Crazy love แผนรักสุดฮอตชวนนายสุดหล่อมารักกัน

 
    
 
 
     "พ่อค่ะ พ่อทำแพนเค้กเป็นมื้อเช้าใช่มั้ยค่ะ ห๊อมหอม ~" ฉันเดินลงบันไดพลางทำจมูกฟุดฟิด แพนเค้ก แพนเค้ก แพนเค้กแน่ๆ ฉันจำกลิ่น จมูกของมิลล์เครปไม่เป็นสองรองใครนะจะบอกให้ ^O^
      "ลูกพ่อนี่จมูกไวจริงๆ 555" พ่อบอกอย่างยิ้มแย้ม แต่...
      "พ่อค่ะ จมูกไวนี่มันต้องใช้กับราฟาเอลไม่ใช่เหรอค่ะ" ราฟาเอลคือสุนัขพันธุ์ชิวาวาสีน้ำตาลที่พ่อซื้อให้ฉันเป็นของขวัญเมื่อ 2 ปีที่แล้ว มันนิสัยน่ารัก แถมยังขี้อ้อนฉันอีกด้วย แต่ว่านอกจากฉันกับพ่อแล้ว มันก็ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เลย แก๊งฉันโดนมันแยกเขี้ยวใส่ทุกคนเลย 555  
     "555 พ่อว่าลูกมากินก่อนเถอะ กำลังร้อนๆ ^^
     "ค่ะ ^^"
 
     7.05 น.
     # BK High School
     "วันนี้ก็เต็มที่นะค่ะพ่อ ^+++^" ฉันก้าวลงจากรถและพูดให้กำลังใจพ่อเหมือนทุกวัน
     "ครับผม (^O^)\ ลูกพ่อก็ต้องเต็มที่เหมือนนะ" พ่อส่งยิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มตอบแล้วจึงปิดประตูรถ พ่อของฉันเป็นเชฟน่ะ เคยทำงานที่โรงแรมระดับห้าดาว แต่ตอนนี้พ่อเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเองแล้ว ฉันไปที่ร้านพ่อบ่อยมาก เพราะต้องไปรอกลับพร้อมกัน ร้านของพ่อแน่นเอียดทุกวันเลย ฉันไม่แปลกใจหรอก ก็พ่อทำอาหารอร่อยซะขนาดเด็กร้องไห้ยังเงียบอ่ะ นี่แหและความมหัศจรรย์ของอาหารของพ่อฉัน เจ๋งใช่ม๊าาาา ^O^
     ฉันเดินเข้ามาภายในโรงเรียนได้เพียงไม่กี่ก้าว ร่างสูงอันแสนคุ้นเคยก็ปรากฎขึ้น - -;;; 
     "อรุณสวัสดิ์ มิลล์เครปสุดสวยยย >////<"
     "ว่าไงย่ะ ลูแปง นายมีอะไรกับฉัน -0-" โอ๊ย อีตาบ้าลูแปงมากวนประสาทฉันได้ทุกวันเลยสิน่า -*- ลูแปง เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาก็จัดว่าโอเคล่ะนะ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน อีตาบ้านี่ตามจีบฉันอยู่ และมันต้องทำให้ฉันอับอายได้ทุกครั้งไป T^T  มิลล์เครปขอร้องไห้แปบ (กระซิกๆ) 
     "โธ่ ที่รักช่วยคุยกับฉันดีๆหน่อยได้มั้ย" ลูแปงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ อ้าว นี่ฉันไปทำเข้าอีกล่ะ แค่ทำเฉยเมยเหมือนทุกครั้งเอง แล้วนี่ถือดียังไงมาเรียกฉันว่าที่รักย่ะ ฉันเอาไว้ให้แฟนฉันเรียกน๊าาาา >O<!
     "ใครที่รักนายย่ะ อย่า... ฉันเข้าห้องล่ะ บายยยย ~"
     เมื่อไหร่ลูแปงจะเข้าใจสักทีนะว่าฉันคิดกับเค้าแค่เพื่อน ไม่มีทางเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ เฮ้อ ฉันเคยพูดกับเค้าตรงๆนะ หลังจากวันนั้นลูแปงdHหายไปสามวัน นั่นทำให้ฉันโล่งใจมากถึงมากที่สุด นึกว่าเค้าจะยอมเข้าใจ แต่เปล่าเลยยยย -3- เค้ากลับมาเดินหน้ามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ 
     งื้ออออ! มิลล์เครปปปอยากตายค่าาาา TTOTT
 
