แลกเปลี่ยนหัวใจกับนายตัวร้ายสุดฮอต

ตอนกลางคืน                                                                                                    

“แกยังชอบหมอนั่นอยู่ใช่ไหมแอป”ยัยมิกซ์ถามพลางจ้องหน้าฉันอย่างคาดคั้น

 “ป่าวสักหน่อย ”ฉันตอบก่อนจะหยิบบาร์บีคิวขึ้นมากิน คืนนี้มีปาร์ตี้น่ะ บรรยากาศตอนกลางคืนโครตโรแมนติกเลย เพื่อนๆบางคนก็นั่งเล่นนั่งคุยกันบ้าง บางคนก็ย่างบาร์บีคิว บางคนก็ช่วยคุณครูจัดเวที พวกผู้ชายก็นั่งร้องเพลงดีดกีตาร์ ส่วนฉันกับยัยมิกซ์ช่วยกันกิน 5555   เป็นอะไรที่มีความสุขสุดๆ ^0^                                          

ระหว่างที่ฉันหาอะไรกินจนอิ่ม จู่ๆเสียงดนตรีก็เริ่มดังขึ้น ฉันกับยัยมิกซ์มองขึ้นไปบนเวทีพร้อมกัน หมอนั่นไปทำอะไรบนเวที O_o                                                   

“If you haven’t change your mind  I want you to be my side Tonight I was tired of acting strong I was too young Every time I think about  you baby Now I can tell you that I miss you If is hard to say I’m sorry for instance, I want to sing this song not for someone else, but for you I always want to tell you always, forever Memories of our time together don’t disappear,they stay like this,they don’t go away”                                                           

ถ้าเธอยังไม่เปลี่ยนใจ ฉันอยากให้เธออยู่ข่างๆฉันในคืนนี้ ฉันเหนื่อยที่จะต้องทำเหมือนแข็งแรงอยู่ ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเธอมันมีแต่ภาพลวงตา ตอนนี้ฉันอยากบอกเธอเหลือเกินว่าฉันคิดถึงเธอ มันยากนะที่จะพูดว่าเสียใจ รู้ไหมฉันอยากร้องเพลงนี้ ไม่ใช่สำหรับใครก็ได้แต่สำหรับเธอ ฉันต้องการจะบอกเธอเสมอมา ความทรงจำในช่วงเวลาของสองเรา อย่าเลือนหายไปไหนนะ อยู่อย่างนี้ อย่าไปไหนเลย

                    เพลง Endless story (เรื่องราวไม่มีวันจบ)ขับร้องโดย ปริ้นซ์

“กรี๊ดๆๆๆเพราะจังเลยค่ะ”

“เพราะที่สุดเลย ปริ้นซ์เป็นนักร้องรึป่าวอะ เสียงดีมากๆอะ ”

 “โรแมนติกจัง”

“ขอบคุณนะค่ะที่ร้องให้รถเมล์อะ รถเมล์ชอบมากเลย” ฉันวางน้ำ ส้มลงก่อนจะเดินออกมา ที่แท้ก็ร้องไห้รถเมล์                          

งั้นเหรอ!!>O< แล้วทำไมฉันถึงอยากให้หมอนั่นร้องให้เราละ เป็นบ้าอะไรเนี่ย !!! หงุดหงิดชะมัดเลย  !!>O<                                                                                            

“หมอนั่นไม่ได้ร้องให้เราได้ยินไหมยัยแอป”ฉันตะโกนบอกตัวเอง ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมฉันถึงได้หงุดหงิดแบบนี้ >0<

“อุ๊บ!!” O_O จู่ๆก็มีมือใหญ่ๆเข้ามาปิดปากฉันก่อนจะลากฉันไปที่ไหนสักที่ ฉันถูกลักพาตัววววววว

“อย่าคิดจะหนีนะ ไม่งั้นไส้เธอกระจุยแน่”รู้สึกถึงของแข็งบางอย่างที่จี้อยู่ที่เอวฉัน มันคือปะปืนงั้นเหรอ 0()0

