Journey of gust

ณ เมืองชิโนบิ

“ว้าว!!!เนี่ยนะเหรอเมืองชิโนบิเมืองแห่งข่าวสาร เหมือนกับหมู่บ้านินจาเลยนะเนี่ย!!!” กัสต์พูดด้วยความตื่นเต้น

“งั้นไปเลย ไปเลยดีกว่า” กัสต์พูดต่อแล้วก็พร้อมที่จะเข้าไปในเมือง

“เดี๋ยวก่อนสิ!!! จะรีบไปไหน นายรู้เหรอว่าต้องหาแหล่งข่าวที่ไหนหน่ะ” เสียงของอะไรบางอย่างที่ใกล้ตัวของเขามาก

“เสียงอะไรหน่ะ??” กัสต์ถามด้วยความแปลกใจ

“หยิบ ครอสไลฟ์ขึ้นมาสิ” เสียงประหลาดพูด

“อืม” กัสต์พูด จากนั้นกัสต์ก็หยิบครอสไลฟ์ขึ้น สิ่งที่ปรากฏบนหน้าคือ เอ็มเพอร์เรอร์ดอลฟินที่เขาได้มาจากด็อกเตอร์เนลสัน

“ไง กัสต์เราคุยกันครั้งแรกเลยนะเนี่ย”เอ็มเพอร์เรอร์ดอลฟินกล่าวทักทายกัสต์

“เย้ย!!! นายพูดได้เหรอเนี่ย!!!” กัสต์พูดด้วยความตกใจ

“ใช่แล้วหล่ะนะ” เอ็มเพอร์เรอร์ดอลฟินพูด

“ทำไมไม่บอกกันหล่ะทำไมเงียบตั้งแต่บ้านด็อกเตอร์หล่ะ??” กัสต์ถามเอ็มเพอร์เรอร์ดอลฟิน

“ชั้นเป็นเพทที่พูดน้อย ที่ชั้นเพิ่งพูดเพราะเห็นนายโชว์ออฟเดอะ สติวปิดก็เลยทนไม่ไหวหน่ะ” เอ็มเพอร์เรอร์ดอลฟินพูดคล้ายกับดูถูกกัสต์

“ออ เหรอนายคิดว่าชั้นโชว์ออฟเดอะ สติวปิดงั้นเหรอ เดี๋ยวนายดูนะชั้นจะหาแหล่งข่าวให้เจอเลยคอยดู!!!”กัสต์พูดขึ้นด้วยความโมโห

“หึ ถ้าหาเจอนะพระอาทิตย์คงตกดินพอดีนั่นแหละ”เอ็มเพอร์เรอร์ดอลฟินพูดขึ้นด้วยท่าทางดูถูกกัสต์

“ชั้นหาเจอแน่คอยดูเถอะ” กัสต์พูด

จากนั้นเอมเพอร์เรอร์ดอลฟินก็ได้แต่มองหน้ากัสต์

“โอเคชั้นยอมละ หวังว่านายจะหาเจอนะ” เอ็มเพอร์เรอร์ดอลฟินพูด

“เชื่อใจชั้นได้เลย” กัสต์พูด

จากนั้นกัสต์ก็เดินเข้าไปในเมืองชิโนบิ ในเมืองนี้มีแต่บ้านที่ทำด้วยไม้ไผ่ มีแต่ผู้คนใส่ชุดเหมือนคนญี่ปุ่นโบราณ วิถีชีวิตแทบไม่ต่างจากชาวญี่ปุ่นในสมัยโบราณแม้แต่นิดเดียว กัสต์ได้เดินทางรอบเมืองเพื่อตามหาแหล่งข่าวแต่สุดท้ายก็ตามหาไม่เจอ

“โอยหาไม่เจอเลย” กัสต์พูดขึ้นคล้ยกับจะถอดใจ

“เดี๋ยวก็หาเจอเองแหละน่า”เอ็มเพอร์เรอร์ดอลฟินพูดให้กำลังใจกัสต์

“พวกนายกำลังตามหาแหล่งข่าวนินจาสินะ” ชายลึกลับคนหนึ่งใส่ชุดที่ดูเหมือนนินจาเดินมาหากัสต์

