Tomorrow (พรุ่งนี้ยังไงก็รักเธอ)

 

ฉันเดินไปนั่งที่เตียงตามเดิมไม่ให้พวกเขารู้ว่าฉันแอบฟังอยู่ ไม่นานมอกัสก็เดินเข้ามา

 

“ตื่นแล้วหรอ เป็นยังไงบ้าง หายรึยัง”มอกัสพูดไปก็เอาหลังมือมาแตะที่หน้าผากฉัน

 

“หะหายแล้ว”

 

“หายอะไร ตัวยังร้อนๆอยู่เลย”

 

“นายเป็นใครนะ”ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัย

 

“ฉันชื่อมอกัส เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเวก้า แต่คิดว่าใช้คำว่าเพื่อนน่าจะดีกว่า”

 

ฉันทำหน้าสงสัย ทำไมเป็นเพื่อนดีกว่า

 

“อย่าสงสัยสิ เราสนิทกันจนเหมือนเพื่อนกันนะ”

 

“แล้วรู้ไหม ฉันมาที่นี่ได้ยังไง แล้วฉันจะกลับบ้านฉันได้ยังไง”

 

“ฉันไม่รู้หรอกปู่เวก้าพาเธอมา”

 

“งั้นฉันจะไปถามเค้าเดี๋ยวนี้”

 

ฉันลุกขึ้นทันที แต่มอกัสขวางฉันไว้

 

“เดี๋ยวค่อยไปก็ได้ ตอนนี้เธอกินข้าวก่อนดีกว่าแล้วไปอาบน้ำ หลังห้องเธอมีสระน้ำอยู่ไปอาบที่นั่น”

 

ฉันพยักหน้า จากนั้นก็มีผู้หญิง 2 คนเดินเข้ามาเอาอาหารมาวางไว้

 

“นี่คือ คนที่จะมาดูแลเธอนะ ชื่อ นิล กับ อิน “

 

มอกัสชี้ไปทาง 2 คนนั้น

 

นิล กับ อิน โค้งให้ฉัน

 

จากนั้นมอกัสก็เดินออกไปจากห้อง และฉันก็กินข้าวจนหมด นิลกับอินก็เอาผ้าอะไรซักอย่างมาให้

 

“นี่คือผ้ากัน เอาไว้ใช้อาบน้ำนะคะ เราสองคนไปดูที่สระให้แล้วไม่มีใครใช้อยู่คะ คุณเข้าไปอาบได้เลย”หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินออกไป ฉันหยิบผ้ากันขึ้นมามันเหมือนผ้าถุงบ้านเรานี่ละ แต่คุณภาพผ้าดีกว่า และลวดลายสวยมากๆ

 

ฉันจึงเปลี่ยนมาใส่ผ้ากันเพื่อที่จะไปอาบน้ำ

 

จากนั้นฉันก็เลยเดินไปที่สระหลังห้องฉัน

 

“โห น้ำใสมากๆ” ฉันค่อยๆเดินลงไป น้ำเย็นและใสมาก ใสอย่างกับน้ำประปานะ

 

ฉันลงไปแล้งรู้สึกสบายตัวมากๆ

 

เอ๊ะผ้ากันที่นี่ดีมากเลยถ้าเป็นผ้าถุงที่บ้านป่านนี้ตีโปร่งไปแล้ว ผ้ากันรูปทรงยังเมื่อตอนแห้งอยู่เลย

 

ฉํนจึงลงไปเล่นน้ำมากกว่าอาบน้ำ ฮ่าๆๆๆ

 

ฉันจึงว่ายน้ำเล่น ปั๊ก!!!

 

ฉันชนกับอะไรเนี่ย กินหรอ ฉันเงยหน้าขึ้น

 

“เวก้า!!”

