เพื่อนผมเป็นแวมไพร์ My friend is a vampire

“ใครทำงานที่ครูสอนทั้งหมดเสร็จแล้วเรียกครูไปตรวจนะเดียวใครเสร็จก่อนก็เลิกเรียนและกลับบ้านได้เลยส่วนใครที่ยังทำไม่เสร็จก็อยู่ทำให้เสร็จหรือใครยังไม่อยากกลับบ้านก็อยู่ในห้องคอมพิวเตอร์ต่อได้นะ”
                แม็คนั่งทำงานที่ครูสอนอย่างตั้งใจและทำเสร็จก่อนเพื่อนๆ โดยเรียกครูมาตรวจและได้พักผ่อนแต่แม็คไม่อยากกลับบ้านเลยนั่งในห้องคอมพิวเตอร์ต่อและช่วยสอนเพื่อนที่ยังไม่ค่อยเข้าใจแม็คสอนเพื่อนอย่างสนุกสนานจนหมดเวลาเรียนแต่เพื่อนบางคนยังไม่เสร็จส่วนคนที่เสร็จก็ได้กลับบ้านจนมีคนมาต่อแถวเข้ามาใช้ห้องคอมพิวเตอร์ แม็คสะดุดต่อกลับชายคนหนึ่ง เค้าได้แต่มองและก็คุยกับเพื่อนก่อนที่เพื่อนจะเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั่น
“สวัสดี นายชื่ออะไรหรอ”
ผู้ชายคนนั่นหันหน้ามายิ้มให้ด้วยความจริงใจ
“สวัสดีครับ เราซื่อฟลุ๊คครับ”
แม็คมองแล้วก็อมยิ้มให้ก่อนที่เพื่อนจะแนะนำตัวเองให้ฟลุ๊ครู้จักก่อนที่จะถามคำถามต่อ
                “ฟลุ๊คมาห้องคอมบ่อยหรือเห็นมีอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ด้วย”
                ฟลุ๊คยิ้มแล้วก็พยักหน้าก่อนยิ้มให้แม็คและเพื่อนอีกสองคน
                “ถามอะไรอีกอย่างสิเรียนห้องไหนหรอ? ”
                รอบนี้ฟลุ๊คไม่ได้หันหน้ามาแต่ก็ตอบ
                “ห้องมัธยมหนึ่งครับ”
                หลังจากวันนั่นมาหลังเลิกเรียนแม็คก็จะมานั่งเล่นห้องคอมพิวเตอร์เพื่อให้ได้เจอฟลุ๊คถึงบางวันมาอาจจะไม่ได้เจอก็ตาม จนเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่งแม็คก็เลิกตามแต่ก็บ่นว่าอยากเจอฟลุ๊คเวลาเดินไปโรงอาหารหรือเวลาเปลี่ยนคาบเรียนก็จะได้เจอฟลุ๊คบางครั้ง ตอนเจอกันก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรมากนอกจากทักทายถามถามสารทุกข์สุขดิบก็จะแยกย้ายแต่วันนั่นก็ทำให้แม็คมีความสุขมากมายทั้งวันแล้วเป็นแบบนั่นไปสักระยะหนึ่งก่อนที่จะไม่ได้เจอ แม็คพยายามสืบและทำความรู้จักกับเพื่อนห้องมัธยมหนึ่งคนหนึ่งที่ชื่อว่าเก้าทุกครั้งที่เจอเก้าแม็คก็จะมีเรื่องคุยด้วยตลอดก่อนที่จะจบเรื่องราวด้วยเรื่องของฟลุ๊คจนเก้าสนิทใจเลยถามคำถาม
                “แม็ค... แกชอบฟลุ๊คหรอ? ”
                แม็คตกใจแล้วมองหน้าเก้าก่อนจะหน้าแดง
                “อืม...ใช้เราชอบตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้วล่ะที่ห้องคอมพิวเตอร์ไม่รู้นะว่าเราชอบคนๆได้อะไรมากมายขนาดนั้นแต่ขอร้องอย่าบอกให้ฟลุ๊ครู้นะเรารู้กันแค่นี้นะ”