“ใช่แล้วครับ” กัสต์พูดด้วยความท้อแท้

“ด็อกเตอร์เนลสันให้ชั้นมาพาพวกนายไปยังแหล่งข่าวนินจาหน่ะ”ชายลึกลับพูดขึ้น

“แล้วคุณคือใครครับเนี่ย??” กัสต์ถามด้วยความสงสัย

“ชั้นนะเหรอ สึนะ ยาตาโมชิ เป็นนินจาฝึกหัดของหมู่บ้านนี้หน่ะ” ซึนะตอบคำถามของกัสต์

“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักว่าแต่ คุณรู้แหล่งข่าวจริงๆเหรอครับ??” กัสต์ถามสึนะ

“แน่นอน ชั้นรู้อยู่แล้วหล่ะ” สึนะตอบ

“งั้นตามมาสิ” สึนะพูด

“ครับ” กัสต์ตอบ

สึนะได้พากัสต์ไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง สถานที่แห่งนี้สร้างขึ้นจากไม้ไผ่ บริเวณโดยรอบนั้นมีแต่ต้นไผ่ บนท้องฟ้านั้นแจ่มใสไร่หม่นหมอง อากาศโดยรอบเย็นสบาย

“เอาละ ถึงละ นี่แหละสำนักงานของพวกเรา ชิโนบินิวเอ็กซ์เพรส” สึนะพูดพลางชี้ไปทางชิโนบินิวเอ็กเพรส

“ว้าวสุดยอดไปเลยคล้ายบ้านของนินจาเลยนะเนี่ย!!!”  กัสต์พูดด้วยความตื่นเต้น

“เอาละเพื่อไม่ให้เสียเวลา เข้าไปกันดีกว่านะ” สึนะพูด

“ครับ!!” กัสต์พูด จากนั้นทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในชิโนบินิวเอ็กซ์เพรส

“แหม คุโนอิจิซัง ขยันทำงานจังนะครับ” สึนะคุยกับนินจาหญิงคนหนึ่งที่กำลังเอาข่าวมาติดที่เมนบอร์ด

“จ้า สึนะพาใครมาละเนี่ย??” คุโนอิจิถามสึนะ

“ออ หมอนเนี่ยนะเหรอ กัสต์หน่ะเด็กที่ด็อกเตอร์เนลสันต้องการพาเขามาหน่ะ” สึนะพูด

“ออ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ชั้น คุโนอิจิ อิสุวะเป็นพนักงานที่ทำงานเกี่ยวกับประชาสัมพันธ์นะจ่ะ” คุโนอิจิพูด

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” กัสต์พูด

“กัสต์ เธอต้องการมาหาข่าวเกี่ยวกับ Master piece ใช่ไหม??” คุโนอิจิถามกัสต์

“ครับ” กัสต์พูด

“งั้นตามมาทางนี้สิจ๊ะ” คุโนอิจิพูด

“ครับ” กัสต์พูด คุโนอิจิพากัสต์ไปยังห้องๆหนึ่งซึ่งมีเหล่านินจาที่ทำงานอย่างขะมักเขม้น และเอกสารเป็นกอง แต่กลับจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก ไปต่างไปจากห้องสมุดไปเลยแม้แต่นิดเดียว

“มินนะซัง มีเด็กต้องการรู้ข่าวเกี่ยวกับ Master piece” คุโนอิจิพูด จากนั้นนินจากทุกคนต่างมองหน้าคุโนอิจิ แล้วจากนั้นนินจาทุกคนเริ่มทำการหาข้อมูลจากเอกสารทั้งหมดที่มี ด้วยความเร็วจากนั้นก็มีนินจาคนหนึ่งเอาเอกสารมาให้คุโนอิจิ แล้วจากนั้นนินจาทุกคนก็กลับไปยังที่เดิม

“ขอบใจจ้า” คุโนอิจิกล่าวขอบคุณนินจาทุกคนที่เอาเอกสารมาให้

“กัสต์ตามมาสิจ๊ะ” คุโนอิจิพูด

“ครับ” กัสต์พูด จากนั้นคุโนอิจิพากัสต์ไปยังห้องๆหนึ่ง เป็นห้องที่คล้ายกับห้องนั่งเล่นในประเทศญี่ปุ่นวิวด้านนอกนั้นมีแต่ต้นไผ่ที่พัดไปมาเนื่องจากการกระทำของลม จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งลง

