รักวุ่นวายกับนายเพลย์บอย

ในห้องเรียน

ฉันดูนาฬิกาข้อมือของตัวเองก็พบว่าได้เวลาเลิกเรียนแล้วตอนนี้บ่าย 3 โมงพอดีเป๊ะ

ครู : เอาละนักเรียนนี่ก็ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว อย่าลืมไปอ่านหนังสือกันด้วยหละ 

นักเรียนในห้อง : (เย้ๆๆ / เลิกซะที / เรียนกันเสร็จแล้วไปชอปปิ้งกันเถอะ /ไปเตะบอลกันเว้ยพวกเรา)

แหมๆ พอเลิกเรียนก็ กะดี๊กะด๊า กันใหญ่เลยนะเพื่อนฉันแอบคิดในใจ  จากนั้นต่างคนต่างก็แยกกันกลับหอมั่ง ไปเตะบอลมั่ง ไปชอปปิ้งมั่ง บลา บลาๆๆๆ ส่วนฉันกับยัยฟ้าหนะหรอก็กะว่าจะไปกินไอติมกัน

ฟ้า : ไปเนม ไปกินติมกันเถอะ / ฉันพูดไปพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋าไป

โนเนม : แป๊ปนึงนะฟ้า ของฉันเยอะ กระเป๋าแทบเก็บไม่หมดแล้วเนี่ย / ฉันกำลังคิดว่าตัวเองเหมือนไอบ้าหอบฟางเลย ก็ช่วยไม่ได้นี่นาของมันเยอะอะ

ฟ้า : โหเยอะจริงๆด้วย งั้นเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแล้วไปรอหน้า รร เลยนะ 

โนเนม : โอเคๆ เดี๋ยวฉันจะรีบตามไปนะ แต่ไม่ใช่ว่าพอฉันไปถึงหน้า รร แล้วไม่เจอแกละก็ แกตายยยเข้าใจมั้ย / ฉันพูดพร้อมกับชี้หน้ายัยฟ้า

ฟ้า : จร้าาาา จร้าาาาา ฉันไม่ทิ้งแกไว้คนเดียวหรอก แล้วเจอกันหน้า รร นะ /ฉันพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกจากห้องไป

สงสัยคนที่นั่งข้างๆผมคงจะชื่อเนมละซิ เพราะผมเพิ่งจะได้ยินเพื่อนของเธอเรียกชื่อเธอเมื่อกี้นี้นี่เองส่วนเพื่อนของเธอก็น่าจะชื่อฟ้า เอาละผมจะลองคุยกับเธอดูเผื่อเธอจะตอบหรือหันมามองผมบ้าง

วินลี่ : เธอ เธอชื่อเนมหหรอ

เฮ้ยยยย แย่แล้วอยู่ดีๆไม่ว่าดี ทำไมมาทักฉันเนี่ย โอ๊ยยยยซวยแล้วยัยเนมทำไงดีเนี่ย ทำไงดีๆ

วินลี่ : ว่าไงละ / ทำไมยัยนี่ไม่ยอมตอบผมน่ะน่าแปลกจริงๆ แถมยังหันหลังให้ผมด้วย เอาละเป็นไงเป็นกันยังไงวันนี้ผมต้องได้คุยและเห็นหน้ายัยนี่ให้ได้ ผมเลยเอามือไปจับไหล่เธอให้เธอหันหน้ามาหาผม แต่พอเธอหันมาแล้วผมก็ถึงกับต้อง อึ้งไป 1 นาที

อยู่ๆไอบ้านั่นก็เอามือมาจับไหล่ฉันแล้วมาขวางทางฉันไม่ให้ไป ฉันและไอหมอนั่นถึงกับต้อง ค้างไปกันเลยทีเดียว ที่เห็นหน้ากัน

วินลี่ : ยัยเซ่อ นี่เธอจริงๆด้วย ธ ธะ เธอ / ให้ตายเถอะนี่มันยัยเซ่อที่ตอนนั้นผมดันไปวิ่งชนเธอแล้วเธอก็ด่าผมเป็นชุดๆนี่นา ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอเธออีก

โนเนม : อ อะ เออ ฉันขอตัวก่อนนะ /ฉันพูดพร้อมกับรีบเดินหนีออกไปจากห้อง แต่ยังไม่ทันจะได้เดินเลย ไอวินบ้านั่นก็เอามือมาจับแขนฉันไม่ให้ฉันไป

วินลี่ : เดี๋ยวก่อนซิจะไปไหน

ฉันมองหน้าเค้าแต่ฉันไม่ได้พูดหรือตอบกลับไปเพราะฉันขี้เกียจต้องมาพูดจาโต้วาทีกับหมอนั่น

แล้วอยู่ดีๆหมอนั่นก็พูดกับฉันว่า

วินลี่ : อ๋อออออ ที่แท้ฉันก็รู้และ ที่เธอหลบหน้าฉันไม่หันหน้ามาคุยกับฉันก็เพราะเธออายที่วิ่งชนฉันใช่มั้ยหละ / แหมยัยนี่นี่แสบจริงๆเลยนะ 

