ความรักของตุ๊กตา

                                  เรน ผจญภัยในดินแดนมหัศจรรย์

 

     ''เอาละคะก่อนที่พวกเราจะเริ่มเรื่องกันนะมาถามความรู้สึกของพวกแพนโดร่ากันเถอะครับ''เสียงของเอเลนที่เดินออกมาพร้อมกับพวกแพนโดร่า เรน เกียร์ เอมี่ และแมร์รี่

     ''คุณรู้สึกยังไงหรอครับแพนโดร่าที่ว่ามาถึงตอนที่20แล้วนะ''เอเลนหันไปถามแพนโดร่า

     ''อืม.....จะพูดว่าไงดีละก็รู้สึกดีใจเหมือนกันนะคะมากเลยนะคะ''แพนโดร่าพูดแล้วก็ยิ้มออกมานิดๆ

     ''แล้วคุณเรนละครับ''

     ''ผมก็รู้สึกดีใจเหมือนกับแพนโดร่านะครับแล้วนายละเกียร์''เรนพูดพร้อมหันไปถามเกียร์

     ''ผมนะหรอ อืม.........................''

     ''อืมยาวเกินไปแล้วนะเกียร์- -*''เสียงของเอมี่ที่พูดพร้อมเขกหัวเกียร์เบาๆ

     ''ขอโทษจ้า^^ผมก็รู้สึกดีใจสุดๆเลยละ''เกียร์พูดพร้อมลูบหัวตัวเองตรงที่โดนเขก

     ''ครับ แล้วก็คุณเอมี่ละ''

     ''ฉันก็ดีใจเหมือนกับคนอื่นๆนั่นแหละ^^''

     ''ครับ อืม..เหมือนะลืมใครไปนะช่างเถอะ ต่อไปก็มาเริ่มเรื่องกันเลยเถอะนะครับ''

     ''เดี๋ยวก่อนสิ~กล้าลืมฉันได้นะ~''เสียงของแมร์รี่ที่คลานมาแบบผีน่ากลัวๆและทำเสียงสยองๆพร้อมกัน

     ''กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด''แพนโดร่า เอมี่ก็หันไปกอดกันแล้วก็กรี๊ดออกมาพร้อมกันและสลบไป

     ''ผะ ผะ ผี!!!!!''เรน เอเลนและเกียร์วิ่งวนไปมาพร้อมกันจนวิ่งไปชนกันเองและสลบตามแพนโดร่ากับเอมี่ไป=w=

     ''อาว ลืมกันแล้วรึไงก็ฉันเป็นผีอยู่แล้ว นิช่างเถอะ- -''

     ''ไหนๆทุกคนก็สลบกันไปแล้วฉันก็ขอเป็นคนเริ่มเรื่องละกันเชิญชมได้คะ''แมร์รี่ก็ลากแพนโดร่า เรน เกียร์และแมร์รี่กลับเข้าฉากตามเดิม

     --------------------------------------------------------------------------

     ''เฮ้อ~อากาศดีจังเลยนะวันนี้นะ วันนี้ออกไปปิกนิกกับทุกคนดีกว่า''เสียงของชายทีชื่อเรนพูดอย่างเป็นสุขพร้อมกับเปิดหน้าต่างเพื่อรับลมเย็นๆ

     ''ไหนๆก็จะออกไปข้างนอกชวนพวกแพนโดร่า เอเลน เอมี่ เกียร์และแมร์รี่ไปด้วยดีกว่า''เรนพูดแล้วรีบวิ่งไปหาพวกแพนโดร่า เอเลน เอมี่ เกียร์และแมรรี่ที่บ้านทันทีและนัดกันเจอที่ใต้ต้นไม้ใหญ่บนเขาใกล้บ้านของเอเลน

     ''เอาละเราะเอาละไรไปดีนะ อ๋อรู้แล้ว''เรนพูดพร้อมกับเดินเข้าบ้านและเดินหาหนังสือเล่มหนึึ่งพร้อมกับขนมและน้ำผลไม้ใส่กระเป๋าไปด้วย

