Find love! เด็กใหม่หารัก

--ตอนกลางวัน--

ฉันนั่งอยู่คนเดียวที่ใต้ต้นไม้ กำลังอ่านหนังสือเรียนเพลินๆ ก็มีคนเดินเข้ามา

?:ขยันจังเลยน่ะ

ไอ:อ้ะ!เมจิ

เมจิ:เมื่อวานเป็นไงบ้าง 

ไอ:ต้องบอกว่าเจ็บสุดๆเลย นี่สิน่ะที่เธอบอกฉันให้ระวัง ว่าเเต่เธอก็เคยโดนเเล้วใช่มั๊ย ไอเเบบนั้นน่ะ

เมจินิ่งไปซักพักเหมือนกำลังนึกไม่ออกว่าจะตอบอะไร

เมจิ:ใช่...คิรัวร์..บอกมาเหรอ?

ไอ:อือ

เมจิ:เค้ายังพูดถึงฉันอยู่เหรอเนี่ย!?

เมจิพูดพึมพำเบาๆ เเถมหน้ายังเเดงๆด้วย  เเต่พอเมจิเห็นฉันกำลังจ้องหน้าที่เเดงเป็นมะเขือเทศของเธอก็รีบเอามือลูบหน้า เเถมยังพูดว่า   อากาศร้อนจังน่ะ    เเล้วหลบตาฉันพร้อมเอามือพัดใกล้ๆหน้าของตัวเอง เเสดงให้รู้เลยว่าเมจิชอบคิรัวร์จริงๆ เธอกระเเอมเบาๆเเละเปลี่ยนสีหน้าไปในทันที 

เมจิ:เเฮ่มๆ เเล้วเธอกับคิรัวร์สนิท...กัน....มากไหม...//ก้มหน้าก้มตาถาม

ไม่นึกเลยว่าหัวหน้าห้องที่เป็นตัวเเทนของห้องทุกอย่างจะพูดติดขัด เเละขี้อายขนาดนี้

ไอ:ก็นิดๆหน่อยๆเเหละ

เมจิตอบว่า เหรอ.. เเบบไม่ค่อยสนใจอะไรนัก แล้วมองไปทางอื่น

เมจิ:เธอนี่น่าอิจฉาจังน่ะ

????  เเละยังไม่ทันจะเอ่ยปากพูดอะไรก็มีเสียงประชาสัมพันธ์ดังว่า  ขอพบหัวหน้าห้องเเละรองหัวหน้าห้องทุกระดับชั้นที่อาคารกิจการนักเรียน  เมจิก็วิ่งไปทันทีปล่อยให้ฉันยืนงงอยู่คนเดียว

--ตอนเย็น--

คิรัวร์บอกให้ฉันกลับบ้านคนเดียวสิน่ะ  ฉันก็เลยจะเดินออกจากโรงเรียน เเต่เห็นเอลิซวิ่งร่ามาเลยรีบหลบทันที ยัยนั่นไปดีใจอะไรมา ลี มินโฮ มาขอเเต่งงานเรอะ  ฉันมองตามอย่างงงๆ เเละก็เห็นเอลิซไปหยุดที่หน้าใครซักคนที่สูงพอๆกันเอลิซ  เอ๋!? นั่นมันคิรัวร์นี่นา เค้า2คนสนิทกันตอนไหนเนี่ย ดูท่าทางสนิทกันอีกต่างหาก เล่นทำฉันเเทบทรุด ไหนคิรัวร์บอกว่าจะไปมีธุระเรื่องงาน เเล้วไหนจะบอกว่าไม่ชอบเอลิซอีก เเต่ทำไม  หรือว่า2คนนี้เเอบคบกันอยู่!? ไม่ได้ๆต้องตามๆ

ทั้ง2คนเดินออกมาพร้อมๆกัน เเละคิรัวร์ก็๋เดินไปทางอื่นที่ไม่ใช่ทางไปบ้านตัวเอง จะมาส่งเอลิซเหรอ เเต่ปกติจะมีรถหรูๆมารับเอลิซน่ะ ยังไงเนี่ย? พอเดินมาได้ประมาณ10นาทีทั้งสองคนนั้นก็คุยกันไปอย่างสนิทสนม ทั้งเรื่องโรงเรียน เรื่องทางบ้าน....

