น่ารัก ซ่าส์ จบไหมค่ะคุณยมทูตสุดหล่อcrazysweetgirl

ฉันกลับมาถึงบ้านพร้อมกับอุ้มน้องสาวเข้าบ้านฉันบอกหน้าเด็กสาวตอนนี้เหมือนตุ๊กตาที่กำลังหลับไหลฉันพาอุ้มน้องไปนอนที่โซฟา

“กลับมาแล้วค่ะ”

“ไปไหนมาลูกกลับดึกจัง”แม่ถามด้วยความเป็นห่วง

“อ่อ พอดีมิกซ์เล่นแล้วเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยนะค่ะ”

“ตายจริงเป็นอะไรมากไหมนั่น”

“ไม่มากหรอกค่ะ”

ฉันพูดพร้อมทำให้แม่สบายใจแม่เดินจากฉันไปและฉันก็มองน้องที่หลับปุ๋ยและฉันก็มองสมุดสีดำสนิทที่ชายหนุ่มให้ฉันเมื่อตอนเย็น

“Monster noteหรอ”ฉันมองพร้อมเปิดสมุดสีดำพร้อมดูข้างในมีปากกาหมึกสีดำข้างในนั่นเหมือนสมุดธรรมดาๆสายตาของฉันกลับมองไปที่วิธีการใช้สมุด

“กฎที่1ใช้เขียนสิ่งที่จำเป็นเท่านั่น

กฎที่2วิธีเขียนเพื่อเก็บวิญญาญลงโลกแห่งความมืดเขียนเพียงชื่อและนามสกุลของวิญญาญตนนั่น”

“ง่ายไหม”

“ง่ายมากเลยละ เดียวนะเสียงใครนะ

ฉันมองหาเสียงนั่นแต่เสียงนั่นคุ้นมากฉันเห็นหน้าต่างที่เปิดอยู่แต่บางสิ่งที่ฉันกลัวมากนั่นก็คือเลือด!!!

“นะ นาย”ฉันพูดเสียงดังขึ้นแต่ชายคนนั่นกลับเอามือมาปิดปากฉัน

“อย่าพูดดังดิ”ชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินเข็มพูด

“อะ อืม”

ชายคนนั่นปล่อยมือออกพร้อมกับเอามือกุมที่เลือดหน้าของเขาปกติก็ขาวนะแต่นี้ซีดเหมือนกระดาษ!!!

“ไปฟัดกับหมามาหรอ0[]0”

“ไปเอากล่องพยาบาลมาดิ”

“อืม”

ฉันวิ่งไปเอากล่องพยาบาลพลางมองซ้ายมองขวาฉันรีบย่องไปเอากล่องปฐมพยาบาลและวิ่งไปชั้น2เพื่อไปที่ห้องฉันพร้อมกับอุ้มกล่องไว้และเปิดประตูเข้าไปภายในห้องและฉันก็พบว่าชายหนุ่มเรือนผมน้ำเงินเข็มถอดเสื้อแขนยาวออกจนเห็นร่างขาวสูงและกำลังนอนบนเตียงฉัน นอนที่ไหนไม่นอนมาที่เตียงฉันเนี่ยนะแถมยังถอดเสื้ออีก ตาโรคจิต0[]0 ฉันค่อยๆเอามือไปแตะที่หน้าผากและฉันก็ต้องรีบเอามือออกเพราะร้อนผ่าวและบอกที่แผลไม่ค่อยลึกมากเท่าไรและฉันก็เริ่มทำแผล โชคดีนะที่ฉันรู้เรื่องการปฐมพยาบาลมาบ้าง ฟู่ว

“ตัวร้อนจังแต่ตอนเวลาหลับนี้ก็น่ารักจังนะดูไม่มีพิษไม่มีภัยดีน้า”

ฉันใช้ผ้าชุบน้ำมาฟาดไว้ที่หัวของชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินเข้ม ชายหนุ่มยังคนหลับต่อใบหน้าของเขาคมเข้มริมฝีปากอันเฉียบคมจนทำให้ฉันอยู่ๆต้องหน้าแดงเมื่อคิดถึงเหตุการ์ณเมื่อตอนเย็น ตาโรคจิต- -* ฉันห่มผ้าให้เขาพลางกับถือหมอนและวางลงที่พื้นใต้เตียงและฉันก็เผลอหลับลงไป

 JK  Pasta:1

ผมตื่นมากลางดึกและมีผ้าชุบน้ำอยู่ที่หัวและเห็นหญิงสาวเรือนผมสีน้ำตาลผมยาวคนหนึ่งนอนขดอยู่ใต้เตียงของผม ผมมองเธอก่อนที่จะยิ้มเล็กๆพลางกับมองที่แผลซึ่งถูกปิดด้วยผ้าพันแผลผมลุกขึ้นมาจากเตียงพลางกับอุ้มยัยนั่นขึ้นมา

