Evil Without control

                    "หนังสือที่ไร้ค่าที่สุดคือหนังสือที่เขียนด้วยความกลัว"
Epicmaster Novelmaker....
============================
"ฮัดเช้ย!"เสียงของหนุ่มน้อยจาม ออกมาขณะที่เขากำลังยกกล่องของส่วนตัวของเขาอยู่ เขาเช็ดจมูกแล้วมองไปที่ข้างหน้าเขา ป้ายใหญ่เขียนว่า สำนักงานตำรวจเขตเมือง D.C. รู้กันโดยทั่วว่า เป็นสำนักงานที่มีบุคลากรระดับ ท็อป แต่ไม่ถึงกับยิ่งใหญ๋ระดับประเทศ
"เป็นอะไรไปจ๊ะ หนุ่มน้อย ชั้นอุตส่าห์พามาส่งนะเนี่ย จะแกล้งทำเป็นไม่สบายแล้วเดินหนีไปเลยรึไง รอย"สาวอกใหญ่ เดินมาจับไหล่ ของรอยที่กำลังถือกล่องข้าวของส่วนตัวอยู่
"บ้ารึไง!ผมมาถึงที่นี่แล้วนะ ไม่ยอมกลับไปง่ายๆเพราะไข้หวัดหรอก แล้วก็นะผมไม่ใช่เด็กแล้ว ผมขับรถมาเองได้ อี ดี(เอ็ดการ์ ดีเคย์)"รอย หันไปตวาดเบาๆใส่ เอ็ดการ์ แล้วเดินตรงพรวดเข้าไปในสำนักงานใหญ่
ปึ้ก!!
โครม!!
รอย ชนกับ หนุ่มสุดเนี๊ยบใส่เสือแขนยาว ผูกเน็กไทสีดำใส่เสื้อกั๊กสีน้ำตาลเข้ม
"ข...ขอโทษครับ"รอยขอโทษ แล้วรีบเก็บข้าวของอย่างว่องไว
"รอย...รอย แคมเบล....อ้าว ว่าไงไม่เจอกันนานเลยนะ รอย"หนุ่มสุดเนี๊ยบคนนั่นหยิบบัตรประชาชนของ รอย ที่ตกอยู่บนพื้นมาดู รอย ยังมึนงง ว่าทำไมชายคนนั่น รู้ชื่อของตัวเองได้ เขาจึงมองไปที่หน้า ชายหนุ่มคนนั่น
"ไงจ๊ะ เควิน"เอ็ดการ์ทักทายแล้ว ยิ้มให้ ชายหนุ่มคนนั่นคือ เควิน แม็คฮาร์ด นั่นเอง ข้างหลังของเควิน ยังมี หัวหน้าแคมเบล และ อลิซ เพื่อนสนิทของเอ็ดการ์ด้วย
"อ้าวนั่น เอ็ดการ์นิ ว่าไง เอ็ดการ์!!"อลิซพุ่งเข้าไปกอดเอ็ดการ์ อย่างดีใจ
โปํก!!
"โอ๊ย! เขกหัวผมทำไมเนี่ย!"เควินถาม
"แกชนลูกชาฉันแล้วไม่เก็บของให้เนี่ยนะ เจ้าบ้า!"หัวหน้าแคมเบล ตวาดใส่เควิน แล้วเดินไปเก็บเอกสารให้ เขาแอบเปิดดูในนั่น พบว่ามีใบสมัครงานอยู่เขาจึงพูดขึ้นมาว่า
"ทำไมไม่บอกพ่อละ"
"เรื่องอะไรเหรอ อีลาย"รอย ถามกลับอย่างไร้มารยาท
"พ่อฝากลูกได้นะ รอย ทำไมไม่บอกพ่อละ"อีลาย ถามแต่รอยก็มองหน้าอีลายสักพักหนึ่งแล้วหลบหน้า เดินเข้าไปในสถานีตำรวจ แล้วหันหลังกลับมา พูดดังๆว่า
"ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ!! ผมไม่พึ่งบารมีพ่อไปตลอดหรอก!!"รอย ทำหน้าแดงแล้วตะโกนออกไป วิ่งเข้าไปในสำนักงานตำรวจทันที
"ฮะๆ ลูกหัวหน้าเนี่ยแปลกดีนะ"เควินหัวเราะ
"นั่นสินะ"อลิซ
โป๊ก!!
