อลวนรักของหนุ่มน้อยหน้ามึน [Yaoi]

พวกเราเดินเข้าบ้าน พี่ชายออกมาจากห้องนั่งเล่นมารอผม พี่จ้องผม มองจากหัวจรดเท้า เห็นว่าเสื้อผมมันเปอะมีรอยฝุ่นเปอะเสื้อ นร. สีขาว

“ ไอเมษ แกไปโดนอะไรมา “ พี่เบส พี่ชายคนโตถาม พี่คนนี้มักจะเป็นห่วงผมเสมอ ผมมีแค่พี่เท่านั้น

“ ผมโดนอะไรนิดหน่อย “ ผมบอกพี่ พี่เบสเดินมาแล้วจับแขน หน้าอก ท้อง ผมงุนงง พี่ทำอะไรน่ะ ไม่มีอะไรให้พี่สำรวจในตัวผมหรอก

“ ไม่เป็นอะไรแน่นะ “ พี่เบสถามย้ำ ผมพยักหน้าแถมทำเสียงในลำคอ พี่ถอนหายใจก่อนจะหันหน้าไปมองคนที่ตามผมมา ผมเกือบลืมไอ้ นร. ที่เดินตามผมมาเลยนะ เล่นซะเงียบขนาดนี้

“ ไอดีฟ ฝากน้องฉันด้วยนะ ไอเมษพี่ต้องไปต่างประเทศไปแสดงละคร ดีฟจะเป็นคนดูแลแกเอง” ผมตกใจ กลับมาเจอเรื่องที่ทำให้ผมอึ้ง พี่ไม่เคยบอกผมเลย พี่ปล่อยให้ผมอยู่กับคนที่ผมเพิ่งเจอไม่นาน แล้วอย่างนี้ผมจะไว้ใจเชื่อสนิทใจได้ยังไงว่าเขาจะเป็นคนดี

“ ว่าไงนะ.... แล้วพี่จะกลับมาเมื่อไหร่ “ ผมรีบถามหลังจากที่อึ้งไปได้ไม่ถึงวินาที

“ ถ่ายละครประมาณ 5 เดือน “ พี่เบสจับไหล่ผม ผมอึ้งอ้าปากค้าง สมองอันชาญฉลาดเริ่มไม่สั่งการ

“ แล้วเดินทางวันไหน “ สิ่งเดียวที่ผมจะถามได้ ผมถามเสียงกดต่ำลงดูเป็นการถามที่จริงจัง

“ พรุ่งนี้เช้า “ ถอนหายใจแรง ผมนึกว่าจะไปวันนี้ อย่างน้อยผมก็เหลือเวลาอยู่กับพี่อีกหนึ่งคืน ผมคิดว่าวันนี้จะขอย้ายไปนอนห้องพี่ ถึงแม้จะดูแปลกๆตาม แต่ผมไม่สนใจ เป็นพี่น้องกันคิดอะไรมาก ผมยิ้มแห้งๆส่อถึงแววตาที่เศร้า

“ เอ่อ ไอเบส ฉันขอตัวไปเอาเสื้อผ้ามาย้ายที่นี่ก่อนนะ “ ดีฟที่เงียบอยู่ซักพัก กล่าวบอกผมท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงัดนี้ พี่เบสตอบตกลง ผมลืมถามพี่ไปเลย

“ พี่เบส เขาเป็นใครอ่ะ คนที่ชื่อ ดีฟ อะไรนั่นน่ะ “

“ ดีฟ เหรอ เป็นนายแบบน่ะ พี่ไปรู้จักเขาตอนที่ถ่ายละครด้วยกัน พวกเราค่อยๆสนิทกันเรื่อยๆ แกคงจะไม่รู้จักเพราะแกไม่ค่อยติดตาม “

“อืม รู้อีกและ “ พี่ขำเล็กน้อย หน้าผมบูดทันที ความจริงผมก็ชอบดูละคร ภาพยนตร์ แต่ตอนนี้ผมติดเรียน เรียนแผน ศิลป์ภาษา-ญี่ปุ่น ทำให้ผมต้องปรับเปลี่ยนตัวเองให้ขยันมากขึ้น ขึ้น ม.ปลาย เรายิ่งต้องเรียนเยอะ บทเรียนก็ยาก แต่ไม่ถึงกับยากมาก เพียงแค่บทเรียนมันเจาะลึก ทบทวนบทเรียนที่เราได้เรียน

“ พี่ คืนนี้ผมขอนอนกับพี่ได้มั้ย “ ผมถามพี่ พี่ยิ้ม พี่ตอบตกลง

ผมขอแยกตัวขึ้นไปอาบน้ำ เพราะความรู้สึกเหนียวตัว มีแต่เหงื่อ จนทนไม่ไหว ผมรีบวางกระเป๋าบนเตียง แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวผืนสีขาวสะอาดในตู้เสื้อผ้าแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ ความเย็นจากน้ำทำให้ร่างกายผมสบายตัวสุดๆ ผมเดินไปที่อ่างล้างหน้าหมายจะล้างหน้า แปรงฝัน ผมต้องตกใจเพราะเห็นรอยช้ำแดงสลับเขียวอยู่แถวบริเวณหน้าท้อง ผมลองเลื่อนมือลงไปจับ

