ความรักที่ปนอยู่ในความฮอต

                                                       บทนำ

      กริ๊ง*--''กริ๊ง  เฮือก! ก้าวแรกของการเข้ามาเรียนโรงเรียนก็มาสายซะแล้ว

 แฮะแฮ่ม ฉันในฐานะ นักเรียนแสนสวยก็จะขอแนะนำตัว ฉันชื่อลิปอาย ลูกสาวคนเดียวของไฮโซตกอับ--->มันน่าภาคภูมิใจมาก นั่นไงคุณครูสุดเนียบที่ฉันพึ่งไปเจอรูปนางในวันที่พ่อส่งเอกสารมาให้-..- "นี่เธอ" นั่นไง "เป็นนักเรียนใหม่ใช่มั้ย?"แหม ถ้าไม่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น ผอ. ฉันตบกระบานหักไปแล้ว อุ้บส์ "ใช่ค่ะ" นางกำลังสำรวจรอบตัวฉันอยู่ 

                                         ตอนที่1 เพื่อนใหม่ของฉัน

  'อยากบอกว่ารักเทอ อยากบอกว่าคิดถึงทุกวัน' เพื่อนๆในห้องกำลังนั่งฟังนั่งเม้าส์มอยกันและ

มียัยคนนึงซึ่งเหมือนจะมาดูราดราวให้เพื่อนๆ "เห้ ครูโฉมมาแล้ว" หลังจากนั้นทุกคนก็เข้าไปในที่ประจำ กึก กึก กึก  "นี่พวกเทอฉันจะแนะนำเพื่อนใหม่ให้" นางกล่าว พวกผู้ชายหน้าหื่นก็จับจ้องมองฉันราวกับ...เกร๊ง!โอ้ย "ครูทำไรเนี่ยครับ" "สายตาของเทอมันมีพิรุจ" หึเก่งเหมือนกันี่ ครูโทรม อุ้ย ครูโฉม "แนะนำตัวซะ" ..... "ฉันชื่อ พิมชนก  หรือ ลิปอาย มาจากโรงเรียน นานาชาตฺอีฟตั้นค่ะ" ตื่นเต้นจัง  "ไปนั่งที่ได้" ฉันจะทำไรได้นอกจากมองหาที่นั่ง ทันใดนั้น "เห้ มานั่งกับฉันสิ" ดีจังที่โรงเรียนนี้ยังมีคนจิตใจดี้ดี "ขอบใจน้ะ" ^__^ "ฉันชื่อตัวเล็กยินดีที่ได้รุ้จัก"

"จ้า" เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง "ไปกินไรดีน้าา" ตัวเล็กถาม "อยากกินเค้กจัง" ใช่สิเมนุโปรดฉัน "ได้เลยที่นี่น้ะ ร้านเค้กถือว่าเด้ด"  เมื่อไปถึง  ร้านขีดเขียน ยินดีต้อนรับค้าบบ 

- - ร้านอะไรชื่อเชยจัง ?  "นี่เทอรู้มั้ยเจ้าของร้านหล่อแค่ไหน" หึ้ ไหนๆ -_- 

"อีตานั่นหน่ะหรอ"-->ผู้หนุ่มน่าหวาน

"เรียกเค้าแบบนั้นได้ยังไง เป็นถึง นักร้องวงชื่อดังเลยน้าาพี่ลู่ห่านไง "

"หึ ชื่อก้เกย์ หน้าก้ตุ๊ด" 

ทันใดนั้น อร้ายย! เค้กเต็มเสื้อ ตายแปป''- -

                                        ตอนที่ 2 เค้กนรกส่งมาเกิด 

  "ขอโทดครับๆ ผมจะเอาผ้ามาเช็ดให้'' โอ้ยยย อีตา คอห่าน อุ้ยลู่ห่าน แต่ช่างเหอะ ไม่สน

 " นายเป็นบ้าไรเนี่ย ขอโทดแค่นี้จะพอหรอ?" 

