So love ซ่าแล้วรักป่ะ♥?

 "ก็ไม่รู้สินะ~"ดู ดูคำตอบมัน T^Tทำไมฟ้าถึงทำแบบนี้กับหนู หนูทำอารายผิดทำไมต้องมาเจอคนอย่ามัตสึตะด้วยยยT^T
"อย่ามากวนบาทานะเฟ้ย แกก็อธิบายไปเซ่"ผู้ชายอีกคนพูดขึ้น
"ก็ไม่รู้สินะ~"  -.- ทนไม่ไหวละฉันถามเอง
"นี้นาย" ฉันชี้หน้ามัตตึตะ ยามาดะโนะเนะช่างมัน จำชื่อมันไม่ได้โว๊ยย 
"What" -.- มาเก่งอังกฤษอะไรตอนนี้ฟร่ะ
"นายไปหาเรื่องหมอนั้นทำไม"ฉันถามอย่างสงใส
"ก็ไม่รู้สินะ~" จี๊ด -.- ไอ้หมอนี้เห็นทีจะคุยไม่รู้เรื่อง
"นี้นายหน่ะ" ฉันหันไปถามผู้ชายอีกคน
"หมอนี้อ่ะ"ชี้หน้ามัตสึตะ"มันไปกวนอะไรนายหรอ?"
"ฉันกำลังจะเดินไปกินข้าวอยู่ดีๆ ไอ้นี้มันก็เอาเท้ามาขัดขาฉัน ฉันจะฆ่ามัน แกตายโว้ยย"
พูดจบผู้ชายอีกคนก็พุ่งไปยังมัตสึตะ
"เดี๋ยวๆ ใจเย็นนะ ค่อยๆพูดค่อยๆจาก็ได้ " ฉันรีบห้ามไว้ก่อนเกิดเรื่องไม่งั้นฉันไม่ผ่านแน่ ฮืออ
"นายไปทำหมอนั้นทำไมอ่ะ"ฉันชี้ไปที่ผู้ชายอีกคน
"ฉันชื่อโยมะดะ ซาซึกิ"
"อ้อๆ อ่ะ  มัตสึตะนายไปหาเรื่องโยมะดะเค้าทำไมอ่ะ"
"ก็ไม่รู้สินะ~ ฉันแค่ไม่มีอะไรทำ ก็เท่านั้น=w="  =[]= ช็อค ดูคำพูดมัน โอ้ยแบบนี้ฉันตายแน่
"เอ่อ งั้นนายก็ขอโทษซาซึกิเค้าเถอะนะ จะได้ไม่มีเรื่อง"ฉันพูดให้ดีขึ้นเพราะกลัวมัน(?)ไม่ฟังนะสิ
"ทำไมฉันต้องขอโทษมันด้วย!"
"กะ ก็นายไปหาเรื่องเค้านิ " นายนี้มันน่าโมโหจริงๆ
ขวับ ฉันหันหลังไปหาซาซึกิคุง"ยังไงฉันก็ขอโทษแทน..."
"ขอโทษ หึ"=[]=อะไรอ่ะ งง ไหนเค้ายอกจะไม่ขอโทษนิ แล้วอีกอย่างเมื่อกี้ฉันยังพูดไม่จบเลยนะ ช่างเถอะๆ
"อ่า ยังไงเค้าก็ขอโทษแล้วหายกันน่า~"ฉันหันไปพูดกับซาซึกิคุงอีกครั้ง
"อื้อ"เค้าตอบมาสั้นๆแล้วถือกระเป๋ากลับ
"อ่า งั้นฉันกลับเลยละกันนะ นี้ก็เลิกเรียนแล้ว"ฉันหยิบกระเป๋าขึ้นมาแบ้วกำลังจะเดินกลับ แต่เค้าคว้าข้อมือฉันไว้ก่อน
"เอะ มีอะไรหรอ..."
"ขะ ขอบคุณ"เค้าก้มหน้าพูด
"อะ ไม่เป็นไรหรอ เอะ"  '♪แล้วเธอจะรักฉันไหม♫'[เสียงโทรศัพท์ฉันเอง]
ฉันจึงสบัดมือที่มิซากิคว้าอยู่แล้ว...
"อื้อ  ว่าไง"
(นี้แกอยู่ไหนอ่ะ พวกฉันรอนานแล้วนะ)เสียงปลายสายจะเป็นใครไม่ได้นอกจากยัยพวกนั้นโทรมาตาม
"อ้อๆ โทษทีๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ"
(เออๆ มาเร็วๆละกัน) ตี๊ดด [เสียงวางสาย]
แล้วฉันก็เดินไปหาเพื่อนโดยไม่ได้ลามิซากิเลย'ช่างมันเถอะ'ฉันพึมพำเบาๆ