โนเนม : ใครชนใครพูดให้มันถูกด้วยนะไอบ้า / ทั้งๆที่นายชนฉันยังจะมาบอกอีกว่าฉันชนนาย นายนี่มันบ้าไปแล้วจริงๆ

วินลี่ :  แสดงว่าเธอก็คงหลบหน้าฉันจริงๆด้วย / ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่นึกเลยว่าเธอจะอยู่ไกล้เพียงแค่เอื้อม

โนเนม : ใครหลบหน้านายไม่ทราบ  แล้วนายยิ้มบ้าอะไรของนาย 

วินลี่ : หึ ไม่นึกเลยนะว่าเราจะได้เจอกันอีก ยินดีที่ได้รู้จักฉันชื่อ วินลี่ เรียกสั้นๆว่า วินก็ได้นะ เธอไม่คิดที่จะแนะนำตัวเลยหรอ

โนเนม : ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องแนะนำตัวกับนาย แล้วฉันก็ไม่ได้อยากรู้จักกับนายด้วย ถอยไปซะ

วินลี่ : ไม่ฉันไม่ถอย

โนเนม : นายมีอะไร ถอยไปฉันจะไปหาเพื่อนฉัน

วินลี่ : งั้นฉันจะไปด้วย 

โนเนม : นายมีเหตุผลอะไรที่ต้องไปด้วย  ในเมื่อฉันไม่ได้ชวนนายไปด้วยซ้ำ

วินลี่ : ก็เหตุผลที่ว่าเธอหลบหน้าฉันไง

โนเนม : จะถอย หรือไม่ถอย ท่าไม่ถอยนายเจอดีแน่ / ฉันเริ่มทำเสียงดุใส่ไอบ้านั่น เพราะฉันเริ่มรำคาญและหมดความอดทนแล้ว

วินลี่ : โอเคๆ ฉันไม่กวนเธอแล้วก็ได้ / ผมยอมให้เธอไปโดยดีก็ได้แต่อย่าหวังว่าผมจะยอมแค่นี้

อือออ ผมได้ยินเธอคุยกับเพื่อนว่าจะไปกินไอติมกัน คงจะเป็นห้างไกล้ๆ มหาลัย แน่ๆเลยเพราะที่นี่อยู่ไกล้ที่สุด เอาล่ะผมคิดและกะว่าจะตามไปเจอเธอ หึ หึ หึ แต่ผมว่าผมชวนไอภูไปด้วยดีกว่า ว่าแล้วพอนึกถึงมันมันก็มาเลย

ภูมิน : อ้าวไอวินยังไม่กลับหออีกหรอว่ะ หรือว่าแกจะไปไหน

วินลี่ : ยังว่ะกะว่าจะไปกินไอติมเล่นแถวห้างหน่อยว่ะ ฉันกะว่าจะชวนแกไปเป็นเพื่อนพอดีเลย 

ภูมิน : เออๆ ก็ดีเหมือนกันว่ะ อยู่แต่ในหอน่าเบื่อโคตร แล้วจะไปเลยป่าวว่ะ

วินลี่ : ฉันกะว่าจะไปเลยว่ะ หรือว่าแกจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน

ภูมิน : ฉันว่าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนว่ะ แกรอแป๊ปนึงละกัน

วินลี่ : เออๆ เร็วๆนะเว้ย ฉันรีบ

หน้า โรงเรียน

ฉันเห็นยัยฟ้ายืนรอฉันอยู่หน้า รร คงหงุกหงิดมากเลยซินะก็ฉันดันเสียเวลาอยู่กับไอบ้าวินนั่นนี่นา

โนเนม : ฟ้า รอนานมั้ยอ่ะ / หวังว่ายัยฟ้าคงไม่โกรธฉันนะ ขอให้เป็นแบบนั้นด้วยเถอะ

ฟ้า : ไม่นานมั้งถามได้ ฉันยืนรอแกจนหน้าดำหมดแล้วเนี่ย / 

โนเนม : ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้แกรอนานซะหน่อย

ฟ้า : ท่าแกมีข้ออ้างดีๆ ฉันก็จะหายโกรธแก / ฉันขอแกล้งยัยเพื่อนตัวแสบของฉันหน่อยเถอะ

โนเนม : ก็ของฉันมันเยอะนี่นา แล้วอีกอย่างอะตอนฉันเดินลงมาฉันก็เจอครู ครูก็เลยใช้ฉันให้ฉันไปหยิบของให้อ่ะก็เลยมาหาแกสาย นี่ฉันรีบวิ่งมาหาแกเลยนะ / นี่เป็นข้ออ้างของฉัน หวังว่ายัยฟ้าคงยกโทษให้ฉันนะ

ฟ้า : ก็ได้ฉันยกโทษให้แกได้  ป่ะไปกันได้แล้วฉันหิวแล้ว

โนเนม : เย้ๆๆๆๆ  ป่ะ ลุย!!!!!!!!!!!!!!!!! 

แล้วฉันกับยัยฟ้าก็เดินไปที่ห้างแต่ใช้เวลานานหน่อยเพราะฉันกับยัยฟ้าแวะไปแวะมา อิอิอิ

 ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาอัพหน่อยนะค่ะต้องขอโทษด้วยเพราะว่ามีเรียนคะ