แลกเปลี่ยนหัวใจกับนายตัวร้ายสุดฮอต

ฉันเดินมาถึงหน้าบ้าน เห็นรถช๊อปเปอร์ของหมอนั่นจอดอยู่ หมอนั่นมาทำอะไรที่บ้านฉัน ฉันเดินเข้าไป   หมอนั่นกำลังนั่งเล่นเกมส์เพล์กับโอมอยู่                                                                                                                                                     
“ไอ้คลาสมันตกลงเป็นแฟนเธอแล้วหรอ ถึงกลับบ้านได้”หมอนั่นถามมือกับสายตายังคงจ้องหน้าจอคอมอยู่                       
“ มันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย นายกลับบ้านนายไปได้แล้ว”                                                                                        
“ฉันหิวข้าวน่ะ รีบไปทำมาไป กินข้าวอิ่มก่อนแล้วฉันถึงจะกลับ”หมอนั่นสั่งฉันอย่างกับว่าฉันเป็นคนใช้  -_-;;                          
“นี่มันบ้านฉันนะ” ฉันเริ่มมีน้ำเสียงด้วยความโมโห    >()<                                                                                                             “ก็บ้านเธอไง ฉันยังไม่ได้บอกว่าบ้านฉันนิ”ดูตอบ เฮ้อ!! ฉันล่ะเหลือเชื่อกับผู้ชายอย่างหมอนี่จริงๆ เกิดมายังไม่เคยเจอใครอย่างหมอนี่มาก่อนเลย   (=_=)                                                                                                                                  
“ออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันไม่อนุญาตให้นายเข้ามาในบ้านฉัน นายก็ไม่มีสิทธิเข้ามา”                                                                                                 
“แต่ก่อนฉันก็เคยเข้าอย่ามาเรื่องมากไปหน่อยเลย มันไม่ได้ทำให้เธอดูดีขึ้นมาหรอกนะ”                                                                                                                              
“ใช่ฉันมันทำอะไรก็ไม่มีอะไรดีหรอก ผู้หญิงจืดๆแบบฉัน มันไม่มีอะไรดีอย่างอยู่แล้วนิ ในสายตาของนาย เกลียดฉันมากนัก ก็อย่ามายุ่งกับฉันสิ ทำเหมือนกับฉันเป็นแค่อากาศไปเลย ”                                                                        
“พี่แอปใจเย็นดิ ให้พี่ปริ้นซ์เค้าอยู่กินข้าวกับเราเถอะนะครับ นะๆๆโอมจะให้พี่เค้าช่วยติวคณิตศาสตร์ให้ด้วยอะ”โอมพูดพลางเดินเข้ามากอดแขนฉันด้วยสายตาอ้อนๆ                                                                                                                                        
“ให้หมอนี่ติวเนี่ยนะ เสียเวลาเปล่าพี่จะติวให้ไปเอามาสิ”                                                                                                            
“พี่เคยรู้อะไรบ้างปะเนี่ย! พี่ปริ้นซ์เรียนเก่งจะตาย อาทิตย์ก่อนตอนที่พี่ไม่อยู่พี่ปริ้นยังติวอังกฤษให้ผมยู่เลย ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เมื่อกี้โอมบอกว่าหมอนี่ ติวอังกฤษให้งั้นเหรอ OMG!!! Oo ตอนที่ฟังไพน์เล่าฉันก็ไม่อยากจะเชื่ออยู่แล้วแต่นี่น้องชายฉันเป็นคนยืนยันเองซะด้วย    ฉันเชื่อก็ได้!!                                                                         
“พี่สาวนายงั่งจะตาย จะไปรู้อะไรล่ะ” งั่งงั้นเหรอ!! o()O                                                                                                                   
“นายว่าฉันโง่เหรอไอ้บ้านิ ”ฉันปาหมอนอิงใส่หมอนั่นอย่างโมโห                                                                                                      
“โกรธรึไง ฉันแค่พูดความจริงเธอควรจะยอมรับความจริงให้ได้ไม่ใช่มาโกรธฉันแบบนี้” 
“พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนี่แล้ว โอมลืมไปแล้วเหรอ”  
“เลิกกันก็ใช่ว่าจะคบกันอีกไม่ได้นิพี่แอป”
“น้องเธอยังไม่รู้อีกเหรอ ว่าตอนนี้เธอคบกับไอ้เด็กนั่นอยู่น่ะ พี่สาวนายอ่ะชอบกินเด็กรู้เปล่ามันคงหลอกง่ายดีมั้ง แต่จะเตือนให้หน่อยนะ ไอ้หมอนั่นน่ะเธอคงไม่ได้หลอกมันง่ายๆหรอก เธอเองนั่นแหละที่จะโดนหลอก”        
“ฉันจะบอกอะไรให้นะถึงภายนอกเขาจะเป็นคนแบบนั้นแต่ภายในเด็กนั่นดีกว่านายเยอะเพราะเขาไม่เล่นละครตบตาใครๆอย่างนาย!!”
