ลุ้นรักครั้งใหม่....กับหัวใจดวงเดิม

ฉันตื่อเช้ามาก็ไม่เจอรถของพี่ไนท์แล้วถามแม่ แม่บอกว่าพี่เขาไม่ได้กลับมาเลยทั้งคืน พี่เขาไปไหนนะ หวังว่าจะเจอที่โรงเรียน
'คุณหนูครับให้ผมขับเข้าไปส่งในโรงเรียนเลยไหมครับ'
'ไม่ดีกว่าค่ะจอดแถวนี้แหละค่ะเดี๋ยวเนมเดินเข้าไปเอง'ฉันบอกคนขับรถให้จอดหางๆจากโรงเรียน 
พี่ไนท์ไปไหนของเขานะโทรไปก็ไม่ติด เฮ้อออ 
ฉันเดินไปเรื่อยจนกว่าจะถึงโรงเรียน 
'เห้ยยย ไอ้ชุนมึงแน่จริงอย่าวิ่งหนีสิวะ'ฉันหันไปทางที่มีเสียงดังเหมือนคนไล่ตีกัน
'กูต้องไปเรียน วันนี้งดมีเรื่องโว๊ยยย' -*-นายปากจัดโดนไล่ตี กิกิ สมน้ำหน้า
'เห้ยยย ยัยเอ๋อ ยังจะยืนอีกไปดิ เดี๋ยวก็เจอตรีนหรอก'เอ้าเห้ยยยเกียวอะไรฟ๊ะ
นายชุนลากฉันวิ่ง อย่างไม่คิดชีวิต
'แฮกกก......ฉะ...ฉัน..ว่า...นะ'
'หยุดทำไมยัยบ้า'
'พวกมันคงไม่ตามแล้วล่ะ...แฮกๆๆ เสียงเงียบไปแล้ว'
'เหนือยเหรอ'โหถามมาได้ -.....-*คนนะ
'งั้นเดินไปโรงเรียนอีกทางกันทางนี้อันตราย'
'ไม่อยากไปกับนาย อ่อปล่อยมือด้วย จับนานล่ะ'เขารีบปล่อยมือฉันทันทีที่รู้ตัวว่าจับมือของฉันอยู่ 
'ไปเหอะ รับรองปลอดภัย พวกนั้นมันเห็นหน้าเธอแล้ว ถ้ามันเจออีกทีมีหวังโดนลากไปฆ่าแน่' จึ๋ยยย 
'เฮ้อออ แล้วนายจะลากฉันมาด้วยทำไมเล่าฉันไม่เกียวเลยสักนิด'
'เกียวถ้าเป็นเด็กโรงเรียนนี้ มันเป็นพวกอีกโรงเรียนนึงน่ะ'
'งั้นไปก็ไป =_=!'
'พูดง่ายๆค่อยน่ารักหน่อย'0////0
ฉันเดินตามเขาไปเรื่อยแต่ยังไม่เจอรั้วโรงเรียนเลย
'นี่นายเมื่อไหร่จะถึงอะ'
'เธอ...เธอน่ะ รู้จักเลย์ได้ยังไง แล้วเป็นอะไรกันเหรอ'-0-* จุกกับคำถามแปป
'อยากรู้ไปทำไมเหรอ'
'ก็แค่อยากรู้ เห็นหมอนั่นไม่เคยคบใคร ถึงจะดูหน้าม่อแต่ไม่เคยควงใครจริงจัง' หน้าม่อ .....???