“ โอ้ย ซี้ด “ ผมร้องอุทานด้วยความเจ็บ ทั้งแสบและเจ็บ ผมนี่ก็โรคจิต รู้ว่าเจ็บแล้วยังจะไปจับอีก ทำไงดี ปล่อยทิ้งไว้อย่างนี้จะอักเสบรึเปล่าเนี่ย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง หวังว่าพี่คงจะไม่รู้ พอเสร็จผมจึงเดินออกไปแต่งตัว ผมเลือกชุดนอนตัวโปรด ชุดนอนสีฟ้าใส ลายหมีขาว รักที่สุด น้องหมี

ตกกลางดึก

ผมจึงผ้าห่มผืนใหญ่ ปกติเป็นคนขี้หนาว พี่ผมเป็นคนขี้ร้อน ชอบตรงกันข้ามกันเลย ผมเดินเข้าไปเห็นพี่กำลังอ่านหนังสืออะไรบางอย่าง พี่เลิกอ่าน วางหนังสือบนโต๊ะข้างๆเตียง ผมเดินไปแล้วค่อยๆขึ้นเตียง ต้องขึ้นอย่างระมัดระวังเพราะต้องระวังแผลช้ำเขียวแถวหน้าท้อง ผมค่อยๆคลานไปนอนข้างๆ กลิ่นตัวพี่หอมจัง ฮ้า ผมค่อยๆเอื้อมมือข้างหนึ่งไปกอด พี่ผมสะดุ้ง

“ ขาดความอบอุ่นรึไง “ พี่ผมถาม ผมก้มหน้า มันอาจจะเป็นคำพูดที่ธรรมดา ดูหาเรื่อง แต่รู้สึกอุ่นใจเมื่อได้ฟัง ผมไม่ได้โรคจิตนะครับ

“ อืม ก็พี่ไม่อยู่ ผมก็ไม่มีใครให้กอดนี่ “ ผมพูดออกไปแล้วแสดงสีหน้าเศร้า นอกจากพี่แล้ว ผมก็ไม่เหลือใครอีกแล้ว พ่อแม่ก็จากผมไป เหลือเพียงแต่พี่คนเดียวเท่านั้น พี่ค่อยกอดผม ผมรู้สึกถึงอุณหภูมิในร่างกายพี่ มันอุ่นดีจัง

“ เมษ พี่สัญญา “ พี่ผมพูดก่อนที่ผมจะหลับตาลง

แต่เรื่องที่ผมคิดว่าไม่เกิดขึ้นก็คือ ไอพี่เบสดันเผลอเอาหัวเข่ามาชนหน้าท้องผม ผมร้องอุทานออกมา ผมเริ่มเหงื่อซึม

“ ไอเมษ แกเป็นอะไร !!! “ พี่ถามอย่างร้อนใจ แมร่งเล่นเตะมาซะแรง ปวดยิ่งกว่าเดิม ผมพยายามปรับสีหน้าตามปกติ

“ มะ ไม่เป็นไร “ ผมเอามือกุมหน้าท้องที่ถูกทำร้ายจนเกิดรอยช้ำเขียว พี่ผมจ้อง ทำไงดี ผมไม่น่าประมาทเลย น่าจะระวังให้มากกว่านี้ พี่เอื้อมมือมา ผมปัดออก แต่พี่เบสจับได้ แล้วมันก็เปิดเสื้อขึ้นมาถึงกับตกใจ

“ เฮ้ย ไอเมษ แกไปโดนอะไรมา!!! ทำไมไม่บอกพี่ อยู่นิ่งๆนะ เดี๋ยวฉันไปหยิบยาก่อน “ พี่เดินไปหยิบยาที่เก๊ะโต๊ะข้างแล้วบีบเนื้อยามาค่อยๆทาให้ผมอย่างเบามือ พอทาเสร็จพี่เบสทวงถามอีกครั้ง ผมจำใจต้องตอบ พี่เบสสั่งให้ผมกลับกับดีฟหลังเลิกเรียน ผมมันแย่จริงๆ ทำให้พี่เป็นห่วง ผมไม่กล้าขัดคำสั่งพี่ชายคนนี้ เพราะตอนพี่แกโกรธ ใบหน้าช่างน่าเกรงขามสุดๆ น่ากลัวอ่ะ ผมอยากเป็นคนเข้มแข็งให้มากกว่านี้ ไม่อยากให้ใครมาคอยเป็นห่วงผมอีก

_________________________________________

ฝากเนื้อผากตัวด้วยนะคะ หากขาดตกบกพร่องยังไงบกกันด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ.....