“ดูท่าทางคงจะรู้อย่างลึกซึ้งแล้วสินะ ถึงได้มั่นใจซะขนาดนี้”
 “โอม ต้มมาม่ากินเองละกันพี่จะไปนอนแล้ว”ฉันบอกน้องก่อนจะเดินขึ้นบันได เห็นหน้าหมอนั่นแล้วมันอยากจะต่อยหน้าสักหมัด  ทั้งดูถูกทั้งแขวะฉันได้ตลอดไม่รู้ว่าเป็นบ้าอะไร >O<                                                                                                                              
“ไปกินข้างนอกดีกว่า เดี๋ยวแนะนำสาวๆให้รู้จัก” ฉันหยุดเดินพลางวิ่งลงไปขวางหมอนั่นไว้ทันที                                                              
“จะเลวก็เลวไปคนเดียว อย่ามาทำให้น้องฉันเสียคนเพราะนายนะ”                                                                                              
“ไม่ได้พาน้องเธอไปข่มขืนผู้หญิงหรอกน่า” หมอนั่นพูดพลางพลักตัวฉันให้หลบ                                                                             
“โอมพี่จะทำกับข้าวเองห้ามออกไปไหนทั้งนั้น!!”ฉันพูดเสียงดัง โอมมองหน้าฉันอย่างกลัวๆส่วนหมอนั่นทำหน้ากวนๆใสฉันก่อนจะเดินไปเล่นเกมอย่างเดิมเห็นแล้วมัน     --O--  อยากกจะฆ่าคนนนน
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงฉันยกชามต้มจืดเต้าหู้ ผัดกระเพราทะเล ไข่เจียวมาวางไว้บนโต๊ะกินข้าว
“น่ากินที่สุดเลย พี่ปริ้นซ์กินแล้วจะติดใจเพราะพี่แอปฝีมือสุดยอดมาก วันนั้นพี่ไม่ได้กินวันนี้กินให้เต็มที่เลยนะครับ”โอมพูดพลางตักไข่เจียวเข้าปากอย่างหิวๆ น้องชายเราไปสนิทกับหมอนี่ตั้งแต่ตอนไหนเจอกันก็แค่ 2 ครั้งเอง ถ้ารวมครั้งนี้ก็ครั้งที่ 3 ไม่น่าจะสนิทเร็วขนาดนี้นะ  หมอนั่นตักเข้าปากพลางทำหน้านิ่งๆ                                                                                                                                                         
“ก็งั้นๆอะไม่เห็นจะอร่อยตรงไหนเลย”
“ไม่อร่อยก็ไม่ต้องกิน” ฉันพูดพลางยกชามต้มจืดขึ้นอย่างโมโห กินข้าวบ้านคนอื่นแล้วยังพูดจาแบบนี้อีก ไร้มารยาทที่สุด!!
“พี่สาวนายนี่ใจร้ายจังนะ”
“พี่แอปพี่ปริ้นซ์เค้าแค่แซวพี่เล่นๆอ่ะพี่อย่าคิดมากดิ”
“ปากแบบนี้นะ ไม่สมควรได้กินฝีมือของพี่หรอก”ฉันจ้องหน้าหมอนั่นอย่างโมโหแทนที่จะสำนึกหมอนั่นกลับยกคิ้วให้ฉัน จะกวนประสาทฉันมากไปแล้วนะ >O<
“ทำหน้าแบบนั้น เหมือนนางยักษ์ในวรรณคดีไทยเลยอ่ะ ฮ่าๆ”
“นาย!!!”ฉันลุกขึ้นชี้หน้าอย่างเหลืออดมันไม่ต้องกินแล้วแบบนี้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปหยิบจานข้าวหมอนั่นโทรศัพท์หมอนั่นก็สั่นซะก่อน ฝากไว้ก่อนเถอะ *0*
ตืด…..ตืด….หมอนั่นหยิบไอโฟนขึ้นมาก่อนจะรีบกดรับ  สีหน้าดูระรื่นขึ้นมาทันที เด็กในสต๊อคคนที่เท่าไหร่กันละ -_-;;                                                                                                                         
“อ้าวเพ้นท์เหรอ ลืมไปเลยโทษทีนะครับ เดี๋ยวจะรีบไปนะ รอแปปนะครับ อ้อ!!อยู่บ้านเพื่อน โอเคครับเดี๋ยวไป”                                           
“รีบไปสิ เดี๋ยวแฟนนายจะรอนาน”ฉันพูดอย่างไม่พอใจ ทำไมต้องไม่พอใจด้วยหมอนี่ไม่ได้เป็นอะไรกับเรานะ >8<                                                                                                                         
“เค้ารอได้ เค้าไม่ใช่เธอนิที่เอาแต่ใจตัวเอง น้องเพ้นท์เค้าทั้งน่ารัก นิสัยดี เอาใจฉันทุกอย่างเธอเทียบไม่ติดเลยสักนิด” ฉันกำช้อนแน่นอย่างโมโห ทำไม! หมอนี่ต้องเอาฉันไปเปรียบกับผู้หญิงคนอื่นด้วย!!L
“นายเลิกเอาฉันไปเปรียบกับผู้หญิงคนอื่นสักที ถ้าฉันมันแย่มากนักนายจะมายุ่งกับฉันอีกทำไม! ฉันมันไม่สวยนิสัยไม่ดีแล้วมันหนักหัวนายรึไง ทำไมนายต้องว่าฉันด้วย”ฉันเดินเอาชามข้าวไปไว้ในครัว รู้สึกร้อนผ่าวๆที่ขอบตา ฉันกำลังจะร้องไห้ ทำไมฉันจะต้องมาเสียใจกับแค่คำพูดพร่อยๆของผู้ชายคนนี้ด้วย T^T
“พี่แอปพี่ร้องไห้เหรอ” โอมเดินเข้ามาหาฉันพลางก้มหน้ามอง ไอ้น้องบ้าจะทักทำไมเนี่ย!!หมอนั่นก็รู้สิว่าฉันร้องไห้  = =                                                                   
“ป่าวๆซันไลต์มันเข้าตาพี่น่ะ พี่ขึ้นห้องไปอาบน้ำก่อนนะพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า” ฉันพูดพลางรีบเดินออกจากห้องครัว
“นี่เธอร้องไห้งั้นเหรอ!!”ฉันก้มหน้าไม่ตอบอะไรทั้งนั้น หมอนั่นยังคงยืนขวางฉันไม่ปล่อยให้ฉันเดินขึ้นห้องง่ายๆฉันจะทำยังไงดี ฉันจะต้องไม่อ่อนแอให้หมอนี่เห็นสิ แอปแค่คำพูดแค่นี้เอง TOT
“ก็บอกแล้วไงว่าซันไลต์มันเข้าตา นี่จะทำอะไรอ่ะ”ฉันถูกหมอนั่นจับเงยหน้า
“ถ้าที่ฉันพูดไปมันแรงฉัน…..”
“ฉันจะขึ้นห้องไปนอนแล้ว!!”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้านิ่งๆ หมอนั่นปล่อยฉันแล้วหลบทางให้ ฉันรีบเดินขึ้นห้องทันที ยิ่งอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ มันก็ทำให้ฉันเกลียดหมอนั่นมากขึ้นเท่านั้น
ทำไมนายต้องว่าฉันด้วย ในสายตานายฉันไม่เคยมีอะไรดีเลยใช่ไหม!! แล้วนายจะมายุ่งกับฉันอีกทำไม ไอ้คนบ้า!!!