รักวุ่นวายกับนายเพลย์บอย

โนเนม & ฟ้า

เฮ้ออออ หลังจากที่เดินเร่รอนกับยัยฟ้ามา กว่าจะมาถึงหน้าร้านไอติมก็ปาไปตั้งครึ่งชั่งโมงแล้ว แล้วตอนนี้มันกี่โมงแล้วเนี่ย ฉันดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเองก็พบว่านี่มัน บ่าย 3 โมง 45 นาทีแล้ว เอ......ถ้าอย่างนั้นพอกินไอติมเสร็จก็น่าจะมีเวลาพอไปเดินเล่นหรือไม่ก็ซื้อของ เพราะว่าลุงยามที่เฝ้าหอจะปิดประตูทางเข้าหอเวลา 2 ทุ่ม พอดี 

โนเนม : ฟ้าๆ เดี๋ยวพอเรากินไอติมเสร็จแล้ว ไปเดินเล่นกันนะ

ฟ้า : จะทันหรอแก ถ้าประตูทางเข้าหอมันปิดก่อนอ่ะ / ฉันทำหน้าเหมือนไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่

โนเนม : ทันอยู่แล้ว นี่เพิ่งจะบ่าย 3 โมงกว่าเองแก ดูดิ / ฉันยื่นนาฬิกาข้อมือให้ยัยฟ้าดู

ฟ้า : จริงด้วย.....อ่ะๆก็ได้ / ฉันดูนาฬิกาข้อมือของยัยเนมก็พบว่ามันเพิ่งจะ บ่าย 3 โมงกว่าจริงๆ

โนเนม : เย้!!!! ป่ะ งั้นเรารีบเข้าไปกินไอติมกันดีกว่า

ยัยฟ้าพยักหน้าตอบฉัน และเรา 2 คนก็เดินเข้าไปในร้านไอติม จะนั่งตรงไหนดีน้าาาา  อ๊ะ!!! นั่งตรงนั้นดีกว่าคนไม่ค่อยเยอะดี และฉันกับฟ้าก็สั่งไอติมเรียบร้อย แต่ว่าต้องรอให้พนักงานในร้านมาเสิร์ฟ ระหว่างนั้นฉันก็ชวนยัยฟ้าคุยเรื่องนั่นเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ 

วินลี่ & ภูมิน

ภูมิน : เออนี่ ไอวิน แล้วทำไมอยู่ดีๆ ถึงมาชวนฉันไปกินไอติมวะ

วินลี่ : อะไรนะ ใครจะไปกินไอติม ฉันไม่ได้จะไปกินซะหน่อย

ภูมิน : เอ๊า!!! ก็แกเป็นคนชวนฉันไปกินไอติมไม่ใช่หรอวะ อะไรของแกเนี่ย!! หรือว่าแกจำไม่ได้ / เฮ้ยยย อะไรของไอ้วินมันเนี่ย ชวนผมไปกินไอติมแต่พอมาถึงกับบอกว่าไม่ได้จะไปกิน

วินลี่ : อ๋อ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะมากินไอติมหรอก 

ภูมิน : อ้าววววว แล้วแกชวนฉันมาทำไม แล้วไหนแกบอกว่าจะมากินไอติมไง / ผมทำหน้าแบบสงสัยสุดๆไปเลยตอนนี้

วินลี่ : เหอะๆ ใจเย็น ที่ฉันชวนแกมาเนี่ยฉันมีธุระที่สำคัญมากๆเลยชวนแกมาด้วย ส่วนไอที่ฉันชวนแกมาแล้วบอกว่าจะไปกินไอติมเนี่ย มันก็แค่ข้ออ้างอ่ะ คิิดไรมาก 

ภูมิน : โอ้โห แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่ทีแรกเนอะ ว่าจะมาทำธุระ แล้วมันธุระอะไรของแกที่ว่ามันสำคัญนัก จนแกต้องลากกกกกฉันมาด้วย / เพื่อนผมนี่มันแสบสุดๆเลย เล่นเอาซะผมหัวปั่นไปหมดแล้ว

วินลี่ : ฉันจะเล่าให้แกฟังก็ได้ แกรุ้จักผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ฉันได้มั้ย

ภูมิน : อ๋อๆ รู้จัก ที่ชื่อ โนเนม ใช่มั้ย

วินลี่ : ใช่ฉันจะเล่าเรื่องที่ฉันเจอกับยัยนั่นครั้งแรก ให้แกฟัง

แล้วผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ไอภูฟัง ผมเล่าไปเดินไป พอมันฟังจบมันก็บอกว่า เหมือนพรหมลิขิตและโชคชะตาที่พาผมกับยัยนั่นให้มาพบกัน หึๆ ผมก็เลยตบหัวมันปูดเป็นลูกบัลลูนไปเลย เล่นเอามันไม่กล้าแซวผมไปเลย กว่าผมจะเล่าให้มันจบผมกับมันก็มาถึงที่หน้าร้านไอติมพอดี

ภูมิน : อ้าวไหนแกบอกว่าไม่ได้มากินไอติมไง แล้วทำไมถึงมาร้านไอติม

วินลี่ : อย่าถามมากกกกก เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง/แล้วผมก็เดินเข้าร้านไปกับมัน