'รู้จักกันที่ไทย ส่วนเป็นอะไรกัน มันก็แค่คนรู้จัก ที่เจอเขาที่นี่ก็แค่ตกใจทำไมเขามาอยู่ที่นี่ และเขาคงเช่นกัน'
'งั้นเหรอ^^ ถ้างั้นเธอเป็นเพื่อนกัเลย์เธอก็ต้องเป็นเพื่อนกันฉันด้วยสิ'
'ไม่อยากเป็น'
'ตรงไปแล้วเธออะ เก็บๆบ้างก็ได้โด' ผิดอีก-*-
'งั้นขอถามเหตุผลทำไมถึงไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉัน'
'ปากจัด ไม่รู้จักขอโทษ ดีแต่ด่า พูดเสียงดัง หาเรื่องคนอืนไปเรื่อย หวงของนิสัยไม่ได้ ถ้ามีอีกเดี๋ยวบอกนะ'
'โหเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ'
'อืมเยอะมากนายจำได้ไหมตอนเจอกับฉันครั้งแรก'
'อ่อ ที่ฉันวิ่งชนเธอน่ะเหรอ'
'อืม คำขอโทษยังไม่มีแถมยืนด่าฉันอีก ชิ คนแบบนี้ไม่อยากคบ'
'เห้ยยย ไอ้ชุนมาช้านะมึง แล้วนั่น มาด้วยกันได้ไง'กลุ่มชายสามคนยืนรอนายชุนอยู่และแน่นอนมีเลย์ด้วย คนที่ทักน่าจะชื่อไค ถ้าจำไม่ผิดอะนะเพราะเจอกันแ่ไม่กี่ครั้งและเขาไม่ค่อยพูด
'มีเรื่องนิดหน่อย ส่วนยัยนี่จะยืนรอให้ตรีนมาหาเลยลากมาด้วยน่ะ^^'
'นายฉันไปก่อนนะ ไว้ชาติหน้าค่อยเจอกัน^^'
'กวนประสาทชะมัดเธอนี่ พูดดีๆกับคนอืนไม่ได้รึไง'
'แล้วนายละอยู่ใกล้แค่นี้ทำไมต้องตะโกน'
'5555 อย่างกัคู่รักทะเลาะกัน'บ๊ะ อิลฮุนทำไมพูดน่าทีบแบบนั้น
ฉันขี้เกียจเถียงกับพวกนั้นเลยเดินเข้าประตูหลังโรงเรียนที่นายชุนพามา
'เนม ยังไงฉันก็จะเป็นของเธอนะ'0////0 ของฉัน สงสัยมันลืมคำว่าเพื่อน
ฉันรีบวิ่งเข้าโรงเรียน พอพ้นจากพวกเขาฉันก็โล่งใจแบบบอกไม่ถูก
แต่ฉันต้องรีบแล้วเดี๋ยวอาจารย์จะเข้าห้องแล้ว
 
ทั้งภาคเช้าฉันและเพื่อนก็ตั้งใจ(คุย)เรียนอย่างดี ฉันคิดว่าเที้ยงนี้จะต้องเจอพี่ไนท์แน่เพราะฉันจะบุกไปถึงห้องเลยล่ะ หึหึ
'เนมยิ้มอะไร นอนมาน้อยเหรอ'-*-
'อายะ อากาเนะ พวกแกไปกินก่อนเลยนะพอดีฉันมีธุระกับพี่ไนท์'
'เอางั้นเหรอ แน่ใจนะจะไม่ให้ไปเป็นเพื่อนน่ะ'
'อืม แค่นี้สบายมาก^^'
ฉันและเพื่อนๆแยกกันหน้าตึกเรียนเพราะตึกของพี่ไนท์และโรงอาหารมันคนละทางกัน
'ไงยัยบ๊อง จะไปไหนคนเดียวนะทางนี้มันทางห้องDนะ^^'ตัวกวนประสาทมาอีกตัวแล้ว
'ก็จะไปห้องD'
'คิดถึงเค้าเหรอมาหาถึงนี่เลยอะ'
'ตลกละนายชุนฉันจะไปม.6หลบไปไม่มีเวลามากมาคุยกับนายหรอกนะ'
'เธอนี่มันจะใจร้ายไปไหนห๊ะ พูดแต่ละคำออกมาน่ะรู้ไหมมันเจ็บ'เพ้ออะไรของมันฟ๊ะ-....-*