     ''go to ต้นไม้ใหญ่''เรนพูดพร้อมสะพายกระเป๋าและปั่นจักรยานไปต้นไม้ใหญ่บนเขาใกล้บ้านเอเลน

     ''มาช้าจังเลยนะเรนนายมัวไปไหนมาห้ะ''เสียงของเกียร์ยืนพร้อมกับทุกคนใต้ต้นไม้ใหญ่

     ''ขอโทษที่มาช้านะพอดีฉันมัวแต่เตรียมขนมกับน้ำผลไม้มาให้ทุกคนไง''

     ''งั้นหรอช่างเถอะฉันเตรียมเค้กช๊อกโกแล๊ตที่ฉันทำเองมานะแล้วทุกคนละ''เอมี่พูดพร้อมปูผ้าปิกนิกแล้วจัดจานและวางเค้กไว้กลางผ้าปูปิกนิกให้ทุกคน

     ''ฉันเอาคุกกี้ที่ทุกคนชอบมาครบเลยละ''แพนโดร่าพูดพร้อมเรียงคุกกี้ใส่จานที่เตรียมมาให้ทุกคน

     ''ส่วนผมก็เอาแยมผลไม้ที่ผมทำเองกับมือ''เอเลนพูดพร้อมกับวางขวดที่ใส่แยมผลไม้ไว้ข้างๆเค้กช๊อกโกแล็ตของเอมี่

     ''พอดีเลยฉันทำขนมปังมาพอดีเลย''แมร์รี่พูดแล้วก็ยิ้มและวางขนมปังใส่านให้ทุกนๆรวมถงตัวเองด้วย

     ''ทายสิฉันเอาไรมา=w=''เกียร์เอ่ยถามทุกคน

     ''โมจิใส่เกาลัด!''ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน

     ''แหม่ ถูกต้องรู้ได้ไงอะทุกคน''เกียร์พูดพร้อมวางโมิใส่เกาลัดให้ทุกคนรวมตัวเองคนละ2ก้อน

     ''ไม่ต้องถามพวกเราก็รู้เฟ้ย- -''เรนพูดพร้อมกับคิ้วกระตุกนิดๆ

     ''ช่างเถอะน่าพวกเรามาทานอาหารที่ทุกคนเตรียมมากันดีกว่านะ^^''

     ''ทานละนะครับ/คะ''ทุกคนพูดพร้อมกัน

     ทุกๆคนก็ทานกันอย่างสนุกสนานแล้วเรนก็พูดขึ้นว่า

     ''เกือบลืมเลย นี้ๆทุกคนมาอ่านเจ้าหนังสือนี้ด้วยกันเถอะ''เรนพูดจบก็หยิบหนังสือเล่มนั้นมาทันที

     ''นั้นมันหนังสือที่ชื่อว่า Alice in wonderlandนิ''เกียร์ด้วยความดีใจ

     ''เรื่องนี้ฉันชอบอ่านมากเลยละ''แพนโดร่าพูด

     ''ฉันก็ด้วย''เอมี่และแมร์รี่พูดพร้อมกัน

     ''ผมก็ชอบอ่านเรื่องนี้เหมือนกัน''เอเลนพูดเสริม

     ''จริงหรอ งั้นทุกคนมานั่งอ่านด้วยกันเถอะ''เรนพุดด้วยรอยยิ้มแล้วเริ่มนั่งอ่านกับทุกๆคน

       เมื่อเรนอ่านไปจนจบเล่มก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าทุกคนหลับไปแล้วเมื่อเรนเห็นก็รู้สึกง่วงตามและเพลอหลับไปทันใดนั้นเรนก็ฝันว่า....

