แลกเปลี่ยนหัวใจกับนายตัวร้ายสุดฮอต

“นี่แฟนคลาสเหรอ น่ารักดีนิฉันชื่อ คาราเมลนะเป็นแฟนของปริ้นซ์ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
0()o ฟะแฟนงั้นเหรอ!! ฉันมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆหมอนั่น หน้าตาของเธอน่ารักมาก หน้าลูกครึ่ง ตาโตๆแก้มป่องๆจมูกโด่งหน้าเรียวขาว ริมฝีปากบางๆสีชมพูอ่อน ผมลอนสีทองเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ ตัวไม่สูงมากกำลังดีเธอมาในชุดแส็กสีชมพูลายสตก็อตบวกกับผิวขาวเนียนอมชมพู มันทำให้เธอดูน่ารักขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย  
“ฉันชื่อแอปยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ”ฉันยิ้มให้คาราเมล
“เมลว่าเรามาเล่นเกมกันดีกว่าเมลเตรียมเกมมาเล่นด้วย เป็นเกมที่มีชื่อว่าพระราชา”
หลังจากที่คาราเมล อธิบายวิธีการเล่นจบ เกมนี้ก็ได้เริ่มต้นขึ้น เกมนี้มีกติกาอยู่ว่าจะให้ทุกคนจับฉลากว่าใครจะได้เป็นคนได้สั่งคนที่เท่าไหร่ ซึ่งเมื่อได้คนสั่งแล้วเราก็ต้องจับฉลากชื่อคนมา  2 คนพร้อมกับจับคำสั่งที่จะให้สองคนที่เราจับได้ทำว่าจะให้ทำอะไร โดยที่ผู้เล่นไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธคำสั่งนี้ได้ ถ้าใครไม่ทำตามจะถูกลงโทษด้วยอะไรก็ว่าไปแล้วแต่เพื่อนๆที่เล่นจะสั่งว่าจะให้เราทำอะไร
คาราเมลเดินเอาฉลากมาให้ทุกคนจับซึ่งตอนนี้ฉลากก็อยู่ในมือของฉันแล้ว ฉันคลี่กระดาษออกดู ฉันได้หมายเลข 4
“ฉันได้หมายเลข 1 วู้ๆ”ไพน์ชูกระดาษอย่างดีใจ
“ฉัน 3 วะ”คลาสพูดก่อนจะชูให้ทุกคนดู
“ฉัน 5 ว่ะเซ็งชะมัด”เรย์พูดอย่างเซ็งๆก่อนจะชูกระดาษให้ทุกคนดู
“เมลได้ 2 ค่ะ”
“ฉัน 6 ”หมอนั่นพูดแล้วชู
“ฉัน ได้หมายเลข 4 ”นั่นคือเสียงของฉันเอง ^^
ไพน์ได้เป็นคนสั่งก่อน ฉันรู้สึกตื่นเต้นไพน์จะได้ใครนะ 2 คนผู้โชคร้ายฉันไม่ค่อยชอบเกมแบบนี้สักเท่าไหร่ชอบสั่งอะไร           พิเรนธ์ๆอยู่เรื่อยเลย ซึ่งฉันเคยเล่นเกมนี้กับเพื่อนๆในห้องและรู้ไหมฉันถูกสั่งให้ไปหอมแก้มสมโชค ตอนนั้นนะฉันอายจนจะแทรกแผ่นดินหนีเลยล่ะ ฮ่าๆ ><
“ไอ้เรย์ ไอ้คลาส”คลาสกับเรย์มองหน้ากันก่อนจะพากันจ้องมองกระดาษคำสั่งที่อยู่ในมือของไพน์
“ฮ่าๆๆๆๆ”ฉันรู้สึกถึงความชั่วร้ายที่มาจากเสียงหัวเราะของไพน์
“ให้ทั้งคู่ผลัดกันหอมแก้มกันคนละที ^^”ไพน์พูดพลางชูกระดาษคำสั่งให้ทุกคนดู
“อี๋ เกมบ้าไรวะให้ฉันหอมแก้มกันนี่นะจ-0-”คลาสพูดขึ้นพลางมองหน้าเรย์อย่างรังเกียจ
“เกมยังไงก็คือเกมนะค่ะ จะไม่ทำก็ได้นะเมลจะถือว่าพวกนายไม่เป็นลูกผู้ชายพอ”
“ฮ่าๆตลกวะ”ไพน์หัวเราะชอบใจหลังจากที่คลาสกับเรย์พลัดกันหอมแก้มกันคนละที หน้าแต่ละคนแบบว่า ไม่ไหวแล้วอ่ะ 5555 ตลกชะมัด!!
