ความรักของตุ๊กตา

ณ สถานที่ในความฝันของเรน
   ''ทำไมกันละ ทั้งๆที่หน้าจะฟังบทเพลงนั้นของฉันไปแล้วหน้าจะกลัวจนหนีออกมานิ แต่ทำไมพี่ชายกลับ..''แมรี่ตกใจมากจนเพลอทำมีดตกลงพื้น
   ''นี้แมรี่ทำไมถึงเอามีดมาเล่นแบบนี้ละมันอันตรายนะ''เมื่อเรนเห็นมีดก็รีบเอามีดไปเก็นในที่ๆปลอดภัยสำหรับแมรี่
   ''พี่ชายทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยละทั้งๆที่รู้ว่าหนูจะฆ่าพี่ชายนะ''แมรี่คิดในใจด้วยความสงสัย
  สาเหตุที่ทำให้เรนรู้ว่าแมรี่จะฆ่าเรนเพราะเรนรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าแมรี่เป็นวิณญานเล่นซ่อนหาเมื่อตอนที่เรนยังเป็นเด็กเรนก็อยู่ในกลุ่มเด็กพวกนั้นด้วย
  ''จริงๆแล้วฉันนะอยากจะไปช่วยเธอในตอนนั้นแล้วตอนนั้นฉันพยายามที่จะพังที่ล๊อกประตูนั้นแต่เด็กพวกนั้นก็ห้ามฉันไม่ให้ทำและพาฉันกลับไปที่หมู่บ้านและบอกพ่อแม่ฉันไปว่าฉันเกือบตกเหวตอนที่วิ่งเลนกันหลังจากนั้นพ่อแม่ของฉันก็ไม่ให้ฉันออกจากบ้านอีกเลย ขอโทษนะแมรี่''เรนพูดความจริงทั้งหมดออกไปแล้วเอ่ยขอโทษแมรี่
  ''เธอนะอย่าไปฆ่าใครอีกเลยนะฉันขอร้องละ''เรนพูดขอร้องกับแมรี่และร้องไห้ทั้งๆที่ยิ้มอยู่อย่างสดใส
  ''เรน...นี้นายพยายามช่วยฉันจริงๆหรอ''แมรี่พูดจบก็น้ำตาไหลทันที
  ''อย่าร้องไห้เลยนะแมรี่เรา2คนมาร้องเพลงที่พวกเราเคยร้องกันเถอะนะ''เรนพูดพร้อมยิ้มออกมา
  ''อื้ม''แมรี่อื้มตอบแล้วยิ้มตาม
  ทั้งเรนและแมรี่ก็ร้องเพลงเพลงนั้นออกมาพร้อมกัน
   เนื้อเพลงในความทรงจำของเรนและแมรี่
   ''ในวันที่อากาศอบอุ่น พวกเราทั้งหมดมาเล่นกัน''
   ''ที่กลางทุ่งหญ้าอย่างสนุกสนาน''
   ''ทันใดนั้นเมฆฝนก็ปกคลุมที่นั้น''
   ''จนมืดมิด แล้วหยดน้ำก็หยดลงมาจากท้องฟ้าอย่างหนัก''
   ''ทำให้พวกเราต้องแยกจากกัน''
   ''แต่วันต่อมาพวกเราก็รวมตัวกัน''
   ''แล้วพูดพร้อมกันว่าพวกเราจะไม่ทิ้งกัน''
   เมื่อทั้ง2คนร้องเพลงจบแมรี่ก็เอ่ยขอโทษและถูกเงามืดจับตัวไปแต่ในขณะนั้นแมรี่ก็ผลักเรนออกจากความฝันนั้นเพราะว่าเงามืดนั้นจะพาเรนไปด้วยและกลัวว่าเรนจะมีอันตรายเลยตัวเองต้องไปแทนทำให้เรนตื่นขึ้นในตอนเช้าพอดี
   ''เจ้านายคะได้เวลาตื่นแล้วนะคะ''แพนโดร่าเดินมาในร่างตุ๊กตา
   ''อาว แพนโดร่ากลับเป็นตุ๊กตาแล้วหรอ''เรนพูดและมองแพนโดร่าในร่างตุ๊กตา
   ''คือว่าฉันพึ่งรู้ว่าตัวเองสามารถกลับเป็นตุ๊กตาได้เพียงแค่แตะเพรชตรงคอปกเสื้อนะคะ''
   ''งั้นหรอ นี้แพนโดร่าช่วยไปหาดอกทิวลิปสีขาวสักช่อหนึ่งให้ได้ไหม''
   ''ได้คะ ว่าแต่เจ้านายจะเาไปทำอะไรคะ''แพนโดร่าพูดด้วยควาสงสัย
   ''ฉันจะไปที่ๆหนึ่งนะเธอก็มาด้วยนะแพนโดร่า''
   ''คะ''แพนโดร่าก็ออกไปหาดอกทิวลิปในสวนหลังบ้าน
   หลังจากนั้น10นาทีแพนโดร่าก็ไปหาดอกทิวลิปสีขาวมาให้เรน1ช่อแล้วเรนก็พาแพนโดร่าไปที่บ้านเก่าที่โทรมมากไม่มีหลังคาและเอาช่อดอกทิวลิปสีขาววางตรงกลางของบ้านทันใดนั้นแพนโดร่าก็เอ่ยขึ้นว่า
   ''ทำไมถึงเอาวางไว้ตรงนั้นละคะเจ้านาย''
   ''จริงๆแล้วตรงนี้นะเป็นที่ๆเพื่อนสมัยเด็กของฉันคนหนึ่งตายนะ''เรนพูดพร้อมยิ้มด้วยความเศร้า
   ''อย่างนี้เองแต่ว่าเจ้านายอย่าเศร้าไปเลยนะคะ ฉันว่าสักวันเจ้านายอาจได้เจอคนๆนั้นอีกก็ได้นะคะ''แพนโดร่าพูดพร้อมยิ้มออกมาเพื่อปลอบเรน
  เวลาต่อมาเรนและแพนโดร่าก็พากันกลับบ้านแต่ในระหว่างทางกลับบ้านนั้นก็ได้พบเด็กที่หน้าเหมือนแมรี่ทำให้เรนนึกถึงแมรี่ขึ้นมาและยิ้มอย่างมีความสุข
 ไว้มาต่อกันตอนหน้านะจ้ะทุกคน^^