     ''ที่นี้มันที่ไหนเนี้ย แล้วทำไมชุดฉันเหมือนชุดของอลิชในหนังสือเลยละแล้วแพนโดร่าละ''เรนพูดด้วยความตกใจมาก

     ''สายแล้วๆๆๆๆๆ''เสียงปริศนาที่กำลังเข้ามาใกล้ๆเรน

     ''นั้นมันเสียงคุ้นๆหรือว่า...จะเป็นเอเลน''

     ''หลีกหน่อยเรน''เสียงของเอเลนที่ใส่ชุดพ่อบ้านมีหูและหางเป็นกระต่ายพร้อมกับถือนาฬิกาข้อมือไว้อยู่

     ''เดี๋ยวๆหยุดก่อนได้ไหมเอเลน''เรนพูดพร้อมวิ่งตามเอเลนไปทันที

     ''ถ้าผมไม่รีบละก็ไปไม่ทันแน่เลย''

     ''ขอร้องละไม่อยากให้มีอะไรมาขวางเลย''

     ''ทำไงดีเนี้ยเวลาเหลือน้อยแล้ว''

     ''ทำไมนายถึงรีบร้อนจังเลยเอเลน เกิดอะไรขึ้นหรอ?''เรนถามด้วยความสงสัย

     ''ใช่! เธอเป็นคนที่เข้มงวดเรื่องเวลามากเลยละ''

     ''ขนาดนั้นเลยหรอ- -''เรนถามอีก

     ''ใช่แล้ว เพราะเธอคือราชินีไงละ''เอเลนพูดตอบ

     ''ตอนนี่ผมไม่มีเวลาแล้ว ขืนจะคุยกับนายไว้คราวหน้านะไว้เอกันใหม่''เอเลนพูดจบก็รีบวิ่งหายไปทันที

     ''เดี๋ยวก่อนสิ!เอเลน''เรนพูดห้ามแต่ก็ไม่ทัน

     ''ทำไมฝันนี้มันแปลกจังนะTwTแล้วทำไมฉันจะต้องมาใส่ผู้หญิงด้วย''เรนพูดจบก็เดินต่อไปเรื่อยๆตามทางเดินโดยที่ไม่รู้ว่าจะมีอะไรรออยู่ข้างหน้าจนไปถึงในที่ๆมีเห็ดขนาดใหญ่และต้นไม้แปลกๆเต็มไปหมด

     ''คุณผู้หญิง''เสียงปริศนาที่เรียกเรนอยู่

     ''ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะฉันเป็นผู้ชายต่างหาก อาวเกียร์เองหรอ''เรนได้ยินเสียงก็รีบหาที่มาของเสียงทันที ต้นเสียงนั้นคือเกียร์ที่ใส่ชุดธักสิโด้สีน้ำเงิน

     ''งั้นก็คุณผู้ชาย''เสียงของเกียร์ที่นั่งอยู่บนเห็ดขนาดใหญ่

     ''เรียกฉันหรอเกียร์''เรนพูด

     ''ใช่แล้วคุณผู้ชาย''

     ''อะไรหรอ?''

     ''นายคือใครงั้นหรอ''

     ''นายลืมชื่อฉันรึไงฉันมีชื่อว่า.....''เมื่อเรนกำลังจะพูดชื่อตัวเองเกียร์ก็พูดแทรกขึ้นมาว่า

     ''นายคือชื่องั้นหรอ?''เกียร์พร้อมกับยิ้มนิดๆ

     ''ถ้าเล่นมุขนี้ฉันเอามั้ง- -* แล้วนายละคือใครกัน''เรนถามย้อนกับเกียร์

     '' มาลองค้นหากันเถอะ''เกียร์พูดจบก็กระโดดลงมาหาเรน

     ''ทำไมละ?''เรนถาม

     ''ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันะ''

     ''นี้ช่วยบอกฉันทีสิ''เรนก็เดินไปถามกระต่ายน้อยที่ใส่ชุดคล้ายพ่อบ้านแต่กระต่ายน้อยตัวนั้นก็กระโดดหนีไป

