รักสุดใจ...นายสาวหล่อ

" นี่นาย อย่าพึ่งบอกเรื่องของเราให้ใครรู้นะ " แซมมี่พูดเสียงจริงจัง
" ทำไม " ซัมเมอร์ถามน้ำเสียงแสดงความไม่พอใจ 
" มันยังไม่ถึงเวลา " แซมมี่พูดพร้อมเดินไปข้างหน้าเพื่อไปหาแพรรี่ที่รออยู่ยังจุดนัดหมาย 
" เธอจะรอไปถึงเมื่อไร " ซัมเมอร์พูดขึ้นหลังจากที่วิ่งตามแซมมี่จนเหนื่อย 
" ก็ไม่รู้เหมือนกัน " แซมมี่เร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิม
" เธอจะรีบไปไหน ฉันเดินตามไม่ทันแล้วนะ " ซัมเมอร์บ่นอุบ เมื่อเหนื่อยกับการวิ่งตามแซมมี่แล้ว
" อ่าวเหรอ ? ขอโทษ ๆ ก็ยัยแพรรออยู่นานแล้วนิ " แซมมี่ลดความเร็วลงให้ช้ากว่าเดิม 
" เดินช้าๆก็ได้ ฉันตามไม่ทัน " ซัมเมอร์ยังคงบ่นไม่เลิก 
" นั่นไง ยัยแพร " แซมมี่ชี้ไปข้างหน้าใต้ร่มไม้ มีผู้หญิงผิวขาวสวยสง่า ยืนรออยู่ตรงนั้น 
" อืม " ซัมเมอร์ตอบรับสั้นๆ 
" นายเดินไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันตามไป " แซมมี่บอกให้ซัมเมอร์เดินนำไปก่อนเพราะไม่อยากให้แพรรี่สงสัย 
" ทำไม " ซัมเมอร์ถามน้ำเสียงงุนงง
" เดี๋ยวยัยแพรจะสงสัย " แซมมี่ตอบเหตุผลที่แท้จริงออกไป
" เธออาย ? " ซัมเมอร์ถามน้ำเสียงแสดงความน้อยใจ
" อย่าชวนทะเลาะ " แซมมี่ตอบเสียงเรียบ 
" ได้ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น ก็ได้ " ซัมเมอร์พูดน้ำเสียงประชดประชัน 
" อืม " แซมมี่พูดเพียงเท่านี้และก็เดินหลบเข้าไปข้างทาง 

 
  อีกด้านหนึ่ง 
" กว่าจะมานะ " แพรรี่บ่นเมื่อซัมเมอร์เดินไปถึง 
" โทษทีพอดีเผลอหลับต่ออ่ะ " ซัมเมอร์ตอบเสียงเรียบ 
" แล้วแซมมี่ล่ะ ยังไม่มาเหรอ ? " แพรรี่เอ่ยถามเมื่อมองไม่เห็นเพือนรักของตัวเอง
".จะไปรู้เหรอ ฉันไม่ตัวติดกับเพื่อนเธอนี่ " ซัมเมอร์ตอบกลับเสียงเรียบ 
" นู่นไง มาแล้ว " แพรรี่ชี้ไปทางข้างหลังของซัมเมอร์ ที่มีร่างบางเดินมาอย่างเร่งรีบ
" อืม " ซัมเมอร์ตอบเพียงเท่านี้ แล้วก็เดินหนีไปอีกทาง 
" กว่าจะมาได้นะ " แพรรี่แกล้งบ่นเพื่อนรัก เสียงไม่จริงจังนัก 
" โทษที พอดีรถติด " แซมมี่ตอบกลับ แต่ตามองไปทางร่างสูงที่ยืนหันหลังให้ตัวเองด้วยสายตาเป็นกังวล 
" ข้ออ้าง " แพรรี่ตอบเสียงเรียบ
" จริงๆ นะ รถติดมาก " แซมมี่แสร้งทำเสียงจริงจัง
" ค่ะ ๆ ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ " แพรรี่ตอบเสียงประชดประชัน 
" ไปกันเลยป่ะ " แซมมี่แกล้งเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลไหนมาแก้ตัวอีก 
" โอเคๆ ไปดิ ป่ะเมอร์ เข้าไปข้างในกัน " แพรรี่ตอบแซมมี่พร้อมหันไปเรียกซัมเมอร์ที่ยืนหันหลังให้ 
" อืม " ซัมเมอร์ตอบเพียงเท่านี้ แล้วเดินนำหน้าไปอย่างเร่งรีบ
" ซัมเมอร์ แกเป็นไรของแกว่ะ " แพรรี่ที่เห็นอาการแปลกๆของเพื่อนก็เอ่ยถามขึ้นอย่างเหลืออด 
" เปล่าหรอก ฉันแค่อยากเข้าไปเล่นเครื่องเล่น " ซัมเมอร์ตอบเสียงเรียบ
" เค ๆ เดี๋ยวฉันจะพาแกเที่ยวให้ทั่วเลย " แพรรี่พูดน้ำเสียงมีความสุข 
" ตกลง " ซัมเมอร์ตอบยิ้มๆ
 
หลังจากเวลาผ่านไป 4 ชั่วโมง
" เมอร์ มี่ พวกแกเป็นไรของแกว่ะ " แพรรี่ถามน้ำเสียงแสดงความรำคาญ 
" เปล่า " ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน 
" เปล่าบ้าอะไร ฉันพาแกไปเล่นเครื่องเล่นก็ไม่สนุกกันเลย " แพรรี่พูดเสียงแสดงความไม่พอใจ 
" จริง ๆ ฉันเบื่อเพื่อนตัวแสบของเธอต่างหาก " ซัมเมอร์ ตอบแพรรี่แบบปัด ๆ 
" ฉันเบื่อนายมากกว่าอีก " แซมมี่แสร้งพูดเสียงจริงจังทั้งที่ในใจมันไม่มีคำว่าเบื่อเลยแม้แต่น้อย 
" โอ้ย !! พวกแกสองตัวเมื่อไรจะเลิกกัดกันสักที " แพรรี่พูดอย่างเหลืออดกับท่าทีเด็ก ๆ ของเพื่อนทั้งสอง 
" เชอะ !" แซมมี่พูดพร้อมสบัดหน้าหนี 
" ชิ !" ซัมเมอร์เองก็เหมือนกัน 
" ฉันคิดผิดสินะ ที่ชวนพวกแกมาพร้อมๆกัน " แพรรี่พูดอย่างเหนื่อยหน่าย 
" ใช่ !! " สองเสียงดังพร้อมกันอีกครั้ง 
" โอเค ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ชวนแกสองคนไปไหนพร้อมกันอีก สำหรับวันนี้ฉันขอตัวกลับก่อนล่ะกัน มีธุระต่อ " แพรรี่ตอบพร้อมเหตุผลที่เตรียมจะชิ้งหนี ทั้งสองคน 
" อื้ม / โอเค " แซมมี่และซัมเมอร์พูดขึ้นเกือบๆจะพร้อมกันและต่างฝ่ายก็ต่างแยกกันไปคนล่ะทาง