“กัสต์ นี่คือเอกสารที่เกี่ยวกับ Master piece ยังไงหล่ะ” คุโนอิจิพูด

“ว้าว!!! เยอะมาก!!!” กัสต์พูดด้วยความตื่นเต้น

“ว่าแต่ เอกสารจำนวนมากขนาดนี้ทำไมพวกเขาทำงานกันเร็วจังเลยหล่ะครับ??” กัสต์ถาม

“เวลาที่พวกเขาทำงานไม่เคยมีช้าเลยสักครั้งเพราะพวกเขา ทำงานกันอย่างเป็นระบบหน่ะ  ตอนแรกจะมีฝ่ายที่หาข้อมูลทั้งเกี่ยวกับเรื่องที่ทำการค้นหา แล้วส่งให้ฝ่ายวิเคราะห์ข้อมูล แต่ถ้าเป็นคนปกติจะช้ามาก พอให้นินจาซึ่งมีความรวดเร็วอยู่แล้วมาทำจึงทำให้งานมีความรวดเร็ว แต่ยังคงเรื่องของความถูกต้องของเนื้อหาอยู่หน่ะ” คุโนอิจิพูด

“โห สุดยอดเลยนะครับเนี่ย” กัสต์พูด

“เอาละ เรามาช่วยกันค้นคว้าเกี่ยวกับ Master piece กันดีกว่านะ” คุโนอิจิพูด

“ครับ” กัสต์พูด จากนั้นทั้งคู่ก็ลงมือค้นคว้าเกี่ยวกับ Master piece ขณะที่พวกเขากำลังค้นข้อมูลอยู่นั้นกัสต์ได้พบอะไรบางอย่างจากกองเอกสารนั้น

“ เอ๊ะ!!! นี่มัน…” กัสต์อุทานด้วยความตกใจ

“อะไรเหรอจ๊ะกัสต์??” คุโนอิจิถามกัสต์

“ออ แผนที่นี่เอง ห๊ะ!!! แผนที่!!!” คุโนอิจิอุทานด้วยความตกใจ

“แผนที่นี้หน่ะ ผมเคยเห็นมาก่อนหน่ะครับ ตอนเด็กๆผมเคยเข้าไปในห้องของคุณพ่อบ่อยครั้ง แล้วคุณพ่อก็เอาแผนที่นี้มาให้ดูเป็นแผนที่ที่เก่ามาก แผนที่ในคราวนั้นคล้ายกับอันนี้มากเลย ถึงอันนี้จะเป็นแผนที่ที่ถูกถ่ายมา แต่ก็เหมือนกันไม่มีผิด” กัสต์พูดขึ้น

“เธอเคยเห็นมาตั้งแต่เด็กสินะกัสต์ งั้นเดี๋ยวชั้นจะขอยืมแผนที่นี้ไปถ่ายเอกสารหน่อยนะกัสต์” คุโนอิจิพูดขึ้น จากนั้นคุโนอิจิก็เอาแผนที่ไปถ่ายเอกสาร

“เอ๊ะ!! นี่มันยังไงกันแน่คุณพ่อหายสาบสูญตอนสำรวจเกาะอาบีลเชี่ยส แต่คุณพ่อกลับมีแผนที่นี้ รึว่าพ่อจะออกเดินทางตามหา Master piece แต่ยังไม่กลับมางั้นถ้าเป็นความจริงคุณพ่อยังคงตามหาMaster pieceอยู่สินะ” กัสต์ครุ่นคิดอยู่ในใจ จากนั้นคุโนอิจิก็เข้ามา

“มาแล้วจ้า แผนที่ที่ถ่ายเอกสารไว้ ชั้นให้เธอฉบับหนึ่งนะ” คุโนอิจิพูด

“ครับ ขอบคุณครับ” กัสต์ จากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามาในห้อง