     ''ตัวผมก็ยังไม่แน่ใจเลย''เกียร์พูดจบก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนเห็นขนาดใหญ่อันเดิม

     เรนก็เดินไปนั่งบนเห็นขนาดเล็กขนาดใหญ่เช่นกัน

     ''สิ่งที่ผมมั่นใจคือความทรงจำที่ได้พบกับเธอคนนั้น''

     ''นายพูดอะไรเนี้ยฉันงงหมดแล้วนะ''เรนถามด้วยความหงุดหงิดนิดๆ

     ''ทีละเล็กทีละน้อยที่ผมได้คอยคุยกับเธอคนนั้นและทำให้ผมรู้จักตัวเองมากขึ้น''

     ''การที่ผมมีชีวิตอยู่ก็เพื่อค้นหาเธอคนนั้นที่นี่ได้อย่างแน่นอน''

     ''ฉันไม่ฟังนายแล้วไปละ- -*''เรนพูดพร้อมเดินจากเกียร์ไปตามทางเดินต่อ

     ''ขอให้โชคดีนะเพื่อนของผม''เกียร์พูดส่งท้ายเรนที่เดินจากไป

     เรนก็เดินไปตามทางเรื่อยๆจนไปเจอบ้านหลังหนึ่งรูปร่างประหลาดดูเหมือนว่าจะมีงานเลี้ยงน้ำชาแต่ว่าเจ้าบ้านคือใครกันแน่

     ''อะ เออมีใครอยู่ไหมครับ''เรนตะโกนถามพร้อมมองหาเจ้าบ้านคนนั้น

     ''อาวไงเรน มาดื่มชาที่แสนวิเศษนี้ด้วยกันสิ''เสียงของแมร์รี่ที่ใส่ชุดเมดสีชมพูกระโปรงยาวมีวิ่งออกมาจากบ้านพร้อมถือถ้วยน้ำชามาด้วย

     ''มานั่งสิ มาเริ่มต้นความสนุกกันเถอะนะเรน''แมร์รี่พุดพร้อมดึงแขนเรนแล้วลากพามานั่งที่เก้าอี้

     ''รับชาสักถ้วยไหมเรน?''แมร์รี่เอ่ยถาม

     ''ขอบคุณนะ^^''เรนพูดแล้วยิ้ม

     ''หากนายดื่มไปอย่างร่าเริงละก็โลกใบนี้จะร่ายรำไปกับนาย''แมร์รี่พูดไปแล้วก็รินชาให้เรน

     ''อ๊าา ชานี้รสแปลกประหลาดจริงๆ''เรนก็รับน้ำขามาแล้วก็ดื่มแต่รสของชานั้นมันแปลกประหลาดซะจนเรนต้องพูดออกมา

     ''เมื่อนายเคยชินกับรสชาติธรรมดาไปหมดสิ้น ทุกๆสิ่งก็จะน่าเบื่อไปหมดนะ''

     ''นั้นสิ สิ่งสามัญพวกนั้นช่างแสนน่าเบื่อเหลือเกิน''เรนพูดตอบ

     ''เพราะเช่นนั้นไงละ ทุกคนที่รู้เรื่องนี้จึงทำตัวให้บ้าที่สุดยังไงละ หากนายอย่างสนุกสุดเหวี่ยงละก็มาบ้ากับพวกเราสิ''

     ''อ๊าา ช่างเป็นเวลาน้ำชาที่สนุกจริงๆ''แมร์รี่พูดจบก็พาเรนไปเส้นทางเดินต่อไปทางด้านหลังบ้านเธอ

     ''เอาแล้วไงTwTฉันหลงทางจนได้ เอ๋นั้นเสียงเชื่อเชิญของใครนะ''เรนเดินไปแล้วก็พูดไปแต่ทันใดนั้นเรนก็ได้ยินเสียงใครบางคนกำลังเรียกเรนอยู่

     ''แล้วทำไมมีหมอกต้องมาปิดเส้นทางเดินด้วยเนี้ย แล้วฉันจะเดินไปทางไหนต่อละเนี้ย''

