Key lover กุญเเจรักสื่อหัวใจ

9.1

เขียนโดย Isabella

วันที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 18.03 น.

  32 chapter
  86 วิจารณ์
  36.34K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 11.03 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

32) ต้องหาให้เจอ!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     "แพทเทิ่น!!! เดี๋ยวสิ"

     ไม่ทันที่สีหมอกจะห้าม แพทเทิ่นก็วิ่งกุลีกุจอออกไปนอกห้องเสียแล้ว

     "เอาไงดีสีหมอก"

     "ตามแพทเทิ่นไปก่อนเหอะ"

     ทั้งสองวิ่งตามแพทเทิ่นออกไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อถึงจุดเลี้ยวจุดหนึ่ง

     "หายไปไหนแล้ว???"

     "เร็วชะมัดเลยยัยนั่น นี่สีหมอกเธอไปทางขวาน่ะ เดี๋ยวฉันไปทางซ้ายเอง"

     "ได้"

     แล้วทั้งสองก็วิ่งแยกย้ายออกไปตามหาแพทเทิ่น

............................................................................................

     [ลูซิเฟอร์ 'Talk]

     ยัยนั่นจะเป็นยังไงบ้างนะ....

     ยัยนั่นจะตื่นหรือยัง...

     ยัยนั่นกำลังทำอะไรอยู่...

     สารพัดคำถามต่างกระหน่ำเข้ามาในหัวผม ในตอนนี้กิจกรรมต่างๆที่โรงเรียนไม่มีผลกับผมอีกต่อไปแล้ว เพราะอะไรนะเหรอ เพราะผู้หญิงตัวกระเปี๊ยกที่ชื่อ 'แพทเทิ่น' ยังไงล่ะ ยัยนั่นน่ะนะ ชอบทำให้ผมเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย ซุกซนยิ่งกว่าลิงเสียอีก พูดแล้วก็อดคิดเป็นห่วงไม่ได้

     ฟิ่ว~~~

     !!!

     ตะกี้รู้สึกเหมือนเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย ผมสีชมพูที่ไม่ได้มัดเอาไว้ทำให้ดูแปลกตาเล็กน้อย แต่ร่างเล็กๆและความเร็วที่สามล้อยังแซงได้นะ ไม่ผิดแน่!!! แพทเทิ่น!

     คิดจะโผล่ก็โผล่มาอย่างนีเลยเหรอ...คนมันตั้งตัวไม่ทันนะเว้ย =///=

     เอ๊ะ! ว่าแต่ยัยนั่นจะไปไหนนะ ดูท่าทางลุกลี้ลุกลนชอบกล ลองตามไปดูดีกว่า

     ..................

     โธ่เอ้ย!!!

     คลาดสายตาไปแปปเดียวแท้ๆ หายไปไหนแล้ววะ

     พลั่ก!

     "อ่ะ ขอโทษด้วยนะครับ"

     "ไม่เป็นไรครั..."

     เห้ยนี่มันไอ้ศตรูตลอดชาติของฉันนี่หวา ไอ้สายสิบ!!?

     "นายมีทำอะไรที่นี่ นี่มันเวลากิจกรรมฐานนะเว้ย อยากให้ฉันไปฟ้องครูรึไง? นายจะได้ไม่ผ่านการเข้าร่วมกิจกรรม" สายสิบยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

     "แล้วนายล่ะ? สายสิบ เป็นถึงประธานหอแต่มาแถวๆนี้เนี่ยนะ มีแผนอะไรรึเปล่า :)" ผมย้อนถามอย่างกวนๆ

     "ก็แค่มาตรวจ พวกโดดกิจกรรมนะ น่าจะจับไปที่ห้องปกครองซะให้เข็ด"

     "นี่ไม่ใช่เวลา ตอนนี้ฉันรีบมาก และไม่มีเวลาจะมานั่งสนทนากับนายหรอกนะ"

     "อ่อเหรอ ฉันเองก็ต้องเอาเวลาไปตรวจนักเรียนคนอื่นเหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันก็ต้องรบเอานายไปไว้ที่ห้องปกครองล่ะนะ"

     "หึ คิดว่าจับได้ก็ลองดูสิ :)"

     ว่าจบผมก็เตะขาไอ้สายสิบจนมันล้มหน้าคะม่ำก่อนที่ผมจะวิ่งหนีไป

     "เห้ย หยุดนะเว้ย!!! ไม่งั้นเรื่องไม่จบแค่นี้แน่" สายสิบที่พยายามลุกขึ้นมองผมด้วยสายตาอาฆาตแค้น "เห้ย!!! พวกสารวัตนักเรียนนะ มีคนโดดกิจกรรมตรงนี้มาช่วยกันจับหน่อยสิว่ะ! มัวทำอะไรกันอยู่!!"

