เป็นแฟนผมห้ามนอกใจ

'น้ำปั่น พาท'
ตอนนี้น้าปั่นกับพี่เเชมเปญยังอยู่บนรถค่ะ

เอาละค่ะน้ำปั่นจะมาเเนะนำตัวนะค่ะ ทุกคนคงรู้ชื่อน้ำปั่นเเล้วเนอะน้ำปั่นมีพี่ชายฝาแฝดค่ะคนเเรกชื่อพี่น้ำเเข็งค่ะ พี่น้ำเเข็งเป็นคนที่ดูจากภายนอกจะเป็นเหมือนคนดุเเต่จริงๆเเล้วเป็นคนใจดีเเล้วรูปร่างก็สูงตัวให้ต่างจากพี่เเชมเปญที่ตัวสูงเเต่ร่างบางหน้าหวานเหมือนคุณเเม่ เเต่พี่ๆทั้งสองของน้ำปั่นเป็นคนดีเเล้วก็เรียนเก่งมากเพราะต้องดูเเลครอบครัวและลูกน้องเพราะพวกเราเป็น มาเฟีย
เอาละตอนนี้ถึงบ้านเเล้วน้ำปั่นไม่ค่อยชอบน้านันกับซันเลยเเต่ก็ต้องเจอทุกวัน
 เอียดด!!!!!
เสียงรถจอดที่หน้าบ้านหรือคฤหาส
''เชิญครับคุณหนู มาครัครับเดี๋ยวพี่ยกของให้"
"ขอบคุณค่ะพี่เเบ๊ค"น้ำปั่นกับพี่เเชมเปญเดินลงจากรถก็มีเสียงของน้านันพูดขึ้น
''กลับมาเเล้วหรอย่ะ เเล้วนั่นใครนี่คุณพี่ไม่อยู่ก็พาผู้ชายเข้าบ้านหรอย่ะอ่อนี้จะพามาอยู่ในบ้านเลยหรอ เเล้วเเกไปยกของให้มันทำไม''
''น้ำปั่มากับพี่''พี่เเเชมเปญไม่ฟังเสียงน้านั่นเเต่เดินจุงมืน้ำปั่นเข้าบ้านไปต่อหน้าต่อตา
''นี่ฉันยังไม่อนุญาติให้เเกเข้าบ้านฉันเลยนะ''
''บ้านคุณหรอพูดให้มันดีๆหน่อยนะ''เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของพี่เเชมเปญเเต่เป็นเสียงของพี่น้ำเเข็ง
''ก็บ้านฉันเธอมีสิทธอะไรมาพูด''
''หรอครับงั้นผมขอถามหน่อยว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรในบ้านหลังนี้''พี่น้ำเเข็งพูดเเล้วชี้มาที่น้ำปั่น พี่น้ำเเข็งถามเเบบนี้นำไมนะ
''นังเด็กนี่มันเป็นคนรับใช้ของบ้านฉัน ชื่อน้ำปั่น''เดี๋ยวนะคนรับใช้ทำไมน้านันพูดเเบบนี้
เเล้วพี่น้ำเเข็งเรียกพี่ทีที่ยื่นอยู่ข้างหลังให้มายืนข้างๆพร้อมกับเอามือชูโทรศัพท์ที่มีรายชื่อคุณพ่ออยู่ในสาย ซึ่งคุณพ่อได้ยินทั้งหมดเเล้วพี่น้ำเเข็งก็เอาไปเเนบที่หูเพื่อคุยกับคุณพ่อ
''ครับคุณพ่อ ได้ยินเเล้วใช่ไหมครับว่าผู้หญิงที่ชื่อนันบอกว่าบ้านเราเป็นบ้านของเขาเเล้วก็ยังบอกว่าลูกสาวสุดที่รักของคุณพ่อหรือดอกไม้ของพวกเราเป็นคนรบใช้''น้านันหน้าเหวอไปเลยก่อนจะพูดว่า
''คุณพ่อหรอหรือว่าเธอจะเป็น ลุกชายของคุณพี่''น้านันบอกพร้อมกับหันไปมองรูปครอบครัวซึ่งในรูปมีคุณพ่อนั่งอยู่ตรงโซฟารับเเขกตัวใหญ่เเล้วก็มีน้ำปั่นนั่งอยู่ข้างๆเเล้วพี่น้ำเเข็งกับพี่เเชมเปญยืนอยู่ข้างหลังเเล้วก็มีพี่เเบ๊คกับพี่เคนยืนอยู่ข้างๆ
''เอาละครับที่นี้ใครเป็นเจ้าของบ้าน''
''คุณน้ำเเข็งค่ะ''
''จำได้เเล้วหรอครับ น้ำปั่นมาหาพี่''พี่น้ำเเข็งขัวกมือเรียกน้ำปั่นให้ไปหาพอน้ำปั่นเกินไปถึงพี่น้ำเเข็งก็ดึงเสื้อของน้ำปั่นให้เห้นหัวไหล่ที่เป็นรอยช้ำ
''แชมไหนบอกว่าลอยเล้กไงนี่มันใหญ่เเล้วช้ำจนม่วงหมดเเล้ว''พี่น้ำเเข็งพูดพร้อมจับที่ลอยช้ำ
''น้ำเเเข็งถ้าแชมบอกว่าเป็นลอยใหญ่น้ำเเข็งก็เป็นเเบบนี้ไง''

''พี่น้ำเเข็งน้ำปั่นเจ็บบบ''
''พี่ขอโทษค่ะ น้ำปั่นเจ็บมากไหม''
''น้ำปั่นไม่ค่อยเจ็บค่ะ เเต่น้ำปั่นอายมากก่วา''ไม่ให็น้ำปั่นอายได่ไงค่ะพี่ทีมองอยู่
''อายหรอค่ะ หรือว่าไอทีแอบมองน้องกูหรอออ''
''ป๊าวว ไม่ได้เเอบเตต่ตังใจ''
''ไอที''
''เออพี่น้ำแข็ง พี่เเชม พี่ทีค่ะน้ำปั่นหิวเเล้วนะค่ะ''
''ป่ะงั้นเราไปทานกันดีกว่า อ๋อเชิญน้านันกำน้องซันด้วยนะครับ''
น้านันฟิดฟัดนิดหน่อยก่อนจะเดินไปชั้นบนเเล้วลงมาทานข้าวพอซันเห็นพี่ทีก็ส่งสายตาหวานหยดย้อยไปให้เห็นเเล้วมันหน้าโมโหจริงๆ น้ำปั่นไม่อยากเล่าเเล้วอารมณ์เสีย ไปก่อนนะค่ะบ๊ายบาย