"แล้วเทอจะเอายังไง" ยัยตัวเล้กถึงกับอึ้ง เปนไงทาดแท้ก็ไม่ดีสักเท่าไหร่หรอก

"ให้ฉันกินเค้กที่นี่ฟรี เป็นเวลา 1 อาทิตย์" ^___^ 

พวกผู้หญิงสุดกระดี้กระด้าก็เข้ามาโต้ว่า "อ้ายย นี่หล่อนเปนคัยกล้าดียังไงมาสั่งพี่ลุู่แบบนี้"

"แร้วไงเค้าเปนพระเอกมาจากไหน" ด่ากันเละเทะเลยแหละ 

.............."พอ" เงียบกริบ "ผมผิดเองผมต้องทำตามที่เค้าสั่งครับ"

"โห พ่อเทพบุตร" อี๋ ทำดีัเอาหน้า 

"แกพอแร้วว " ยัยตัวเล้กซึ่งยืนเป็นฟองอากาศตั้งนาน

"ก้ได้งั้นเริ่มตั้งแต่วันนี้เลย เอาเค้กช๊อกโกแลต มาสิ ^_^"

นังพวกชะนีทำน่าหมั่นใส้ "เก่งมาจากไหนเนี่ย"

หุหุ..ก็ไม่รู้สิน้ะ 

  หลังเลิกเรียน กริ๊งงงงง! "เห้เทอ เป็นนักเรียนใหม่ ใช่ไหม''

 "vอื้ม" ทำไมง่ะ 

"ผมขอแจกเอกสาร วันเปิดโลกกิจกรรมนะครับ"

>///< หล่อทะลุกระดาษ "ค้ะ"

 เค้าชื่อ ปาร์คคิมจู ประธานนักเรียนสุดป๊อบที่ใครๆก็ชอบจับเค้ามา vs กับอีตาคอห่าน อุ้ย ลุ่ห่าน555 สะจายย! ยิ้มได้ไม่นานก็เห็นอีตานั่นหว่านเสน่ห์ให้พวกชะนี จะใครที่ไหนนอกจาก ลุ่ห่าน 

"นี่นาย คิดว่าหล่อหรอ"

"เปล่านี่ แค่น่าร้ากก"

"แหม ทำเป็นเทพบุตรที่แท้ก็เจ้าเล่ห์"

"ผมก็เป็นคนทะเล้นของผม"

"ทะเล้นหรือว่าเป็นเกย์ ย้ะ"

"ป่าวหรอก ผมแค่น่ารักเลยไปกระทบสายตา ใครบางคนที่อิจฉาว่าผมน่ารักกว่าผู้หญิงจริงๆ "

"แหวะ -0- อยากอวกที่สุด"

"อ๋อนี่อยากหาเรื่องคุยกับผมใช่ม้า"

"ป่าว"

"แหน่ๆ งั้นตอนเรียกค่าเสียหายคุนก็อยากเจอหน้าผมบ่อยๆ ใช่มั้ย"

"ไม่"

"ผมดูออกน้า"ทันใดนั้น..

"ลิิปอาย" สวรรค์ส่งเทอมาจริงๆ ตัวเล็ก

"กลับกันเถอะตัวเล้ก"

"อ่าวเรายังไม่เคลียร์น้าค้าบบ"

