สะดุดรักยัยโลว์ โซ

"เฮ้ออออ!!!!!!!!!!!!!!!"

  สมบัติถอนหายใจยาวใจยาวเหยียด ด้วยความเซ็งในจิตอย่างสุดซึ้ง ที่อุตส่าห์ จะเอาปัญหาหนักอกไป ปรึกษาเพื่อนกับได้ความ งงกับความอึดอัด จากอาการแปลกๆ ของแม็ค เพิ่มขึ้นอีก 

"ไปไหนมา ถึงกลับมามืดค่ำแบบนี้ "

  เมื่อเธอกำลัง ปิดประตูรั้วก็มีเสียงดุๆของ ทรงวุฒิที่ยืนคอยเธออยู่หน้าประตูบ้าน ทำเอาหญิงสาวที่กำลังคิดนั่น คิดนี่อยู่ต้องสะดุ้งเฮือก เพราะไม่คิดว่าดึกป่านนี้แล้ว จะมีคนมายืนอยู่หน้าประตูบ้านเพื่อคอยเธอ และที่สำคัญแม่เธอก็ยังไม่เคยทำ จะมีก็แต่นั่งรอเธออยู่ในบ้านเท่านั้น

" ตกใจหมดเลย ตาบ้าาา มายืนทำอะไรตรงนี้ ไฟหน้าบ้านก็ไม่เปิด หัวใจแทบวาย ทำเป็นแม่ ฉันไปได้ แล้วมายืนทำหน้าดุแบบนี้  คิดว่าฉันจะกลัวเหรอไง"

"ฉันถามว่าไปไหนมา ไม่ใช่ให้มาย้อนฉัน "

    หญิงสาวที่โดนตะวาด ก็ได้แต่ยืนเงียบ โดยไม่รู้ว่าจะตอบอะไร จะบอกว่าไปปรึกษาเพื่อนเพราะอาการแปลกๆของตัวเอง เวลาที่อยู่กับเค้า มันก็น่าอายเกินไป เพราะเธอก็ยังไม่แน่ตัวเองเหมือนกัน

"ฉันไปนั่งเล่นบ้าน ส้มโอมาหน่ะ แต่นั่งเพลินไปหน่อยก็เลย ไม่ได้มองเวลา"

  สมบัติ ตอบไปอย่างปัดๆ แล้วพยายามจะแทรกตัวเข้าประตู แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะคนตัวใหญ่ยังคงยืนขวาง และไม่มีทีท่าว่าจะหลบง่ายๆ

"เอ๊ะ!!!!! หลบไปสิชั้นจะเข้าบ้าน แล้วนายจะมายืนขวางอยู่ทำไม ห๊ะ!!!"

"เธอ โกหก เมื่อตอนเย็นฉันเดินผ่านที่ร้านของส้มโอ ฉันเห็นเธอกำลัง นั่งคุยกระหนุงกระหนิง กับไอเด็ก หน้าจืดใส่แว่นอ่ะ หึ!!!"

  คนตัวเล็กได้แต่ยืนอึ้ง อ้าปากค้าง ยังคงงกับการกระทำประหลาดๆ ของเขาว่าเรื่องแค่นี้ทำไมต้องมาโมโหใส่เธอด้วย และที่สำคัญมันไม่เกี่ยวอะไรกับเค้าเลยสักนิด

"ถอย ไป!!!!!!!!! "

  สมบัติออกแรงผลักคนตัวใหญ่ ด้วยความพยายามอย่างสุดแรงเกิด แต่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ เพราะเค้ายังไม่ยอมขยับสักที 

"เฮ้ย!!!!!!!!!! "

  สมบัติร้องเสียงหลงเมื่อคนที่เธอออกแรงผลักเมื่อกี้ กลับรวบตัวเธอเข้าไปกอด โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว 

"อย่าเพิ่ง สิ จะรีบไปไหน บ้านมันไม่หายไปไหนหรอก"

  ทรงวุฒิก้มลง กระซิบที่ข้างหู ของคนตัวเล็ก ก่อนจะค่อยๆลากจมูกผ่านแก้มของเธอเบาๆ ทำให้คนที่อยู่ในอ้อมกอด ถึงกับหน้าแดง อ้าปากค้างอย่างลืมตัว

" นิ่มจัง แก้มหรือนุ่นเนี่ย"

"กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอบ้าโรคจิต!!!!!#%%#฿%"#@"

  สมบัติที่พอเรียกสติได้ จึงรีบผลักคนตัวใหญ่ ออกแล้ววิ่งแจ้นเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว  ทำให้ไม่เห็น คนขี้แกล้งอย่าง ทรงวุฒิที่กำลังยืนหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย และยิ้ม พอใจในความสำเร็จของตัวเอง

----------------------------------------------------------------

"ทำไม อีตานี่ ชอบทำแบบนี้ อยู่เรื่อยนะ"

  หญิงสาวบ่นพึมพัมกับตัวเอง ก่อนจะยกมือขึ้นมาแตะแก้มที่เพิ่งถูกล่วงละเมิด ไปเมื่อกี้อย่างใจลอย อาการใจเต้นแรงของเธอ ก็ดูเหมือนจะกำเริบอีกแล้ว

" ถ้าไม่ได้คิดอะไร ก็อย่าทำแบบนี้จะได้ไหม ชั้นก็มีหัวใจเหมือนกันนะ อีตาบ้า -*- "