'ขอโทษที่เสียงดัง ยังไงก็ตามห้องDมันอันตรายมีแต่พวกไม่ดีอยู่ ฉันจะไปเป็นเพื่อนนะ'ทำหยังกับแกไม่ได้อยู่ห้องD 
'เหอะๆ นี่มึงจะไม่ไปกินข้าวกับพวกกูเหรอไอ้ชุน'
'มีธุระกับยัยบ๊องนี่นิดหน่อย^^' พวกนายสามคนมาลากไอ้ตัวนี้ไปไกลๆที
'ถ้างั้นก็ไปกันสี่คนเลยไว้ลงมาค่อยกินกัน เคไหมเลย์'อิลฮุลหันไปถามเลย์
'ตามสบายยังไงก็ไม่ได้รีบอะไร'
'งั้นไปกันบุกห้องDกัน'เฮ้อออ ยังไงก็ไล่ไม่ไปนี่มันคนหรือปลิงหนึบชิบ
'เธอ ชื่อเนมใช่ไหม เป็นอะไรกับไนท์เหรอ'กลุ่มนี้มันจะขี้สงสัยกันไปไหนแต่ลืมไปว่าพี่ไนท์ห้ามยุ้งกับพวกนี้ ฮือออ จะทำไงดีอะ
'พี่ไนท์คือคนที่ฉันรักที่สุดรองจากแม่ของฉัน^^เข้าใจล่ะนะว่าเป็นอะไรกันเพราะงั้นเขาคงไม่พอใจถ้าพวกนายไปกับฉัน ช่วยลากไอ้ตัวหนึบนี่ไปด้วยนะ'
'ว่าใครไอ้ตัวหนึบ'แกน่ะแหละชุน
'ยิ้งพูดแบบนั้นพวกเรายิ้งอยากไป'จ๊ากกกก ไหงงั้นอะ
'คะ...คือว่านะ พี่เขาไม่ชอบให้ฉันยุ้งกัพวกนายน่ะ ฉันว่ากลับไปเหอะอีกนิดเดียวก็ถึงห้องDแล้วเดี๋ยวฉันเดินไปเอง ขอบคุณนะที่มาส่ง พวกนายไปกันได้เลย'ฉันรีบวิ่งออกหางจากพวกเขา 
ณ.ม.6ห้องD
'ขอโทษนะค่ะคือฉันมาหาพี่ไนท์ พี่ไนท์อยู่ไหมค่ะ'ฉันยืนอยู่หน้าประตูแล้วพูดกับทุกคนในห้องทุกสายตามาจดจ้องที่ฉัน อุ้ยเด่น+...+
'เห้ยยย เรียวเนมมาวะเอาไงดีวะ'ฉันหันไปเห็นพี่ริกิกำลังปลุกพี่เรียวแต่ไม่ได้ยินว่าเขาคุยอะไรกับแต่ฉันว่าพี่เขาสองคนน่าจะรู้ว่าพี่ไนท์ไปไหนเพราะพี่เขาเป็นเพื่อนกัน
'เอ่อ เนมมาทำอะไรเหรอ^^'พี่เรียวรีบลุกแล้วลากแขนฉันออกมาให้หางจากห้องD
'เนมมาหาพี่ไนท์นะค่ะ พี่รู้ไหมพี่ไนท์ไปไหน'พี่เรียวทำหน้าไม่ค่อยดีเลย
'ไนท์มันบอกว่าเดี๋ยวไว้เจอกันวันเกิดไอ้ริกิมันน่ะตอนนี้มันยุ้งๆกับอะไรบางอย่างอยู่และมันฝากให้พี่ดูแลเนมแทน'ติดกับอะไรบางอย่างอยู่ 0....0
'พี่ไนท์อยู่กับแฟนเหรอ'
'อื่มมม ก็ประมานนั้น แฟนมันขี้งอลมากเลยและตอนนี้มันไปเทียวเกาะกันเดี๋ยวมันคงกลับมาน่ะไม่ต้องหวงนะ'
'อ่อถ้ารู้แบบนี้ก็หายหวงหน่อย งั้นฝากบอกพี่ไนท์ด้วยนะเก็บเปลือกหอยสวยๆมากฝากบ้าง แล้วเนมจะแก้ตัวกับแม่ให้ ถ้างั้นเนมไม่กวนพี่เรียวแล้วขอตัวก่อนนะค่ะ^^'
ฉันเดินออกมาจากตึกDได้ไม่นานก็เจอโต๊ะม้าหินอ่อนอยู่หลังตึกฉันเลยนั่งพักรอจนกว่าจะถึงเวลาเข้าเรียน แต่จะว่าไปที่ตรงนี้บรรยากาศดีจริงๆ ต้นไม้รายล้อม ลมพัดเบาๆ พึ่งรู้นะเนี้ยว่าโรงเรียนนี้มีที่แบบนี้ด้วย
