Help me!!!ช่วยด้วย พวกผมสะดุดรัก

ตึกๆๆ!!!

เสียงฝีเท้าสี่ร้อยกว่าคู่กำลังกระหน่ำวิ่งอย่ายรวดเร็วภายในสถานที่ใหญ่ๆคล้ายท่อน้ำ หมายเลข405นั่นคือกอร์นกับหมายเลข99คือคิรัวร์ ทั้น2วิ่งอยู่ข้างหน้าฉันแบบสบายๆ พวกเราเป็นคนท้ายแถวกัน ฉันอยู่หมายเลข15น่าจะอยู่หัวแถวแต่กลับอยู่ท้ายแถว  

"นี่เราจะต้องวิ่งอีกนานใหมอ่ะ"กอร์นหันหน้ามาถามฉัน

"คงอีกครึ่งวันสำหรับพวกที่มืออาชีพมั้งตั้ง80กิโล คนธรรมดาที่ไม่ได้ผ่านการฝึกทำไม่ได้หรอก"ฉันตอบแล้วตั้งหน้าตั้งตาวิ่ง

"นี่น่าจะผ่าไป3กิโลแล้ว ดูสิคนที่ไม่ได้ผ่านการฝึกนอนระเนระนาดกันหมดเลย"คิรัวร์พูดแล้วหันไปขำ

11ชั่วโมงครึ่งต่อมา...

"พวกนายไม่เมื่อย ไม่หิว ไม่ง่วงเลยหรอ"ฉันหันไปถามคน2คนข้างหน้าขณะที่ผู้เข้าสอบเหลือประมาณแค่ร้อยคน

"ก็นิดหน่อยนะ"กอร์นตอบแล้ววิ่งตามผู้คมสอบ พอดีว่าพวกที่วิ่งหน้าเขาหมอบกันหมดแล้ว พวกเราเลยได้วิ่งข้างหน้า

"เอ ฉันรู้สึกเสียวสันหลังจังเลย"ครัวร์บอกแล้วเตรียมจะหันหน้าไปข้างหลัง แต่ยังไม่ทันหันก็...

"กรี๊ดดดดแว็กกกกกกอ็ากกกกกกก!!!"เสียงผู้คนดังกระหึ่ม

"เกิดอะไรขึ้น"ฉันถามคิรัวร์เพราะไม่กล้าหันไปมอง

"ม...ไม่รู้รีบวิ่งเร็ว"คิรัวร์ตอบแล้วรีบวิ่งไปให้ไวที่สุดจนแซงผู้คุมสอบ

"นั่งไงจุดหมาย"กอร์นพูดแล้วพวกเราทั้ง3ก็กระโดดสู่แสงสว่าง

"แหกๆเหนื่อยชะมัด"กอร์นตอบแล้วใช้มือปาดเหงื่อ

ตึกๆๆ!!!เสียงวิ่งดังกระหึ่มพวกเราอีกครั้ง

"นั่นมันคืออะไร"

"ไม่รู้มันกินผู้เข้าสอบที่วิ่งต่อไม่ไหวไปหมดแล้ว"

"มันน่ากลัวมาก"

เสียงบทสนทนาของผู้เข้าสอบดังขึ้น

"ช่วยด้วยค่ะช่วยหนูด้วย!!!"

เสียงเล็กๆเสียงหนึ่งดังขึ้นแต่ไม่มีใครได้ยิน มีแค่ฉันที่ได้ยิน

"เราจะทำการปิดประตูสถานที่เข้าสอบเหดียวนี้"เสียงผู้คุมสอบดังขึ้น

"มีผู้เข้าสอบอีกคนที่ไม่ตายอยู่ในนั้น!!!"ฉันตะโกนบอก

"แล้วใครจะไปช่วย...เฮ้เหดียวก่อนเธอ!!!"เสียงผู้คุมสอบดังขึ้นห้าม แต่ฉันไม่สนหรอก

"กรี๊ดดดด"เสียงนั้นดังขึ้นอีกแล้ว ฉันจะไปช่วยเธอได้ทันไหมเนี่ย!!!