Find love! เด็กใหม่หารัก
9.1
เขียนโดย Ai_Ai
วันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.28 น.
43 ตอน
41 วิจารณ์
61.08K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2557 11.43 น. โดย เจ้าของนิยาย
40) จริงๆเเล้ว...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ--------------ในตอนเย็น Killua talks---------------
เย็นนี้พอเข้าบ้านมาปั๊บ อุลล่าก็เข้ามาหลังผม5นาที รีบนำวิธีทำพุดดิ้งให้ผมทันที ใช่!เราจะทำพุดดิ้งกัน เเล้วก็มาลองฝึกทำที่บ้านผมเพราะมีห้องครัวที่ใหญ่ เครื่องมือครบครัน...
"เธอน่าจะเอามาให้ฉันตั้งเเต่ที่โรงเรียนน่ะ จะได้ทำความเข้าใจซะก่อน"
"โทดทีน่ะ ฉันลืมอ่ะ" อุลล่าพูดเเก้เเล้วนำกระเป๋าวางที่โซฟา
"ฉันทำไม่เก่งอ่า ขอช่วยอะไรง่ายๆได้ป่าว"ผมถามอุลล่าเเล้วเกาหัวเเกรกๆ ทำไงได้ ผมมันผู้ชายน่ะไม่สนใจเรื่องเเบบนี้อยู่เเล้ว ถ้าทำห้องคหกรรมระเบิดจะทำไงล่ะ
''อืม ..ได้อยู่เเล้วล่ะ" อุลล่าตอบเเละหันมายิ้มกับผม "เมื่อกลางวัน ไอเค้าบอกว่าเค้าไม่อยากง้อเธอน่ะ เพราะเค้าไม่ผิด" เเค่อุลล่าพูดต่อเเค่นั้นเเหละ ผมนี่จุกเลย "พยายามเข้าล่ะ บัดดี้!! ฉันเอาใจช่วย^^" อุลล่ากำมือเเน่นเเล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาระกดับอก เหมือนจะเตรียมตัวชกใครยังไงไม่รู้
"โอ้ ยังไงซะ ไอก็มาชอบฉันเเน่ เธอคอยดูล่ะกัน"พูดอวดงั้นเเหละ เอาจริงๆก็ไม่มั่นใจหรอก เเต่ถ้าเป็นไปได้มันก็ไม่เลวน้าา
"จะค่อยดูล่ะกัน"
ผมกับอุลล่าจึงฝึกทำพุดดิ้งนั่นต่อไป...
.....ไอ้นี่มันทำยังไงหว่า? สมควรให้อุลล่าทำจริงๆเเหละ ไม่งั้นพังเเน่งานนี้
--------------คาเฟ่ในเมือง-------------
ซึ่งคิริโกะเเละไอฝึกทำคัพเค้กน่ารักๆอยู่ โดยมีญาติของคิริโกะที่ทำงานอยู่ร้านนั้นคอยเเนะนำ
เเน่นอนไอเองก็กังวลเรื่องคิรัวร์ไม่หาย จนเหม่อๆลอยๆบ้างบางครั้ง จนคิริโกะเริ่มสงสัย พอคิริโกะถามเเต่ก็ยังตอบว่า 'ไม่มีอะไร' ถึงคิริโกะจะอยากรู้ก็พยายามไม่ถามต่อไป .....
"เป็นไงบ้างค่ะ?" ไอถามคุณน้าของคิริโกะที่กำลังชิมคัพเค้กฝีมือพวกเขาอยู่
"อืม...ก็ใช้ได้เเล้วเเหละ ถือว่าดีในระดับมือใหม่น่ะ^^"
"ขอบคุณครับคุณน้าที่คอยเเนะนำ" คิริโกะผู้เป็นคนมารยาทดีกล่าวขอบคุณไอซะอีก นี่เเหละน่ะ คนดีจริงๆๆๆๆ
เมื่อทั้งคู่ออกจากร้านก็ประมาณ 1ทุ่มได้เเล้ว
"ให้ผมไปส่งดีมั๊ย?"
