ความรักของตุ๊กตา

   ณ ในห้องนอนของเอมี่
       ''นี้แพนโดร่าตื่นได้แล้วนะ''เสียงของเอมี่พลางเขย่าตัวแพนโดร่า
       ''งืม~รู้แล้วละน่า''แพนโดร่าลุกมานั้งข้างเตียงพร้อมกับขยี้ตา
   ก๊อกๆ''ขออนุยาทขอรับคุณหนูมีจดหมายและพัสดุส่งมาถึงคุณแพนโดร่าครับ''เสียงของพ่อบ้านของเอมี่เคาะประตูก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปหา
       ''จดหมายถึงฉันหรอ จากใครกันนะ?''แพนโดร่าพูดพลางเดินไปหยิบจดหมายและพัสดุนั้นและกลับมานั่งที่ขอบเตียง
       ''ไหนๆขอดูด้วยสิแพนโดร่า''เอมี่พูดพร้อมกับเอาหัวซุกไหล่ข้างขวาของแพนโดร่า
       ''จากคุณคิลหรอ เขาส่งอะไรมาให้กันนนะ''แพนโดร่าพูดจบก็รีบเปิดพัสดุกล่องสีเหลี่ยม
       ''เอ๋? นี้มันกระเป๋าของเรนนิแล้วทำไมมีเลือดติดอยู่ที่ปลายมุมของกระเป๋าละ''เอมี่พูดด้วยความสงสัย
       ''มะ มะ ไม่จริงนะ เป็นไปไม่ได้''แพนโดร่าพูดพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาอาบแก้มทั้ง2ข้างของเธอเพราะเนื้อหาในจดหมายนั้น
       เนื้อหาในจดหมายมีอยูู่ว่า
      *ถึง แพนโดร่า 
           ผมขอโทษจริงๆที่ปกป้องเรนจากการถูกยิงไม่ได้นะ
          จริงๆแล้วเรนตั้งใจจะกลับมาตั้งแต่เช้าวันนี้แล้วละ
          แต่ดันเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นนะสิ
          เรื่องมีอยู่ว่า ในขณะที่ผมกำลังเดินไปส่งเรนที่หน้าหมู่บ้านทันใด
          นั้นก็มีผู้คนกลุ่มหนึ่งประมาณ5-6คนเดินมาขวางพวกผมแล้วพูดว่า
          'คิลแกนะบังอาจโด่งดังเกินหน้าเกินตาพวกฉันไปแล้วนะรู้ไหมว่าที่คลีนิกหมอผีของฉัน
           ตกต่ำลงเพราะใคร ก็เพราะนายไงคิลเพราะในฝีมือการรักษาของนายมันน่าหมั้นไส้!
           คลีนิกของฉันถึงมีรายได้น้อยลงขึ้นเรื่อยๆ'
            ในตอนที่ผมกำลังจะออกปากเถียงกับคนพวกนั้นจู่ๆเรนก็พูดขึ้นแทนผมว่า
           'ก็นายนะชอบหลอกลวงคนอื่นด้วยเรื่องเหนือธรรมชาติไปในทางที่ผิดทำให้นาย
