My beloved friend

ฉันอยู่กินข้าวกับคาโตะสักพักเหลือบมองริวสักพัก แล้วเห็นริวกินข้าวคนเดียวใจหายชะมัด ฉันเลยขออนุญานิคาโจลนะแล้วเดินมาหาริว
"ริวววว" ฉันลากเสียงยาว ริวก็หันมามองหน้า
"หือ เธอคือใครอะ"อึกเจ็บหวะ
"บ้าไปแล้วหรอริวเราเป็นแฟนกันนะ" ฉันรีบเตือนความจำแต่ริวมองฉันด้วยสายตาที่เย็นชา
"หรอ ไม่เห็นจำได้เลย เห็นเธออยู่กับคนอื่นหนิ หึ" มันจะมากไปแล้วนะ
"นั้นมันเด็หใหม่" ฉันบอก
"เธอคงจะกินผู้ชายเกือบทั้งโรงเรียนแล้วสินะ เห็นแรดได้ทุกครั้ง" อึกตอนนี้น้ำตาฉันคลอ ฉันพยายามอั้นไว้แต่ไม่ทันสายน้ำค่อยๆไหลรินลงมา
"อะอืม ฮึก ขอบใจนะสำหรับคำชม" อีกเจ็บปวด
ริวtalk 
โอเยย้ยยยผมเป็นบ้าไรเนี่ย ไปพูดกับผุ้หญิงที่ผมรักอย่างงี้ ผมมันโง่ ผมรู้สึกเจ็บตรงหน้าอก ตอนเห็นเธอร้องไห้ หืมม ผมเลยจะไปง้อเธอกลับคืนมา แล้วขอโทดกับสิ่งที่พูดไป
End
ฮึกๆ ฮือ ไอบ้าริว ฉันตะโกนเสียงดัง อึกนิสัยไม่ดีใามาว่าเค้าอย่างั้นได้ยังไงฮืออ ฉันเจ็บไปทั้งตัวและหัวใจ
"เอมๆ" เสียงคุ้นๆ พอหันไปคือริวฉันเลยเบือนหน้าหนี  พยายามกลั้นน้ำตาอีกครั้งนึว
"ขอโทษ" ริวพูดอย่างอ่อนโยนอย่ามาทำให้ฉนลันรู้สึกดีได้ไหมพอฉันไปหันหนเาหาเขาเลยเดินมาหาฉันอีกฝั่งนึวแล้วนั่งยองๆ จับมือฉันแล้วพูดว่า
"เอม ริวขอโทดริวไม่ได้ตั้งใจริวแค่หึง เสียใจ เอมเท่านั้นเอง หึงที่เอมไปกินข้าวกับมันเสียใจที่เอมไปกินย้าวกับมันแล้วลืมริว รู้ไหมมันเจ็บแค่ไหนกับการถูกลืม แล้วไม่เห็นค่า ขอโทดทีด่าใช้ถ้อยคำไม่าสุภาพตอนนั้นริวกำลังโกรธแต่ที่ริวทำไปทั้งหมดเพราะรักเอมนะ"พอฉันได้ยินแบบนั้นก็รีบสวมกอดริวทันที
"ริว ฮึกๆอะเอมขอโทดนะเอมไม่ได้ตั้งใจจะลืมริวนะเอมเห็นคุณค่าริวตลอดนะเอมก็รักริว" อึกฮือ ฉันไม่นึกเลยว่าจะมีคนระบายความรุ้สึกมาแบบนี้ ริวก็สวมกอดฉัน
"ขอยคุณนะเอมๆรักเอมนะ" 
"เช่นกันน้ะ เอมรักริวนะ"จากนั้นเอมก้อกระโดกอดริวแล้วหอมแก้มริว