     ''ทางนี้ ทางนี้ หรืออาจจะเป็นทางนี้ก็ได้''เสียงของเอมี่ที่ใส่ชุดเกาะอกมีหูและหางเป็นแมวหายตัวไปมาต่อหน้าเรน

     ''เดี๋ยวสิเอมี่''เรนก็พยายามเดิมตามเอมี่ที่กำลังหายตัวไปมาอยู่

     ''นายนี้มันช่างเป็นหนุ่มน้อยที่ลังเลจริงๆนะ แต่ก็เหมือนกับตัวฉันนั้นแหละ''เอมี่พูดพร้อมหายตัวไปอยู่บนต้นไม้แล้วก็หายตัวลงมาข้างๆเรน

     ''ทั้งทางนั้น ทั้งทางนี้ ต่างก็เป็นเส้นทางที่เดินก้าวต่อไปได้นะ''

     ''เฮ้อ~ทั้งความสุข ความเศร้าหมอง หรือแม้กระทั้งความรัก''

     ''ความสุข ความเศร้าหมอง ความรักหรอ?''เรนถามด้วยความสงสัยเช่นเคย

     ''แต่เรนนายนะไม่อาจค้นหาสิ่งที่นายต้องการตั้งแต่แรกได้ แม้ว่าหัวใฉันจะเต็ไมด้วยความสับสนก็เถอะ แต่สิ่งที่ฉันไม่เคยสับสนเลยคือเขาคนนั้นไงละแต่การล่องหนแบบนี้ก็ไม่เลวเลยนะ''

     ''อะไรของเธอเนี้ยเอมี่ ช่างเถอะฉันตัดสินใจแล้วว่าทางที่ฉันจะเดินต่อไปคือทางข้างหน้าหน้าของฉัน ไปก่อนละบ๊ายบาย''เรนโกบมือให้เอมี่พร้อมกับวิ่งไปทางข้างหน้าต่อไปเรื่อยๆจนไปถึงปราสาทที่มีทหารเป็นพวกไพ่

     ''เธอคือใครมาทำอะไรที่นี้''เหล่าทหารไพ่พวกนั้นยืนขวางเรนไว้

     ''ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าฉันเป็นผู้ชายเฟ้ย- -*''เรนพูดพร้อมต่อยพวกทหารไพ่พวกนั้นจนสลบแล้วก็เดินเข้าไปในปราสาท

     ''องค์ราชินีเสด็จแล้ว!''เสียงของเอเลนที่ตะโกนอยู่ข้างบันไดตรงหน้าเรนและทุกๆคนที่เรนก็เจอในระหว่างทางก็มารวมที่นี้ด้วย

     ''ให้เดานะคนที่เป็นราชินีคือแพนโดร่าสินะ= =''เรนพูดพร้อมกับมองไปที่บันได

     ''สวัสดีจ้ะ ตัวฉันคือราชินีมีชื่อว่าแพนโดร่าจ้ะ''เสียงของแพนโดร่าที่ใส่ชุดเราชินีสีม่วงค่อยๆเดินลงมาจากบันไดมาหาเรน

     ''ทำไมแพนโดร่ามาอยู่ที่นี้ละ''เรนเอ่ยถามแพนโดร่า

     ''เสียมารยาทเจ้ากล้าพูดกับกับข้าซึ่งเป็นราชินีสนิดสนมได้ยังไง''แพนโดร่าก็ขึ้นเสียงทันทีทำให้ทุกคนในปราสาทสะดุ้งกันหมด

     ''ขอโทษครับกระผมไม่ตั้งใจจริงๆ''เรนพูดพร้อมกับโค้งขอโทษ90องศาทันทีด้วยความตกใจ

     ''555ไม่เป็นไรหรอกข้าให้อภัยเจ้าในถานะที่เจ้ามาทันงานเลี้ยงของข้าเอาละทุกคนมาเต้นรำกันเถอะ''แพนโดร่าพูดพร้อมหัวเราะออกมา

