ความรักที่ปนอยู่ในความฮอต

                                                       บทนำ
      กริ๊ง*--''กริ๊ง  เฮือก! ก้าวแรกของการเข้ามาเรียนโรงเรียนก็มาสายซะแล้ว
 แฮะแฮ่ม ฉันในฐานะ นักเรียนแสนสวยก็จะขอแนะนำตัว ฉันชื่อลิปอาย ลูกสาวคนเดียวของไฮโซตกอับ--->มันน่าภาคภูมิใจมาก นั่นไงคุณครูสุดเนียบที่ฉันพึ่งไปเจอรูปนางในวันที่พ่อส่งเอกสารมาให้-..- "นี่เธอ" นั่นไง "เป็นนักเรียนใหม่ใช่มั้ย?"แหม ถ้าไม่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น ผอ. ฉันตบกระบานหักไปแล้ว อุ้บส์ "ใช่ค่ะ" นางกำลังสำรวจรอบตัวฉันอยู่ 
                                         ตอนที่1 เพื่อนใหม่ของฉัน
  'อยากบอกว่ารักเทอ อยากบอกว่าคิดถึงทุกวัน' เพื่อนๆในห้องกำลังนั่งฟังนั่งเม้าส์มอยกันและ
มียัยคนนึงซึ่งเหมือนจะมาดูราดราวให้เพื่อนๆ "เห้ ครูโฉมมาแล้ว" หลังจากนั้นทุกคนก็เข้าไปในที่ประจำ กึก กึก กึก  "นี่พวกเทอฉันจะแนะนำเพื่อนใหม่ให้" นางกล่าว พวกผู้ชายหน้าหื่นก็จับจ้องมองฉันราวกับ...เกร๊ง!โอ้ย "ครูทำไรเนี่ยครับ" "สายตาของเทอมันมีพิรุจ" หึเก่งเหมือนกันี่ ครูโทรม อุ้ย ครูโฉม "แนะนำตัวซะ" ..... "ฉันชื่อ พิมชนก  หรือ ลิปอาย มาจากโรงเรียน นานาชาตฺอีฟตั้นค่ะ" ตื่นเต้นจัง  "ไปนั่งที่ได้" ฉันจะทำไรได้นอกจากมองหาที่นั่ง ทันใดนั้น "เห้ มานั่งกับฉันสิ" ดีจังที่โรงเรียนนี้ยังมีคนจิตใจดี้ดี "ขอบใจน้ะ" ^__^ "ฉันชื่อตัวเล็กยินดีที่ได้รุ้จัก"
"จ้า" เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง "ไปกินไรดีน้าา" ตัวเล็กถาม "อยากกินเค้กจัง" ใช่สิเมนุโปรดฉัน "ได้เลยที่นี่น้ะ ร้านเค้กถือว่าเด้ด"  เมื่อไปถึง  ร้านขีดเขียน ยินดีต้อนรับค้าบบ 
- - ร้านอะไรชื่อเชยจัง ?  "นี่เทอรู้มั้ยเจ้าของร้านหล่อแค่ไหน" หึ้ ไหนๆ -_- 
"อีตานั่นหน่ะหรอ"-->ผู้หนุ่มน่าหวาน
"เรียกเค้าแบบนั้นได้ยังไง เป็นถึง นักร้องวงชื่อดังเลยน้าาพี่ลู่ห่านไง "
"หึ ชื่อก้เกย์ หน้าก้ตุ๊ด" 
ทันใดนั้น อร้ายย! เค้กเต็มเสื้อ ตายแปป''- -
                                        ตอนที่ 2 เค้กนรกส่งมาเกิด 
  "ขอโทดครับๆ ผมจะเอาผ้ามาเช็ดให้'' โอ้ยยย อีตา คอห่าน อุ้ยลู่ห่าน แต่ช่างเหอะ ไม่สน
 " นายเป็นบ้าไรเนี่ย ขอโทดแค่นี้จะพอหรอ?" 