     # ห้องม.6 A
 
     ฉันเดินมาตามระเบียงทางเดินจนมาถึงห้องเรียนประจำของฉัน เฮ้อ การที่ไม่มีลูแปงอยู่ในชีวิตนี่คือความสุขโดยแท้  ^O^
     "มิลล์ อรุณสวัสดิ์ ^^" เสียงใสๆของครีมทักฉันขึ้นเป็นคนแรก 'เชอร์รี่ครีม'เป็นเพื่อนสนิทฉัน เรารู้จักกันมาตั้งแต่ม.1แล้ว ^^ 
     "ดีจ้า ครีมมาเช้าเหมือนเดิมเลย"
     "โอยยย มิลล์ แกก็รู้บ้านมันตื่นกันตั้งแต่ตี 5" ฮานะ เพื่อนสนิทฉันอีกคน ฮานะเป็นลูกคครึ่งญี่ปุ่น (แม่เป็นคนไทย ส่วนพ่อเป็นคนญี่ปุ่น) ฮานะตามคุณแม่มาเรียกที่ไทย ส่วนพี่สาวของฮานะอยู่กับพ่อที่ญี่ปุ่น (ฉันคิดว่าฉันรู้แค่นี้แหละ -..-)
     "^^ แล้วนี่ฟ้ายังไม่มาเหรอ" ที่ฉันถามถึงคือ เพื่อนสนิทฉันอีกคนนึง ที่ตอนนี้ยังไม่ปรากฎในห้องเรียน ทั้งที่ควรจะมาได้แล้ว ผิดปกติ
     "น้ำฟ้ายังไม่มาน่ะ แกมานั่งเม้าท์กับฉันก่อนเลยมา ><" 
     "จ้าๆ ไหนๆวันนี้มาเรื่องอะไร" ฉันวางกระเป๋านักเรียนบนโต๊ะประจำของฉัน แล้วลากเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆครีมกับฮานะมานั่ง
     "นี่ เครื่องลางแห่งความรัก" ฮานะหยิบของที่มีรูปร่างกลมๆฟูๆออกมาจากกระเป๋านักเรียนมาชูตรงหน้าฉันกับครีม มันเหมือนที่ห้อยโทรเลย อ้อ มีตุ๊กตาแมวตัวเล็กๆหน้าตาประหลาดห้อยอยู่ด้วย 
     "พี่ฉันซื้อมาฝากตอนมาเยี่ยมฉันเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เอง พี่ฉันบอกว่าคนที่ขอพรหรือพกติดตัวไว้จะเจอเนื้อคู่ล่ะ ฮิตมากที่ญี่ปุ่น ฉันเลยให้พี่ฉันซื้อมากฝากพวกแกด้วยยย ^^" ฮานะว่าพลางยื่นเครื่องลางมาให้ฉันกับครีม ของฉันเป็นสีขาว ส่วนของครีมเป็นสีส้ม
     "น่ารักจัง *0*" ครีมว่าพลางมองเครื่องลางตรงหน้าด้วยสายตาเปร่งประกาย เป็นอย่างนี้เสมอเมื่อครีมเจอของน่ารักๆ ซึ่งเครื่องลางนี่ก็น่ารักซะด้วยสิ ฉันชอบนะ >.<///
     "555 ฉันว่าแล้วครีมต้องชอบ  ^^ งั้นเรามาอธิฐานกันเถอะ" ฮานะพูดจบก็หลับตาพร้อมกุมมือที่มีเครื่องลางแสนน่ารักนั่นอยู่ตรงกลางมากุมไว้ที่หน้าอก ฉันและครีมพอเห็นดังนั้นเลยทำตาม
 
     ขออะไรดีล่ะ เอ่อ งั้น ขอให้ฉันได้เจอเนื้อคู่ในเร็ววันนี้ อ้อ ขอแบบขาวๆหล่อๆ ตี๋ๆ ส่วนสูงกำลังดี ที่สำคัญนิสัยน่ารักดูแลฉันได้  แค่นี้พอมั้ยอ่า หรือจะขออีกดี (เยอะแล้วย่ะ พอๆมาตราสูงเกิ๊นนนนน) 5555