“จับเธอส่งเรือไปขายให้ไอ้พวกต่างชาติคงได้เงินดีไม่ใช่น้อย ฮ่าๆๆ” จับฉันไปขาย!! >O<นี่มันเวรกรรมอะไรของฉัน ทำไมฉันถึงซวยขนาดนี้ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ฉันไม่อยากถูกขายแงๆๆ ToT

“ปล่อยฉันไปเถอะนะๆฉันต้องเลี้ยงน้องชายฉัน ถ้าไม่มีฉันน้องชายฉันคงอยู่ไม่ได้ ฉันอยู่กับน้องชายแค่ 2 คนเองนะเรามีกันแค่นี้นะ เห็นใจฉันเถอะนะๆ”ฉันอ้อนวอนเมื่อมันเอามือออกจากปากฉัน

“เสียเวลาป่าว!”โจรพูดก่อนจะใช้เชือกมัดมือฉัน ตามด้วยเอาผ้ามาปิดปากฉันอีกแล้วซ้ำด้วยผ้าที่กำลังจะปิดตาฉัน ไม่นะนี่ฉันจะถูกส่งไปขายจริงๆใช่ไหม!! O()O

โจรนั่นลากฉันไปไหนอีกก็ไม่รู้ ฉันดิ้นขลุกขลักๆเพื่อจะหนีแต่มันก็เท่านั้นฉันสู้แรงไอ้โจรบ้านี่ไม่ได้เลย แถมมือก็โดนมัด ผ้าก็ปิดตามองไม่เห็นอะไรอีก ฉันจะคิดหนีอะไรตอนนี้ไม่เข้าใจตัวเอง -_-;;

“ถึงที่แล้ว”โจรบ้านั่นกระซิบบอกข้างๆหูฉัน ขนลุก *<>* แต่เดี๋ยวนะเสียงโจรทำไมมันคุ้นหูจังนะ

จู่ๆโจรนั่นก็แกะเชือกออกจากมือฉัน ได้การล่ะ ฉันรีบแกะผ้าปิดตากับปากออกอย่างไว เวลานี้ล่ะที่ฉันควรจะหนี

O_O ทันทีที่ผ้าปิดตาถูกเปิดออก ขาฉันที่กำลังจะก้าวหนีก็กลับหยุดชะงักเหมือนถูกมนต์สะกด ชายหาดถูกตกแต่งไปด้วยไฟเล็กๆหลายๆอันรวมกันเป็นชื่อของฉัน ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆอีกฝั่งหนึ่งเป็นกลีบดอกกุหลาบที่รวมกันเป็นรูปหัวใจ ใครกันนะที่ทำแบบนี้ ฉันเดินเข้าไปอีกครั้ง ถัดจากชื่อของฉันด้านบน มีคำว่าฉันชอบเธอ ที่ถูกเขียนในพื้นทราย และชื่อของ……..

“แกรปเปอร์”ฉันหันกลับไปมอง แกรปเปอร์อยู่ในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียน หมอนี่ตามฉันมายังที่นี่เลยเหรอ!!

“คิดไม่ถึงล่ะสิว่าฉันจะทำอะไรกิ๊กก๊อกแบบนี้”

“นายไม่เห็นต้องทำอะไรให้ฉันแบบนี้เลย”ฉันพูดพลางกลั้นน้ำตาไว้ ไม่เคยมีใครทำอะไรให้ฉันแบบนี้มาก่อนเลย T^T

“เธอจะร้องไห้ทำไม ไม่ชอบเหรอ”แกรปเปอร์เดินเข้ามาถามฉัน

“ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครทำให้ฉันแบบนี้ ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีคนทำเพื่อฉันแบบนี้ ฮือๆขอบคุณนะขอบคุณจริงๆ”แกรปเปอร์คว้าฉันเข้าไปกอด ฉันไม่อยากทำร้ายเขาเลยไม่อยากทำจริงๆ T^T

“ฉันก็ไม่เคยทำอะไรให้ใครแบบนี้มาก่อนเหมือนกันนะ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันอยู่ด้วยแล้วฉันรู้สึกเป็นตัวเองมากที่สุด เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันยอมเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันยอมเชื่อฟัง เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ฉันคิดถึงอยู่ตลอดเวลา ฉันไม่สนใจว่าเธอจะชอบฉันหรือไม่ชอบฉันมาวันนี้เพื่ออยากจะบอกเธอว่าฉันชอบเธอ”