"ไว้คุยกัน พุ่งนี้" บ้ายส์

                  - - - - - - ติดตามตอนต่อไปวันที่ 30 - - - - -

                                  ตอนที่ 3ทำเวรร่วมกัน

   "พวกเทอนั่งทำไรกันตรงนี้"  นั่งหลบฝนซิค้ะถามได้ 

  "หลบฝนค่ะ" ...><

  "แร้วเมื่อไหร่จะเข้าเรียนห้ะ" ก็ต้องรอฝนหยุดเส้ 

  "โอเครค้าา" ยัยตัวเล็กพูด 

  "เทอจะไปแบบนี้เลยหรอย้ะ"ฉันแอบกระซิบ 

  " เร็วเข้าิ" นังครูโฉมเรียก

  "ว่าไง เรายังคุยกันไม่จบ" - - อีตาคอห่าน

  '' ฉันไม่มีไรจะคุย จอบอ น่ารำคาน" เงิบเลยสิ 

  "ก้อได้" แล้วก็เดินหายไป 

  - - - - - - - - - - -- - - -  วันต่อมา - - --  - - - - - - - -  - - - - -  - - -

 ลู่ห่านก็ไม่คุยกับฉัน ฉันกับตัวเล็กไปที่ร้านเค้า เค้าก็ไม่ยอมคุยกับฉัน 

 นี่ช้านจะแคร์ทามมายเนี่ยยยยย! 

 "นี่แกรลู่ห่านเค้าจะยุพร้านแล้วน้ะ" ห๊าาาา

 "ได้ไงแกร" อึ้ง สตัั้น 35 วิ ..

 " เค้าเลือกที่จะเป็นนักร้องอาชีพอ่ะ" 

 หลังจากที่หมดเวลาพัก......กริ้งงงงงงงง

 "ทำไมนายต้องปิดกิจการ " เค้าเดินไปเรื่อยๆ..โดยไม่ใยดีฉัน

 "ผมขาดแรงบรรดาลใจ" เหอะพูดเป้นเล่น..- -

 "..."

"เทอคนนั้นเค้าลำคานผม" 

"..."

"เทอคนนั้นไม่อยากคุยกับผม"

"หยุดฉันขี้เกียดฟัง"

"น้องลิปอายครับ" พี่ปาร์คคิมจุมา ทามไม 

"ว่าไงค้ะ"

"คือพี่จะชวนไปกินข้าว" ลึกๆก็เปนห่วงนายนั่น

"ไปค้ะ"

     - - - - - - - - - - -ติดตามตอนต่อไป - - - - - -- - -  --  

 "น้องลิปอายครับ" 

"ค้ะ"

" คือพี่อยากจะบอกว่า..เอ่อคือพี่ชอบน้องลิปอายมานานแร้ว ตั้งแต่น้องอยู่โรงเรียนเก่า"

 "เอ่อคืออายไม่ได้.."

"ไม่เป็นไรครับค่อยๆคิดไป"....จะทำไงได้ก็ฉันชอบนายนั่น 

 "ค่ะ...งั้นอายขอตัวน้ะค้ะ"

"ให้พี่ไปส่งมั้ย?"

 "ไม่จำเป็นค่ะ"... ฉันเดินออกไปพร้อมกับสีหน้าเส้า

 เห้อ- - - - ใครจะเข้าใจฉันเนี่ย ว่าฉันคิดยังไง - -"...so sad // หนูขอโทดน้าพี่ปาร์ค 

                                                  ตอนที่ 4 บอกลา...

 "เห้ แกดูนี่สิพี่ลู่เค้าจะออกจากโรงเรียนเราแล้วอ่า" เสียงฮือฮากัน

 "ลิปอาย" คนเล็กกล่าว

 "ว่าไง" ...-

 "ได้รู้ข่าวยัง"

 "เรื่องอะไร" ฉฮันรู้ว่าต้องเป็นเรื่อง ลู่ห่าน

 "พี่ลู่คนหล่อออออ"

"อืม" 

         และหลังจากนั้น ฉันก้ไม่ยิ้มอีกเลยย จนกระทั่ง - - - ->ลู่ห่านน

  "นี่นาย" ฉันวิ่งไปดึงแขนเค้า...

