Ma Boy ฉันต้องการความรักจากคุณ

HyunWoo Uncle Story
     ตอนนี้ผมกำลังมองดูฮยอนวู(ที่ตอนนี้อยู่ในคราบของไอรีน)กำลังถ่ายแบบอยู่
     "ท่านประธานครับ ฮยอนวูกลายเป็นไอรีนได้สมบูรณ์แบบจริงๆ" ผู้จัดการฮยอนวูหันมาพูดกับผม
     "ฉันบอกนายว่าไง? ฉันน่ะมือฉมังในการมองคน หึหึ" 
=== ย้อนกลับไปเมื่อ 1 ปีก่อน (Hyun Woo Story) ===
     ผมตอนนี้ที่กำลังซ้อมเต้นอยู่... ผมซ้อมเต้นอย่างหนัก เพื่อหวังว่าจะเดบิวต์
     'ฟุ่บ' ผมทรุดตัวลงนอนกองกลับพื้น เหนื่อย... เหนื่อยจริงๆ ทำไมทำไม่ได้ ทำไม!
     'พรึ่บ!' จู่ๆก็มีคนโยนผ้ามาตรงหน้าผม ใครกันวะ!
     ผมสลัดผ้าออก ก่อนจะเหลือบไปเห็น ลุงของผม(ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทโมเดลลิ่ง) และผู้จัดการของผมอีกคน ก่อนเขาทั้งสองจะยื่นอาหารมากมายมาทางผม
     'ง่ำๆๆ' ตอนนี้ผมกำลังแทะไก่อย่างเอร็ดอร่อผมหิวย หิว.. มาก ผมมัวแต่ซ้อมเต้นจนไม่ได้กินอะไรเลย
     "แข็งแรงหน่อย... กี่ครั้งแล้วที่นายพลาดการออดิชั่น ถ้าฉันไม่มีหนี้สิน ฉันก็อยากจะใช้เงินของฉันช่วยนายเดบิวต์อยู่หรอกนะ" ลุงของผมพูดขึ้น แต่ผมไม่สน ขอกินก่อนเถอะ -3-
     "นี่ ทำไมนายถึงพลาดการออดิชั่นตลอดล่ะ เดี๋ยวนี้อ่ะนะ ไอดอลสัตว์ป่ากำลังเป็นเทรน นายน่ะน่ารักมากนะซึ่งไม่เหมาะกับคอนเซปนี้..." ผู้จัดการผมพูดจบ ก็หันไปแทะไก่ต่อ
     "มันก็แค่ข้ออ้าง ทักษะฉันยังไม่มากพอ.." ผมพูดขึ้นบ้าง
     "มันก็จริง.. นายยังต่ำกว่ามาตรฐานมาก ถ้านายยังเป็นอย่างนี้อยู่ นายก็ไม่มีสิทธ์จะฝันถึงโรงเรียนศิลปะแทฮาน กับทักษะเพียงแค่นี้" ย่าห์! พูดแทงใจดำเกินไปแล้ว ผู้จัดการร!!!
     "เฮ้ออออ" ผมได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะัหันไปแทะไก่ต่อ ผมเห็นลุงผมหยิบไก่ขึ้นมายัดปากผู้จัดการด้วยล่ะ สงสัยลุงก็คิดเหมือนผม ว่าพูดแทงใจดำเกินไป ฮ่าๆ
Rrrrr Rrrrr
     "ว่าไง" ลุงผมกดรับโทรศัพท์ "อะไรนะ?... ซูจินหายตัวไป... เรามีถ่ายแบบที่ต้องทำ แล้วเราจะทำยังไง?... รีบไปหาเธอเร็วเข้าสิ!!" ลุงของผมโมโห ก่อนจะกดวางโทรศัพท์ทันที
     "ซูจินหายตัวไปอีกแล้วหรอ?... ว๊า ช่วงนี้เธอคงไม่อยากโชว์ตัว" ผู้จัดการผมพูดขึ้น
     "เฮ้อ ฉันตกลงไปเรียบร้อยว่าจะนำเสนอและทำทุกๆอย่างเลย ตอนนี้เราจะทำยังไงดีเนี่ย" ลุงผมพูดพลางทำหน้าเครียด "เราหาอะไรมาแทนดีไหม?" ลุงผมถามผู้จัดการ
     "บริษัทเราไม่มีใครน่ารักเท่าซูจินอีกแล้ว... ย่าห์! คุณมีชื่อเสียงในด้านเลือกคนนี่ครับ ที่นี่มีอยู่คนนึง ฮยอนวูไง" ผมได้ยินนะผู้จัดการ พูดเป็นเล่นไป จะให้ผมแต่งหญิงเนี่ยนะ เหอะ ลุงไม่เลือกผมหรอก แทะไก่ต่อดีกว่า
     "ตอนนี้นายคิดว่าเป็นเรื่องล้อเล่นหรอ?!!" ลุงผมตวาดขึ้น เห็นมั้ยล่ะ ผมบอกแล้ว -3-
    ยู่ๆลุงผมเ แต่!!... อหมือนนึกอะไรออกสักอย่าง ก่อนจะหันไปมองหน้าผู้จัดการ ประมาณว่า 'ฉันเก็ทที่แกพูดแล้ว' ก่อนที่ทั้งสองคนจะหันมามองหน้าผม
     "อะไร!!" ผมละจากไก่ที่เพิ่งแทะไปหมาดๆ ก่อนจะถามขึ้น
     และในที่สุด ผมก็ต้องแต่งหญิงจนได้ TwT ตอนนี้ผมอยู่ในห้องแต่งหน้าTwT ฮยอนวูที่น่าสงสาร แกจะต้องมาแต่งหญิงจริงๆหรอเนี่ย
