ลุ้นรักครั้งใหม่....กับหัวใจดวงเดิม

'คุณหนูครับ ตื่นได้แล้วครับถึงญี่ปุ่นแล้วครับ'=..=! ฉันลืมตาขึ้น เมื่อคุณปาร์คยูปลุก
'ถึงแล้วเหรอ แล้วนี่ฉันหลับไปตอนไหนล่ะเนี้ย'ฉันลุกยืนพร้อมกับบ่นพึมพัม
'ไปกันเถอะครับนายท่านเอารถมารัคุณหนูด้วยตัวเองเลยนะครับ'ฉันไปขอร้องเขารึไง ชิเสนอมาเองแท้ๆ
ฉันเดินตามปาร์คยูมาเรื่อย เดินมาถึงประตูก็แทบ..ช๊อค..จะช๊อคอะไรล่ะก็มาเยอะหยังกับราชินีเสด็จ -....-* ที่ฉันสังเกตุมีLimousine อยู่คันนึง ส่วนรอบๆเต็มไปด้วยBMWและรุ่นอืนๆที่ฉันไม่รู้จัก แฮ่ๆ
 
'ไม่เจอกันนานเลยนะเนม'ฉันละสายตาจากรถหรู หันไปมองผู้ชายวัยกลางคนใส่ชุดสูทสีเทา
'อย่าจ้องพ่อแบนั้นสิเขินนะ'0...0!
'เหอะ...แม่อยู่ไหน อ่อแล้วอีกอย่างคุณไม่ใช่พ่อฉัน ตลอดเวลา10กว่าปีไม่เคยสนใจเพราะงั้นคุณไม่เคยเป็นพ่อของฉัน'=_=*ถ้าแม่รู้ว่าฉันพูดแบนี้ไปนะคงจะจับฉันยัดถังขี้ตายแน่เลย
'จริงอยู่ที่ลูกยังคงโกรธพ่อแต่ถึงยังไงตลอดเวลา10กว่าปีพ่อก็'
'พอเถอะพาฉันไปหาแม่ได้แล้ว'ฉันไม่อยากจะฟังอะไรจากเขาทั้งนั้นมันเหมือนฟังคนแก้ตัว
'เชิญขึ้นรถคันนี้ครับคุณหนู'+....+ Limousine เลยเหรอ !!!!แต่เดี๋ยวนะ
'คันนี้คุณนั้งด้วยรึปล่าว'ฉันหันไปถามเขา
'ใช่ทำไมเหรอหรือรังเกียจ ถ้าแบบนั้นพ่อจะไปนั่งคันอืน'
'ได้ไงกันนั่นมันรถคุณ อีกอย่างมีตั้งหลายที่นั่ง ไปเหอะฉันคิดถึงแม่ล่ะ'
ฉันเดินเข้าไปนั่งในรถ ทั้งที่เจ้าของเขายังไม่ได้บอกให้ขึ้น แล้วเขาก็ตามเข้ามานั่งแต่เขาคงรู้ว่าฉันจะอึดอัดเขาเลยไปนั่งหน้าฉัน ชิรู้ตัวก็ดีโฮ๊ะๆ
'อยู่ที่ไทยสบายดีไหมลูก'
'เลิกเรียกแบนั้นสักที แล้วก็คุณอยากรู้จริงๆน่ะเหรอว่าฉันอยู่ที่โน้นเป็นยังไงน่ะ จริงอยู่ที่คุณซื้อบ้านและส่งตังให้แม่บ่อยๆ แต่สำหรับฉัน ฉันไม่ได้ต้องการของพวกนั้น สิ่งที่ฉันต้องการน่ะ.........มันคงไม่สำคัญสำหรับคุณ'
'จริงๆอย่างที่แม่หนูบอกเลย'
'บอกเรื่อง'
'แม่เล่าให้ฟังว่าหนูเป็นคนนิสัยเหมือนพ่อมาก'
'เฮ้อ แม่ก็พูดไป ฉันไม่เหมือนใครทั้งนั้น ฉันก็คือฉันตัวของฉัน ไม่เหมือนใคร พอเหอะเลิกชวนคุยฉันของีบนะถึงที่แล้วค่อยเรียก'
ไม่ได้ง่วงเลยสักนิด แต่แค่ไม่อยากตอบคำถามเขา ทิ้งไป10กว่าปีไปสนใจแล้วทีนี้มาเป็นหวง คุณไม่รู้หรอกสิ่งที่ฉันต้องการน่ะ คือพ่อที่อยู่ดูแล และปกป้องฉันและแม่ต่างหากไม่ใช่เงินหรือสิ่งของ
ฉันแกล้งหลับไปเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ว่ารถจอด ฉันเลยรีบเด้งตัวลุก 
'เชิญลงได้เลยครับคุณหนู'คุณปาร์คยูเป็นคนมาเปิดประตูให้ฉัน
'ขอบคุณค่ะ'
'ไงยัยลูกตัวดีนั้งเครื่องสบายดีไหม'มาถึงก็เจอแม่ที่ยืนยิ้มหน้าบานเป็นจานเลย
'ใครจะไปมีความสุขเหมือนแม่ล่ะ'
'เอาเถอะยังไงก็มาแล้ว'
'ไม่ได้อยากจะมาเลยสักนิด'
'เนม....ถ้าหนูยังพูดไม่ดีอีกล่ะก็แม่จะตีจริงๆแล้วนะ'
'หนูโตแล้วนะค่ะแม่ ยังจะตีอีกเหรอ'
'ก็เนมทำตัวเป็นเด็กๆ'
'ไงๆสาวน้อยไม่เจอกันนานโตขึ้นสวยนะเราน่ะ'ฉันเลิกเถียงกับแม่แล้วหันไปหาผู้ชายที่สูงผมสีแดงแบบว่าหล่อลาก -,.-* 
'พี่เหรอ......'
'555 ไม่เจอนานจำไม่ได้เลยเหรอ'
'เหอะ....จำไม่ได้ว่าเคยมีพี่หน้าตาแบบนี้'
'หล่อล่ะสิ555น้องพี่ก็สวยนะ'เอาละทีนี้ผีชมกันเอง
'ปล่าวจะบอกว่าไม่หล่อหุหุ'
'มาให้ทุบเหม่งเลยเค้าอุส่าชมตัวไหงตัวไม่ชมเค้าอะ'
'ไปเถอะไนท์ เนมแม่บ้านเขากำลังทำอาหารเนมไปอาบน้ำสะส่วนไนท์ก็เช่นกัน'
'ไนท์ยังไงก็พาเนมไปที่ห้องของน้องแล้วกันนะพ่อฝากน้องด้วย'
'ครับรับทราบ ไปยัยตัวแสบไปอาบน้ำด้วยกัน^_^!'
'บ้าเหรอ โตๆกันแล้วจะมาอาบน้ำด้วยกันได้ไง'
'ทำไมอะตอนเด็กผมจำได้แม่ยังจับเราสองคนอาบด้วยกันอยู่เลย'
'นั้นมันเด็กนี่โตแล้วอีกอย่างน้องก็หน้าแดงมากแล้วนั้นไปๆเลิกแกล้งกันไปอาบน้ำ'
ฉันโดนพี่ไนท์ลากวิ่งมาที่คฤหาสน์หลังใหญ่แล้วลากวิ่งขึ้นบันได
 