             ตกต่ำถึงขนาดนี้ไงมันไม่ใช่ความผิดของคิลเลยสักนิดหรือ พูดง่ายๆเลยคือนายแค่อิจฉา            คิลใช่ไหมละ'พอเรนพูดจบคนพวกนั้นก็พูดสวนกลับมาว่า'ฉันอิจฉาคิลแล้วไงะยังไงก็ความผิดของหมอนั้นเพราะฉะนั้นหมอนั้นต้องตาย พวกเรายิงมัน!!!!'กลุ่นคนพวกนั้นก็ชักปืนพกออกมาและยิงมาที่ผมแต่ทันใดนั้นเรนก็วิ่งเข้ามาเอาตัวบังผมทำให้ต้องโดนยิงกระสุนเป็นสิบๆนัด เมือกลุ่นคนพวกนั้นรู้ว่าตัวเองยิงคนผิดก็เลยวิ่งหนีไปเพราะกลัวความผิดที่จะเกิดขึ้น ผมนั้นรีบประคองเรนแล้วรีบพาส่งคลีนิกอีกแห่งในหมู่บ้านทันที ก่อนที่เรนจะรับการรักษานั้นเรนเขาพูดว่า'ช่วยส่งกระเป๋าพร้อมของในกระเป๋านี้ให้แพนโดร่าได้ไหม อะ....นี้ที่อยู่ของแพนโดร่าตอนนีีี้'เรนพูดจบก็กระอักเลือดครั้งหนึ่งและพวกหมอก็รีบพาเรนเข้าห้องฉุกเฉินทันทีี แต่ไม่ต้องห่วงแล้วนะตอนนี้เรนปลอดภัยแล้วละอีก2 3วันก็คงกลับบ้านได้แล้วละ*
            ''ใครกันนะที่มายิงเรนที่รักของแพนโดร่าเพื่อนฉันได้นะ''เอมี่พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธมากๆ
            ''ไม่เป็นไรหรอกเอมี่......เดี๋ยวคนพวกนั้นก็ต้องได้รับโทษแน่ๆ''แพนโดร่าพูดพลางเช็ดน้ำตาและหยิบกระเป๋าของเรนขึ้นมา
            ''ว่าแต่เห็นในจดหมายบอกว่ามีของอยู่ในกระเป๋านี้หรอ''เอมี่พูดด้วยความสงสัย
            ''.......''แพนโดร่าไม่พูดอะไรพร้อมกับเปิดกระเป๋าของเรน
            เมือ่แพนโดร่าเปิดกระเป๋าเรนก็พบกับชุดที่เหมือนกับชุดที่แพนโดร่าใส่เมื่อตอนเจอเรนครั้งแรกเพียงแต่ขนาดมันพอดีกับแพนโดร่าร่างมนุษย์เปะและรองเท้าหนังส้นสูงสีดำ
            ''นี้.......เจ้านายซื้อมาให้เราหรอเนี้ย ดะ....ดะ...ดีใจจัง''แพนโดร่าพูดไปร้องไห้ไปพร้อมกับกอดชุดพวกนั้น
            ''..........''เอมี่มองแพนโดร่าที่กำลังกอดชุดที่เรนส่งมาให้
            ''อย่าร้องเลยนะแพนโดร่า เรนนะต้องกลับมาหาเธอแน่ๆเลยฉันสัญญา''เอมี่พูดพร้อมกับกอดปลอบแพนโดร่า
            ''เอิ่ม.....คือว่าคุณหนูขอรับนายท่านกับนายหญิงกลับมาแล้วละครับ''พ่อบ้านพูดขึ้นพลางเดินออกไปจากห้องและปิดประตูให้
            ''ปะป๋ากับมาม้ากลับแล้วหรอ แย่ละสิ!ฉันไม่บอกเรื่องที่เธอมาค้างที่บ้านฉัน ปะป๋ากับมาม้าต้องโกรธแน่เลยQwQ''เอมี่พูดพลางรีบพาแพนโดร่ากับตัวเองอาบน้ำแต่งตัวทันที
            ''ลูกเอมี่ของแม่จ้ะ แม่กลับมาแล้วจ้ะแม่เข้าไปนะ''เสียงของแม่เอมี่ที่เดินมายืนพูดอยู่ตรงหน้าประตูพร้อมกับเปิดประตูเข้าไป 
            สภาพที่แม่ของเอมี่เห็นคือเอมี่กำลังถอดเสื้อให้แพนโดร่าที่กำลังขืนเพราะอยากจะถอดด้วยตัวเองมากกว่า
