ความรักของตุ๊กตา

 ณ    ห้องนอนของเรร่าตรงสุดทางเดินของชั้นที่13ของตึกในองค์กร
             ‘’Zzz’’เรร่ากำลังนอนหลับอย่างสบายใจบนตักของเอเรียสบนโซฟาส่วนเอเรียสก็มองเรร่า        
             ‘’ก๊อก ก๊อก ก๊อก ขออนุญาตินะค่ะองค์หญิงมีจดหมายจากท่านพระราชาส่งมานะค่ะ’’เสียงของเมดคนหนึ่งกำลังเคาะประตูแล้วเปิดประตูอย่างช้าๆพร้อมกับถือจดหมายสีดำมาด้วย พอเปิดเข้าไปก็พบกับเรร่าที่กำลังหลับบนตักของเอเรียส
             ‘’เธอ......เงียบๆน้อยสิองค์หญิงน้อยกำลังหลับเธออย่ามารบกวนเวลานอนขององค์หญิงน้อย.......รีบออกไปก่อนที่ข้าจะฆ่าเธอ.......’’เอเรียสค่อยๆปล่อยออร่าสีดำออกมาในลักษณะคล้ายๆมังกรแต่พยายามรักษาระดับออร่าให้อยู่ในระดับที่ไม่ให้เรร่าตกใจตื่นแต่จ้องไปที่เมดคนนั้นอย่างเดียวทำให้เมดคนนั้นตกใจสุดขีดจนรีบวิ่งหนีออกไปพร้อมกับทิ้งจดหมายทิ้งไว้อย่างเร่งรีบ
             ‘’หืม.....นั้นจดหมายจากนายท่านหรอ...’’เอเรียสค่อยๆวางหัวเรร่าลงบนโซฟาอย่างเบาๆแล้วเดินไปหยิบจดหมายสีดำขึ้นมาแล้วเดินไปเขย่าตัวเรร่าเบาๆเพื่อปลุกเธอ
             ‘’หืม~มีอะไรหรอค่ะพี่เอเรียส’’เรร่าตื่นขึ้นมาแล้วพูดแบบงัวเงีย
             ‘’มีจดหมายจากนายท่านนะค่ะ’’เอเรียสคุกเข่าแล้วยื่นจดหมายสีดำให้เรร่า
             ‘’จากปะป๊าหรอค่ะ’’เรร่ารับจดหมายสีดำมาแล้วเปิดซองออกก็พบแผนที่กับกระดาษสอดในแผนที่และกระดาษอีกแผ่น
        *เนื้อความของจดหมายทีดังนี้
         ถึงนางฟ้าตัวน้อยของพ่อ พ่อนะคิดถึ๊ง~~~~คิดถึงลูกมากเลยนะแล้วก็พ่อนะจะกลับก่อนกำหนดคือพรุ่งนี้นะเพราะงานของพ่อเสร็จแล้วละแล้วก็พ่อนะจะซื้อตุ๊กตาแมวน่ารักๆที่เหมาะกบลูกไปฝากนะ อ้อ!แล้วก็เอาแผนที่กับกระดาษที่สอดเอาไว้ด้วยกันให้เอเรียสด้วยละ
                         ด้วยความคิดถึงจากวาลฮาร์ฟพ่อของลูก>3<*
             ‘’พี่เอเรียสค่ะมีจดหมายของพี่ด้วย’’เรร่ายื่นแผนที่กับกระดาษที่สอดมาด้วยกันให้เอเรียส
             ‘’ของดิฉันหรอค่ะ....หืม...’’เอเรียสรับแผนที่มาพร้อมกับอ่านกระดาษที่แนบมาด้วย
             *เนื้อหาของกระดาษในแผนที่มีดังนี้
                เอเรียสฉันมีงานให้เธอทำนั้นก็คือให้ไปตาเส้นทางในแผนที่แล้วทำการคืนชีพที่หลุมศพของลูกสาวคนเดียวแห่งตระกูลออราเกียร์ที่ตายไปเมื่อ5ปีก่อนแล้วก็สาปให้เธอกลายเป็นปีศาจที่ชื่อว่าบามีรัสและออกคำสั่งว่าให้เธอไปขัดขวางพวกที่กำลังเดินทางเข้ามาในถ้ำใต้น้ำในบ่อน้ำศักสิทธิ์
              ''องค์หญิงน้อยค่ะ.....ดิฉันขอตัวก่อนนะเหมือนนายท่านจะสั่งงานให้ดิฉันไปทำ''เอเรียสลุกขึ้นแล้วโค้งให้1ครั้งก่อนจะสลายร่างกลายเป็นผีเสื้อสีดำลายม่วงนับพันบินออกไปทางหน้าต่าง เรร่าก็มองตามเอเรียสจนสุดตาด้วยแววตาที่เศร้าแล้วก็น้ำไหลออกมาทันที.......