Z..z..z......Z....z....z
'ยัยมานอนอะไรตรงนี้ล่ะเนี้ย'เสียงดังๆข้างๆตัว
'คงง่วงนอนมั้ง'ฉันลืมตาขึ้นดูก็เจอ -....-*โลกแคบชะมัด
'เห้ยยย ตืนแล้วตืนแล้ว'อิลฮุลนายจะเสียงดังทำไม
'นี่ยัยเฉิ่ม มานอนอะไรตรงนี้อะ ถ้าง่วงก็กลับบ้านไปนอนไป'-*-ดูมันเรียก
'ไม่ได้ง่วงแค่นั่งพักแล้วรรยากาศมันดีเลยเผลอหลับ อืมมมม น่าเบื่อชะมัดทำไมต้องเจอแต่พวกนาย ไม่เก็ทเลยจริงๆ'
'อะนี่น้ำส้มกินไหมฉันซื้อมาเห็นพึ่งตืนน่าจะกินหน่อยนะ'
'ใส่ยาสลบมาป่าวอะ'
'ดูหนังมากไปละเธอ'
'ไม่ดีกว่าขอบใจ ขึ้นห้องเรียนดีกว่า'ฉันลุกขึ้นจากโต๊ะกะจะเดินหนีแต่
'เดี๋ยว...ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ'เลย์ดึงข้อมือฉันไว้
'เห้ยยย เลย์มึงอย่ารุนแรงกับเนมสิวะ เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ'
'เพื่อนเหรอ เหอะยัยนี่บอกนายแบบนั้นเหรอ'ไอ้บ้าชุนแกหางานให้ฉันแล้วนะ
'อืม เมื่อเช้าฉันถามไปน่ะ แล้วสรุปไม่ได้เป็นเพื่อนเหรอแล้วเป็นอะไรกัน'
'แกสามคนออกไปก่อนฉันขอคุยกับยัยนี่ตามลำพัง'
'เอิ่มมม ไม่นะพวกนายอย่าไปนะขืนพวกนายไปฉันตายแน่ๆเลย'พวกมันไม่ฟังคำพูดของฉันแม้แต่น้อย กลับรีบลุกออกไปยืนหางๆ
'เนม ไนท์มันดูแลเธอดีไหม'ผีเข้ารึไงอยู่ดีๆมาถามคำถามแนี้
'อย่าด่าฉันในใจขอร้อง'0...0รู้อีก บ๊ะ...หูดีจัง
'ปล่าวแค่เธอแสดงออกทางหน้าได้ชัดมาก'0....0ซะงั้น
'อืมดูแลดีทำไมอะ'
'มีเหมือนฉันไหม'
'ดีกว่านายเยอะ'
'รักหมอนั่นมากสินะ'
'รักมากมาย'
'แล้วกับชุนล่ะเธอคิดยังไง'
'ไม่ได้คิดอะไร'
'เธอเห็นฉันเป็นแค่เพื่อนจริงๆน่ะเหรอ'
'นี่นายจะถามอะไรนักหนาขี้เกียจตอบ ความรู้สึกที่ฉันมีกับนายมีคนละชั้นกับของพี่ไนท์ฉันรักเขา อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยทำให้ฉันเสียใจ เขามีแต่ปกป้องฉัน ส่วนเรื่องเพื่อนคนแบบนายฉันไม่อยากใช้แม้กระทั้งคำว่าเคยรู้จัก'
ฉันเดินหนีออกมาเพราะไม่อยากตอบคำถามของเขา เขาจะมาถามฉันทำไมแล้วทำไมเขาต้องทำสีหน้าเศร้าแบบนั้น คนที่ความจะทำสีหน้าแบบนั้นน่ะคือฉัน ฉันคนนี้ต่างหากไม่ใช่นาย นายเลย์
 
 หลังจากที่เมื่อวานฉันได้คุยกับเลย์และเพื่อนๆของเขาแล้ว วันนี้ฉันก็ยังไม่เจอใครมาให้ปวดหัว พี่ไนท์ก็เช่นกันยังไม่เจอหรือได้คุย อย่างน้อยไปเดทกับแฟนก็น่าจะเปิดมือถือ ชิกลับมาจะงอลให้หนักเลยถ้าไม่เอาเปลือกหอยมาฝาก