                ทั้งคู่หัวเราะแม็คเจอเก้าทุกครั้งก็จะถามว่าวันนี้เรียนไหนวันนี้ฟลุ๊คมาเรียนหรือป่าวจนเก้าแนะนำว่าอยากรู้คาบเรียนของห้องตัวเองมากขนาดนี้ให้ไปหยิบที่หน้าห้องปกครองได้เลยเพราะที่นั่นมีคาบเรียนของทุกห้องอยู่ เมื่อแม็คได้ยืนแบบนั่นจึงเดินไปหยิบมาหนึ่งใบก่อนที่จะกลับมาดูคาบที่ตัวเองเรียนห้องใกล้ๆกับฟลุ๊ค แม็คจะชอบทำตัวขออาจารย์ไปห้องน้ำก่อนที่จะเดินผ่านห้องที่ฟลุ๊คเรียนแค่มองแผ่นหลังของฟลุ๊คแม็คก็ชื่นใจมากมายแล้วทำแบบนี้ไปทุกวัน จนวันหนึ่งไม่เจอฟลุ๊คแม็คก็ตกใจมากพอได้คุยกับเก้าเลยได้รู้ว่าฟลุ๊คเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดไส้ติ่งตั้งหลายอาทิตย์ที่แล้วอีกไม่นานคงกลับมาเรียนปกติ เก้าก็ถามมิลล์ว่าไม่ไปเยี่ยมฟลุ๊คหน่อยหรือโรงพยาบาลแค่นี้เองใกล้โรงเรียนด้วย มิลล์ส่ายหน้าเพราะไม่รู้ว่าอยู่ห้องอะไรอาคารผู้ป่วยไหนแต่ก็ขอบคุณเก้าที่บอกเรื่องนี้ให้ฟังก่อนที่มิลล์จะแยกย้ายและเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบ
                หลังจากที่สอบปลายภาคเสร็จแม็คก็ไม่ได้สนใจเรื่องฟลุ๊คเลยจนลืมไปแล้วด้วยซ้ำเพราะต้องอ่านหนังสือสอบจนวันหนึ่งแม็คเดินเข้าร้านหนังสือเพื่อหาหนังสืออ่านเล่นข้ามเวลาและดันเจอกับฟลุ๊คที่นั่งอ่านนั่งหนังสืออยู่เค้ารีบเดินไปทักทาย
                “สวัสดีฟลุ๊ค”
                ฟลุ๊คมองด้วยความตกใจก่อนจะยิ้มให้
                “สวัสดีครับแม็ค...มาทำอะไรที่ร้านหนังสือหรอ”
                แม็คนั่งข้างๆก่อนที่จะตอบ
                “อ่อ...มาดูหนังสืออ่านเล่นแล้วฟลุ๊คมานั่งอ่านหนังสือแบบนี้ตลอดเลยหรอ”
                ฟลุ๊คตอบพร้อมกลับยิ้มให้แม็ค
                “ใช้ครับ”
                แม็คมองดูว่าฟลุ๊คอ่านนั่นสืออะไรและก็ชวนคุย
                “ชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกลับคอมพิวเตอร์หรอ”
                ฟลุ๊คตอบกลับพร้อมรอยยิ้มทั้งคู่นั่นคุยกันเกี่ยวกลับเรื่องต่างๆมากมายและเวลาก็ล่วงเลยมาถึงเย็นฟลุ๊คเดินมาส่งแม็คขึ้นรถเมล์แต่รถเมล์ยังไม่มาฟลุ๊คก็เลยนั่งรอเป็นเพื่อน
                “ฟลุ๊คนั่งรถเมล์กลับบ้านตรงไหนไม่ต้องมาส่งเราหรอกเดียวรถเมล์หมด”
                ฟลุ๊คมองหน้าและยิ้ม
                “ไม่เป็นอะไรหรอกครับรถเราออกทุกครึ่งชั่วโมง”
                แม็คสบตาฟลุ๊คก่อนจะยิ้มให้ฟลุ๊ค
                “เราจะไปซื้อน้ำเอาน้ำอะไรไหมครับ? ”
                แม็คเปิดกระเป๋าตังก่อนทำหน้าเศร้าเพราะไม่มีเงินเหลือเลยนอกจากเงินจ่ายค่ารถเมล์กลับบ้าน
                “ไม่เป็นอะไรเราไม่มีเงินเหลือเลย ฟลุ๊คกินเถอะ”
                ฟลุ๊คยิ้มพร้อมเดินไปสั่งน้ำที่ร้านค้าส่วนทางด้านของแม็คก็ทำหน้าเศร้าพร้อมถอนหายใจและวางกระเป๋านักเรียนลงข้างกายก่อนจะนั่ง ฟลุ๊คเดินมาพร้อมถือถุงน้ำอัดลมมาหนึ่งถุงก่อนที่จะยืนให้
                “นี้แม็คกินน้ำกลับเราก็ได้ครับเราไม่ถือ”
                แม็คทำหน้าเขินก่อนจะหยิบมาดื่ม
                “ขอบคุณนะ”