"แล้วเทอจะเอายังไง" ยัยตัวเล้กถึงกับอึ้ง เปนไงทาดแท้ก็ไม่ดีสักเท่าไหร่หรอก
"ให้ฉันกินเค้กที่นี่ฟรี เป็นเวลา 1 อาทิตย์" ^___^ 
พวกผู้หญิงสุดกระดี้กระด้าก็เข้ามาโต้ว่า "อ้ายย นี่หล่อนเปนคัยกล้าดียังไงมาสั่งพี่ลุู่แบบนี้"
"แร้วไงเค้าเปนพระเอกมาจากไหน" ด่ากันเละเทะเลยแหละ 
.............."พอ" เงียบกริบ "ผมผิดเองผมต้องทำตามที่เค้าสั่งครับ"
"โห พ่อเทพบุตร" อี๋ ทำดีัเอาหน้า 
"แกพอแร้วว " ยัยตัวเล้กซึ่งยืนเป็นฟองอากาศตั้งนาน
"ก้ได้งั้นเริ่มตั้งแต่วันนี้เลย เอาเค้กช๊อกโกแลต มาสิ ^_^"
นังพวกชะนีทำน่าหมั่นใส้ "เก่งมาจากไหนเนี่ย"
หุหุ..ก็ไม่รู้สิน้ะ 
  หลังเลิกเรียน กริ๊งงงงง! "เห้เทอ เป็นนักเรียนใหม่ ใช่ไหม''
 "vอื้ม" ทำไมง่ะ 
"ผมขอแจกเอกสาร วันเปิดโลกกิจกรรมนะครับ"
>///< หล่อทะลุกระดาษ "ค้ะ"
 เค้าชื่อ ปาร์คคิมจู ประธานนักเรียนสุดป๊อบที่ใครๆก็ชอบจับเค้ามา vs กับอีตาคอห่าน อุ้ย ลุ่ห่าน555 สะจายย! ยิ้มได้ไม่นานก็เห็นอีตานั่นหว่านเสน่ห์ให้พวกชะนี จะใครที่ไหนนอกจาก ลุ่ห่าน 
"นี่นาย คิดว่าหล่อหรอ"
"เปล่านี่ แค่น่าร้ากก"
"แหม ทำเป็นเทพบุตรที่แท้ก็เจ้าเล่ห์"
"ผมก็เป็นคนทะเล้นของผม"
"ทะเล้นหรือว่าเป็นเกย์ ย้ะ"
"ป่าวหรอก ผมแค่น่ารักเลยไปกระทบสายตา ใครบางคนที่อิจฉาว่าผมน่ารักกว่าผู้หญิงจริงๆ "
"แหวะ -0- อยากอวกที่สุด"
"อ๋อนี่อยากหาเรื่องคุยกับผมใช่ม้า"
"ป่าว"
"แหน่ๆ งั้นตอนเรียกค่าเสียหายคุนก็อยากเจอหน้าผมบ่อยๆ ใช่มั้ย"
"ไม่"
"ผมดูออกน้า"ทันใดนั้น..