“ตัวเล็กแล้วแถบยังนิ่มเหมือนตุ๊กตาคนหรือตุ๊กตาเนี่ย”

ผมอมยิ้มเล็กๆก็จะวางเธอลงนอนบนเตียงนุ่มเธอกอดตุ๊กตากระต่ายสีขาว ผมห่มผ้าห่มให้เธอและผมน้อมลงไปที่ใบหน้าเธอและประกบริมฝีปากที่อิ่มเอ่อและก็หยุดจูบและมองหน้าหญิงสาวที่หลับไหลคล้ายตุ๊กตาตัวเล็กที่กำลังหลับไหล  ในขณะที่ผมออกมานอกตัวบ้าน ผมจับเข้าที่มีดปลายแหลมที่เกือบพุ่งเข้าที่ลำคอและก็มีชายหนุ่มเรือนผมสีดำเข้มสวมเสื้อแขนสั้นสีดำและสวมแขนยาวขาวสลับดำและกางเกงขายาวเดินตรงมาทางผมพร้อมดันแว่นพลางล้วงกระเป๋ากางเกง

“ไม่อยากเชื่อเลยนะว่ายมทูตที่ถือได้ว่าเป็นคนที่เก่งที่สุดของโลกมืดจะมาต้วมเตียมอยู่ในถิ่นของฉันนะเนี่ย”

สิ้นเสียงชายหนุ่มก็มีความเงียบเข้ามาปรกคลุมและเขาก็พูดบางอย่างออกมา

“นายคงมาสืบเรื่องที่มีวิญญาญออกมายังโลกมนุษย์สินะ”

“อืม ฉันว่าจะถามนายอยู่พอดี นายพอจะรู้จักซีโร่ วันไหม”

“รู้สิก็เจ้านั่นและเป็นคนปล่อยวิญญาญออกมานิ”

“แล้วหัวหน้าใหญ่ของซีโร่ละ”

“ถ้าอยากรู้ก็คงต้องเสียเงินกันหน่อย”

ชายหนุ่มเรือนผมสีดำเข้มยิ้มออกมาพลางเขียนจำนวนเงินลงในกระดาษและยื่นให้ผม ผมรับมาดูซึ่งนั่นก็ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ

“ยังหน้าเลือดเหมือนเดิมเลย แหะ”

“หึ”

“ครั้งหน้าละกัน”

“อืม ลูกค้าคนสำคัญ”

ชายหนุ่มเรือนผมสีดำเดินหนีพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะน่ากลัว ผมมองที่ดวงจันทร์และหลับตา ตาของผมกลายเป็นสีแดงสนิทและถือปืนคู่สีดำสนิท

แกร๊ก

เสียงคล้ายกับกิ่งไม้เล็กๆแตกหักผมหันไปมองพุ่มไม้ขยับๆเหมือนมีใครอยู่ไหนนั่นผมเดินไปช้าพลางจับที่ปืนแน่นและเล็งที่พุ่มไม้นั่น

“TT อย่าพึ่งยิงสิ”

“ยัยบ๋องออกมาทำไมฟร่ะ?!”

“ก็แผลนายมันไม่หายดีนิ”

“แค่นี้”

“เอ่อ เกือบลืมถามตอนที่ฉันนอนมีหมาขึ้นมาเลียปากฉันรึเปล่า”

“- - ถามแค่นี้ใช่ไหม”

หมาบ้าอะไรจะหล่อขนาดนี้ยัยบ้าเอ๋ย ผมเดินไปใกล้ไอริณ ไอริณหลับตาปี๋เหมือนกลัวอะไรบางอย่าง

“กลัวอะไรยัยบ๋อง”

“ปล่าวนิ”

ไอริณเดินหนีผมแต่ผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างพุ่งมาหาไอริณ

ปัง ปัง ปัง

ผมยิงสวนกับมีด มีดนั่นได้กลายเป็นเลือดสีดำไหลออกมาและก็มีชายผู้หนึ่งเรือนผมสีเหลืองนัยน์ตาสีม่วงสวมชุดโจ๊กเกอร์เดินตรงมาหาไอริณ

“แม่สาวน้อยมาทำอะไรที่นี้นะ”

ชายหนุ่มจับที่ปลายคางของไอริณพลางแสยะยิ้มจนเห็นเขี้ยว ไอริณมีท่าทางขัดขืน

“ไปไกลๆเจ้านายฉัน”

“ผู้ครอบครองสมุดสินะ นายนี้ก็นะหัดดูแลสมุดซะบ้างสิ” “ชิส น่ารำคาณชะมัดจะไปไหนก็ไป”

“ไปได้ยังไงละก็หัวใจฉันอยู่ที่เลดี้คนนี้นะสิ”

ปัง ปัง ปัง

ผมยิงปืนขู่ขึ้นฟ้าพลางจ้องหน้ามันด้วยสายตาอาฆาตร

“จะไปแล้วละคร้าบ แต่ฉันมีข่าวมาบอกนะ” “เรื่อง?”

