ความรักของตุ๊กตา

ณ บ้านของศาสตร์ตราจารย์เรน
   ในค่ำคืนที่เงียบสงบและมีลมพัดเย็นพัดมาเป็นระยะๆจู่ๆหน้าต่างของห้องเรนก้เปิดออกแล้วก็มีลมเย็นเยือกพัดเข้ามาทำให้แพนโดร่าต้องลุกไปปิดหน้าต่างโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีวิณญานอาฆาตที่ชอบเล่นซ่อนหาถ้าคนที่มันเข้าฝันถูกหาเจอละก็คนๆนั้นก็จะกลายเป็นวิณญานอาฆาตเล่นซ่อนหาตนต่อไปและตนเก่าจะสลายไป สาเหตุที่กลายเป็นวิณญานอาฆาตเล่นซ่อนหาคือเคยมีเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นซ่อนหาที่บ้านเก่าหลังหนึ่งกัฝ่ายชายบอกฝ่ายหญิงคนที่เป็นคนหาว่า ''เธอนับนะส่วนพวกฉันจะไปซ่อน'' ฝ่ายหญิงคนนั้นก็พยักหน้าและเริ่มนับแต่จริงๆแล้วพวกที่เหลือหนีเด็กหญิงคนนั้นและล๊อกประตูบ้านหลังนั้นทำให้เด็กหญิงคนนั้นถูกขังและตายไปโดยที่ไม่มีใครสนใจเธอเลยเธอจึงเกิดจิตอาฆาตและกลายเป็นวิณญานอาฆาตเล่นซ่อนหาและจะคอยหลอกคนที่วิณญานตนนั้นสิงในฝัน
   ''หึ หึ คนนี้ก็แล้วกันนะ''เสียงของวิณญานอาฆาตเล่นซ่อนหาที่พูดแล้วแสยะยิ้มก่อนที่จะเข้าไปในฝันเรน
   ''ที่นี่ที่ไหนเนี้ยแล้วนี้มันบ้านอะไรเนี้ย''เสียงของเรนที่ก้องในความฝันและอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง
   ''นี้พี่ชายมาเล่นกับหนูหน่อยจะได้ไหมคะ''เสียงเด็กผู้หญิงพุดขึ้นพร้อมเดินออกมาจากห้องครัว
   ''เธอเป็นใครหรอ''เรนพูดด้วยความสงสัยและหันไปมองเด็กคนนั้น
   ''หนูไม่มีชื่อแต่หนูเหงามากอยากมีใครเล่นด้วยนะคะ''วิณญานอาฆาตเล่นซ่อนหาพูดจาหลอกลวงเรน
   ''งั้นฉันจะตั้งชื่อให้เธอว่าแมรี่ก็แล้วกันเพราะหน้าเธอคล้ายคนที่ฉันแอบชอบอยู่นะ''เรนพูดพร้อมยิ้มออกมา
   ''ทำไมมนุษย์คนนี้ถึงตั้งชื่อให้เราละทั้งๆที่ไม่เคยมีใครมาตั้งชื่อให้เราแท้ๆ''แมรี่คิดในใจ
   ''งั้นเรา2คนมาเล่นเถอะแล้วจะเล่นอะไรกันดีละ''เรนพูดพร้อมนึกสิ่งที่จะเล่นกับแมรี่
   ''งั้นมาเล่นซ่อนหากันดีไหมคะหนูจะเป็นคนหาพี่ชายเอง''แมรี่พูดจบก็ปิดตาและเริ่มนับ
   ''คิก คิก เราไปตรงนั้นดีกว่า''เรนแบบหัวเราะแล้วแอบไปซ่อนที่ใต้โต๊ะ
   ''จะเริ่มรึยัง''แมรี่ตะโกนถาม
   ''เริ่มเลย''ตะโกนตอบ
   แมรี่ก็เดินตามหาและร้องเพลงเล่นซ่อนหาไปตามทางให้ก้องไปทั่วบ้านและเดินหาเรนต่อไป
   เนื้อเพลงเล่นซ่อนหาของแมรี่
   ''นี้ๆ นี้พวกเธอ พวกเธออยู่ไหนกัน''
   ''ทำไมเธอทิ้งฉัน ทำไม ทำไม ทำไมกันเนอะ''
   ''หรือพวกเธอเกลียดฉัน~ ทำไมถึงเกลียดฉันละ
   ''ถ้าเธอเกลียดฉันถึงขนาดนั้น.....ฉันก็จะฆ่าพวกเธอนะ''
   ''เอาละมาเล่นกันเถอะ มาเล่นกันเลย''
   ''มาเล่นกันให้สนุกไปเลย จนกว่าจะจากลากัน''
  เมื่อเรนได้ยินเพลงนั้นก็ทำให้เรนถึงกับตัวสั่นและหวาดกลัวขึ้นมาแต่เรนก็พยายามฝืนใจไม่ให้กลัวแล้วทันใดนั้นเสียงเพลงของแมรี่ก็เข้ามาใกล้มากขึ้นจนมาถึงห้องที่เรนแล้วแมรี่ก็เอ่ยขึ้นว่า
   ''พี่ชายคะอยู่ไหนเอ่ย หนูมาแล้วนะ''แมรี่พูดพร้อมซ่อนมีดไว้ข้างหลังและเดินหาเรนในห้องนั้นจนมาถึงโต๊ะที่เรนซ่อนอยู่
   ''อยู่นี้เองนะคะพี่ชาย พี่ชายแพ้แล้วคะ เอ๋?''แมรี่ก็ก้มลงมองใต้โต๊ะไปเจอเรนแล้วเห็นเรนยิ้มให้แมรี่อย่างมีความสุข
   ''ทำไมนายถึงได้ยินเพลงฉันแล้วไม่กลัวเลยละ''แมรี่พูดด้วยความตกใจจนเพลอทำมีดตกลงพื้น
 อยากรู้ว่าเป็นไงต่อก็รอตอนหน้านะ^^