“ฮือๆฉันขอบคุณที่นายมีความรู้สึกดีๆให้ฉันขอบคุณจริงๆ”

“ฉันก็ขอบคุณเธอที่เข้ามาทำให้ฉันรู้จักคำว่า รักมันเป็นยังไงตอนนี้ฉันรู้แล้ว แล้วก็ขอบคุณที่เธอสอนฉันมันทำให้ฉันคิดอะไรได้ขึ้นเยอะเลย ตอนนี้พ่อกับพี่ชายฉันก็เริ่มที่จะเข้าใจฉัน นั่นมันเป็นเพราะเธอที่เธอช่วยพูดกับพ่อฉัน”

“นายเลิกเป็นอันธพาลเพื่อฉันได้ไหม”

“ฉันถอนตัวออกจากหัวหน้าแก๊งตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วๆล่ะ”

“ฉันดีใจนะที่นายคิดได้ ฉันเชื่อว่านายจะมีความสุขกับการเป็นคนธรรมดาๆคนหนึ่งที่ไม่ได้ยึดติดกับอะไร”

“ทั้งหมดนี้ฉันทำเพราะเธอ”แกรปเปอร์พูดพลางใช้สองมือประคองใบหน้าฉันก่อนจะมองหน้าฉันด้วยแววตาที่อ่อนโยน แกรปเปอร์ค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆฉันจนจมูกเราชนกัน ><

“ฉันออกมานานเกินไปแล้ว ฉันต้องรีบเข้าไปที่งานเดี๋ยวทุกคนจะเป็นห่วงนายก็กลับได้แล้วนะ”ฉันพูดพลางผละออกจากตัวแกรปเปอร์ ก่อนที่เขาจะจูบฉัน

“เธอไม่ได้ชอบฉันใช่ไหม”จู่ๆแกรปเปอร์ก็ถามขึ้น

“ฉันๆมองนายเป็นอย่างอื่นนอกจากน้องชายไม่ได้ ขอโทษนะ”ฉันพูดพลางมองหน้าเขาอย่างรู้สึกผิด ทั้งๆที่เขาทำเพื่อฉันทุกอย่างแต่ฉันกลับตอบแทนเขาด้วยคำพูดแบบนี้ ฉันไม่ได้อยากทำเลยจริงๆ

“ฉันเข้าใจ บางทีฉันอาจมาช้าไปแต่ไม่เป็นไรถึงเธอจะไม่ชอบฉันแต่ฉันชอบเธอเท่านี้พอ”

“ฉันกับนายเรายังเป็นเหมือนเดิมนะ ถ้าอยากเจอฉันตอนไหนก็โทรตามได้เลยฉันจะออกให้แต่ให้นายคนเดียวนะ แต่ไม่เอาไปรับกลับบ้านที่ผับอีกนะ ฉันไม่ชอบเลย”

“งั้นเปลี่ยนเป็นฉันจะไปนอนบ้านเธอดีกว่า เธอจะได้ไม่ต้องมารับฉัน”

“จะบ้าเหรอ!!”

“ฉันไม่ได้ไปทำอะไรเธอหรอกน่า น้องชายเธอก็อยู่”

“ก็เพราะว่าน้องชายฉันอยู่นี่สิ จะมีปัญหากันเปล่าๆ”

“ตอนนี้ไม่มีแล้วล่ะ เพราะว่าฉันกับน้องเธอน่ะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้ว”

“จริงเหรอเนี่ย!!”ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย เขาเปลี่ยนตัวเองได้ไวมาก ^^

“ไม่เชื่อถามน้องชายเธอได้เลย ไม่ต้องมองหน้าฉันแบบนั้นได้ไหม ฉันเขินนะ” เวลาหมอนี่ยิ้มก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะ^^

“ปากบอกว่ารักไอ้คลาสแต่ไหนกลับไปยืนจูบกับไอ้เด็กนั่นล่ะ คิดถึงกันมากขนาดต้องให้เด็กนั่นมาหาเลยเหรอ”