เอลิซ:คิรัวร์คุงเนี่ย ชอบสีอะไรเหรอ//ยิ้ม ถามเเบบอยากรู้อยากเห็น

กึก-- คิรัวร์หยุดนิ่ง ถอดสีหน้าทันที ทำเอาเอลิซงง

เอลิซ:เอ๋ คิรัวร์คุง มีอะไรเหรอ?//ทำหน้าใสซื่อ

คิรัวร์:เอลิซ...ทำไมเธอต้องทำไอเเบบนั้นด้วย//จริงจัง

เอลิซ:เอ๋....//เเปลกใจ

เอลิซ:ทำไมถึงถามเเบบนี่ล่ะ คิรัวร์คุง

คิรัวร์:อย่ามาเเกล้งน่าาา เธอสาดน้ำใส่ไอ  เเถมให้คนอื่นไปวิ่งชนไอจนล้ม ขาถลอกปอกเปิก ไหนจะยังเขียนรองเท้าไอซะเละขนาดนั้น ไม่คิดว่าผิดบ้างรึไง! เเล้วไม่ต้องคิดเลยน่ะว่าไอบอกให้ฉันทำเเบบนี่  เธอรู้ไหมว่าไอเค้าไม่อยากให้ฉันมาเธอยังงี้หรอกน่ะ นี่ฉันเเอบมาว่ากล่าวสั่งสอนเธอเองต่างหาก//ว่าเเบบคิดสดๆ

เอลิซพูดไม่ออก เเล้วก็เงียบไปนาน ฉันเองก็ด้วยไม่นึกว่าคิรัวร์จะทำเเบบนี้  ถ้าทั้งเอลิซทั้งเมจิชอบคิรัวร์ขนาดนี้ เหมือนฉันเป็นตัวอะไรไหมรู้ที่มากั้นระหว่างเค้า3คน รู้สึกอายใจตัวเองจัง

เอลิซ:ทำไม..ทำไมคิรัวร์คุงต้องห่วงยัยไอนั่นนักหนา! มันดีตรงไหน  ฉันที่รักคิรัวร์มาตลอด3ปี สู้ไม่ได้เเม้กระทั่งเมจิที่ชอบคิรัวร์เพียงเเค่1ปี  ฉันชอบคิรัวร์นานกว่าเยอะเลยน่ะ  เเต่ทำไมไม่เคยหันมองฉันซักครั้งเลยล่ะ!!!//น้ำตาเริ่มไหล

รู้สึกไม่ดีจริงๆด้วย

คิรัวร์ไม่พูดอะไร  ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรตามหลังมาอยู่เลย

สงสารเอลิซจัง ทั้งๆที่ฉันสมควรจะโกรธเอลิซเเท้เลย

คิรัวร์:ถ้าเธอมาเเกล้งใครอีกฉันก็คงไม่มีทางมองเธอหรอก จะบอกให้!

เเล้วคิรัวร์เดินออกห่างจากเอลิซ ไอจะร้องไห้ค่ะ  เอลิซก็ยืนร้องไห้เพียงลำพัง

?:ท่านเอลิซ!!!//2เสียง

เอ๋ คานะ กับฮินะเรียกเอลิซอย่างพร้อมเพรียงกัน เเล้วรีบไปหาเอลิซโดยเร็ว วิ่งผ่านเหมือนคิรัวร์เป็นอากาศ คนที่เดินตามฉันมาก็คือ2คนนี้สิน่ะ

คิรัวร์:เธอเองก็ออกมาได้เเล้วน่ะ//เอามือล้วงกระเป๋า

นั่นหมายถึงฉันใช้ไหม!? เค้ารู้ด้วยเหรอเนี่ย

ไอ:อ่ะ อื้ม!//วิ่งออกไปจากซอกที่เเอบอยู่ ตามหลังคิรัวร์ไป

หันมามองเอลิซนิดนึง เเต่คนที่มองฉันนั่นคือ คานะกับฮินะต่างหาก

เดินกลับคิรัวร์ เขาไม่หันมาที่ฉัน ไม่พูดเลยซักคำ......

ได้เเต่เดินเงียบๆ