            ''นะ นะ นี้ลูก.....ทำอะไรเนี้ย''พอแม่ของเอมี่พูดจบแม่ของเอมี่ก็เป็นลมล้มพับไปเลย
            เวลาผ่านไปไม่นานแม่ของเอมี่ก็ฟื้นเอมี่และแพนโดร่าก็อธิบายความจริงให้กับแม่และพ่อของเอมี่ให้ฟัง
            ''อย่างนี้นี่เอง เจ้านายเธอที่ชื่อเรนไปทำงานแล้วก็ถูกกลุ่มคนปริศนายิงสินะแล้วแถมยังจับตัวคนยิงไม่ได้สินะ''พ่อของเอมี่พูดพลางทำหน้ากำลังคิดไปด้วย
            ''คะปะป๋า หนูขอร้องละให้แพนโดร่าพักที่นี้ต่ออีก2 3วันนะคะ''เอมี่พูดพร้อมทำสายตาอ้อนวอนพ่อกับแม่ของเธอ
            พอ่และแม่ของเอมี่หันมามองหน้ากันแล้วพยักหน้าพร้อมกันและพูดว่า
            ''ทำไม......พ่อกับแม่จะไม่ให้แพนโดร่าพักที่นี้ละพ่อแม่อนุยาทอยู่แล้ว''
            ''ขอบคุณนะคะปะป๋า มาม้า ได้ยินไหมแพนโดร่าเธอจะพักต่อแล้วนะ''เอมี่พูดพร้อมกับหันไปจับมือทั้ง2ข้างของแพนโดร่า 
            ''ส่วนเรื่องคนที่ยิงเรนนะเดี๋ยวแม่กันจัดเองนะ''
            ''จะดีหรอคะคุณแม่ของเอมี่''
            ''ดีสิ เรียกฉันว่าเอริสละกันนะ''
            ''คะ คุณเอริสว่าแต่คุณจะทำยังไงหรอคะถึงจะจับคนพวกนั้นได้นะคะ''
            ''หึๆ เดี๋ยวฉันจะบอกหนูเองนะแพนโดร่าว่าฉันเป็นใคร คุณคะเอมี่ลูกแม่เตรียมฉากด่วน''เอริสพูดพร้อมดีดนิ้ว
             เมื่อเอริสแม่ของเอมี่ดีดนิ้วปุ๊ปฉากเปลี่ยนไปเป็นฉากของกรมตำรวจทันที
            ''ฉันนะคือ......หัวหน้ากองตำรวจไวโอเล็ตที่ได้ฉายาว่าจอมอัจฉริยะไขคดีไงละ''เอริสพูดพร้อมเก๊กท่าถือปืนแบบตำรวจ
            ''จอมอัจฉริยะไขคดีหรอ คุ้นๆแฮะหรือว่า...คุณคือคนดังของเมืองนี้หรอคะ''แพนโดร่าพูดด้วยท่าทางที่ดีอกดีใจ
            ''เอาละขอดูหลักฐานหน่อยสิ''เอริสพูดพร้อมหยิบกระเป๋าของเรนมาแล้วตัดส่วนที่มีเลือดออกไปแค่0.01มิลลิเมตรพร้อมกับส่งให้ลุกน้องไปพิสูจร์หลักฐานผลปรากฏว่าพวกที่ยิงเรนคือกลุ่มคนที่คลีนิกหมอผี
            ''นี้รองหัวหน้านะ รีบส่งกองกำลังสัก50คนไปกุมพนักงานรวมถึงเจ้าของคลีนิกหมอผีอย่างด่วนเลยแล้วพามาที่นี้เข้าใจไหม''พ่อของเอมี่สั่งลูกน้องทางวิทยุสื่อสาร
            ในเวลา1ชั่วโมงต่อมาพวอลูกน้องของพ่อของเอมี่ก็พาเจ้ากลุ่มคนนั้นมา
            ''ทีนี้พวกนายมีอะไรจะสารภาพกับแพนโดร่าไหมเจ้าพวกคนใจร้าย''เอมี่ตะคอกใส่พวกกลุ่นคนที่ยิงเรน