ณ ในถ้ำใต้น้ำในบ่อน้ำศักสิทธิ์ของเมืองอโรวาน่า
             ‘’ข้าคงส่งพวกเจ้าได้แค่นี้ละ เดินตรงไปอีก30นาทีก็จะถึงทางออกแต่ระวังนะข้างน่าจะมีทางแยก2ทางและจะมีปีศาจนำทางที่ชื่อบามีรัสเขาเป็นปีศาจที่ชอบโกหกและคอยหลอกผู้ที่มาไปในเส้นทางที่สิ้นหวังแต่บางครั้งบามีรัสเขาก็พูดความจริง ข้าไปก่อนละ’’นานาเจียร์อธิบายเสร็จก็ว่ายกลับออกไปเพื่อไม่ให้พวกทหารรู้ว่าพาพวกเรนมาที่นี้
            ‘’เอาละทุกคน!!ไปกันเถอะ’’เรนพูดจบก็วิ่งนำหน้าทุกคนไปอย่างไว
            ‘’เดี๋ยวสิเรน!!!อาว...ไปซะแล้ว-.-‘’เสียงของเอมี่ที่ห้ามเรนแต่ห้ามไม่ทัน
            ‘’เอาละรีบตามไปกันดีกว่านะ’’เอเลนพูดพลางเดินตามเรนไปและพวกแบล็ค แมรี่และเกียร์เดินตามเอเลนไป
            ‘’อะ อาวรอฉันด้วยสิทุกคน!!=[]=’’เอมี่รีบเดินตามไปเรื่อยๆจนถึงทางแยก2ทาง
       *ทางแรกมีโครงกระดูกวางอยู่ข้างหน้า ส่วนทางที่2มีคริสตัลที่กำลังส่องแสงอยู่ซึ่งบามีรัสจะอยู่ทางไหนสักที่ระหว่าง2ทางนี้ซึ่งไม่ว่าจะไปทางไหนก็อาจมีสิทธิ์ถูกเสียงล่อลวงของบามีรัสหลอกเอา* 
            ‘’ซวยแล้วไงหลงทางจนได้ ฮือๆเกียร์ ทุกๆคน~อยู่ไหนT^T’’เอมี่พูดพร้อมกับนั่งพักตรงหน้าทางแยกทั้ง2ทาง
            ‘’เอมี่!!ทางนี้ เอมี่ทางนี้’’เสียงที่คล้ายเสียงของเกียร์สะท้อนมาจากทางทั้ง2ทางตรงหน้าของเอมี่
            ‘’เกียร์หรอ เกียร์อยู่ทางไหนนะ’’เอมี่รีบตะโกนตอบทันที
            ‘’ตึก...ตึก...ตึก....ในที่สุด......ก็เจอแล้ว.......’’จู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าพร้อมกับคำพูดค่อยๆเหมือนใกล้เข้ามาเรื่อยๆจากทางที่เอมี่เดินมาทำให้เอมี่กลัวมากจึงรีบวิ่งสุดชีวิตไปทางที่มีคริสตัลเรืองแสงโดยที่ไม่รู้ว่าข้างหน้านั้นมีอะไรเสียงฝีเท้านั้นก็เหมือนจะรีบวิ่งตามเอมี่ไปเรื่อยๆจนสุดทางตันด้วยความที่เอมี่กลัวเลยรีบนั่งลงและปิดหูเอาไว้พร้อมกับพูดว่า
              ‘’ยะ ยะ อย่าเข้ามานะ!! อย่า!!’’เอมี่ตะโกนด้วยความกลัวทั้งๆที่ปิดหูและก้มหน้าทันใดนั้นก็มีมือเอื้อมมาจับใบหน้าของเอมี่ทำให้เอมี่ตกใจยิ่งกว่าเก่าจึงเพลอผลักไปเต็มแรงทำให้สิ่งที่เธอผลักนั้นล้มลงไป
