“ฟูลมูลปาร์ตี้เลดี้ไนท์เหรอ” นัททำหน้าสงสัยหันไปมองแทนที่นั่งเกากีต้าร์อย่างสบายอารมณ์

                   “เออ…มันก็งานปาร์ตี้ในคืนพระจันทร์เต็มดวงและก็มีโปรโมชั่นพิเศษสำหรับสาวๆได้ดื่มเครื่องดื่มฟรีตลอดงาน” แทนตอบข้อสงสัยของนัท

                   “เหรอน่าสนุกนะ”

                   “พอตกดึกนะเราก็จะมีการจุดดอกไม้ไฟด้วย…คนงี้เต็มเลยจะบอกให้สาวๆเพียบ”

                   “แหม…แกนี่คิดแต่จะหลีสาวอย่างเดียวเลยนะไอ้แทน”

                   “อ๊ะ…ไม่ได้สิมันเป็นธรรมดาของหนุ่มหล่อโว้ย” แทนยกมือขึ้นเสยผมและยักคิ้วให้นัทด้วยท่าทียียวนก่อนที่จะหันมาพูดต่อ

                   “เออนี่นัทคืนนี้แกขึ้นไปเป่าเม้าท์ออร์แกนบนเวทีหน่อยสิ”

                   “จะดีเหรอ”

                   “เอาเถอะน่า…เล่นเพลงซึ้งๆให้บาดใจไปเลย นัทเอ้ย…นี่ถ้าแกเป็นผู้ชายนะมาดโศกๆตาซึ้งๆอย่างนี้สาวๆติดเพียบ” แทนพูดพร้อมตบเข่าฉาดอย่างเสียดายเต็มที่

                   “ทำไมวะไอ้แทน ผู้หญิงอย่างเรานี่ถ้าจะมีสาวๆมาติดบ้างแล้วมันจะเป็นยังไงวะ”

                   “เฮ้ย แกอย่าทำเป็นเล่นไปน่าไอ้นัท”

                   “อ๊ะ…เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่หัวใจโว้ย” นัทพูดแล้วลุกขึ้นหายไปในบ้านแทนมองตามไปส่ายหัวเบาๆแล้วก้มลงเล่นกีต้าร์ต่อไป

……………………………………….

                   คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงลอยเด่นโรยแสงเย็นอาบคลุมผืนน้ำ….ที่ร้านฝั่งฝันประดับประดาด้วยไฟกระพริบดูสว่างไสวเป็นพิเศษ ลูกค้าในร้านดูจะคึกคักกว่าปกติโดยเฉพาะบรรดาสาวๆที่มีกันเป็นกลุ่มหลายคนหรือไม่ก็ควงคู่มากับคนรัก

                   นัทกับวินช่วยกันเตรียมเครื่องดื่มในบาร์น้ำสักพักวินก็เดินออกไปยังหน้าร้านเมื่อนัทมองตามไปจึงได้เห็นฟ้าเดินคู่มากับเอกเข้ามาหาที่นั่งในร้านนัทรู้สึกดีใจที่ฟ้ามาดวงตาซ่อนรอยยิ้มไว้ฟ้ามองเข้ามาจึงสบสายตากับนัทคนทั้งคู่ยิ้มให้แก่กัน

                   บนเวทีแทนกำลังบรรเลงเพลงรักหวานซึ้งอารมณ์อ่อนละมุนทำเอาสาวๆที่นั่งอยู่ใกล้เวทีมองกันตาเยิ้มน้ำเสียงทุ้มนุ่มและแววตากรุ้มกริ่มที่ทอดมองมาทำให้บรรดาผู้หญิงทั้งหลายคลั่งไคล้แทนได้ไม่ยาก  แทนจบบทเพลงด้วยลีลาหวานซึ้งจับใจ  สาวน้อยคนหนึ่งเดินมามอบกุหลาบให้แทนเขารับมาพร้อมกับจุมพิตที่กุหลาบดอกนั้น

                   “ขอฝากรอยจูบที่กลีบกุหลาบไว้แทนที่แก้มของน้องครับ” ประโยคนั้นทำให้สาวน้อยแก้มแดงด้วยความเขินอายและเรียกเสียงตบมือชอบใจจากผู้ฟังได้มากมาย

                   นัทยืนหัวเราะอยู่ตรงบาร์น้ำพร้อมชูนิ้วโป้งให้แทน  รอยยิ้มสวยของนัทโชว์เขี้ยวเก๋และลักยิ้มตรงข้างแก้มดวงตาคมพราวระยิบเส้นผมยาวระบ่าสะบัดพลิ้วดูน่ารักทำให้ฟ้าเพลินมอง

                   และไม่นานนักแทนลงมาจากเวทีผลัดให้นัทขึ้นไปบ้างนัทก้าวขึ้นไปนั่งบนเวทีสายตาทุกคู่จับจ้องมายังจุดเดียวนัทเอียงคอสะบัดหน้าไล่เส้นผมที่ยาวมาปรกหน้าผากในมือกระชับเมาท์ออร์แกนไว้แวบหนึ่งที่สายตานั้นหันไปมองฟ้าแล้วเสียงจากเมาท์ออร์แกนก็ดังขึ้นบาดความมืดของค่ำคืนด้วยท่วงทำนองที่หวานเศร้าอ้อยอิ่งราวสายลมคร่ำครวญนัทหลับตาพริ้มโยกตัวไปตามท่วงทำนองที่โศกซึ้ง