วันนี้วันทั้งวันของฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติของเด็กสาวทั่วไปที่ไม่มีเรื่องใดๆเข้ามา
'เนม เราแยกทางกันตรงนี้แหละ^^พรุ้งนี้ตอนเย็นเจอกัน'อากาเนะและอายะโบกมือบ๊ายบายฉัน ส่วนฉันรอรถคุณลุงคนขับรถมารับ
'เนม....ขอเวลาฉันแปปนึงจะได้ไหม'ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามาทักแล้วเขาก็เป็นเลย์
'ว่ามาสิ'
'ให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านได้ไหมแล้วก็ค่อยๆคุยกันไปไง'
'ไม่อะฉันรอรถที่บ้านมารับ'
'ขอร้องล่ะ เธอไม่รู้หรอกตอนนี้ฉันรู้สึกยังไง และเจ็บแค่ไหนที่...'เขาไม่พูดต่อแต่แค่ทำหน้าเศร้ามากยิ่งขึ้น
'อืมฉันไม่รู้ ไม่รู้อะไรเกียวกับนายเลยสักนิดและไม่รู้ว่านายคิดดีหรือร้ายกับฉันเพราะงั้น นายก็ไปสะฉันจะกลับบ้าน'
'ผู้หญิงอย่างเธอพูดแต่ล่ะคำนี่ไม่คิดถึงใจคนฟังเลยนะ'
'แต่ไหนแต่ไรฉันก็เป็นแบบนี้ นายน่าจะรู้ดี เพราะว่าเมื่อ2ปีที่แล้วเราสองคนน่ะเคยรู้จักกันดี อ๋ะหรือมีแค่ฉันนะที่ไม่รู้จักนาย หรือนายไม่รู้จักฉันเลย วันที่นายทิ้งฉัน ฉันรู้สึกยังไงนายยังไม่รู้ เจ็บปวดแค่ไหนนายก็ไม่รู้ ฉันร้องไห้จะเป็นจะตายยังไงนายยังไม่เคยแม้แต่หันมามอง ทิ้งฉันไปแล้วก็หายไปเลย จนถึงตอนนี้นายมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน นายก็ไม่รู้ว่าฉันรู้สึกยังไง'
'ฉันมีเรื่องจำเป็น'
'มันคงจะจำเป็นมากที่ถึงขั้นทิ้งฉันแบบไม่ใยดี พอเถอะนายกลับไปสะ รถที่บ้านฉันมาแล้ว อ่อถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมาคุยกัน นิสัยของนายเงียบๆไม่ใช่เหรอ ก็ทำแบบนั้นต่อไปสะ'
ฉันหลบสายตาที่หม่นหมองของเขาแล้วขึ้นรถเขาก็ยังมองตามรถของฉันอยู่ดี ทำไมฉันถึงได้รู้สึกเจ็บแบบนี้นะ ฉันเจ็บแค่ไหนเขาไม่รู้หรอก ฉันต้องใช้ความพยายามแค่ไหนถึงจะลืมเขาได้น่ะมันยากมากเลยนะ และตอนนี้เขาจะกลับมารื้อฟื้นหาอะไรอีก 
'คุณหนูไม่สบายเหรอครับตาแดงๆ'
'ปล่าวค่ะ พอดีรู้สึกแสบๆตาเลยขยี้ตาบ่อยไปนิด^^'
'ครับ...'
หลั้งจากที่ได้คุยกลับเลย์มันก็ทำให้ฉันคิดไม่ตกเลยว่าเรื่องจำเป็นของเขามันคืออะไรกันนะมันสำคัญมากกว่าความรักของฉันเลยเหรอ
ผู้ชายแบบเขาคงไม่มีความรู้สึกแบบเดียวกับฉันได้หรอก..............