รักเธอยัยเพื่อนรัก

(Tomo)
     ตอนนี้เราทั้ง 6 คนก็เข้ามาที่จัดงานกันแล้วระหว่างที่พวกเราเดินผ่านมาก็มีหลายความคิดเห็นจากเพื่อน จากรุ่นน้องแว่วมาให้พวกเราได้ยินเป็นระยะๆ
   
      ตอนนี้ผมกำลังคิดว่าจะใช้งานในวันนี้เพื่อบอกความรู้สึกของผมที่มีต่อยัยทอมสักทีเพราะว่าหลังจากที่ผมได้เห็นยัยทอแต่งตัวเป็นผู้หญิงแล้ว ความรู้สึกของผมที่มีต่อยัยทอมก็ยิ่งชัดเจนมายิ่งขึ้น ผมเคยมองว่ายัยทอมเป็นแค่เพื่อนคนสนิทที่ผมไว้ใจมากที่สุดแต่เมื่อเวลาผ่านไปความรู้สึกของผมมันก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆจากที่ค่อยเป็นห่วงกลายเป็น หวง จากที่ไม่เคยรู้สึกอะไรตอนที่ยัยนั้นคุยกับคนอื่นกลายเป็น รู้สึกไม่พอใจบางครั้งก็โกรธ 
     ผมไม่เคยเข้าใจความรู้สึกนี้มาก่อนเลยแต่หลายๆอย่างที่ผ่านมันเริ่มทำให้ผมได้เข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงที่มีต่อยัยนั้นและวันนี้ผมจะบอกความรู้สึกที่มีต่อยัยนั้นทั้งหมดให้ยัยนั้นได้รับรู้สักที
     "เอาล่ะตอนนี้ก็ถึงเวลาประกาศผลแล้วว่าใครจะได้เป็นหนุ่มหล่อ-สาวสวยและผลที่ออกมาก็คือ........."
     "...."
     "คือ..."
     "...."
     "แก้วกับโทโมะ นั้นเองค่ะ ขอเชิญทั้ง 2 คนขึ้นมาบนเวทีด้วยค่ะ"
     ผมกับแก้วมองหน้ากันแล้วยิ้มก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวทีตามที่ขนมจีนบอก ตอนนี้ผมกำลังรวบรวมความกล้า 'ฉันต้องทำได้' ผมบอกตัวเองในใจ
     "เรามาถามความรู้สึกของทั้นสองคนดีกว่ารู้ยังไงที่ได้รับตำแหน่งนี้ เริ่มจากแก้วเลยค่ะ"
     "แก้วรู้สึกดีใจนะแต่ก็ยังงงอยู่ว่าได้ตำแหน่งนี้ได้ไง555" ตอบได้สมเป็นเธอจริงๆยัยทอม
     "แล้วโทโมะล่ะรู้ยังไงบ้าง"
     "ผมก็ดีใจนะครับที่ได้ตำแหน่งนี้ แล้ววันนี้ผมก็มีบางอย่างจะบอกกับคนๆหนึ่งด้วยนะครับเธอเป็นคนร่าเริง น่ารัก สดใส เธอคอยอยู่เคียงข้างผมตลอดเวลา เธอห่วงใยผมมากกว่าคนอืื่นๆ ใส่ใจมมากกว่าใคร เธอมาทำให้ชีวิตของผมมีสีสันมากกว่าที่เป็นผมเลยอยากมอบเพลงๆหนึ่งให้เธอคนนั้นนะครับ"
     "แหมๆๆ งั้นเอาเป็นว่าเรายกเวทีนี้ให้โทโมะได้แสดงความรู้สึกของเขาอย่างเต็มที่ดีไหมค่ะ"
     "ดีค่ะ/ครับ" ทั้งเพื่อนๆและรุ่นน้องต่างส่งเสียงตอบขนมจีนก่อนที่ขนมจีนและยัยทอมจะเดินลงจากเวที
     "....แอบมองสายตาของเธออยู่ อยากรู้เธอคิดอะไรกับฉัน
          คิดว่าเป็นแค่เพื่อนกันหรือมีอะไรปิดบังไว้
          สบตาของเธอกับฉันหน่อย อย่างน้อยให้พอมีหวังได้ไหม
          ช่วยมองตอบฉันอย่างฉันอย่างตั่งใจ ให้ใจฉันได้สัมผัสใจ
          จากเพื่อนที่รู้จัก จากคนที่รู้ใจ
          ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป จะทำยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
          รู้ไหมในวันนี้ไม่เหมือนเก่า รู้ไหมใครแอบเหงาคิดถึงเธอ
          รู้ไหมอยากบอกรัก แต่กลัวเก้อ
          ทนไม่ไหม ที่จะห้ามใจ ไม่ให้..รักเธอ...."
     "ฉันรักเธอนะแก้ว..." ผมบอกพร้อมกับเดินเข้าไปหายัยทอม ผมยังพูดไม่ทันจบยัยนั้นก็กระโดดเข้ามากอดผมดีนะที่ผมไม่ล้มไป
     "แล้วทำไมนายไม่บอกฉันล่ะผีดิบว่านายคืดยังไงกับฉัน"
     "แล้วเธอว่ายังไงล่ะ" ผมถามยัยทอม เราผละออกจากกันเล็กน้อย
     "ฉัน...ฉะ..ฉะ..ฉันก็รักนายเหมือนกันนะผีดิบ" เมื่อผมได้ยินยัยทอมตอบแบบนั้นผมก็ดึงยัยทอมเข้ามากอดอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันช่างอบอุ่นยิ่งกว่าเมื่อกี้นี้มาก เรากอดกันเหมือนลืมไปว่าที่ตรงนี้มีทั้งเพื่อนๆของพวกเราและรู่นน้องอีกมาก เหมือนที่ตรงนี้มีเพียงเรา 2 คนเท่านั้นแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่แคร์อะไรแล้วเพราะตอนนี้ผมมีความสุขมากกกกกกกกกกกก>_<
 
 
...............................................THE END............................................