เพื่อนผมเป็นแวมไพร์ My friend is a vampire

    
     โครม...
     กล่องกระดาษหลายสิบใบที่วางเรียงกันอยู่ในตรอกแคบๆอันอับชื้นพังครืนลงมาโดยมีเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดนอนกองหมดสภาพอยู่ใต้ลังกระดาษเหล่านั้น...มิลล์ค่อยๆ ร้องตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่เขาโดนมาไม่อาจจะจำความรู้สึกเจ็บปวดได้...
     ตรงกันข้ามกับจิตใจของมิลล์ตอนนี้ที่รู้ความจริงว่าครอบครัวที่แสนดีไม่มีอยู่จริงในโลกนี้เลย และตอนนี้ร่างกายของมิลล์อ่อนแรงจนกว่าจะรู้สึกได้เลือดของมิลล์จะไหลหมดจากตัวเพราะการต่อสู้ มิลล์ได้ยินเสียงเหมือนมีบ้างอย่างเดินมาหามิลล์
     "นาย... นายเป็นอะไรไหมอย่าพึ่งเป็นอะไรนะเราจะพานายไปหาหมอ!!!”
     มิลล์ไม่ได้ทันมองดูหน้าของชายปริศนามิลล์ก็สลบไป เวลาผ่านพ้นไปมิลล์ก็ตื่นขึ้นมาในห้องนอนสวยหรู เตียงนอนทำมาจากขนเป็ดแต่เขาไม่รู้ว่าที่นี้ที่ไหนแล้วใครพามิลล์มาแต่มิลล์อยากรู้ว่าที่นี้ที่ไหนแล้วอยากเจอคนที่ช่วยมิลล์ไวเท่านั่นหลังจากนั่นมิลล์ก็จะรีบกลับไปหอ เสียงประตูดังขึ้นสิ่งที่มิลล์เห็นคือผู้ชายผิวขาวดังไข่มุก ปากแดงดังเลือด ตาน้ำตาลเหมือนไม้โอ๊ค ผมดำดังอีกา ทำให้เขาเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด
     "ไง ตื่นแล้วหรอ"
     "เอ่อ... ครับ ตื่นแล้วครับ"
     มิลล์หันหน้ากับมามิลล์ไม่กล้ามองผู้ชายคนนี้เพราะข้างในใจของมิลล์เต้นแรง
     "คือ...ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมไว้แล้วที่นี่ที่ไหนหรอครับ"
     ชายหนุ่มมองหน้าแล้วอมยิ้มแล้วหันตอบกับไปว่า
     "ที่นี่หรอกรุงเทพแล้วก็ไม่ต้องคิดที่จะกลับไปโรงแรมหรอกเพราะหลังจากนี้ฉันคือเจ้าชีวิตของนาย"
     มิลล์เริ่มงงกับสิ่งที่เขาพูดแต่มิลล์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกลับตัวเองแต่มิลล์ก็อยากรู้มิลล์เลยเอ่ยคำถาม
     "คุณเป็นใครกันแล้วทำไม่ผมถึงกลับโรงแรมไม่ได้แล้วผมทำสัญญาอะไรกับคุณไว้"
     มิลล์ทำหน้าตาสงสัยก่อนที่อีกฝ่ายจะตอบ
     "เราชื่อ ฟลุ๊ค แล้วนายก็ทำสัญญากับฉันไว้แล้วด้วย อีกอย่างโรงแรมที่นายอยู่ฉันก็ไปยกเลิกห้องพักให้แล้วด้วยถ้านายไม่ยอมอยู่กับฉันล่ะก็เอาเงินที่ฉันช่วยรักษานายมาคืนฉันสิ”
     หลังจากนั่นมิลล์ก็พูดในใจพร้อมยิ้มแห้ง
"เราไปทำสัญญาอะไรกับเค้าไหววะ คิดหรอว่าจะเชื่อล่ะสิกลับไปบอกเด็กป่ะ ชั้งเหอะยังไงเขาก็ช่วยเรามาจากที่นั่น"
     มิลล์ไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้มิลล์เลยยอมทำตามข้อตกลงที่จะอยู่ที่นี้เพราะหนีชีวิตและอีกอย่างมิลล์ก็ไม่มีที่จะไปแล้วด้วยเลยต้องจำใจอยู่
     "อย่างนั่นหรอก็ได้ฉันจะอยู่กับนายงั้นเราก็มาทำความรู้จักกันก่อนไหม?"
     หลังจากที่มิลล์พูดจบฟลุ๊คก็เดินเข้ามานั่งที่เตียงข้างๆแล้วเขาก็มองมิลล์ ผมสีน้ำตาลเมื่อโดนแสงจะเป็นสีทอง ดวงตาสีฟ้าดังมหาสมุทรและผิดขาวเหมือนน้ำนม การพูดคุยเริ่มต้นที่เรื่องทั่วๆไปซึ่งส่วนมากฟลุ๊คนั่นแหละเป็นคนชวนคุย หนุ่มทั้งสองถามคำตอบคำ แต่ยังไงก็ตาม...สัมพันธ์ภาพอันดีของทั้งคู่เริ่มขึ้นที่เตียง