“ซีโร่ วัน”

“เล่ามา” “ซีโร่ได้ออกมาจากโลกมืดแล้วตอนนี้คนที่ครอบครองสมุดMonster Noteมี2คนก็คือเลดี้คนนี้แล้วก็เลดี้ฟ้าใสซึ่งซีโร่จะจับตัว2คนนี้ไปและเผาสมุดนี้ทิ้งพร้อมกับให้ทั้ง2เป็นนางบำเรอให้กับเจ้านายของซีโร!”

ผมหันไปมองหน้าไอริณซึ่งตอนนี้ไอริณหน้าถอดสีเหมือนกระดาษขาว

“ฉันขอตัวก่อนนะไอริณกลับบ้านไปได้แล้ว”

“อะ อืม”

ไอริณเดินกลับบ้านซึ่งมีผมเดินอยู่ข้างๆรอบข้างผมมีแต่ป่าและมีเสาไฟเพียงไม่กี่ต้นซึ่งตอนนี้ปกคลุมไปด้วยความเงียบจนกระทั่งยัยบ๋องพูดขึ้น

“แล้วฉันต้องครอบครองสมุดเล่มนี้นานเท่าไร”

“ไม่นานหรอก”

“งั้น บายนะคุณยมทูตโรคจิต แบร่”

ยัยนั่นแลบลิ้นปริ้นตาใส่ผมมันน่าจับมาจูบจริงๆยัยบ้านี้- -‘ ยัยนั่นเดินกลับเข้าบ้านผมมองที่แผลพลางยิ้มเล็กๆ

6.30นาฬิกา

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

“หาว”

หญิงสาวเรือนผมสีน้ำตาลขยี้ตาเล็กน้อยก่อนที่จะตบนาฬิกาปลุกรูปแมวและพับผ้าหุ่มอย่างเป็นระเบียบและเดินไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นล่างและทำภารกิจส่วนตัว

“ตื้ด ตื้ด ตื้ด”

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเบอร์ยัยเมเปิ้ลขึ้นมาฉันกดรับพลางยกขึ้นมาแน่มที่หู

“โทรมาซะเช้ามีอะไรเนี่ย”

“แกวันนี้มีนักเรียนใหม่ที่ห้องแกโคตรหล่อเลยอะ><”

“หรอ หล่อสู้พี่เคไม่ได้หรอก”

“มาดูเองเลยโคตรหล่ออะ รีบมานะเว้ย>M<”

ฉันกดวางสายมันและจัดเสื้อผ้าและเดินไปที่ห้องครัวพร้อมกับนั่งเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งและนั่งกินขนมปังทาเนยและโอวัลติน

“รีบกินนะ”

แม่พูดขึ้นพลางเช็ดมือให้แห้งละนั่งลงข้างๆฉัน

“ค่ะ”

ฉันนั่งกินขนมปังจนหมดพลางหยิบจานขึ้นไปวางไว้ที่ล้างจาน

“แม่ค่ะแล้วไอติมละค่ะ”

“น้องเป็นไข้นะไปโรงเรียนไม่ได้”

“อ่อค่ะ แม่สวัสดีค่ะ”

ฉันยกมือไหว้แม่พลางยิ้มและสะพายกระเป๋า

“อย่ากลับค่ำนะลูก”

“ค่ะ”

ฉันเดินออกจากบ้านและปั่นจักยานไปโรงเรียนที่ม่ไกลจากบ้านเท่าไรฉันมองรอบๆก็มีต้นไม้ต้นใหญ่ปกคลุมและเห็นบ้านคนอยู่เรื่อยๆและฉันก็ปั่นจักยานจนถึงหน้าตาประตูโรงเรียนและเลี้ยวเข้าไปภายในที่เก็บรถจักยานยนต์และเดินเข้าไปที่ตัวอาคารซึ่งก็เห็นเด็กผู้หญิงนับสิบคนเกินสิบด้วยซ้ำล้อมใครซักคนไว้บางคนก็หยิบมือถือมาถ่ายรูปบางบางคนก็ส่งเสียงกรี๊ดบ้างยังกับเห็น2NE1มาทั้งวง ฉันไม่สนใจและเดินขึ้นห้องแต่ก็ต้องสะดุดกับน้ำเสียงของใครบ้างคนทักฉัน

“ไอริณ”

ฉันรีบหันไปทางต้นเสียงและก็ต้องอึ้งสุดๆเพราะฉันเห็นชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินเข้มสวมชุดนักเรียนตะโกนมาทางฉันทำให้แฟนคลับมองมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาตรสุดๆน่ากลัวอะ

“นาย!!!”

“ฝากตัวด้วยนะฉันเจเค”

เจเคขยิบตาใส่ฉันพวกแฟนคลับหันมามองฉันถ้าเปรียบได้ตอนนี้พวกเธอคงอยากเอามีดมาแทงฉัน ตาบ้าTT

ติชมได้นะเมี้ยว ขอบคุณที่อ่านเมี้ยว