            ''หึ!พวกฉันยิงแล้วไงละ ก็หมอนั้นมาขวางเองนิหมอนั้นมันโง่เอง55555''คนในกลุ่มพวกนั้นพูดจบแล้วก็หัวเราะ
            ''หนอยพวกแก!!!!!''เอมี่พูดด้วยความโมโหพร้อมที่ทำท่าจะต่อยกลุ่มคนพวกนั้นแต่แพนโดร่าห้ามเอาไว้
            ''เธอห้ามฉันทำไมแพนโดร่า''
            ''คนพวกนี้เดี๋ยวฉันขอจัดการเองได้ไหม''แพนโดร่าพูดพร้อมก้มหน้าถาม
            ''งั้นแล้วแต่เธอเลยละกันแพนโดร่า''
            ''นีีี้พวกนายนะเป็นคนยิงเจ้านายที่ชื่อเรนของฉันใช่ไหม''แพนโดร่าถามพร้อมกับถกแขนเสื้อขึ้นทั้ง2ข้าง
            ''แพนโดร่าหรอ อ๋อยัยคนทรยศนี้เองสิ ใช่สิฉันเป็นคนยิงเองแล้วจะทำไมหา~''คนกลุ่นนั้นพูดพร้อมทำหน้ากวนเท้าใส่แพนโดร่า
            ''ฉันทรยศแล้วไงละ มันผิดรึไง พวกนายนะไม่สมควรให้ฉันใช้กำปั้นนี้ต่อยพวกนายแต่พวกนายเหมาะกับลูกเตะของฉันมากว่า!!!!''แพนโดร่าพูดด้วยเสียงดูหน้ากลัวๆพร้อมกับเตะและกระทืบคนกลุ่มพวกนั้นไม่ยั้งแล้วในการเตะครั้งสุดท้ายนั้น.....
            ''และหนีการเตะครั้งสุดท้ายของฉัน ไปตายซะ!!!!!''แพนโดร่าตะโกนใส่กลุ่มคนนั้นพร้อมกับใส่แรงการเตะภายในครั้งเดียวจนคนในกลุ่มนั้นสลบไป
            ''เออ.....แพนโดร่าน่ากลัวอะQwQ''พ่อแม่และแม่ของเอมี่ต่างพากันกอดเอมี่เพราะความกลัวตอนเห็นแพนโดร่าโกรธ
            ''เอ๋!นี้ฉันลืมตัวไปเลยหรอเนี้ย ขอโทษนะคะที่ทำให้ท่านทั้ง2กลัวนะคะ''แพนโดร่ารีบโค้ง90อางศาขอโทษทันที
            ''ว้าว*-*หนูแพนโด่าโค้งได้สวยมากเลยจ้ะทำได้ไงหรอไหนบอกเจ๊หน่อยสิ''เอริสพูดจบพร้อมกับทำตาเป็นประกาย
            ''เออ....คือว่า.....จู่ๆมันก็โค้งแบบนี้ได้เองนะคะ''แพนโดร่าพูดพร้อมเกาแก้มนิดๆ
            ''งั้นหรอหน้าเสียดายดังอุสาจะลองไปฝึกให้พวกลุกน้องสักหน่อย-3-''เอริสพูดพร้อมทำให้เสียดายทันที
            ''ว่าแต่...คุณพ่อของเอมี่คะคุณชื่ออะไรหรอคะ''แพนโดร่าพูดพลางเดินไปหา
            ''ชื่อของลุงนะหรอ ลุงชื่อแบล็คยินดีที่ได้รู้จักนะแพนโดร่า''แบล็คพูดจบก็ยิ้มให้แพนโดร่า
         แต่ในขณะที่แบล็คพูดนั้น แบล็คก็ได้พูดด้วยความเร็วสูงว่า(ไม่เจอกันซะนานเลยนะคุณjokerนักฆ่า)การพูดแบบนี้มีแต่แพนโดร่าเท่านั้นที่ฟังทันทำให้แพนโดร่าถึงกับตกใจมาก
          *เนื้อเรื่องจะเป็นยังไงก็โปรดติดตามตอนที่23นะคะ^w^/*