“ความรักเจ้าเอย…

ซุกซ่อนณ หนใด

ในเกลียวคลื่นกลบผืนทราย

หรืออยู่ใต้ผืนทะเล

จะดั้นด้นไปค้นหา

ลบรอยตาที่ว้าเหว่

ความรักเอยอย่าเกเร

คนร่อนเร่จะขาดใจ”

                   เสียงเมาท์ออร์แกนจบลงพร้อมด้วยเสียงตบมือของผู้ฟัง นัทก้มหน้าแอบซ่อนน้ำตาบางหยดไว้แล้วรีบเดินหลบหายไปในความมืด ฟ้ามองตามร่างของนัทไปอย่างรู้สึกแปลกใจในท่าทีเช่นนั้น

                   “ดึกแล้วพี่คงต้องกลับก่อนล่ะนะวิน” เอกหันไปบอกวิน

                   “ไม่รอจุดดอกไม้ไฟก่อนหรือครับ”

                   “พี่มีประชุมแต่เช้าน่ะเห็นจะดึกกว่านี้ไม่ไหว…ไปครับฟ้า” เอกหันไปพยักหน้าบอกฟ้าซึ่งฟ้ามีท่าทีอิดออดพยายามมองหานัทแต่ไม่เจอจึงต้องลุกตามเอกไป

                   ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมหาด…นัทกำลังยืนซบหน้าลงบนฝ่ามือซ่อนเสียงสะอื้นไห้ ทุกครั้งที่นัทเป่าเมาท์ออร์แกนเป็นเพลงเศร้าหัวใจของนัทก็อาบอิ่มดิ่งจมลงสู่ความหม่นไหม้ เจ็บปวดร้าวรานอย่างไม่มีสาเหตุ…หัวใจของนัทอ่อนไหวได้ง่ายดายความโศกเศร้าคล้ายจิตวิญญาณที่แท้จริงทับซ้อนอยู่ในเงาแห่งชีวิต ภายใต้บุคลิกอันแข็งกร้าวของนัทแท้จริงแล้วได้แอบซ่อนหัวใจที่บอบบางและช่างเจ็บปวดได้มากมายในนาทีที่โศกเศร้า…

                   นัทกลับเข้ามาในร้านมองไปยังโต๊ะตัวนั้นซึ่งไม่เห็นฟ้ากับเอกนั่งอยู่แล้วพยายามมองหาแต่ก็ไม่เจอนัทรู้สึกวาบลึกในใจ…ความเศร้ารื้นอยู่ที่ขอบตาอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว

……………………………………………

                   เอกขับรถมาส่งฟ้าที่หน้าบ้านเขายิ้มบางๆกล่าวคำลาแก่เธอ

                   “เอกส่งตรงนี้นะฟ้า…เข้าบ้านดีๆนะพรุ่งนี้เอกมีประชุมแต่เช้าเสร็จแล้วจะรีบแวะมานะ ไปนะครับ”

                   “ค่ะ” ฟ้าส่งยิ้มให้ยืนมองรถคันนั้นจนลับตาแล้วจึงเดินขึ้นบ้านฟ้าหยุดยืนอยู่ริมหน้าต่างส่งสายตามองหาใครบางคนซึ่งติดอยู่ในใจของฟ้า ฟ้ารู้สึกแปลกใจตัวเองตอบไม่ได้ว่าทำไมถึงได้สนใจนัทนัก รู้แต่ว่าท่าทีโศกเศร้าดวงตาคมซึ้งที่ทองมาที่ฟ้าแต่ละครั้งทำให้ฟ้าใจเต้นอย่างแปลกประหลาด ท่าทางครุ่นคำนึงถึงบางสิ่งบางอย่างของนัททำให้ฟ้าเพลินมอง…

                   ฟ้าส่ายหัวสลัดความคิดออกไปจากใจแต่ทว่าในความเป็นจริงสิ่งใดที่ได้ติดอยู่ในใจแล้วมักจะสลัดได้ยากมันจะฝังจำและหวนให้คิดถึงอยู่เสมอ

                   พระจันทร์คล้อยตัวต่ำลงคืนนี้แสงดาวหลบหายไปจากฟากฟ้า…เสียงดอกไม้ไฟถูกจุดขึ้นจากชายหาดอีกด้านแสงกระพริบพร่างคล้ายดอกไม้บานอยู่บนท้องฟ้าแค่เพียงขณะหนึ่งก็จางหาย ฟ้ายืนมองอยู่ริมหน้าต่างบานนั้น ลมหายใจเศร้าทอดถอนลึกๆความรู้สึกหน่วงๆบางอย่างเกาะติดอยู่ในใจโดยที่ฟ้าตอบไม่ได้ว่ามันเป็นความรู้สึกชนิดไหนกันแน่