              ‘’โอ้ย!!! พี่เอมี่ค่ะหนูเจ็บนะค่ะ’’เสียงผู้หญิงที่ดูเหมือนว่าจะเจ็บเพราะโดนผลักเอมี่เลยลืมตาขึ้นแล้วมองไปปรากฏว่าเป็นเจียร์ลูกสาวเพียงคนเดียวในตระกูลออราเกียร์
                  
                                  *นี้คือภาพตอนที่เจียร์โดนเอมี่ผลัก*
               ''อะ เอ๋!เจียร์เองหรอ แต่ว่าเธอตายไปเมื่อ5ปีก่อนนิ''เอมี่ตกใจนิดๆเมื่อเห็นใบหน้าของเจียร์ที่กำลังน้ำตาคลอเบ้าเพราะโดนผลักเมื่อกี้
                     (สาเหตุการ์ณเสียชีวิตของเจียร์เรนสรุปได้ว่าเจียร์นั้นคือโรคหัวใจวายเฉียบพลันจึงทำให้เจียร์ชีวิตทันที)
               ''ใช่ค่ะแต่ว่ามีคนใจดีมาคืพให้หนูนะแล้วเขาก้พาหนูมาที่นี้และก็หายตัวไปเลยแต่ก่อนที่เขาจะหายไปเขาคนนั้นบอกว่าจงตามหาพวกพี่ๆที่นี้นะค่ะ^^ หนูนะ....คิดถึงพี่มากเลยนะค่ะ''เจียร์พูดพร้อมกับยิ้มแย้มออกมาและกอดเอมี่แน่น
               ''อย่างงี้เองหรอกหรอ อื้มๆว่าแต่คนๆนั้นคือใครหรอ?''เอมี่รับกอดของเจียร์และก็กอดกลับทันที
               ''เขาไม่ได้บอกชื่อนะค่ะ อ้อ!แล้วก็นะเขาคนนั้นตั้งชื่อให้หนูใหม่ด้วยละ''เจียร์ลุกขึ้นและดึงเอมี่ลุกมาด้วย
               ''ชื่อใหม่หรอ?''
               ''ชื่อใหม่ของหนูคือ......บามีรัสค่ะ''เจียร์พูดพร้อมกับเหมือนกับจะแสยะยิ้มจนเห็นเขี้ยว
               ''บามีรัส...หรือว่าปีศาจนำทางที่นานาเจียร์พูดถึงหรอ''เอมี่ตกใจนิดๆ
               ''อาจจะใช่นะค่ะ.....นี้พี่เอมี่ค่ะหนูมีเรื่องจะขอร้องแหนะ''เจียร์พูดพร้อมกับเอามือไพ่หลัง
               ''อะไรหรอจ้ะเจียร์''
               ''หนูนะเกลียดพี่มากเลยละตั้งแต่ครั้งแรก พี่นะตั้งใจจะแยกท่านพี่เกียร์ไปจากหนูใช่ไหม หนูรู้นะว่าพี่ต้องการแหวนเพชรนิลประจำตระกูลนะ แล้วก็นะ....ช่วยตายๆไปจะได้ไหมค่ะ''เจียร์แสยะยิ้มออกมาพร้อมกับชักมีดสั้นออกมาจากกางเกง
               ''อะ เอ๋!!!ไม่จริงนะ อะ....''จู่ๆก็มีภาพความทรงจำแทรกเข้ามาในหัวภาพที่เข้ามาในหัวคือภาพตอนที่ตัวเอมี่เองกำลังจะขโมยแหวนเพชรนิลแต่ก็ไม่กล้าและรีบเดินกลับไปหาเกียร์ที่เข้ามาในบ้านพอดี
               ''ไม่จริงๆ ฉันไม่ได้ทำนะ ไม่จริง!!!''