“คุณคุโนอิจิครับ มีเหตุเกิดขึ้นในเมืองครับ” นินจาคนหนึ่งพูด

“แล้วสึนะหล่ะ??” คุโนอิจิถาม

“ไปล่วงหน้าก่อนแล้วครับ” นินจาคนหนึ่งตอบ

“โอเค เดี๋ยวชั้นตามไป” คุโนอิจิตอบ

“ครับ!!” หลังจากนินจาคนนั้นพูดเสร็จเขาก็หายไป

“กัสต์เธอรออยู่ที่นี่นะ” คุโนอิจิพูด หลังจากพูดจบเธอได้วิ่งออกไปในเมือง กัสต์ก็ได้แอบตามไปติดๆ

 

บริเวณในเมืองชิโนบิ

“ช่วยด้วย ช่วยพวกเราด้วย!!!” ชาวบ้านร้องตะโกนแล้ววิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต

“เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณลุงเกิดอะไรขึ้นค่ะ??” คุโนอิจิถามคุณลุงคนหนึ่งซึ่งกำลังวิ่งหนีอยู่

“มีสัตว์ประหลาดอยู่ตรงนั้นหน่ะ คุโนอิจิช่วยพวกเราที” คุณลุงคนนั้นขอร้องให้คุโนอิจิช่วย หลังจากพูดจบเขาก็วิ่งหนี

“กัสต์ ชั้นรู้นะว่าเธอแอบตามชั้นอยู่หน่ะ” คุโนอิจิพูด

“แหมจับได้จนได้นะครับ” กัสต์พูด

“นี่ไม่ใช่เวลามาทำแบบนี้นะกัสต์ ไปจัดการสัตว์ประหลาดกันดีกว่านะ” คุโนอิจิพูด

“ครับ” กัสต์พูด หลังจากนั้นทั้งคู่ก็วิ่งที่บริเวณสัตว์ประหลาดอาละวาดอยู่

“ก๊าซซซซซซ!!!!!!!!” เสียงของสัตว์ประหลาดคำราม ลำตัวของมันนั้นมีลักษณะคล้ายภูเขา

“นั่นมัน เมาท์เทนดราก้อนนี่ มันเป็นมังกรที่รักสงบมาก ทำไมถึงได้อาละวาดหนักแบบนี้หล่ะเนี่ย” คุโนอิจิพูด

“แสดงว่าต้องมีอะไรซักอย่างสินะครับ” กัสต์พูด

“ใช่แล้ว” กัสต์พูด

“กัสต์ ให้ชั้นสู้เถอะนะ อย่างนายหน่ะเอาเมาท์เทนดราก้อนไม่อยู่หรอก” เสียงของเอมเพอร์เรอร์ดอลฟินจากครอสไลฟ์

“แต่ว่า…” กัสต์พูด

“นั่นสิ ตามลำพังพวกเราเอาชนะไม่ได้หรอกนะต้องใช้เพทสู้แล้วหล่ะ” คุโนอิจิพูด

“เย้ย!!!!!” เสียงของสึนะที่กำลังปลิวมาทางกัสต์

“ตู้ม!!!” เสียงของสึนะที่ร่วงลงบนพื้น

“ไอ่หมอนนั่นเก่งจริงๆเลย ขนาดชั้นยังเอาไม่อยู่” สึนะพูดด้วยท่าทางเจ็บใจ

“เหอะ!! นายไม่ร่วมสู้กับชั้นนี่นา นายก็เป็นแบบนี้นั่นแหละ” เสียงลึกลับพูดขึ้น จากนั้นสึนะก็เอาครอสไลฟ์ของเขาขึ้นมา

“หุบปากไปเลย!! ชิโนบิดราก้อน ชั้นเห็นว่าแค่ลำพังชั้นก็โค่นได้อยู่แล้ว” สึนะพูด

“โอเคชั้นยอมละ” ชิโนบิดราก้อนพูด

“สึนะ มาร่วมสู้ด้วยกันดีกว่านะ” คุโนอิจิพูด

“ก็ได้” สึนะพูด

“เอาละไปกันเถอะทุกคน” คุโนอิจิพูด

“โอเค” กัสต์พูด

“โอ้ว!!!” สึนะพูด หลังจากนั้น ทุกคนก็วิ่งไปยังที่ที่เมาท์เทนดราก้อนอาละวาดอยู่

“เอาละนะ จงโบยบินสู่ท้องฟ้า จงออกมา รอยัลฟีนิกซ์” คุโนอิจิเรียกรอยัลฟีนิกซ์ออกมา รอยัลฟีนิกซ์เป็นเพทประเภทนกฟีนิกซ์ ลำตัวเป็นสีชมพู มีมงกุฎอยู่บนหัว