"ลิิปอาย" สวรรค์ส่งเทอมาจริงๆ ตัวเล็ก
"กลับกันเถอะตัวเล้ก"
"อ่าวเรายังไม่เคลียร์น้าค้าบบ"
"ไว้คุยกัน พุ่งนี้" บ้ายส์
                  - - - - - - ติดตามตอนต่อไปวันที่ 30 - - - - -
                                  ตอนที่ 3ทำเวรร่วมกัน
   "พวกเทอนั่งทำไรกันตรงนี้"  นั่งหลบฝนซิค้ะถามได้ 
  "หลบฝนค่ะ" ...><
  "แร้วเมื่อไหร่จะเข้าเรียนห้ะ" ก็ต้องรอฝนหยุดเส้ 
  "โอเครค้าา" ยัยตัวเล็กพูด 
  "เทอจะไปแบบนี้เลยหรอย้ะ"ฉันแอบกระซิบ 
  " เร็วเข้าิ" นังครูโฉมเรียก
  "ว่าไง เรายังคุยกันไม่จบ" - - อีตาคอห่าน
  '' ฉันไม่มีไรจะคุย จอบอ น่ารำคาน" เงิบเลยสิ 
  "ก้อได้" แล้วก็เดินหายไป 
  - - - - - - - - - - -- - - -  วันต่อมา - - --  - - - - - - - -  - - - - -  - - -
 ลู่ห่านก็ไม่คุยกับฉัน ฉันกับตัวเล็กไปที่ร้านเค้า เค้าก็ไม่ยอมคุยกับฉัน 
 นี่ช้านจะแคร์ทามมายเนี่ยยยยย! 
 "นี่แกรลู่ห่านเค้าจะยุพร้านแล้วน้ะ" ห๊าาาา
 "ได้ไงแกร" อึ้ง สตัั้น 35 วิ ..
 " เค้าเลือกที่จะเป็นนักร้องอาชีพอ่ะ" 
 หลังจากที่หมดเวลาพัก......กริ้งงงงงงงง
 "ทำไมนายต้องปิดกิจการ " เค้าเดินไปเรื่อยๆ..โดยไม่ใยดีฉัน
 "ผมขาดแรงบรรดาลใจ" เหอะพูดเป้นเล่น..- -
 "..."
"เทอคนนั้นเค้าลำคานผม" 
"..."
"เทอคนนั้นไม่อยากคุยกับผม"
"หยุดฉันขี้เกียดฟัง"
"น้องลิปอายครับ" พี่ปาร์คคิมจุมา ทามไม 
"ว่าไงค้ะ"
"คือพี่จะชวนไปกินข้าว" ลึกๆก็เปนห่วงนายนั่น
"ไปค้ะ"
     - - - - - - - - - - -ติดตามตอนต่อไป - - - - - -- - -  --  
 "น้องลิปอายครับ" 
"ค้ะ"
" คือพี่อยากจะบอกว่า..เอ่อคือพี่ชอบน้องลิปอายมานานแร้ว ตั้งแต่น้องอยู่โรงเรียนเก่า"
 "เอ่อคืออายไม่ได้.."
"ไม่เป็นไรครับค่อยๆคิดไป"....จะทำไงได้ก็ฉันชอบนายนั่น 
 "ค่ะ...งั้นอายขอตัวน้ะค้ะ"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย?"
 "ไม่จำเป็นค่ะ"... ฉันเดินออกไปพร้อมกับสีหน้าเส้า
 เห้อ- - - - ใครจะเข้าใจฉันเนี่ย ว่าฉันคิดยังไง - -"...so sad // หนูขอโทดน้าพี่ปาร์ค 
                                                  ตอนที่ 4 บอกลา...
 "เห้ แกดูนี่สิพี่ลู่เค้าจะออกจากโรงเรียนเราแล้วอ่า" เสียงฮือฮากัน
 "ลิปอาย" คนเล็กกล่าว
 "ว่าไง" ...-
 "ได้รู้ข่าวยัง"
 "เรื่องอะไร" ฉฮันรู้ว่าต้องเป็นเรื่อง ลู่ห่าน
 "พี่ลู่คนหล่อออออ"
"อืม" 
         และหลังจากนั้น ฉันก้ไม่ยิ้มอีกเลยย จนกระทั่ง - - - ->ลู่ห่านน
  "นี่นาย" ฉันวิ่งไปดึงแขนเค้า...
