาหาร ฉันเปิดตู้เย็นออก (ฉันอยู่บ้านเดี่ยว คนเดียว พ่อแม่ฉันท่านอยู่ต่างจังหวัด)
"เอาเป็นว่าทำแพนเค้กดีกว่า"ฉันหยิบแป้งแพนเค้ก ไข่ไก่  น้ำตาลทรายแดง แป้งข้าวโพด ผงฟู
เกลือ นมจืด น้ำมันพืช ฉันคนมันให้เข้ากันแลัวนำปทอด
 
ผ่านไปสักพัก...
 
"แพนเค้กเสร็จสักที"ฉันเอาใส่จานมากิน
 
"อ้ำๆๆ"
ฉันกินแพนเค้กเสร็จก็ตรงดิ้งออกจากบ้านไปโรงเรียน
 
ฉันเดินไปเรื่อยจนถึงโรงเรียน
 
กุก!!!
 
ฉันสดุดเกือบล้มแว่นฉันหลุดออกไปแทน
 
"แว่นจ้าแว่นอยู่ไหนเนี่ย"ฉันก้มตะเกียดตะกายหาแว่นไปมา
 
"อยู่ไหนเนี่ย"ฉันโดนแว่นแล้วก็ถูกใครบางคนดึงไป อย่าแกล้งกันเลย สงสารคนสายตาไม่ดี
ฉันเงยหน้ามองเห็นรางๆน่าจะเป็นผู้ชาย (แก่น/เริ่มเดาออกแล้ว)
 
ฉันพอจะรู้ว่าขาเป็นใคร...
 
"เอ็า...นี่ยัยจอมซุมซาม"เขาคนนั้นเอาแว่นมาใส่ให้ฉัน คนคนนั้นคือ ไคร์
 
"ขอบคุณน่ะ"ฉันก้มหัวให้ไคร์
ฉันกำลังเดินไปก็ถูกดึง(อีกแหละ)
 
"เดี่ยว ยัยจอมซุมซาม"ไคร์ดึงฉันเข้าไปหา
 
"ตอบแทนฉันด้วยอะไรล่ะ"ไคร์ถามฉัน
 
"นายต้องการอะไร"ฉันเสนอไป
 
"อืม ฉันต้องการ..."(แก่น/ต้องการอะไร)
 
"......"