Brother I Love You!! รักหมดใจพี่ชายกำมะลอ

สนามบินกรุงโซล เกาหลีใต้
"พ่อกับแม่จะไปนานมั้ยคะ"
ฉันถามพ่อกับแม่ขณะนั่งรอเครื่องบิน พ่อกับแม่ฉันเป็นนักธุรกิจเปิดบริษัทออกแบบและก่อสร้างตึกอาคารบ้านเรือนต่างๆสรุปง่ายๆก็คือเป็นบริษัทผู้รับเหมาก่อสร้าง พ่อกับแม่เปิดกิจการเกือบจะทุกประเทศในเอเชีย อเมริกาแล้วก็ อังกฤษ เพราะฉะนั้น คงไม่มีใครไม่รู้จัก โซกรุ๊ป เอนเตอร์ไพรส์แน่นอน หุๆไม่อยากจะคุยว่า ฉันรวยโคตรๆ ฮ่าๆๆ (หลงตัวเองเนอะ)
"ก็ไม่นานหรอกลูก ประมาณเดือนสองเดือนเองจ้ะ พ่อกับแม่จะไปดูไซด์งานแล้วก็บริษัทที่ฮ่องกงกับไทเปน่ะ"
"โห...ตั้งเดือนสองเดือน แล้วหนูจะอยู่กับใครล่ะคะ"
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง แม่จะให้ลูกไปอยูกับพี่เลี้ยงแม่ตอนเด็กๆ ป้าเขาชื่อโซอี ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ ก็ใช้บัตรเครดิตเอา แต่ต้องใช้อยากประหยัดนะรู้มั้ย"
"คร้า รู้แล้วค่ะแม่" นี่แหละแม่ฉัน ไม่ว่าจะรวยแค่ไหน ก็ยังตืดได้ไม่มีลิมิด
หลังจากที่พ่อกับแม่ขึ้นเครื่องแล้ว ฉันก็มานั่งรอป้าโซอีอยู่หน้าสนามบิน ไม่นานป้าโซอีก็มา
ฉันรู้ได้ไงน่ะหรอ ก็เดาเอาไง แหะๆ ^^'
"สวัสดีจ้ะ หนูโยรินใช่มั้ย" คนที่นาจะเป็นป้าโซอีทักฉัน
"ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ ป้าโซอีใช่มั้ยคะ"
"ใช่จ้ะ มาๆ เอากระเป๋าหนูมาเลย เดี๋ยวป้าให้'โซอึล'หลานชายป้ามายกไปให้"
หืม...ทำไมชื่อหลานป้าแกถึงได้คุ้นๆจังฟะ คงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ
"เอากระเป๋ามาสิ ยืนบื้อทำไรอยู่"
ขวับO-o ฉันรีบหันไปมองเจ้าของเสียงทันที แว้กกกก!! นะ..นี่มัน นายโซอึล ตัวจริง เสียงจริงนี่หว่า
"เธอ/นาย!"
"นี่เธอมาไดไงเนี้ย"
"นี่นายเป็นหลานป้าโซอีหรอเนี้ย"
โอ้ยยยย ทำไมฉันถึงซวยขนาดนี้เนี้ย
"อ้าว?รู้จักกันแล้วหรอ ดีๆ ป้าจะได้ไม่ต้องแนะนำอะไรมากมาย ไปขึ้นรถกันเถอะ โซอึลเอากระเป๋าน้องไปไว้ในรถ"
"แต่ป้าครับ"
"เดี๋ยวนี้!"
"คร้าบๆ"
ระหว่างอยู่ในรถ ป้าแกก็เล่าวีรกรรมตอนเด็กๆของแม่ฉันให้ฟัง สัพเพเหระต่างๆ ไปเรื่อยๆ
"หนูโยรินจ้ะ ต่อไปนี้ หนูก็คือหลานป้าอีกคนนะ ถ้าเจ้าโซอึลมันแกล้งอะไรหนู บอกป้าเลยนะเดี๋ยวป้าจัดการให้"
"คร้าาา รักป้าโซอีจุงกาเบย"^^ นายเสร็จฉันแน่ นายโซอึล
เดินทางไม่นานก็ถึงบ้านป้าโซอี ฉันเดินเข้าบ้านอาบน้ำ กินข้าว แล้วก็นอน เฮ้อออ ชักจะเริ่มยุ่งๆแล้วสิ ชีวิตฉัน
--------------------------------------------
ครบจร้า ตอนนี้โยรินคงปวดหัวปวดตับปวดไตน่าดู อิอิ^-^
ชีไม่ค่อยอวดรวยเลยเนาะว่ามะ555 ไปละค่ะ จะรีบอัพตอนหน้าไวๆนะคะ จ้วฟฟฟ