อลวนรักของหนุ่มน้อยหน้ามึน [Yaoi]

ผม “ เมษ “ ครับ นร.ม.ปลาย ม.4/3 ผมติดสอบทำให้ผมต้องกลับบ้านเย็น ที่จริงผมนัดเพื่อนให้รอ แต่มันกลับหายหัวไปไหนของมันก็ไม่รู้ ผมรีบก้าวฝีเท้าเดินให้เร็ว เพราะละแวกนี้มักมี พวก นร. รีดไถเงิน ใช่ครับ มันรีดไถเงินตรงข้ามอีกฝั่งที่เดิน ผมหันไปดู นร.ที่โดนรีดไถไม่ยอมให้ พอคู่กรณีไม่ได้ดั่งใจจคงทำร้าย นร.คนนั้น เห็นแล้วน่าโมโหจริงๆ พ่อแม่ส่งให้มาเรียน แต่ลูกกลับทำตัวอย่างนี้ ช่างเป็นลูกอกตัญญู พอมันรุมทำร้ายเสร็จ มันเห็นผมกำลังมองดู มันเดินข้ามมา ใช่ เป้าหมายอีกรายคือผม ผมรีบวิ่ง แต่ว่าไม่เร็วพอที่จะหนี เพราะเจ้าพวกนั้นอีกสองคนดักหน้า อีกสองคนดักข้างหลังผม

“ พวกแกต้องการอะไร “ ผมบอกเสียงแข็ง พวกมันยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

“ พูดจาให้มันดีๆหน่อยสิจ้ะ คนสวย “ พวกมันหนึ่งในนั้นพูด ผมทำหน้ามุ่ย หน้าผมสวยตรงไหนวะ

“ ถอยไปเว่ย ไอพวกโสโครก “ ผมตะคอกใส่ พวก นร. เริ่มไม่พอใจ พวกมันเข้ามาพร้อมกับกุมตัวร่างผมให้อยู่นิ่ง ผมพยายามดิ้นแต่ไม่ได้ผล แรงมันเยอะกว่าผม นร. หนึ่งในนั้นเดินมาใกล้ผมแล้วใช้มือล้วงกระเป๋า ผมดิ้น แล้วเตะมันประเด็น นร.ที่ลักกระเป๋าเงินผมไม่พอใจจึงชกมัดแรงๆเข้าที่หน้าท้อง ผมทรุดตัว พวกมันอ้ากระเป๋าเงินออกมา

“ มี แค่ 500 เองหรอวะ แล้วมันก็ทิ้งกระเป๋าเงิน ผมเจ็บใจนัก ไม่เอาเงินแล้วยัง เสื อก มาทิ้งกระเป๋าผม แต่มันไม่ลืมที่จะหยิบใบธนบัตรจำนวน 500 บาทไป ผม จึงฝืนสังขาลเงยหน้าขึ้นถึงแม้จะเจ็บที่หน้าท้องก็ตาม

“ ไอ้พวกวะ ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน “ผมอารมณ์เริ่มเดือด

“ มึง ปากดีนักนะ” หนึ่งในนั้นทำท่าจะตบหน้าผม แต่มีเสียงปริศนาห้ามไว้ ปรากฏร่างของ นร.ม.ปลายร่างสูง ใบหน้าหล่อ แต่ตอนนี้ดูน่าเกรงขาม พวกมันหันไปเป็นตาเดียวกัน หัวหน้าในกลุ่มบอกให้ลูกน้องมันอีกสามคนถอย ผมงง เมื่อครู่ยังทำเป็นวางก้าง เขาเดินมาทางผม ผมค่อยๆพยังตัวขึ้นมา เขาส่งมือมาทางผม ผมมองมือใหญ่เนียนขาวอย่างน่าสงสัยเขาเป็นใคร ทำไมเจ้าพวกนักเรียนรีดไถเงินถึงต่างร่วมใจกันหนี

“ นาย เมษใช่มั้ย “ เขาถาม ผมพยักหน้า

“ ใช่ ทำไมถึงรู้จักฉัน “ ผมถามกลับ

“ พี่นายเป็นคนให้ฉันมารับนาย “ เขาตอบผมเสียงเรียบ พี่ผม พี่ผมรู้จักเขาคนนี้ตรงหน้าผมเหรอ ?

“ ฮะ ” เขาส่งมือให้ผมใกล้มากขึ้น ผมจับมือใหญ่นั่นแล้วค่อยพยุงตัวขึ้นแต่ความเจ็บที่หน้าท้องทำให้ผมหงายหลังทรงตัวไม่อยู่ แต่ดีนะที่ร่างสูงรับตัวผมทัน

“ อ่ะ ขอโทษนะ ขอบคุณครับ” เขาค่อยๆยกตัวผมขึ้นมา เหมือนท่าเจ้าหญิงกำลังช่วยเจ้าชาย ผมสะบัดหน้าปัดความคิดนั้น ก่อนที่จะตามเข้าไปขึ้นรถสีขาว เข้าเป็น นร.ม.ปลายเหมือนกับผมแต่ขับรถคันหรูแบบนี้ ผมว่าเขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ ผมนั่งเงียบตลอดทาง จนกระทั่งเขาขับมาถึงหน้าบ้านผม ผมมองหน้าเขาด้วยความสงสัย

“ ลงสิ ถึงแล้วไม่ใช่เหรอ บ้านนาย “ ผมสะดุ้งก่อนจะลงจากรถ เขาลงตามผม ผมเดินเข้าไปในบ้าน เขาก็เดินตามผม ตอนนี้ผมอยากจะถามพี่ตัวดีซะจริงๆว่า เขาเป็นใคร รู้จักผมได้อย่างไร