แฮก...แฮก...
'อะถึงแล้วนี่ห้องของเนมนะส่วนห้องพี่อยู่ข้างๆนี่แหละห้องของแม่นะอยู่ชั่นบนสุด'0...0
'แม่ไม่เหนือยเหรอที่ต้องเดินขึ้นบันไดไปชั้นบนขนาดนั้น'
'เหนือยอะไรก็ใช้ลิฟสิที่นี่ตั้ง7ชั้นถ้าเดินคงแย่'-*-
'มีลิฟ ละ..แล้วทำไม ต้องพาฉันวิ้งขึ้นบันได้มันเหนือยนะรู้ไหม'
'เอาน่าใจเย็นๆแบบว่าพี่อยากให้เราชินไวๆไง'
'ชิ แกล้งกันนี่น่า'
'ไปอาบน้ำไปแล้วเจอกันที่โต๊ะอาหาร อ่อถ้าหาลิฟน่ะเดินเลยห้องพี่ไปเรื่อยจะเจอเองล่ะ แต่ทางที่ดีบันได มันกว่านะพี่ว่าออกกำลังกายด้วย ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ไปอาบน้ำล่ะเดี๋ยวโดนด่า'
พี่ไนท์เดินเปิดประตูห้องของพี่เขาเข้าไป ฉันเลยหันมาที่ห้องของฉันบ้าง
ข้างในจะเป็นยังไงนะ +....+บ๊ะเจ้า ห้องใหญ่จังแถมตกแต่งได้ดีทีเดียว แล้วนี่ห้องน้ำอยู่ไหนหว่า ห้องนี้รึปล่าว .....ไม่ใช่ห้องอะไรล่ะเนี้ย
กระจกเยอะจังสงสัยคงจะเป็นห้องแต่งตัว หาชุดใส่ดีกว่า ครืดดด....โหชุดเพียบ +...+ อืมชุดนี้ดีไหมน่า ไม่ดีกว่าโป๊ไป ชุดนี้ล่ะกัน 
ทีนี้ก็หาห้องน้ำต่อ มีอีกสองประตู ไม่เข้าใจทำไมต้องทำหลายๆประตูด้วย ชิ
..................................................................................