     หน็อย คิดจะหมาหมู่เหรอว่ะ ไม่มีวันซะหรอก!

     ผมวิ่งหลบเข้าไปในตรอกเล็กๆที่จำได้ว่าแพทเทิ่นสลบอยู่ตรงนี้ มันง่ายต่อการซ่อนมากๆ เพราะนอกจากจะมีถังขยะใบโตๆบังแล้ว ยังแคบและมืดจนแทบมองไม่เห็นด้วย ใครตาไม่ดีก็คงจะไม่สามารถหาเจอได้แน่ๆ ว่าแล้วก็ขอเดินดูหน่อยดีกว่าว่ามันจะทะลุไปที่ไหนได้บ้าง

     ซอยที่นี่มันก็ลึกเหมือนกันแหะ...ผมมองไปรอบๆที่มีตึกสองข้างขนาบ แทบจะมองไม่เห็นอะไรเลยแหะ

     กึก!

     นี่มันอะไรกันน่ะ? มีอะไรมาอยู่ตรงนี้ด้วย เกะกะจริงๆเลย...

     ฟึ่บ

     ว่าแล้วผมก็เตะวัตถุประหลาดนี่ จนทำให้มันชนเข้ากับผนังอย่างจัง และตอนนี้มันก็ไม่รู้กลิ้งเกลือกไปอยู่ที่ไหนแล้วด้วย แต่ที่ผมเจาะจงตอนนี้ก็คือ ยัยตัวกระเปี๊ยก แพทเทิ่นต่างหาก

     หายไปไหนของเธอว่ะ...

     .......................

     ที่นี่ล่ะ?

     ตรงนี้ล่ะ?

     แล้วตรงโน่นล่ะ?

     ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็หาไม่เจอ ... ตัวล็อก(แม่กุญแจ)ของฉัน..

     ตอนนี้ฉันวิ่งไปแทบจะทั่วเกาะอยู่แล้ว แต่ไม่ว่าจะที่ไหนก็หามันไม่เจอเลย

     หรือว่ามันจะหายไปแล้วจริงๆ?

     ไม่ได้นะ เราจะถอดใจไม่ได้เด็ดขาด ก็เพราะว่าสายสิบกำลังรอให้เราเอาตัวล็อกนี่ไปให้สายสิบไขนี่นา จะทำให้สาบสิบผิดหวังไม่ได้เด็ดขาด...เขาอุส่าห์ตามหาฉันตั้งนาน

     แต่ว่าที่นี่นะ ร้อนชะมัดเลย ไม่คิดว่ากลางวันแล้วจะร้อนขนาดนี้

     ชักจะไม่ไหวแล้วสิ

     ทำไมฉันถึงได้อ่อนแอแบบนี้นะ ยัยแพทเทิ่นเอ้ย...

     "แพทเทิ่น!!?"

     เจ้าของเสียงที่มีผมสีน้ำตาล ดวงตาสีอัลมอนด์ในชุดประธานหอวิ่งมาหาฉันอย่างรวดเร็ว

     "ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่? ทำไมไม่ไปเข้าร่วมฐาน? แล้วฟื้นตอนไหนเนี่ย เอาเถอะเดี๋ยวฉันจะพาไปที่ฐานนะ" เขายิ้มอ่อนๆพลางจับมือฉัน

    "ฉัน.."

    "หืม?"

    "ไม่ไหวแล้วล่ะ..."

    ทันใดนั้นสติก็เลือนหายไป...

---------------------------------------------------------------------------

     ทำไมนางเอกเป็นลมบ่อยจัง...เอออันนี้เป็นข้อสงสัยของเราเองไม่มีใครถามหรอก คือว่าแพทเทิ่นเนี่ยค่อนข้างมีร่างกายที่ไม่แข็งแรงสักเท่าไหร่ แล้วยังแพ้แสงแดดอีกด้วย หากโดนมากๆก็จะเป็นลมได้ 

     ปล.จะรีบปั่นให้จบนะ

     ปล.2เราจะปรับเรื่องนี้ใหม่ในอีกไอดีนะ จะไม่เหมือนเดิมแต่เค้าโครงจะคล้ายของเดิม

     

     

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา