ความรักของตุ๊กตา

ณ ในห้องนอนของแพนโดร่า
    ในขณะนี้แพนโดร่ากำลังนอนพักผ่อนตามที่เรนสั่งและในเวลานั้นเองแพนโดร่าก็ฝันถึงเหตุการณ์ในอดีตทันใดนั้นเองภาพที่แพนโดร่าที่เห็นในความฝันก็หายไปในพริบตาแล้วก็มีมือปริศนามาปิดปากและดึงตัวแพนโดร่าไปที่ๆหนึ่งในความฝันแล้วสิ่งที่อยู่ต่อหน้าแพนโดร่าคือชายปริศนาที่ยืนหันหลังให้
     ''ที่นี้มันที่ไหนกันเนี้ย แล้วนายเป็นใครกันทำไมถึงพาฉันมาที่นี้ทำไม''
     ''อาวๆเธอนะจำฉันไม่ได้รึไงละคุณอดีตjokerนักฆ่า เอเรียส''ชายปริศนาหันมาหาแพนโดร่าแล้วแสยะยิ้มแบบตัวร้ายให้
     ''นะ นะ นายคือใครกันแน่''แพนโดร่าเอ่ยด้วยเสียงที่หวาดกลัว
     ''จำไม่ได้สินะฉันจะทวนความจำให้เธอเองนะ หึๆ''ชายปริศนาคนนั้นก้มตัวลงมาหาแพนโดร่าที่กำลังหวาดแล้วยื่นมือข้างขวาไปที่หน้าผากแพนโดร่า
     เมื่อชายคนนั้นยื่นมือข้างขวามาทำให้แพนโดร่าถูกพาไปในความทรงจำสถานที่ที่แพนโดร่ายืนอยู่นั้นเป็นบ้านหลังหนึ่งที่เต็มไปด้วยเลือดและศพเต็มไปหมดแพนโดร่าเห็นแล้วก็เกิดอาการกลัวมากขึ้นมาแล้วเอามือกุมขมับแล้วกรี๊ดร้องออกมาด้วยความกลัวแล้วทันใดนั้นสถานที่ก็เปลี่ยนไปที่โกดังเก่าแห่งหนึ่งสิ่งที่แพนโดร่าเห็นตรงหน้าคือภาพตัวเองที่กำลังจะฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยมและเหยียบศพนั้นแล้วหัวเราะแบบซะใจ
     ''มะ ไม่จริงนะ นั้นตัวฉันหรอ ไม่จริงมันไม่จริง''แพนโดร่าพูดด้วยเสียงที่สั่นเครืองด้วยความกังวล
     ในขณะที่แพนโดร่ากำลังหวาดกลัวอยู่นั้นก็มีหลุมสีดำขนาดใหญ่ดูดแพนโดร่าเข้าไปแล้วถูกพาไปสถานที่ที่หนึ่งในความทรงจำสถานที่นั้นคือหน้าผาที่สูงมากภาพที่แพนโดร่าเห็นคือตัวเองที่กำลังยืนอยู่บนหน้าผากำลังบีบคอหญิงคนหนึ่งเมื่อแพนโดร่าเห็นก็รีบเข้าไปห้ามตัวเองในความทรงจำแล้วพูดว่า
      ''หยุดเถอะนะตัวฉันอีกคนหนึ่งอย่าฆ่าอีกเลยนะไม่งั้นตัวเธอนะจะทรมารนะ''แพนโดร่าพูดห้ามในขณะที่ตัวเองอีกคนกำลังบีบคอหญิงคนหนึ่ง
      ''เธอนะเป็นใครกันทำไมพูดเหมือนรู้จักฉันละ''แพนโดร่าอีกในความทรงจำหันไปถามแล้วปล่อยหญิงคนนั้น
      ''ฉันก็คือเธอไง''
      ''ตัวฉันอีกคนหนึ่งรึ หึบ้าบอนะฉันไม่ใช่เธอหรอกนะฉันคือjokerนักฆ่า เอเรียสต่างหาก''
      เมื่อjokerนักฆ่าเอเรียสซึ่งก็คือแพนโดร่าในอดีตพูดจบก็สั่งหารหญิงคนที่ปล่อยไปเมื่อกี้ด้วยความเร็วในพริบตาทำให้เลือดกระเด็ดไปหาแพนโดร่า แพนโดร่าก็เห็นก็ถึงกับตกใจเป็นอย่างมากแล้วแพนโดร่าก็วิ่งหนีไปในความมืดเรื่อยๆจนไปชนกับชายปริศนาคนหนึ่งเข้า
      ''ขอโทษนะคะ คุณเป็นอะไรรึป่าวคะ''
     ชายคนนั้นได้แต่ยืนเงียบไม่พูดตอบกับแพนโดร่า
      ''ว่าแต่...ทำไมคุณหน้าคุณๆจังเลยนะ''
      ชายคนนั้นหันหน้าทางแพนโดร่าด้วยใบหน้าที่เลือดเต็มไปหมดและไม่มีลูกตาแล้วทันใดนั้นเลือดก็ไหลออกมาจากตัวแพนโดร่าไม่หยุดแพนโดร่าพยายามหยุดเลือดนั้นแต่ก็หยุดไม่ได้แพนโดร่าเริ่มท้อใจและเอามือกุมขมับอีกครั้งทำให้เห็นภาพที่หน้าสยดสยองและหน้ากลัวมากมายจนทำให้แพนโดร่ากรี๊ดร้องออกมาว่า
      ''หยุดสักที!!!!!!!''
      ''เธอนะสามารถหยุดเรื่องพวกนี้ได้นะ เพราะงั้น....มาเริ่มกันเถอะ''ชายปริษนาคนนั้นแสยะยิ้มเหมือนปีศาจออกมาแล้วทำให้แพนโดร่าเจอภาพที่สยดสยองเข้ามาให้แพนโดร่า
      ในเวลาต่อมาก็มีภาพของชายที่พาแพนโดร่ามาที่ความทรงจำชายคนนั้นชื่อเดโม่ อัลบาเน่ เป็นคนที่หน้ากลัวมากเมื่อแพนโดร่าเห็นก็เกินความกลัวเป็นอย่างมากจนวิ่งหนีไปเรื่อยๆพร้อมพูดว่า''หยุดสักทีๆๆฉันไม่อยากเห็นภาพแบบนี้อีกแล้ว''จนวิ่งไปตกหลุมสีดำทำให้ตื่นจากฝันนี้ทันที เมื่อแพนโดร่าตื่นขึ้นก็กรี๊ดออกมาเมื่อเรนได้ยินก็รีบวิ่งมาหาทันทีแล้วพูดว่า
      ''เป็นอะไรรึป่าวแพนโดร่ากรี๊ดดังเชียว''
      ''ไม่ได้เป็นอะไรคะ ฉันก็แค่ฝันร้ายก็เท่านั้นละคะ''
      ''งั้นหรอ...ฉันนะเป็นห่วงเธอนะรู้ไหม''เรนกอดแพนโดร่าก่อนที่จะพูดจบ
      ''ฉัน...รู้ดีคะเจ้านาย''แพนโดร่าพูดพร้อมกับกอดเรนกลับ
      ''อาวละได้เวลาทานยาแล้วนะฉันวางยาไว้ตรงนี้นะฉันขอไปทำงานก่อนละ''เรนเอายาลดไข้กับน้ำ1แก้ววางไว้บนโต๊ะใกล้ๆเตียงแล้วเดินออกจากบ้านไปทำงานที่คลีนิกเหมือนเดิม
      ''เจ้านายเป็นห่วงเราขนาดนี้เลบหรือเนี้ยดีใจจัง''แพนโดร่าพูดออกมาด้วยเสียงที่อ่อนโยนแล้วยิ้มออกมา
                         รอตอนหน้ากันนะทุกคน^w^/