[International] รักนี้...นอกสัญชาติ

.

.

.

.

 ระหว่างที่อีธานกำลังนั่งเครื่องบินจากอเมริกาย้านเกิดของเขาไปสู่เมืองไทย ที่พ่อและพี่ของเขาอยู่เพื่อมาเรียนต่อในระดับมหาลัย ส่วนแม่ของเขายังคงอยู่ที่อเมริกาอยู่เช่นเคยเพราะต้องบริหารธุรกิจต่อไป อีธานเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกา  แมาของเขาเป็นคนอเมริกันส่วนพ่อของเขาเป็นคนไทย  แต่ส่วนใหญ่อีธานจะคุ้นชินกับธรรมเนียมตะวันตกมากกว่าเพราะเขาอยู่ที่อเมริกานานกว่าเคยมาไทยบ้างเมื่อตอนเด็กๆ จึงทำให้เขาไม่ถนัดที่จะพูดไทยสักเท่าไร  จนเมื่อพ่อเขาเรียกตัวมาที่ไทยเพื่อมาอยู่กับเขา อีธานจึงเพิ่งย้ายมา    

                    ร่างบางนั่งริมหน้าต่างของเครื่อง ชะเง้อมองไปดูท้องฟ้าและท้องทะเลที่สวยงามจนเขาเผลอยิ้มออกมากับความสวยงามของมัน  

                  ชักทนไม่ไหวแล้วสิอยากให้ถึงไวๆจังจะได้ลงไปแช่ในน้ำทะเลให้เต็มปอดสักที

                 ร่างบางคิดในใจ  

                 จนเครื่องลงจอดเขาขนสัมภาระแล้วเดินไปหน้าสนามบินจนมีบอดี้กาดของพ่อขับรถมาจอดตรงหน้า คนนึงในนั้นถอดแว่นดำออกแล้วก้มหัวลงเปิดประตูให้อีธาน

                " เชิญครับคุณหนู นายท่านได้ส่งกระผมมารับคุณหนูไปที่บ้านครับ " 

                อีธานพอรู้จักกับบอดี้กาดหนุ่มผู้นี้เลยเดินขึ้นรถไปอย่างว่าง่าย เป็นรถรีมูซีนพอกระทัดรัด วึ่งอีธานจำได้ว่าเป็นของพ่อเขา 

                 ∼∼ It's not over tonigth just give me one more change to make it right ∼∼∼∼

                 พอนั่งรถไปสักพักก็มีเสียงเรียกเข้าของมือถือไอโฟนของเขาดังขึ้น ร่างบางหยิบมาดุซึ่งก็เป็นเบอร์ของพ่อเขา

                 " ไงฮะ แด้ด "  อีธานทักทายเป็นสำเนียงของเขา

                  (ไง ถึงไหนแล้วลูกได้เจอกับปีเตอร์บอดี้กาดที่พ่อส่งไปรับแล้วใช่มั้ย)  

                 สำเนียงความป็นไทยที่อีธานคุ้นเคยถามขึ้น

                 " ครับ ตอนนี้กำลังไปบ้านอยู่ น่าจะอีกไม่นานคงถึงฮะแด้ด "  

                 (อืมๆ  เนี่ยเจ้าโนอามาถึงได้พักนึงแล้วมันบ่นคิดถึงลุกใหญ่เลย ฮ่ะฮ่าๆ ) 

                 " หรอครับ ฝากบอกพี่ด้วยนะฮะว่าผมก็คิดถึงเหมือนกันกลับไปจะกอดทุกคนเลย"

                 (ฮ่ะฮ่าๆๆ โอเคบาย )

                 " บายฮะแด้ด "    อีธานวางสายจากพ่อของเขาแล้วเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงเช่นเดิมแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างรถ อมยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อคิดว่าจะได้เจอกับพ่อและพี่ชายของเขาที่ไม่ได้เจอมาเกือบ 2 ปี 

                  " ถึงแล้วครับคุณหนู " ร่างบางของอีธานเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว สงสัยจะเจ๊ดแร็กมั้ง จนบอดี้กาดหนุ่มที่ชื่อว่าปีเตอร์มาสกิดเรียกเขา  อีธานบิดขี้เกียจนิดนึงแล้วก้าวลงจากรถเพื่อไปหาพ่อของเขา

                  " แด้ด!! " พออีธานเจอพ่อของเขาปุ๊ปก็เข้าไปกอดแล้วหอมแก้มซ้ายขวาทันที 

                  " โอย พ่อจะหายใจไม่ออกตายแล้วเนี่ย " พ่อเขาบอกอย่างขำๆ แล้วลุบหัวผู้เป็นลูกอย่างเอนดุ และคิดถึงลูกชายคนเล็กของเขาเหมือนกัน