                แม็คมองหน้าและสบตาก่อนจะยื่นถุงน้ำอัดลมคืนฟลุ๊ค ฟลุ๊คนั่งลงข้างกายแม็คมันทำให้เค้าเขินและอมยิ้มก่อนไม่รู้จะชวนคุยอะไรทำให้ทุกอย่างเงียบเหมือนโลกนี้ไม่มีคน แม็คอยากหยุดเวลานี้ไว้ให้นานที่สุดแต่เสียดายที่รถเมล์มาจอดพอดี แม็คก็เดินขึ้นรถ ฟลุ๊คเดินมาส่งแม็คขึ้นรถก่อนที่แม็คจะขึ้นรถก็ขอ MSN เพื่อจะได้คุยกันและปรึกษาเรื่องคอมพิวเตอร์ฟลุ๊คก็ไม่ได้ปฎิเสธแม็คก็หยิบกระดาษและปากกาข้างในกระเป๋านักเรียนแล้วให้ฟลุ๊ค หลังจากที่ฟลุ๊คกดใส่กระดาษให้เสร็จแม็คก็ขึ้นรถและก็เลือกนั่งข้างหน้าต่างเพื่อจะได้โบกมือลาฟลุ๊คเมื่อรถออกจากอู่รถเมล์แต่รถยังไม่ถึงเวลาออกจากอู่ ฟลุ๊คก็ยืนข้างหน้าต่างคุยกันหัวเราะกันและนัดกันว่าพรุ่งนี้จะนัดกินข้าวด้วยกันก่อนที่รถจะออกแม็คก็ให้ฟลุ๊คไปก่อนได้เลยเดี๋ยวจะเสียเวลาฟลุ๊คก็เดินไปและสักพักรถก็ออกแม็คก็โบกมือให้พร้อมร้อยยิ้มก่อนที่จะลับสายตาคนทั้งสอง
                เวลาพักเที่ยงแม็กและกลุ่มเพื่อนต่างห้องก็เดินไปหาที่นั่งทานข้าวประจำที่ตรงนั่นห่างจากโรงอาหารไม่มากเท่าไหร่และเพื่อนๆก็คุยเรื่องเข้าค่ายที่จะมาถึง
                “แม็กอาทิตย์หน้าต้องไปเข้าค่ายแล้วนี้เตรียมของหรืองยังอ่ะ”
                แม็กมองรอบๆก่อนจะถามคำถามใหม่
                “พวกมึงว่าอะไร...กูไม่ได้ฟัง”
                เพื่อนทำหน้าไม่พอใจพร้อมถอนหายใจ
                “เหม่อลอยหาใครหรอคะพวกกูถามว่าอาทิตย์หน้าต้องไปค่ายแล้วเตรียมอะไรหรือยัง”
                แม็กมองหน้าก่อนจะขยับหัว
                “พวกกูถามแค่นี้ล่ะคะไปแดกข้าวกันเถอะแล้วใครจะอยู่เฝ้าโต๊ะกับกระเป๋า”
                เพื่อนคนหนึ่งมองมาที่แม็ก
                “มึงเลยคะอีแม็กเอาแต่เหม่อลอยเฝ้าของจะเอาอะไร สั่งพวกกุเอาเงินมาด้วยเดียวพวกกุจัดการให้”
                แม็กไม่ได้มีท่าทีตอบโต้อะไรก่อนจะหยิบกระดาษและปากกาจดรายการของที่จะสั่งลงในกระดาษและหยิบเงินให้เพื่อนก่อนที่พวกเพื่อนจะเดินไปโรงอาหาร แม็กนั่งมองไปรอบๆหาว่าฟลุ๊คจะหาเจอไหมก่อนที่จะนั่งมองนาฬิกา แม็กนั่งมองดูคนรอบตัวที่เดินไปเดินมาจนเวลาผ่านไปนานจนเพื่อนเดินกลับมาพร้อมอาหารกลางวัน แม็กนั่งกินข้าวพร้อมกับฟังเพื่อนคุยกันเรื่องต่างๆแต่สายตาของเค้าก็มองหาฟลุ๊ค
                เสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้นแม็กหยิบกระเป๋าพร้อมขึ้นเรียนและหยิบขยะบนโต๊ะไปทิ้งก่อนจะหันหลังมาเจอสภาพของฟลุ๊คดูเหนื่อยเหมือนคนวิ่งมา แม็กยิ้มให้ฟลุ๊คก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดพร้อมถอนหายใจและตีหัวไหล่ก่อนจะก้มหน้าเดินไปเรียนฟลุ๊คจับมือพร้อมกับพูดว่า
                “ขอโทษนะแม็กที่วันนี้ไม่ได้มานั่งทานข้าวด้วย”
                แม็กยิ้มก่อนจะก้มหน้าสื่อความหมายว่าไม่เป็นไรก่อนจะเดินไปแต่เค้าเก็บสีหน้าไม่เป็นนั่นทำให้เป็นผลเสียของตัวเค้าเองก่อนที่ทุกอย่างจะสลายหายไปในความมืดก่อนที่จะลืมตาและมองรอบตัวเค้ากลับมาอยู่ที่หอพักในโรงเรียน เขารีบลุกขึ้นจากเตียงนอนและหยิบมือถือโทรหาองค์รักษ์