  "ว่าไง จะมาต่อว่าผมอะไรอีก"

  "ทำไมนายต้องไป"

  "ผมไปมีเรื่องกับไอ่ปาร์คคิมจูมา" 

  "-..-" 

 "ดีแร้วนี่ คุณจะได้ไม่ต้องเจอหน้าผม"

 "ฉันไม่ได้ต้องการแบบนั้น"

  สถานะการณ์เงียบบบบบ - - - -**

 "ผมไปน้ะ"

 "นายมันใจร้าย T_T"

 "..."

" เค้กค่าเสียหาย นายยังชดใช้ไม่หมด"

 "ผมขอโทดน้าา แต่ต้องไปแล้วจริงๆ"

หมดแรงที่จะรั้งเค้าไว้- - - - อยากเอื้อมมือฉุดดึงเธอไว้ แต่ฉันไม่มีเรี่ยวแรง ทำได้แค่เพียง..โบกมือบ้ายบาย โชคดีน้ะ....

 - - - - - - - - -- - - - - - - - 4 ปี ต่อมา ----- - - - -- - - - - -  ---------

 เรื่องของเค้าฉันยังจำได้ ใช่สิ ฉันลืมเล่า...ฉันไปบอกพี่ปาร์คทุกอย่างให้พี่เค้าเข้าใจแล้วหลังจากนั้น เขาก็ไปคบกับคนเล็ก ตอนนี้ฉันจบแล้วแหละ... เป็นพิธีกรชื่อดังด้วยน้าาา 

 - ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง - 

 "ฮัลโหล"

 "ว่าไง ลิปอาย ฉันเองตัวเล็ก" 

 " อ่าอืม "

 "ไปกินเค้กมั้ย" เค้กหรอ - -

 "เอ่อคือฉัน..."

 'โอเครตกลงไปน้ะ"

 เห้อออถามฉันบ้างมั้ยเนี่ยย - -  ร้านขีดเขียน คุ้นๆแหะ

 " เห้." ตัวเล็ก 

 "ว่าไง ไปกินเค้กเถอะ" 

 '' คุณลิปอายค้ะ" หือ 

"ค้ะ"

 "คือคุณเป็นพิะีกรใช่ไหมค้ะ"

 "ค้ะ"

  "ช่วยโปรโมทร้านได้มั้ยค้ะ555+ พูดเร่นค้ะ" ใจหายแปป 

  "คือมีอะไรรึป่าวค้ะ"

 "ไปหาเจ้านายของฉันหน่อยสิค้ะ"

 "เพื่อ" 

  "เรื่องสำคัญค่ะ" เอ๊ะ เจ้านายเค้าเปนใครน้ะ แล้วมีอะไรกับฉัน จะจับฉันไปเรียกค่าไถ่เหรอ บ้าหน่า - -

 "ค้ะ" 

  ฉันเดินเข้าไปในห้อง

                                    ตอนที่ 5  คำถามซึ่งไร้คำตอบ 

 " เทอ "

 "อารายย" 

 " ฉันขอถามไรหน่อยสิ "

 "ว่ามา" คนอะไรไม่รู้จักกันสักนิด 

   "เทอมีแฟนยัง"

   "..."

   " เทอแต่งงานรึยัง"

   "..."

    " เทอรอใครอยู่รึป่าว" เค้าคนนั้น  

   "เทอจำฉันได้ไหม" ล ล ล ล ลู่..ห่าน 

    " ..."

    " ฉันคิดถึงเทอเหลือเกิน" หือ หือ ซาบซึ้ง T_T 

     " ฉันคิดถึงนายมากรู้มั้ย อีตาบ้า"

ใครจะไปรู้ว่าแผนทั้งหมดมันมาจาก ยัย ตัวเล็ก.... พวสกเทอแอบติดต่อกันตอนไหน อย่าให้ได้คิดบัญชี ..                แต่ตอนนี้ฉันขอนั่งกินเค้ก อย่างซาบซึ้งก่อนได้ป่าวววว ...............  

           ขอบคุนที่ทนอ่านจนถึงตอนนี้น้าค้า