               ''หึหึ.......ได้เวลาตายแล้วนะค่ะ!!!''เจียร์ง้างมีดสั้นขึ้นแล้วแทงไปที่เอมี่แต่จู่ๆก็มีคนมารับมีดแทนเอมี่คนๆนั้นคือ.....
               ''อั๊ก!! หยุดนะเจียร์!!จะทำอะไรนะ''คนๆนั้นก็คือเกียร์นั้นเอง เกียร์โอบเอมี่เอาไว้แล้วใช้แขนกันเพื่อปกป้องเอมี่
               ''กะ กะ เกียร์.....นายหายไปไหนมา....''เอมี่น้ำตาไหลแล้วกอดเกียร์ทันที
               ''ไม่เป็นอะไรนะเอมี่''เกียร์หันไปถามเอมี่แล้วกอดตอบ
               ''ทะ ทะ ท่านพี่........นะ หนูขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ''เจียร์ทรุดลงกับพื้นแล้วกุมหัวทำให้รอบๆทางในถ้ำแตกเหมือนกระจกและทำให้เอมี่กับเกียร์ตกลงไปในหลุมดำ
               ''อะ โอ้ย....ที่นี้ที่ไหนเนี้ยมืดจัง แล้วเกียร์ละ?''เอมี่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองอยู่ในห้องมืดมากจนมองไม่เห็นอะไรและจู่ๆก็มีแสงเหมือนกำลังจะฉายหนังและมีภาพปรากฏขึ้น
                
                               *นี้คือภาพที่ฉายขึ้นในห้องมืดที่เอมี่อยู่*
               ''มะ หมายความว่ายังไงกัน......ทำไมทำแบบนี้ละ''เอมี่มองและก็อึ้งกับภาพที่เห็นแล้วเสียงจากภาพที่ฉายก็พูดขึ้นมาว่า
               ''ทะ ท่านพี่เกียร์....จะทำอะไรค่ะ''
               ''พี่นะ...คิดกับธอมาตลอดเลยนะว่าพี่ชอบเจียร์ เจียร์นะทั้งน่ารัก ทั้งสดใส''
               ''ละ แล้ว พี่เอมี่ละ.....''
               ''ยัยนั้นหรอ...หึ....ปล่อยไปสิพี่นะรักเจียร์มากเลยนะ''
               ''นะ นะ หนูก็รักพี่นะค่ะ....''