"อ๊าย!? ฉันทำอะไรค่ะ? หัวหน้า"อลิซโดนเขกหัว ทำให้เควินหัวเราะขำกลิ้ง
"แล้วพวกนายมาทำอะไรกันเหรอ"เอ็ดการ์ถาม คำถามนั่น ทำให้ทุกคนเงียบกันหมด"ฉันพุดอะไรผิดหรือเปล่า?"เอ็ดการ์ทำหน้าลนลาน เหมือนพูดอะไรผิดออกไป
"เรามาทำคดีหนะเป็นความลับ"เควิน กอดคอเอ็ดการ์แล้วเอานิ้วชี้ ปิดปากตัวเอง เหมือนกับส่งสัญญาว่า อย่าพูดดีกว่านะ
"โอเคๆ แล้วพวกนายจะไปไหน"เอ็ดการ์ถามอีกครั้ง อีลาย แคมเบล เดินขึ้นรถ และ ตอบไปว่า
"บ้านคุณฮัทสัน"
========================
ณ ห้องผู้จัดการสำนักงานตำรวจ D.C.
รอยกำลังมองหน้าผู้จัดการ D.C. อยู่เขากำลังนั่งบนเก้าอีี้ทำงานสุดหรู พร้อมป้ายชื่อบนโต๊ะ เขียนว่า เอ็ดเวริด โจน เป็นทั้งสารวัตร และ ผู้จัดการรับผิดชอบทั้งหมดใน เขต D.C.
"ไง....คุณคือ..."เอ็ดเวริดถาม
"ผมชื่อ รอย แคมเบลครับ"รอยแนะนำตัวพร้อมให้สอบสัมภาษณ์
"รอย แคมเบล ลูกชายของ อีลาย แคมเบลสินะ...มิน่าหละถึงได้มาที่นี่"เอ้ดเวริด พูดดูถูก
"เอ่อ...ผมเข้ามาด้วยความสามารถของผมเองนะครับ"รอยแย้ง
"เหรอ งั้นนายมีอะไรละ หืมเล่นหมากรุกไปวันๆงั้นเหรอ แล้วให้พ่อไปติดสินบนเขา โดยที่เตี๊ยมกันไว้ นายตีบทแตกนะเรื่องทำเป็นคนไม่รู้เรื่องหนะแต่โกหกฉันไม่ได้หรอก"เอ็ดเวริด พยายามจุดไฟของเขาและได้ผล
"พ่อผมไม่ใช่คนอย่างนั่น!!"รอยตะคอกใส่เอ็ดเวริด
"พิสูจน์สิ!!ขอดูหน่อยสิว่า ลูกของอดีตสารวัตร D.C. มีอะไรดี!!"เอ็ดเวริดท้าพิสูจน์ ทันใดนั่นรอยหยุดท่าทางโมโหของเขา แล้วมองตาของเอ็ดเวริด"อะไร ยอมแพ้แล้วเหรอ เฮอะ"
"คุณเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้ใครใช่ไหม?"รอยถาม
"อะไรของนาย"
"แพ้พ่อผมเรื่องอะไร....คุณไม่มีลูกสินะระวังสุขภาพละ คุณหนะเป็นมะเร็งระยะแรกสินะ บุหรี่ลดซะ คุณจะได้มีโอกาสรอด พรุ้งนี้คุณต้องไปพบหมอ"รอยพูดบางอย่างที่พิลึกออกมา
"หยุด..."เอ็ดเวริดบอกให้หยุด
"ผมไม่หยุด!!คุณต้องการพิสูจน์ผมก็พิสูจน์แล้วนี้ไงละ!!คุณเกลียดพ่อผมขนาดนั่นเลยรึไง บอกมา!!คุณกลัวอะไร!!"รอยขึ้นใส่เอ็ดเวริด ทุบโต๊ะของเอ็ดเวริดแล้วมองหน้าเขา เขายิ้มให้"หมายความว่ายังไง!?"
"นายผ่าน....แหม่ ลูกของอีลายเนี่ย เหมือนแม่ไม่มีผิดเลยสินะ"เอ็ดเวริดยิ้มหใ้เขา"ผมหนะไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเขาหรอก อีลายหนะ เป็นคนดีเขาสละตำแหน่งให้ผม เพราะว่า ปัญหาเรื่องเงินหนะ เขาไม่อยากให้ผมไปยืมธนาคารออกมา"
"หมาย...ไม่ๆผมตามไม่ทัน?"รอยถามอีกครั้ง
"ตอนนี้นายเป็นตำรวจ D.C. แล้วไงละ เราต้องการนักวิเคราะห์อย่างนาย"เอ็ดเวริดเดินออกจากประตูไป
"เดี๋ยว!!"
