So love ซ่าแล้วรักป่ะ♥?

0.<
"หืออ~. " ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น อ่า~. กลิ่นยาหรอ? ที่นี้โรงบาลหรอ? งื้อ~. ไม่น่าใช่ที่นี้ที่ไหนอ่า
"ตื่นแล้วหรอยัยบ๊อง"
"กรี๊ดด. นาย นายทำอะไรฉันอ่ะ. ฉันยังครบ32อยู่ใช่ป่าว"
"=.= เฮ้ๆ. ที่ฉันช่วยเธอไว้นะ"
"แล้วนายถอดเสื้อไมอ่ะ O///O"
"ก็เธอนั้นละ. เมื่อคืนเธอไม่สบายปิดแอร์แล้วยังบอกว่าหนาวปิดพัดลมเธอก็หนาวฉันเลยปิดหมดมันร้อนฉันเลยถอดเสื้อ. ยาเธออ่ะ กว่าเธอจะยอมกินต้องป้อนทางปาก:)"
"ห๊ะ. นะนายป้อนยาฉันทางปากหรอ!? O\\\O"
"ฮะๆ. ป่าวๆ ฉันล้อเล่น"
"แล้วไป. แล้วนี้ฉันอยู่ไหนอ่ะ"
"ห้องฉัน"
"อ้อ ห้องนาย. ห๊ะ. ห้องนาย!?"
"ก็เมื่อวานเธอหลับอ่ะ. ฉันก็เลยพามาบ้านฉันก่อน"
เมื่อวาน. นึกๆอ้อ เค้าช่วยฉันไว้หรอ ตึกๆ ฉะ ฉันไม่ได้ชอบเค้าเว้ยไอ้หัวใจบ้าร้องไม่ถูกเวลาอีกละ
"มิซากิ"
"หือ"
"ขะ. ขอบคุณนะ-///-"
"! อะ ไม่เป็นไร"
"เธอนอนพักไปก่อนนะ//เค้าเอามือมาคล่ำหน้าผากฉันเบาๆ//เดี๋ยวฉันมา"
"ดะเดี๋ยว"
"หือ"
"เอะ ป่าวๆ=///=. ไม่มีอะไร"
"งั้นฉันไปก่อนนะ. อยากกินอะไรไหมเดี๋ยวซื้อมาให้. อ้อ เดี๋ยวเธอหายเมื่อไหร่เดี๋ยสฉันไปส่งนะ"
"อื่อ ฉันไม่หิวนายไปเหอะ"ฉันพุ่บตัวลงในผ้าห่มแล้วหลับตา
ปัง! เสียงปิดประตู
"มะมิซากิ..."ฉันพึมพำออกมาเบาๆ.  ตอนนั้นฉันรั้งเขาไว้ทำไม. ฉันรั้งเค้าไว้ทำไม. แล้วฉันจะใจเต้นทำมายย><. แล้วเค้าช่วยฉันทำไม. ทำไมเค้าต้องดูแลฉันขนาดนี้. แล้วฉันชอบเค้าหรอ. โอ๊ยมีคำถามเต็มหัวไปหมด. ถ้าฉันชอบเขา...เขาจะ...ชอบฉันไหม?