ยอดนักฆ่าผีดิบ

ขอบคุณที่ไปช่วยนะ เจ็ทบอกขอบคุณก่อนเดินไป

อืม เจตอบรับก่อนเดินเข้าห้องไปตามเคย

เช้าวันถัดมา

เอาล่ะ กระจกบานนี้เป็นบานสุดท้ายนะ ก่อนที่ทุกบานจะผสานกัน แล้วเราจะต้องต่อสู้กันครั้งใหญ่ ที่ต้องแรกด้วยชีวิต รีเปล่าก็ยังไม่รู้ เจบอกทุกคนด้วยท่าทีที่นิ่งงัน

นั่นสินะ มิก พูดบ้างหลังจากที่เงียบมานาน

ดูกันเถอะ พีช บอกด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

อืม มา แล้วแหละ ดูนั่นสิ เจ็ทบอกบ้าง

ครับ เสียง ไม้ กับ เก่ง ดังขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่ทั้งพื้นที่นั้นจะเงียบลง

ทางด้านชินกับมากิ

พี่ชิน มากิขอโทษด้วยนะคะ ที่ต้องให้มาทำอะไรที่เสี่ยงแบบนี้ มากิบอกอีกฝ่ายก่อนจะเดินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่พูดอะไรอีกเลย

มากิไม่ผิดหรอก เพราะ มากิ ก็ได้รับคำสั่งอีกทีหนึ่งไม่ใช่เหรอครับ พี่ไม่คิดอะไรมากมายหรอกครับ พี่ออกจะมีความสุขนะครับที่ได้ทำอะไรแบบนี้

...... ไร้ซึ่งเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย

ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆอย่างไม่เร่งรีบอะไรมากนัก เพราะ ที่ที่จะไปก็อยู่ไม่ใกล้และไม่ไกลเกินไปนั้นเอง

เวลาแห่งการเดินทางก็ผ่านไปอย่างช้าๆจนหมดวัน

เราจะพักที่นี้ก่อนนะคะ มากิเอ่ยขึ้นหลังจากที่ต่างคนต่างเดินและไม่ได้พูดคุยอะไรกันนานแล้วตั้งแต่เดินทางมาได้

ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาอะไรให้กินนะครับ ชินพูดอย่างเป็นมิตร และ เป็นห่วงน้องสาวตัวเล็กตรงหน้า

ค่ะ อย่าไปนานนะคะ มีอะไรก็ตะโกนดังๆนะคะ เดี๋ยวมากิจะก่อไฟรอ มากิบอกก่อนจะเดินไปเก็บกิ่งไม้แถวๆนั้นมาก่อไฟอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นเพียงไม่นาน

ชินก็กลับมาพร้อมกับผลไม้ชนิดต่างๆมากมายหลากหลายชนิดที่ได้ในป่าที่น่าสงสัยแห่งนี้

พี่กลับมาแล้วนะครับ มากิอยู่ไหนครับ ชินกลับมาถึงก็วางผลไม้ชนิดต่างๆบนกองใบไม้กองเล็กๆที่มากิกองเอาไว้ ก่อนจะเรียกหามากิ

อยู่บนหัวพี่ค่ะ มากิบอกก่อนจะปีนลงมาจากต้นไม้และมาจัดแจงผลไม้ในทันที

หลังจากที่ทั้งสองกินอะไรเสร็จก็ปีนขึ้นไปนอนบนต้นไม้ในทันทีโดยที่ทั้งคู่อาศัยเพียงแสงจันทร์นวลๆที่ส่องลงมา ถึงแม้ดวงจันทร์จะไม่เต็มดวงแต่ก็ยังพอมีแสงให้มองเห็นสิ่งต่างๆรอบข้าง

บ้านบนต้นไม้ของทั้งสองเป็นที่อยู่ไม่กว้างมากนักแต่ได้เปรียบสิ่งที่อยู่นอกต้นไม้ตรงที่ต้นไม้ที่ทั้งคู่อยู่มีใบปกคลุมหนาแน่นแต่ไม่หนาแน่นจนมองไม่เห็นอะไรภายนอก

บ้านที่ทั้งคู่อยู่นั้นนำเอาเชือกมามัดแพไม้หนาๆที่มัดติดกันไม่เป็นการทำพื้นที่นั่งก่อนจะนำเอาไม่มามัดติดและนำใบไม้มาปิดไว้หนาๆแต่มีช่องทางให้ได้ส่องดูว่าภายนอกเป็นอะไร และ เกิดอะไรขึ้น

หลังจากที่ทั้งสองขึ้นบนต้นไม้ได้ไม่นานก็มีคนเดินออกมาจากป่า

นายท่านบอกว่ามีมนุษย์หลุดเข้ามาไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นมีอะไรเลยนี้ ผู้ชายร่างเล็กน่ารักคนหนึ่งบอกชายร่างสูงอีกคนที่เดินมาด้วยกัน

ไม่รู้สิ ผมว่าเราเดินออกไปดูอีกนิดเถอะนะครับ ชายร่างสูงตอบชายร่างเล็กบ้าง

ไม่เอาแล้ว มินิเหนื่อยครับ คนตัวเล็กที่เรียกตัวเองว่าขึ้นก่อนจะกระโดดขึ้นหลังคนตัวสูงอย่างรวดเร็ว

แล้วชายทั้งสองคนก็เดินผ่านทั้งสองคนไปแต่ยังคงเห็นว่าทั้งคู่ไม่ได้เดินไปไกลนัก แล้วทั้งคู่ก็วกกลับมาในเวลาเพียงไม่นาน

แสงอาทิตย์อัสดงเหล่าคนดงเริงร่าอาศัยสรร

แสงนวลจันทร์ผัดผ่องส่องกระจ่างส่องสร่างแสงกระจ่างสร่างสร้างใจ

เสียงคนที่เรียกตัวเองว่ามินิพูดขึ้นก่อนจะทำจมูกฟุดฟิดเพื่อดมกลิ่นสิ่งแปลกปลอม

ได้กลิ่นอะไรบ้างครับมินิ

ไม่ได้กลิ่นอะไรเลยครับกริช

ว่าจบแล้วทั้งสองก็เดินเข้ามาพักที่ใต้ต้นไม้ที่เราอยู่ในทันที

มากิ ทำไมมันมาพักที่นี้เนี้ย ชินถามอย่างกลัวๆ

ก็มันเหนื่อยนิคะ เนอะ มากิบอกในเชิงถาม

ดูต่อไปแล้วพวกเธอจะได้เห็นของดี เสียงหนึ่งดังขึ้นมาเบาๆแต่ไม่ได้ทำให้มากิตกใจอะไร