     ทุกๆคนก็เต้นไปด้วยกันอย่างมีความสุขตามจังหวะเสียงเพลงในไม่กี่นาทีต่อมาเรนก็ขออนุยาทแพนโดร่าเต้นรำด้วยแพนโดร่าก็ตอบลง ทั้งคนก็เดินไปร่วมกับทุกคนที่กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน

     ''นี้เจ้าชื่อเรนใช่ไหม เจ้านะกำลังฝันอยู่นะ''แพนโดร่าเอ่ยขึ้นมาพร้อมยิ้มและเต้นไปด้วยกับเรน

     ''เรื่องนี้ผมรู้ครับ ท่านพูดแบบนี้ท่านรู้ใช่ไหมว่าทำยังผมถึงจะตื่นนะ*-*''เรนพูดตอบ

     ''ทำไมข้าจะไม่รู้ละ เอาละเอเลน เกียร์ แมร์รี่ และเอมี่มาจับมือกันเถอะ''เมื่อแพนโดร่าพูดจบทุกๆคนก็จับมือล้อมรอบตัวเรน

     ''ทีนี้เจ้าก็หลับตาลงซะนะเรน''

     ''ครับ''เรนพูดจบก็หลับตาตามคำสั่งของแพนโดร่า

     ทันใดนั้นก็มีแสงรอบๆตัวเรนทำให้เรนสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับทุกๆคน

     ''นะ นี้ฉันหลับไปตอนไหนเนี้ย''เรนพูดออกมาด้วยเสียงที่กำลังงวงเงีย

     ''หาว~นั้นสินะพวกหลับไปตอนไหนเนี้ย''เสียงของแพนโดร่า เอมี่ และแมร์รี่ที่พึ่งตื่นเหมือนกัน

     ''หาว~คราบบบบ''เอเลนและเกียร์ตื่นขึ้นมาพร้อมกัน

     ''ฝันแปลกชะมัดเลย''

     ''ฝันว่าไรหรอเรน?''เอมี่หันไปถามเรน

     ''ฝันว่าฉันใส่ชุดเหมือนกับAliceในหนังสือแล้วก็เจอเอเลนในชุดพ่อบ้านที่มีหูและหางเป็นกระต่ายและก็ไปเจอเกียร์ในชุดคล้ายพ่อบ้านนั่งอยู่เห็ดขนาดใหญ่แล้วก็ไปเจอแมร์รี่ในชุดเมดสีชมพูชวนฉันดื่มชารสชาติประหลาดด้วยแล้วก็เจอเอมี่ในชุดเกาะอกมีหูและหางเป็นแมวและสุดท้ายก็ไปเจอแพนโดร่าในชุดราชินีสีม่วงในตอนนั้นแพนโดร่าขึ้นเสียงซะจนฉันตกใจเลยละ''

     ''55555เรนใส่ชุดผู้หญิงหรอ''เอเลนและเกียร์หัวเราะและพูดพร้อมกัน

     ''พวกนายลองมาใส่ชุดแบบฉันในฝันมันสิมันน่าอายนะเฟ้ย- -''

     ''เอาน่าๆทั้ง3คนอย่าทะเลาะกันนะพวกเรามาช่วยกันเก็บของกันเถอะ''แมร์รี่พูดแทรก

     ''อืม''ทุกคนพูดพร้อมกัน

      ในเวลาไม่นานทุกๆคนก็ช่วยกันเก็บของเสร็จและแยกย้ายกันกลับบ้าน

    -------------------------------------------------------------------------

      แพนโดร่า เอมี่ แมร์รี่:ก็ต้องขอบคุณทุกคนนะคะที่อ่านนิยายเรื่องนี้

      เรน เอเลน เกียร์:พวกเราทั้งหมดขอขอบคุณจริงๆ

      ทุกคน:ไว้เจอกันตอนหน้านะทุกคน^^/