"ไม่เป็นไรหรอก.."จากนั้นไอก็เดินจากคิริโกะมาอย่างเร็ว เเต่พอวิ่งมา2นาทีก็กลับมาเดินปกติ จนเมื่อเจอ..
"เมจิ!!"
"ฉันดูเหมือนผีรึไง ตะโกนดังซะจริง" เมจิออกมาจากความมืดตรงซอยเเคบๆนั่น มาเผชิญเเสงสว่างจากเสาไฟจนผิดดูขาวราวน้ำนมนั่นเปล่งประกายทันที
"มีอะไรงั้นเหรอ?"
"โกรธกับคิรัวร์อยู่เหรอ เห็นชอบหลบตากันบ่อยๆ" เมจิยื่นหน้ามาใกล้ขึ้น
"...." ไอทำอะไรไม่ได้นอกซะจากพยักหน้าหงึกๆ
หมับ
เมจิที่เหมือนจะวิ่งผ่านไปเฉยๆ มาจับไหล่ด้านซ้ายของไอ ทำไอสะดุ้ง
"พยายามเข้าล่ะ เธอสองคนน่ะ เข้ากันได้ดีเเล้ว" เมจิขยับมากระซิบใกล้ๆหูของไอ เเล้วเผยยิ้มเศร้าๆมาให้ก่อนวิ่งจากไป
พยายามงั้นเหรอ?
เข้ากันได้ดี?
ไอทบทวนประโยคสั้นๆที่เมจิพูดอีกครั้ง ก่อนยิ้มบางๆมาให้กับตัวเองที่กำลังสับสนมึนงงอยู่
"เราชอบเค้า ใช่!! ฉันชอบคิรัวร์!!"
ไอตะโกนดังขึ้นเหมือนเป็นการให้กำลังใจตัวเองเเล้วออกวิ่งเเบบไม่หันหลังกลับมามองทันทีเมื่อได้ยินเสียงหมาเห่าอยู่ข้างหลังเธอ.....
เย็นนี้พอเข้าบ้านมาปั๊บ อุลล่าก็เข้ามาหลังผม5นาที รีบนำวิธีทำพุดดิ้งให้ผมทันที ใช่!เราจะทำพุดดิ้งกัน เเล้วก็มาลองฝึกทำที่บ้านผมเพราะมีห้องครัวที่ใหญ่ เครื่องมือครบครัน...
"เธอน่าจะเอามาให้ฉันตั้งเเต่ที่โรงเรียนน่ะ จะได้ทำความเข้าใจซะก่อน"
"โทดทีน่ะ ฉันลืมอ่ะ" อุลล่าพูดเเก้เเล้วนำกระเป๋าวางที่โซฟา
"ฉันทำไม่เก่งอ่า ขอช่วยอะไรง่ายๆได้ป่าว"ผมถามอุลล่าเเล้วเกาหัวเเกรกๆ ทำไงได้ ผมมันผู้ชายน่ะไม่สนใจเรื่องเเบบนี้อยู่เเล้ว ถ้าทำห้องคหกรรมระเบิดจะทำไงล่ะ
''อืม ..ได้อยู่เเล้วล่ะ" อุลล่าตอบเเละหันมายิ้มกับผม "เมื่อกลางวัน ไอเค้าบอกว่าเค้าไม่อยากง้อเธอน่ะ เพราะเค้าไม่ผิด" เเค่อุลล่าพูดต่อเเค่นั้นเเหละ ผมนี่จุกเลย "พยายามเข้าล่ะ บัดดี้!! ฉันเอาใจช่วย^^" อุลล่ากำมือเเน่นเเล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาระกดับอก เหมือนจะเตรียมตัวชกใครยังไงไม่รู้
"โอ้ ยังไงซะ ไอก็มาชอบฉันเเน่ เธอคอยดูล่ะกัน"พูดอวดงั้นเเหละ เอาจริงๆก็ไม่มั่นใจหรอก เเต่ถ้าเป็นไปได้มันก็ไม่เลวน้าา
"จะค่อยดูล่ะกัน"
ผมกับอุลล่าจึงฝึกทำพุดดิ้งนั่นต่อไป...