 

“......” เขาไม่พูดอะไร

 

“ทำไมนายใมนายมาอยู่ที่นี่ได้ ไหน นิลกับอินบอกไม่มีคนอยู่ไง”

 

“เธอ มาอาบน้ำพร้อมฉันเพราะจะมาลอบฆ่าฉันเหรอ!!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน พร้อมกันเดินเข้าหาฉัน ฉันจึงค่อยๆเดินถอยหลัง

 

“ฉันไม่ได้มาทำอะไรนาย ฉันจะอาบน้ำ นายไปจากตรงนี้ซะ”

 

เข้าดึงมือฉันขึ้น

 

“เธอต้องเป็นคนไป ออกไป”

 

ฉันดิ้นสุดแรงให้เขาปล่อยมือฉัน

 

“ปล่อยนะ ออกไปเดี๋ยวนี้”

 

ฉันดิ้น เท่าไรเค้าก็ไม่ยอมปล่อย จนทำให้ผ้ากันหลุด

 

O.O

 

เขาผลักฉันให้จมน้ำแล้วเขาก็เดินออกไป

 

โอ๊ยยย น่าอายชะมัด เค้าเห็นรึเปล่านะ

 

จากนั้นฉันรีบเดินขึ้นมา และเข้าห้อง

 

ก็เจอ นิลกับอิน นั่งอยู่ในห้อง

 

“นี่ นิลกับอินไหนบอกไม่มีใครไง” ทั้งสองหัวเราะกันคึกคัก

 

“นี่เธอรู้เหรอว่ามีคนอยู่”

 

ฉันยืนขึ้น

 

“คือๆ มันคือคำสั่งขอท่านซีอาคะ”คุณลุงนะหรอ

 

ฉันรู้สึกไข้ขึ้นอีกครั้ง แต่ฉันไม่ยอมเด็ดขาด ฉันเดินด้วยความรวดเร็วเพื่อไปหาคุณลุงให้ได้ เขาต้องการอะไรกันแน่ ทั้งนิลและอินพยายามดึงฉันไม่ให้ไป แต่ฉันก็สลัดแขนทั้งสองออก และเดินด้วยความโมโห

 

จนมาถึงห้องคุณลุงจนได้

 

ฉันเข้าไปก็เห็นเวก้านั่งอยู่ข้างเตียงคุณลุง ออ หรือมันจะเป็นแผนของตานี่นะ

 

“คุณลุงบอกมานะว่ามันเป็นแผนคุณลุง” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโมโหสุดๆ

 

“หยุด ลามปามปู่ฉันได้แล้ว แล้วเธอเข้ามาที่ห้องปู่ทำไม เธอจะมาทำร้ายอะไรปู่ฉันอีก ออกไปเดี๋ยวนี้ก่อนที่จะให้ทหารมาจับเธอไปซะ”

 

เขาเดินมาทางฉัน แต่ฉันไม่กลัวเขาหรอก ฉันไม่ผิด

 

“นายอย่ามายุ่ง ฉันต้องคุยกับคุณลุง” ฉันผลักเขาออก

 

มันทำให้เขาโมโหแล้วเอามือมาบีบหน้าฉัน

 

“เธอมีสิทธิอะไรมาสั่งฉัน”

 

“หยุดก่อนเวก้า”คุณลุงเอ่ยห้ามตาเวก้า

 

“ปู่จะรู้อะไร แม่นี่นะ เมื่อกี้ยังเอามาอาบน้ำกับผมเพื่อจะให้ผมตายใจแล้วฆ่าผมเลย”

 

นายพูดอะไร ฉันไม่ได้จะฆ่านายและไม่ได้จะอ่อยนายด้วย พอนึกถึงเหตุการณ์นั้นก็รุ้สึกหน้าแดงยังไงไม่รู้

 

“นี่เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว”คุณลุงเอ่ยขึ้น แต่เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย

 

“ปู่แม่นี่ทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ ไม่งั้นจะมาแก้..”

 

เพี๊ยะ!! ฉันตบหน้าเขา ผู้ชายนิสัยแย่

 

พรึ่บ!! เขาดึงฉันเข้าไป..

 

จูบ!!

 

ฉันรู้สึกชาไปทั้งตัว ยืนอึ้งอยู่แบบนั้น เขาเอามือข้างนึงจับท้ายทอยฉันและอีกข้างโอบเอวฉันไว้เพื่อไม่ให้ฉันล่วงไปกับพื้น ฉันมองไปด้านหลังก็เห็น..มอกัส!

 ด้วยความโมโหของเวก้าทำให้เวก้าจูบเธอ แต่มอกัสดันเข้ามาเห็นด้วยจะเกิดอะไรขึ้น โปรดติดตามตอนต่อไป