     พี่ที่แต่งหน้าให้ผม จัดการใส่วิกให้ และแต่งหน้าทาลิปปัดขนตาให้เสร็จสรรพ ผมเหลือบมองตัวเองในกระจก ย่าห์! ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองหน้าหวานขนาดนี้ TwT (ทำหน้าอยากร้องไห้)
     "เยี่ยมเลย... เธอทำดีมาก เก็บเป็นความลับด้วยล่ะ" ลุงผมพูดกับช่างแต่งหน้า เธอพยักหน้าและเดินออกไป ทิ้งให้ผมอยู่กับลุง 2 คน TwT
     "ไอรีนของพวกเราสวยมากเลย" ลุงพูดขึ้นพลางมองหน้าผม
     "ผมบมอกลุงแล้วนะ ว่าผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว" ผทำหน้าแหยแก ชึ่ย :(
     "แล้วจะให้พวกฉันทำยังไง ช่างภาพถามหาแต่เธอ หลังจากที่ซูจินหายตัวไปเมื่ออาทิตย์นั้น..." ลุงเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึ้น "อีกแค่ครั้งเดียว.."
     "ท่านประธานครับ! เกิดเรื่องแล้ว เรามีล้านๆสายเลยที่โทรหาเรา" จู่ๆผู้จัดการก็วิ่งพรวดเข้ามา แล้วบอกว่ามีล้านสายโทรมาหาเรา อะไรของเขาเนี่ย -*-
     "เจ้าหนี้หรอ?" ลุงผมถามขึ้น พลางทำหน้าตกใจไม่แพ้กัน
     "ไม่ใช่อย่างนั้น เรามีสายจากนิตรยสาร โฆษณา ธุรกิจการค้ามากมาย"
     "งั้นหรอ?! เรากำลังจะบูมงั้นหรอ ในที่สุด!! ว่าแต่ใครหรอ?"
     "ฮยอน... ไอ่รีนไง!!!" 
     "อะไรนะ!!!???" ผมรีบหันไปถามอย่างตกใจสุดขีด ผมเนี่ยนะบูม ผมดังงั้นหรอ ดังในคราบไอรีนเนี่ยนะ มันน่าภูมิใจมั้ยยยย TwT
============================================
     "อ่า ดีมากเลยทุกคน ขอบคุณคร้าบบบ ทำได้ดีกันทุกคนเลยครับ" ผมพูดขึ้น ซึ่งแปลว่า การถ่ายแบบครั้งนี้เป็นอันเสร็จเรียบร้อยแล้ว "ย่าห์ รีบเข้าไปเอาไอรีนมาก่อน ก่อนที่จะมีใครเข้าไปคุยกับเขา" ผมบอกผู้จัดการฮยอนวู
      "ขอโทษครับ ขอตัวก่อนนะครับ" ผู้จัดการรีบวิ่งเข้าไปรับตัวไอรีน ก่อนจะเดินออกจากประตูไป โดยมีผมเดินตามไปติดๆ
     "แชะ แชะ แชะ" เสียงอะไร เสียงเหมือนมีคนถ่ายรูป เสียงมันมาจากราวแขวนเสื้อผ้านี่นา 
     ย่าห์! นั่นมันนักข่าวไม่ใช่หรอ สงสัยคงเข้ามาทำข่าวของไอรีนอีกแล้วแหงๆ ต้องจัดการซะหน่อยแล้ว
     ผมโผล่หน้าเข้าไปในกล้องของนักข่าวคนนั้น "โอ๊ะ อะไรเนี่ย ตกใจหมด" เขาอุทานขึ้น
     "ฉันบอกนายแล้วไง ว่าไม่ต้องตามไอรีนไปทุกที่!!" ผมตวาด
     "เฮ้ ท่านประธาน ร่วมมือกันเถอะครับ ผมจะเขียนแต่ข่าวดีดี"
     "นี่มันกี่ครั้งแล้วเนี่ย!? ฉันจะไม่ทนอีกแล้วนะ" ว่าจบผมก็กระชากกล้องจากในมือนักข่าวคนนั้นมาทันที "ฉันจะคืนกล้องให้หลังจากที่เช็คเสร็จแล้ว" ว่าจบผมก็เดินออกไป
     "เอากล้องตัวที่แล้วมาคืนพร้อมกันเลยนะ!!" นักข่าวคนนั้นตะโกนตามหลังผมมา นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกครับที่ผมเจอนักข่าวคนนี้ เขาติดตามไอรีนไปทุกที่ เพื่อที่จะเขียนข่าวไอรีนในทางเสียๆหายๆ
HyunWoo Story
     "อดทนอีกหน่อยนะ แค่จนกว่าฉันจะสามารถเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของฉันได้" ผมพูดกับตัวเองในห้องน้ำเบาๆ
     'พรวด!!' จู่ๆ ยัยจางกือริมก็เข้ามาในห้อง ยัยนี่มันบ้าไปแล้ววว!!
     "เธอจะอาบน้ำเลยก็ได้นะ ฉันแค่เข้ามาทำธุระแล้วออกไป... ฉันจำเป็นจริงๆนะ" ยัยนี่พูดพลางทำท่าทางลุกลี้ลุกรน ผมได้แต่มองหน้าเธออย่างงงๆ "อะไรกัน เราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันไม่ดูหรอกน่า!!" ยัยนั่นว่าจบก็เดินตรงไปที่ชักโครกทันที ไม่ไหวแล้วโว้ยยย (เดินหนีออกจากห้องน้ำ)
     "ยัยนี่มันตัวปัญหาชัดๆ" ผมว่าจบก็กระแทกหัวลงบนหมอนทันที 'ตุ่บ!' หัวของผมกระแทกกับของแข็งบางอย่าง "โอ้ย อะไรเนี่ย" ผมหยิบกล่องใบนึงขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจพลางขว้างกล่องไปทางด้านหลัง
Jang Geurim Story
     'ฟุ่บ!' ฉันอ้าแขนรับกล่องที่ไอรีนขว้างมาได้พอดี "ย่าห์! จะมากเกินไปแล้วนะ'' ฉันตวาดใส่เธอ ไอรีนผงกหัวขึ้นมาอย่างตกใจ ''ไม่เห็นใจคนอื่นบ้างหรอ เขาเป็นคนให้เธอมานะ เคยคิดถึงความรู้สึกแทจุนบ้างไหม"
     ไอรีนทำท่าฮึดฮัดใส่ ก่อนจะหันหน้าเข้ากำแพงทันที "เธอไม่เอาจริงๆใช่ไหม?" ฉันถามขึ้น 
     "..."
     "ถ้าเธอไม่เอาแล้วอ่ะนะ เอามาให้ฉันเถอะ"
     "*สะบัดมือไล่*" 
   จุ  กรี๊ดดดด ฉันได้ของของแทนแล้ว >< ฉันเดินขึ้นมานั่งบนเตียงตัวเอง ก่อนจะเปิดกล่องของขวัญนั้นอย่างช้าๆ ว้าวว*0* นี่มันเสื้อแทจุนนี่ >< มีรูปแทจุนแล้วมีอักษรย่อ TJ ด้วย 
     ฉันเอามือลูบที่เสื้อเบาๆ >< ก่อนจะลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อของแทจุนทันที ฉันใส่นอนเลยจะดีมั้ยนะ ><
HyunWoo Story
     ครืดดดดด ครืดดดดด zzZzzZzz
     ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที ไม่ไหวแล้วโว้ย ชึ่ย! ผู้หญิงบ้าอะไรนอนกรนวะ -*- ผมหยิบหมอนแล้วปาไปที่ยัยนั่นทันที่ ยัง.. ยังไม่ตื่นอีก -*-
     ผมลุกขึ้นจากเตียง พลางย่องไปที่หน้าต่างห้องอย่างเบาที่สุด
     "แทจุน" อยู่ๆยัยนั่นก็เผลอละเมอออกมา ยัยบ้าเอ้ย -*- เดี๋ยว ยัยนั่นใส่เสื้อแทจุนนอนหรอ ฮ่าๆ ตลกชะมัด ผมละสายตาจากยัยนั่นก่อนจะปีนออกนอกหน้าต่างห้องไป...