“จงสยายปีกขึ้นแล้วโบยบินสู่ท้องนภา จงออกมา ชิโนบิดราก้อน” สึนะเรียกชิโนบิดราก้อนออกมา ชิโนบิดราก้อนเป็นเพทประเภทมังกร ลักษณะคล้ายนินจา

“จงแหวกว่ายผ่านอุปสรรค จงออกมา เอมเพอร์เรอร์ดอลฟิน” กัสต์เรียกเอมเพอร์เรอร์ดอลฟินออกมา เอมเพอร์เรอร์ดอลฟินเป็นเพทประเภทปลาโลมา มีลำตัวสีน้ำเงิน บริเวณครีบกับหางมีเกราะสีทองหุ้มอยู่ มีมงกุฎอยู่บนหัว

“เอาละ ไปกันเลย” คุโนอิจิพูด

“โอ้ว!!!”  กัสต์และสึนะพูดพร้อมกัน

“รอยัลฟีนิกซ์ กิก้าเบิร์ส” รอยัลฟีนิกซ์ปล่อยลูกไฟขนาดมหึมาออกจากปาก ไปยังเมาท์เทนดราก้อน

“ชิโนบิดราก้อน ชูริเคนเทอร์นาโด” ชิโนบิดราก้อนปาดาวกระจายขนาดยักษ์ออกไปเป็นจำนวนมหาศาล ไปยังเมาท์เทนดราก้อน

“เอมเพอร์เรอร์ดอลฟิน อควาเวฟ” เอมเพอร์เรอร์ดอลฟินปล่อยคลื่นน้ำลูกยักษ์ ไปยังเมาท์เทนดราก้อน

“ตู้ม!!!” เสียงระเบิดดังมาจากเมาท์เทนดราก้อนซึ่งโดนท่าของทุกตัวอัดใส่

“สำเร็จเราชนะแล้ว!!!” กัสต์พูดด้วยความดีใจ

“ไม่ ยังไม่จบ” เอมเพอร์เรอร์ดอลฟินพูด

“เอ๋??” กัสต์พูดออกมาด้วยความมีนงง หลังจากที่กัสต์พูดจบ ก็พบว่าเมาท์เทนดราก้อนยังไม่แพ้

“มันยังไม่แพ้อีกเหรอเนี่ย” กัสต์พูด

“ให้ตายสิแบบนี้จะชนะยังไงละเนี่ย” สึนะพูด

“ชั้นมีวิธี ให้ใช้ท่าประสานระหว่างผู้ใช้กับเพท” คุโนอิจิพูด

“ว่าไงนะ!!!” สึนะพูดด้วยความตกใจ

“ผมยังใช้ไม่ได้เลย” กัสต์พูด

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่ให้ความรู้สึกของเราประสานเป็นหนึ่งเดียวกับเพทก็พอแล้วหล่ะจ่ะ” คุโนอิจิพูด

“ครับ” กัสต์พูด

 “เอาละ พร้อมละนะทุกคน”  คุโนอิจิพูด

“โอ้ว!!!” สึนะกับกัสต์ขานรับ

“รอยัลฟีนิกซ์ ครอสแอคแทค” คุโนอิจิพูด

“ได้ค่ะ” รอยัลฟีนิกซ์พูด จากนั้นคุโนอิจิกับ รอยัลฟินิกซ์ลอยขึ้นไปด้านบน

“เบิร์นนิ่ง” ฟีนิกซ์พูด จากนั้นก็ปล่อยลูกไฟออกมาจากปาก

“สแลช!!” คุโนอิจิพูด จากนั้นเธอก็ปล่อยไฟที่ออกมาจากดาบเข้ารวมกับลูกไฟ ไปทางเมาท์เทนดราก้อน

