รักน่ะยัยโง่

 
เช้าวันต่อมา...
 
ฉันมึนหัวมากๆเพราะเมื่อวานฉันถอดแว่น ฉันจึงนอนพักสักครู่
 
"วันพรุ่งนี้ก็งานเลี้ยงโรงเรียนแล้วสิน่ะ"ฉันตื่นเต้นสุดๆ
 
"ไคร์กับยัยเนโกะ พวกเขาคงโดดเด่นไม่น้อยเลย"
 
ฉันต้องนอนพักให้หายมึนหัวแล้วถึงฉันจะไปจัดชุดวันพรุ่งนี้ตอนเย็น
 
เนโกะ
 
"ไคร์ค่ะพรุ่งนี้อย่าให้ยัยแว่นนั้นไปได้ไหมค่ะ"ฉันขอไคร์ไม่ให้ยัยแว่นนั้นไป
 
"ไม่ได้หรอกมันเป็นงานโรงเรียนและเธอเป็นนักเรียนที่นั้นด้วยครับ"
 
"อืมงั้นหรอไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ"ฉันละขอไคร์ไม่ได้ฉันต้องจัดการเองซะแล้ว
 
"ไคร์เดียวฉันมาน่ะ"ฉันออกมาข้างนอกแล้วโทรบอกบอดี้การ์ด
 
"พวกนายฉันมีงานให้ทำ"
 
"พวกนายต้องไปจัดการผู้หญิงผมสั้นใส่แว่นตาบ้านอยู่ในซอยเดียวกับไคร์"ฉันสั้งบอดี้การ์ดไป
 
"คิดหรอยัยแว่นว่าเธอจะได้ไปงาน"ฉันยิ้มอย่างมีความสุข
 
"ไคร์ค่ะ"ฉันเรียกไคร์ก่อนเข้าห้องนอน...
 
ไคร์
 
เนโกะเป็นคนที่แรงเลยทีเดียวเป็นฝ่ายรุกผมตลอด ผมต้องการคนแบบนี้มากๆ
ตอนนี้พวกเรากำลังมีความสุข เนโกะนั้งบนตักผมเราจูบกันนานมากผมละมีความสุขจริงๆเลย
 
วันพรุ่งนี้ต้องมมีงานเข้าแนนอน!!!
 
เวลาต่อมา...
 
ฉันรู้สึกหายมึนหัวแล้วจึงลุกขึ้นไปเตรียมชุด
 
เสร็จแล้ว!
 
เหลือเวลาที่ยังมาไม่ถึง
 
ฉันนั้งเช็ดแว่นตาแล้วนำมาใส่
 
กริ่งๆๆ
 
"ใครมากดกริ่งหน้าบ้านเนี่ย"ฉันจึงลงไปเปิดประตู
 
ยัยเนโกะนี้ มาทำไม
 
"มีอะไรหรอ"ฉันถามเธอ
 
"ก็...อยากเตือนไว้ว่าถ้าไม่อยากเจ็บตัวอย่าไปงานเลี้ยงที่โรงเรียน"ห้ามอะไรฉัน
 
"มีเรื่องเเค่นี้หรอ ฉันจะไปก็เรื่องของฉันเธออย่ามายุ่ง"ฉันปิดประตูใส่หน้าเธอทันที
 
เธอคงโกรธฉัน
 
มันห้ามกันได้ที่ไหนละ?
 
เหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เวลาไปงานเลี้ยงแล้ว
 
รีบนอนดีกว่า
 
ฉันไปอาบน้ำแต่งชุดนอนกำลังจะนอน
 
กริ่งๆๆ
 
สงสัยวันนี้ได้นอนดึกอีกแล้วสิ...