.....ไอ้นี่มันทำยังไงหว่า? สมควรให้อุลล่าทำจริงๆเเหละ ไม่งั้นพังเเน่งานนี้
--------------คาเฟ่ในเมือง-------------
ซึ่งคิริโกะเเละไอฝึกทำคัพเค้กน่ารักๆอยู่ โดยมีญาติของคิริโกะที่ทำงานอยู่ร้านนั้นคอยเเนะนำ
เเน่นอนไอเองก็กังวลเรื่องคิรัวร์ไม่หาย จนเหม่อๆลอยๆบ้างบางครั้ง จนคิริโกะเริ่มสงสัย พอคิริโกะถามเเต่ก็ยังตอบว่า 'ไม่มีอะไร' ถึงคิริโกะจะอยากรู้ก็พยายามไม่ถามต่อไป .....
"เป็นไงบ้างค่ะ?" ไอถามคุณน้าของคิริโกะที่กำลังชิมคัพเค้กฝีมือพวกเขาอยู่
"อืม...ก็ใช้ได้เเล้วเเหละ ถือว่าดีในระดับมือใหม่น่ะ^^"
"ขอบคุณครับคุณน้าที่คอยเเนะนำ" คิริโกะผู้เป็นคนมารยาทดีกล่าวขอบคุณไอซะอีก นี่เเหละน่ะ คนดีจริงๆๆๆๆ
เมื่อทั้งคู่ออกจากร้านก็ประมาณ 1ทุ่มได้เเล้ว
"ให้ผมไปส่งดีมั๊ย?"
"ไม่เป็นไรหรอก.."จากนั้นไอก็เดินจากคิริโกะมาอย่างเร็ว เเต่พอวิ่งมา2นาทีก็กลับมาเดินปกติ จนเมื่อเจอ..
"เมจิ!!"
"ฉันดูเหมือนผีรึไง ตะโกนดังซะจริง" เมจิออกมาจากความมืดตรงซอยเเคบๆนั่น มาเผชิญเเสงสว่างจากเสาไฟจนผิดดูขาวราวน้ำนมนั่นเปล่งประกายทันที
"มีอะไรงั้นเหรอ?"
"โกรธกับคิรัวร์อยู่เหรอ เห็นชอบหลบตากันบ่อยๆ" เมจิยื่นหน้ามาใกล้ขึ้น
"...." ไอทำอะไรไม่ได้นอกซะจากพยักหน้าหงึกๆ
หมับ
เมจิที่เหมือนจะวิ่งผ่านไปเฉยๆ มาจับไหล่ด้านซ้ายของไอ ทำไอสะดุ้ง
"พยายามเข้าล่ะ เธอสองคนน่ะ เข้ากันได้ดีเเล้ว" เมจิขยับมากระซิบใกล้ๆหูของไอ เเล้วเผยยิ้มเศร้าๆมาให้ก่อนวิ่งจากไป
พยายามงั้นเหรอ?
เข้ากันได้ดี?
ไอทบทวนประโยคสั้นๆที่เมจิพูดอีกครั้ง ก่อนยิ้มบางๆมาให้กับตัวเองที่กำลังสับสนมึนงงอยู่
"เราชอบเค้า ใช่!! ฉันชอบคิรัวร์!!"
ไอตะโกนดังขึ้นเหมือนเป็นการให้กำลังใจตัวเองเเล้วออกวิ่งเเบบไม่หันหลังกลับมามองทันทีเมื่อได้ยินเสียงหมาเห่าอยู่ข้างหลังเธอ.....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