               ''ไม่จริง!!!! ไม่จริงใช่ไหมเกียร์.....ไม่จริงใช่ไหม....''เอมี่พูดพร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเศร้าเสียใจอย่างมากแต่จู่ๆก็มีเสียงตะโกนแทรกขึ้นว่า
               ''เอมี่!!!!อย่าไปหลงกลนะนั้นมันภาพลวงตาเสียงและความทรงจำนั้นก็ด้วย ตั้งสติสิ''เสียงที่ตะโกนมาคือเสียงของเกียร์ทำให้เอมี่ตั้งสติและภาพในห้องทั้งหมดก็แตกกระจายทำให้เอมี่กลับมาที่เดิมในสภาพที่เอมี่โดนเกียร์โอบกอดเอาไว้ด้วยความเป็นห่วงและรอบๆก็มีพวกเรน และแมร์รี่ที่มองเอมี่ด้วยสายตาที่เป็นห่วงยกเว้นเอเลนที่ยืนกอดอกพิงกำแพงทำหน้านิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง
               ''กะ เกียร์...เรน แมร์รี่ เอเลนพวกนายมากันตอนไหนเนี้ยแล้วฉันเป็นอะไรไป โอ้ย...ปวดหัวจัง''เอมี่ลุกมานั้งแล้วก็กุมหัวตัวเองเพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมา
               ''หนูขอ.....โทษนะค่ะพี่เอมี่หนูไม่ได้ตั้งใจจริง....คือคนๆนั้นเขาสั่งไว้ว่าจงพยายามขัดขวางพวกที่มาในถ้ำใต้น้ำในบ่อน้ำศักสิทธิ์ให้ได้มากที่สุดและเขาสั่งอีกว่าห้ามปริปากว่าเขาสั่งมา แต่หนูทำไม่ได้ค่ะ หนูขอโทษนะค่ะท่านพี่เกียร์ที่แทงพี่หนูขอโทษแล้วก็หนุขอโทษพี่เอมี่ด้วยนะค่ะที่โกหกพี่ว่าเกลียดพี่จริงๆหนูนะรักพี่เอมี่เหมือนพี่แท้ๆคนนึง....อะ''เจียร์ทรุดเข่าลงกับพื้นและเล่าความจริงทั้งหมดทันใดนั้นเอมี่ก็เข้าไปกอดเจียรืแล้วพูดว่า
               ''ไม่เป็นไร....พี่นะไม่โกรธอยู่แล้ว พี่เข้าใจนะว่าที่ทำไปนะเพราะเธอต้องเชื่อฟังคนๆนั้นเหมือนเจ้านาย พี่อภัยหนูนะเจียร์''เอมี่กอดเจียร์พร้อมกับยิ้ม
               ''แต่ถ้าเจียร์อยู่นานกว่านี้จะกลายเป็นวิญญาณร้ายนะ....''เอเลนที่ยืนพิงกำแพงหันมาพูดแทรกทุกคน
               ''นั้นสิค่ะ ถ้าไม่รีบส่งวิญญาณคุรเจียร์ก็จะกลายเป็นวิญญาณร้ายและอาจจะทำร้ายทุกคนได้นะค่ะเพราะฉะนั้นฉันจะทำพิธีส่งวิญญาณเอง''แมร์รี่พูดต่อจากเอเลนและเรียกเคียวสีเลือดออกมา
               ''งั้น...หนูไปก่อนนะค่ะ ไว้เจอกันใหม่ในสักวัน ลาก่อนนะค่ะท่านพี่เกียร์ ลาก่อนคุณเรน แล้วก็ลาก่อนนะค่ะพี่เอมี่.....อ้อเกือบลืมพวกพี่ๆเดินไปทางหัวกระโหลกนะทางนั้นเป็นทางที่ถูกต้อง....คุณเรนค่ะรีบๆไปหาคนที่คุณรักนะค่ะเพราะเขากำลังรอคุณอยู่''เมื่อเจียร์พูดจบแมร์รี่ก็ใช้เคียวสีเลือดฟันไปที่เจียร์ทำให้ร่างกายเจียร์แตกสลายกลายเป็นละอองสีทองสดใสลอยออกจากถ้ำไปพวกเรนก็ยืนมองแล้วหันมามองหน้ากันพร้อมกับพยักหน้าพร้อมกันแล้วเดินทางไปตามที่เจียร์บอก แต่มีละอองสีทองลอยเข้ามาที่มือซ้ายของเอมี่ทำให้ปรากฏสัญลักษณ์รูปหยินหยาง
                  *ขอโทษนะจ้ะที่เราลงช้านะ>w<เพราะเนื่องด้วยคอมเราช้าและติดเรื่องเรียน(ก็ม.3นิ)เลยจะออกตอนช้าหน่อยนะค่ะ*