  "ว่าไง จะมาต่อว่าผมอะไรอีก"
  "ทำไมนายต้องไป"
  "ผมไปมีเรื่องกับไอ่ปาร์คคิมจูมา" 
  "-..-" 
 "ดีแร้วนี่ คุณจะได้ไม่ต้องเจอหน้าผม"
 "ฉันไม่ได้ต้องการแบบนั้น"
  สถานะการณ์เงียบบบบบ - - - -**
 "ผมไปน้ะ"
 "นายมันใจร้าย T_T"
 "..."
" เค้กค่าเสียหาย นายยังชดใช้ไม่หมด"
 "ผมขอโทดน้าา แต่ต้องไปแล้วจริงๆ"
หมดแรงที่จะรั้งเค้าไว้- - - - อยากเอื้อมมือฉุดดึงเธอไว้ แต่ฉันไม่มีเรี่ยวแรง ทำได้แค่เพียง..โบกมือบ้ายบาย โชคดีน้ะ....
 - - - - - - - - -- - - - - - - - 4 ปี ต่อมา ----- - - - -- - - - - -  ---------
 เรื่องของเค้าฉันยังจำได้ ใช่สิ ฉันลืมเล่า...ฉันไปบอกพี่ปาร์คทุกอย่างให้พี่เค้าเข้าใจแล้วหลังจากนั้น เขาก็ไปคบกับคนเล็ก ตอนนี้ฉันจบแล้วแหละ... เป็นพิธีกรชื่อดังด้วยน้าาา 
 - ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง - 
 "ฮัลโหล"
 "ว่าไง ลิปอาย ฉันเองตัวเล็ก" 
 " อ่าอืม "
 "ไปกินเค้กมั้ย" เค้กหรอ - -
 "เอ่อคือฉัน..."
 'โอเครตกลงไปน้ะ"
 เห้อออถามฉันบ้างมั้ยเนี่ยย - -  ร้านขีดเขียน คุ้นๆแหะ
 " เห้." ตัวเล็ก 
 "ว่าไง ไปกินเค้กเถอะ" 
 '' คุณลิปอายค้ะ" หือ 
"ค้ะ"
 "คือคุณเป็นพิะีกรใช่ไหมค้ะ"
 "ค้ะ"
  "ช่วยโปรโมทร้านได้มั้ยค้ะ555+ พูดเร่นค้ะ" ใจหายแปป 
  "คือมีอะไรรึป่าวค้ะ"
 "ไปหาเจ้านายของฉันหน่อยสิค้ะ"
 "เพื่อ" 
  "เรื่องสำคัญค่ะ" เอ๊ะ เจ้านายเค้าเปนใครน้ะ แล้วมีอะไรกับฉัน จะจับฉันไปเรียกค่าไถ่เหรอ บ้าหน่า - -
 "ค้ะ" 
  ฉันเดินเข้าไปในห้อง
                                    ตอนที่ 5  คำถามซึ่งไร้คำตอบ 
 " เทอ "
 "อารายย" 
 " ฉันขอถามไรหน่อยสิ "
 "ว่ามา" คนอะไรไม่รู้จักกันสักนิด 
   "เทอมีแฟนยัง"
   "..."
   " เทอแต่งงานรึยัง"
   "..."
    " เทอรอใครอยู่รึป่าว" เค้าคนนั้น  
   "เทอจำฉันได้ไหม" ล ล ล ล ลู่..ห่าน 
    " ..."
    " ฉันคิดถึงเทอเหลือเกิน" หือ หือ ซาบซึ้ง T_T 
     " ฉันคิดถึงนายมากรู้มั้ย อีตาบ้า"
ใครจะไปรู้ว่าแผนทั้งหมดมันมาจาก ยัย ตัวเล็ก.... พวสกเทอแอบติดต่อกันตอนไหน อย่าให้ได้คิดบัญชี ..                แต่ตอนนี้ฉันขอนั่งกินเค้ก อย่างซาบซึ้งก่อนได้ป่าวววว ...............  
           ขอบคุนที่ทนอ่านจนถึงตอนนี้น้าค้า