“ขนลุกวะ0()0”เรย์พูดพลางลูบแขนตัวเองอย่างแหยงๆ
คนต่อไปก็คือ คาราเมล คาราเมลล้วงจับในกล่องซึ่งไพน์ได้เขย่าๆรวมกันหมดแล้ว เมื่อกี้ฉันเห็นไพน์ม้วนๆกระดาษคำสั่งใส่ในกล่องไปก็แสดงว่า….ไอ้คำสั่งผลัดกันหอมแก้มนั่นก็อยู่ในนั้นอีกนะสิ ตายล่ะ 0()O
“เมลจับได้ ปริ้นซ์กับแอป”ฉันเหรอ!! O()O ขอให้ได้ผลัดกันทาแป้งหรือไม่ก็อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่หอมแก้มด้วยเถอะ /\
“ให้ทั้งคู่ยืนมองตากันภายในเวลา 5 นาที”พระเจ้า!! O*Oมองตากัน 5 นาทีให้ตายเหอะมันเลวร้ายยิ่งกว่าหอมแก้มอีกนะ
“ไม่ได้เล่นได้ไหม”ฉันกับหมอนั่นพูดพร้อมกัน ใครจะไปเล่นเกมบ้าๆแบบนี้ -_-;;
“กติกาก็คือกติกาสิค่ะ นะๆมันก็แค่เกมอ่ะปริ้นซ์กับแอปก็เป็นเพื่อนกันนี่หน่าเอาน่าๆ”
“1 นาทีผ่านไป”เสียงเรย์ตะโกนมาบอก ฉันขอให้มายืนตรงนี้เองแหละถ้าขืนยืนอยู่ใกล้ๆพวกนั้นนะฉันอายแย่เลย คิดดูสิคน 2 คนยืนมองตากันโดยที่มีคนมองดูอยู่นี่นะ -_-;;
ฉันกับหมอนั่นยืนจ้องกันอย่างไม่มีใครละสายตา เพราะว่าพวกนั้นยืนมองอยู่ห่างๆแถมยังบอกว่าถ้าละสายตาไปที่อื่นจะถือว่าผิดกติกาและจะเริ่มจับเวลาใหม่ ไอ้เกมบ้าบอคอแตกนี่ฉันไม่น่าหลวมตัวเข้ามาเล่นเลย T^T
“สบายดีนะ”หมอนั่นถามขึ้น ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่ได้คุยกัน
“ก็ดี แต่ก็คงไม่เท่านายหรอก”
“ใช่!ตั้งแต่ไม่ยุ่งกับเธอฉันก็รู้สึกมีความสุขขึ้นเยอะเลย”
“ตั้งแต่ไม่มีนายเข้ามายุ่งฉันน่ะโครตมีความสุขเลย”
“ดูเธอกับมันก็ไปกันได้สวยดีนิ ยินดีด้วย”
“ฉันก็ยินดีกับนายเช่นกันแฟนนายน่ารักดีนิ อย่าไปทำให้เขาเสียใจล่ะ”
“คนนี้ฉันจริงจัง ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก”
“ก็ดีแล้ว ที่นายคิดได้”ฉันก้มหน้าเมื่อรู้สึกว่าร้อนผ่าวๆที่ขอบตา
“ก้มหน้าทำไม เธออยากให้พวกนั้นเริ่มนับใหม่เหรอ”เขาพูดก่อนจะจับหน้าฉันให้เงยขึ้น
“เธอร้องไห้นิ”ฉันปัดมือเขาออกก่อนจะเดินออกมา
“อย่ามายุ่งกับฉัน”ฉันสะบัดแขนออกเมื่อเขาเดินเข้ามาจับแขนฉันไว้
“เธอเป็นอะไรของเธอ”
“ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องร้องไห้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมตลอดเวลาที่ไม่มีนายฉันไม่มีความสุขเลย ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องคิดถึงแต่นาย นายหยุดอยู่ตรงนั้นแหละอย่าเข้ามา ฮือๆ”ฉันพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นมันกลั้นไว้ไม่อยู่แล้วจริงๆ T^T
“เธอจะไปไหนแอป ”หมอนั่นตะโกนเรียกฉัน ฉันวิ่งออกมาจากบ้านเขา ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวิ่งไปไหนรู้แค่ว่าไปให้ไกลจากตรงนี้