"อะไร"เอ็ดเวริด ชะโงกหัวกลับมา
"ข...ขอบคุณ"
"เออ"
ปัง...
พ่อจ๋า!!!
แกร๊ก
"อีลาย ว่าไงบ้าง"เอ็ดเวริดรับโทรศัพทืเขา
"ไม่ชั้นถามก่อน ลูกฉันละได้งานรึเปล่า เขาเก่งไหม"อีลายถาม
"เก่งมากเลยละ สปิริตสูงจิงๆ"เอ็ดเวริดหัวเราะเบาๆแล้วถามไปว่า"คุณฮัทสันเป็นไงบ้าง"
..............
"ว่าไง........"เอ็ดเวริดเห็นอีลายเงียบไปพักหนึ่ง
"คุณฮัทสันตายแล้ว...."
ตืด...........
"เฮ้ๆ!!เดี๋ยว ว่าไงนะนายหมายความว่ายังไง!!"เอ็ดเวริด ถูกอีลายตัดสายแต่...ทว่า
ฉันรักเขา!!
ปัง!!
"อ...อะไรกัน โจ๊กรึไงไม่ตลกนะอีลาย!!"เอ็ดเวริดได้ยืนเสียงแปลกๆในโทรศัพท์ เขาเดินไปตามทางเดิน แต่มันยาวขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เขาสงสัย...เขาไม่ได้เดินไปข้างหน้า....เขาเดินอยู่กับที่....
กี๊ซ!!
เสียงร้องแสบหูที่อยู่ข้างหลังเขา ทำให้เขาต้องปล่อยโทรศัพท์เพื่ออุดหู
"อ๊าก!?เสียงบ้าอะไร!?"เขาหันไป ผมว่า มีสัตว์ประหลาดแขน ขา เดินบิดเบี๊ยว มีเล็บยาวที่มือ คมพอที่จะตัดหัวคนได้สบายๆ ในสำนักงานตำรวจกลับไร้ผู้คน เหมือนว่าไม่มีคนมาทำงานสักคนเดียว เหมือนว่าเหลือแต่เอ็ดเวริด...
"มันตัวบ้าอะไรเนี่ย!!"เอ็ดเวริดถอยออกห่างจากสัตว์ประหลาดนั่น มันง่างมือฟันใส่ เอ็ดเวริดเขาม้วนตัวหลบแล้ว หยิบปืนยิง!
ปังๆ!!
"ไอ้บ้าเอ๊ย!!"เอ็ดเวริด ยิงไป 2 นัดแต่มันไม่พอที่จะฆ่าสัตว์ประหลาดได้ เขาจึงพยายามวิ่งเข้าห้องของตัวเอง แต่มันล็อค!!
"ไอ้หนุ่มเปิดประตูที!!"
แกร๊ก!
ประตูเปิดทำให้เอ็ดเวริดพุ่งเข้าไปในห้องของเขาอย่างรวดเร็ว
"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?"รอยถาม
"ปิดประตูซะ ไอ้หนุ่ม!!"เอ็ดเวริดสั่งให้รอยเปิดประตู แต่ด้วยความมึงงง รอยจึงหันไปดูข้างนอก สัตว์ประหลาดตัวนั่นฟันหัวของรอย!!
หมับ!!
ปัง!!
เอ้ดเวริดดึงตัวรอย เข้ามาในห้องของเขา แล้วปิดประตู แต่ถึงกระนั่นตัวประหลาดนั่น ก็ยังพยายามพังประตูเข้ามา
"ม...มันเป็นบททดสอบอะไรอีกใช่ไหมครับ"รอยถามด้วยความตกใจ
"ไม่....ปฏิบัติการภาคสนามหนะ"เอ็ดเวริด หยิบแม็กของเขามาดูว่าเหลือกี่ลูก แล้ว ใส่กลับเข้าไปในปืนเล็งไปที่ประตู...
กี๊ซ!!!
TO BE CONTINUCE...
ช่วงคุยกันท้ายตอน!!
คร๊อกฟี้.........
พบกันตอนหน้านะครับ!!