รักเธอยัยเพื่อนรัก

(Writer)
     ฝ่ายสามหนุ่มแต่งตัวเรียบๆด้วยชุดสูทสีดำ เมื่อสามหนุ่มแต่งตัวเสร็จก็ออกมารอสามสาวที่ห้องโถงซึ่งเป็นที่สามสาวและสามหนุ่มนัดกันไว้ สาวหนุ่มคุยสัพเพเหระต่างๆเพื่อเป็นการฆ่าเวลาระหว่างรอสามสาวแต่งตัว
 
(Tomo)
     ตอนนี้ผม ไอ้ป็อปแล้วก็ไอ้เขื่อนกำลังนั่งรอสามสาวแต่งตัวกันอยู่พวกเราก็คุยเรื่องนู้น นี้ นั้นกันเพื่อเป็นการฆ่าเวลา อยู่ๆไอ้เขื่อนก็พูดขึ้นมาว่า...
     "ฉันว่าฉันชอบยัยเฟย์ว่ะ..."
     "..." ทั้งผมและไอ้ป็อปต่างเงียบราวกับว่าเรื่องที่ได้ยินนั้นเป็นเรื่องที่หน้าเหลือเชื่อ พูดไปใครจะเชื่อว่าคนอย่างไอ้เขื่อนที่วันๆเอาแต่เล่นแหย่คนนู้นทีคนนี้ทีอย่างมันจะมาบอกพวกผมว่ามันชอบเฟย์เนี้ยนะใครเขาจะไปเชื่อมันลงล่ะ
     "พวกแกไม่เชื่อฉันหรอว่ะ??" ไอ้เขื่อนถามขึ้นเมื่อเห็นหน้าอึ้งๆของผมกับไอ้ป็อป "ฉันพูดจริงนะเว้ย" มัยยำ้อีกที่เมื่อเห็นว่าพวกผมยังเงียบอยู่
     "แกแน่ใจหรอว่ะ??" ไอ้ป็อปที่ได้สติก่อนผม ถามไอ้เขื่อน
     "ฉันแน่ใจเว้ย มากๆเลยด้วยแล้วฉันก็รู้ว่าแกก็ชอบยัยฟางด้วยไอ้ป็อปใช่ไหมล่ะ" ไอ้เขื่อนตอบก่อนจะถามไอ้ป็อปกลับ ไอ้ป็อปก็ชอบยัยฟางหรอเนี้ย
     "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ" ไอ้ป็อปตอบ
     "เอางี้แกตอบคำถามฉัน ขอความจริงนะ" ไอ้เขื่อนบอกด้วยสีหน้าจริงจังกว่าทุกที 
     "เวลาแกมีความสุขแกจะคิดถึงใครเป็นคนแรก"
     "ฟะ..ฟาง"
     "เวลาที่แกรู้สึกท้อแท้แกต้องการใครมากที่สุด"
     "...ฟาง"
     "แกมีความสุขที่เห็นเขายิ้มใช่ไหม"
     "ใช่"
     "แกชอบทื่จะอยู่กับเขาและไม่ชอบที่เห็นเขาไปกับคนอื่นใช่ไหม"
     "ก็ใชนะ"
     "แค่นี้ก็รู้แล้วว่าแกชอบเขา"
     "..." จากที่ผมฟังไอ้ป็อปกับไอ้เขื่อนคุยกันผมคิดว่ามันค่อนข้างจะตรงกับความรู้สึกของผมที่มีต่อยัยทอมส่ะแล้ว ถ้างั้นก็แสดงว่าผม...ชะ...ชอบยัยทอมนะสิ เห้ย!!เป็นไปได้ไงกันเนี้ย โอ๊ยงงผมต้องทำอย่างไงกับความรู้สึกนี้ดีนะ 
     ขณะที่ผมตบตีกับความคิดตัวเองอยู่นั้นก็มีผู้หญิงสามคนเดินลงที่ที่พวกผมสามคนกำลังนั่งอยู
     "เฟย์วันนี้สวนจัง-///-" ไอ้เขื่อนรีบออกตัวพร้อมกับยกแขนขึ้นท้าวเอวรอให้เฟย์ควง
     "บ้าหน่าเขื่อนก็-///-" เฟย์บอกด้วยสีหน้าแดงจัดก่อนจะยกแขนควงแขนไอ้เขื่อน
     "...ฟาง" ไอ้ป็อปทำอย่างไอ้เขื่อนบ้าง ฟางมองไอ้ป็อปก่อนจะยิ้มและยกแขนควงแขนไอ้ป็อปแต่กลับเป็นไอ้ป็อปที่ยืนหน้าแดง
     "เฟย ฟางแล้วยัยทอมล่ะ??" ผมหันไปถามเฟย์ฟางเพราะผมไม่เห็นยัยทอมเดินลงมาพร้อมกับพวกเธอ เฟย์ฟางหันหน้าหากันก่อนจะหัวเราะกันเบาๆก่อนจะชี้มด้านหลังของผม ผมค่อยๆหันไปมองด้านหลังก่อนจะอึ้งมากกว่าเดิมเพราะสาวที่เดินลงมาพร้อมกับเฟย์ฟางคือยัยทอม แต่ว่าวันนี้ยัยทอมดูสวยและน่ารักมากๆเลย
     "จำฉันไม่ได้หรอผีดิบ" ยัยทอมถามผมพร้อมกับยื้นหน้ามาใกล้ๆผม ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งน่ารักและมันทำให้หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นราวกับว่าจะหลุดออกมาส่ะอย่างนั้น
     "นี้..ผีดิบได้ยินไหมเนี้ย" ยัยทอมถามแล้วยื้นหน้าเขามาใกล้กว่าเดิม โอ๊ยผมจะบ้าตายมันใกล้กันมากเกินไปแล้วนะ-//////-
     "ดะ....ได้ยิน" ผมรีบตอบก่อนที่ยัยทอมจะยื้นหน้าเข้ามาใกล้กว่านี้
     "แล้วเป็นอะไรของนายเนี้ยหน้าแดงเชียว" ยัยทอมถามร้อมกับเอานิ้วมาจิ้มแก้วของผม ผมเขิลจะตายอยู่แล้วนะเนี้ย ยัยนี้ไร้เดียงสาเกินไปแล้วไม่รู้หรอว่าที่ผมหน้าแดงเพราะอะไร
     "ช่างฉันเถอะหน่า เรารีบไปเข้างานกันเถอะ" ผมตอบยัยทอมแบบปัดๆก่อนจะชวนทุกคนเข้างาน และไม่ต้องสงสัยว่าใครที่เป็นคู่ควงของผมเข้างาน จะเป็นใครได้ล่ะนอกจากยัยคนที่ทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเองขนาดนี้ยังไงล่ะ
     ผมจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้วเพราะยิ่งผมอยู่ใกล้ยัยทอมมากเท่าไหร่ก็ยิ่งหวั่นไหวมากเท่านั้นแต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ท่ความใกล้ชิดมันอยู่ที่ว่าผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง ถ้าผมบอกไปแล้วยัยทอมไม่ได้คิดแบบเดียวกันผมก็กลัวจะมองหน้ากันไม่ติดเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นผมคงจะขาดใจตายแน่ๆ คนทีเล่นด้วยกันอยู่ด้วยกันเกินวันละ12ชั้วโมงถ้าเกิดมองหน้ากันไม่ติดมันคงจะเป็นอะไรที่ทรมานที่สุดเลยล่ะ
     ผมควรจะทำยังไงดีกลับความรู้สีกเหล่านี้ใครที่รู้ช่วยบอกผมทีเถอะ