“ชิโนบิดราก้อน ครอสแอคแทค” สึนะพูด

“รับทราบ!!!” ชิโนบิดราก้อนพูด

“ชูริเคน!!” ชิโนบิดราก้อนพูด จากนั้นก็ปล่อยดาวกระจาย จากนั้นสึนะก็กระโดดเตะดาวกระจาย

“รัช!!!” สึนะพูดจากนั้นสึนะก็ปล่อยดาวกระจายของเขาจนรวมกันแล้วเป็นดาวกระจายขนาดใหญ่จำนวนมหาศาล

“เอมเพอร์เรอร์ดอลฟิน ครอสแอคแทค” กัสต์พูด

“ได้เลย!!” เอมเพอร์เรอร์ดอลฟิน หลังจากพูดจบกัสต์กับ เอมเพอร์เรอร์ดอลฟินกระโดด จากนั้นก็มีน้ำหุ้มตัวของเขา

“ให้ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันสินะ” กัสต์พูด

“ใช่ให้ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกัน”เอมเพอร์เรอร์ดอลฟินพูดจากนั้นก็มีแสงสว่างออกมาจากตัวของเอมเพอร์เรอร์ดอลฟิน แล้วร่างกายของเอมเพอร์เรอร์ดอลฟินก็เปลี่ยน ทวนสามง่าม

“นี่มันอะไรเนี่ย” กัสต์พูด

“ชั้นเองก็ไม่รู้” เอมเพอร์เรอร์ดอลฟิน

“ช่างมันเถอะเอาละนะ” กัสต์พูด หลังจากที่พูดจบ กัสต์โยนทวนสามง่ามไปข้างหน้า แล้วเรียกน้ำมาผสานกับทวน

“ อควาสเปียร์!!!”เอมเพอร์เรอร์ดอลฟินกับกัสต์พูดพร้อมกัน ทวนสามง่ามที่มีน้ำหุ้มพุ่งไปทางเมาท์เทนดราก้อน

“ตู้ม!!!” เสียงระเบิดดังมาจากเมาท์เทนดราก้อนซึ่งโดนท่าประสานของทุกตัวอัดใส่จนต้องแพ้ไป

จากนั้นเอมเพอร์เรอร์ดอลฟินก็กลับคืนร่างเดิม

“เมื่อกี้นี้มันอะไรกัน” กัสต์พูด

“ชั้นก็ไม่รู้” เอมเพอร์เรอร์ดอลฟินพูด

“เมื่อกี้นี้หน่ะ เป็นพลังที่เรียกว่า Soul cross หน่ะ ถ้าเพทกับผู้ใช้เป็นหนึ่งเดียวกัน เพทจะกลายเป็นอาวุธ” คุโนอิจิพูด

“ออ ครับ” กัสต์พูด

“เอาละ ไหนๆก็เคลียได้ละไปกันเถอะ” สึนะพูด

“ครับ” กัสต์พูด จากนั้นทั้งสามคนก็ออกไปที่หน้าประตูเมือง

“กัสต์ ลองไปที่ เบรฟซิตี้ดูสิอาจจะเจออะไรดีๆก็ได้นะ ที่นั่นหน่ะเป็นเมืองที่มีอาวุธขายเป็นจำนวนมาก อย่างน้อยเธอก็จะมีอาวุธประจำกายละนะ” คุโนอิจิพูด

“หาให้เจอนะ Master piece หน่ะ” สึนะพูด

“ครับ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ” กัสต์กล่าวขอบคุณคุโนอิจิกับสึนะ

“ผมไปละนะครับ” กัสต์กล่าวลา

“จ้าโชคดีนะ” คุโนอิจิพูด จากนั้นกัสต์ก็ออกเดินทางไปยังเบรฟซิตี้

ณ สถานที่แห่งหนึ่ง

“หัวหน้าครับ ผมทำงานพลาดครับต้องขออภัยด้วย” ชายลึกลับคนหนึ่งพูด

“ไม่เป็นไรครั้งหน้า ยังมีอยู่” หัวหน้าของชายลึกลับพูด

“ไว้ค่อยจัดการก็ได้ พอถึงคราวนั้นเราค่อยขยี้ให้แหลกไปเลย” หัวหน้าของชายลึกลับพูดต่อ