                  " โหย ไรวะไม่เห็นกอดพี่มั้งเลย-3- " โนอาเดินมาจากด้านหลังอีธานซึ่งเขาเพิ่งลงมาจากข้างบนเมื่อได้ยินเสียงรถ ร่างบางหันมาหาพี่ชายของเขาแล้ววิ่งเข้าไปกอดแล้วหอมทันที 

                  " ฮ่ะฮ่าๆๆ เป็นไงบ้างตัวเล็ก " โนอาถามน้องชายที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบ 2 ปี 

                  " ไม่ค่อยดีฮะเพิ่งอกหักมา " อีธานบอกอย่างขำๆ 

                  " หืม น้องพี่ไปโดนหนุ่มที่ไหนหักอกมาละเนี่ย " 

                  " บ้าเหรอพี่ หนุ่มที่ไหนล่ะ อย่างผมน่ะต้องสาวสุดเซกซี่อยู่แล้วล่ะ " ร่างบางบอกอย่างยืดอกนิดๆ จนผู้เป็นพี่ส่ายหัวกับความน่าชังของเขา 

                  " แล้วยังไงสาวคนนั้นไม่ชอบอะไรในตัวลุกล่ะเธอถึงบอกเลิก " พ่อถามลูกชายของเขาอย่างเอนดู

                  " ไม่รู้สิฮะ เธอบอกผมไม่เหมาะกับเธอหรอก เลยบอกเลิกผม " ร่างบางบอกอย่างนอยด์ๆแต่ผู้เป็นพ่อและพี่ของเขาหันมามองหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย แล้ว หัวเราะล่าอย่างอดไม่อยู่ 

                  " ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  ๆๆๆๆๆ ละ..ลูกว่าไงนะ "  

                  "-3- * หัวเราะอะไรกันอ่ะ ผมไม่เห็นว่าน่าขำเลย " อีธานเกิดอาการน้อยใจแล้วกอดอกมองหน้าพ่อกับพี่ของเขาอย่างเคืองๆ 

                  " โอ๋ๆๆๆ พี่ล้อเล่นน่ะ แค่แปลกใจนิดนึงว่าเพราะเหตุผลแค่เนี่ยนะถีงเลิกกัน มันเป็นเหตุผลที่เบสิคที่สุดที่พี่เคยได้ยินเลยล่ะรู้มั้ย " โนอาบอกน้องชายยิ้มๆ

                  " หรอฮะ ไม่เห็นเคยรู้เลย " โนอาบอกทำหน้างงๆแล้วหันไปหาพ่อ

                  " จริงอ่อฮะแด้ด " พ่อเขามองมายิ้มๆ แต่ร่างบางก็ยังไม่เข้าใจเรื่องนี้ดีอยุ่ดี ทำยังไงก็ไม่เข้าใจอะไรเลยไม่ว่าจะคบใครมากี่คนกี่ครั้งก็เหมือนเดิมจนเขาท้อใจกับความรักขึ้นมาจนถึงตอนนี้ก็ยังหาแฟนไม่ได้

                  " เอาน่าๆ ยังพี่ก็คิดว่าคนที่ใช่ของน้องก็น่าจะมีก็น้องพี่น่ารักซะขนาดนี้ใครจะไม่ชอบล่ะเนอะ " โนอาพูดขึ้นแล้วกอดคอน้องชายอย่างให้กำลังใจ 

                  " หล่อต่างหากฮะ " อีะานบอกอย่างเคืองๆที่พี่ชายบอกว่าตัวเองน่ารักมากกว่าหล่อ เพราะว่าคำน่ารักมันต้องใช่กับผู้หญิงถึงจะถูก

                  " ไปๆ มาเหนื่อยๆขึ้นไปอาบน้ำกินข้าวดีกว่าป่ะ พ่อบอกให้แม่บ้านทำอาหารเย็นไว้ให้แล้ว " พ่อพูดขึ้น

                  " พ่อฮะ แล้วที่เรียนต่อของผมล่ะฮะ " อีธานถามขึ้น

                  " อ่อ โนอาเตรียมไว้ให้แล้วล่ะเห็นว่าเป็นมหาลัยดีด้วย ที่เหลือถามโนอาเอาละกันพ่อขอไปทำงานต่อก่อน " พูดจบทิ้งท้ายไว้แค่นั้นพ่อก็เดินเข้าไปในห้องทำงานใหญ่ส่วนตัวของพ่อทันที ร่างบางจึงหันไปหาพี่ชายอย่างสงสัย

                  " ก็พอดี เพื่อนพี่เป็นลูกเจ้าของมหาลัยน่ะเห็นว่าอยุ่ไม่ไกลจากบ้านเราเท่าไรด้วยเลยไปฝากเอาไว้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นเช้าหน่อยละกันจะพาไปดูรอบๆมหาลัยเวลาไปเรียนจะได้ขับรถไปเองถูกดอเคป่ะ " โนอาบอกไขข้อสงสัยของอีธานอย่างแจ่มแจ้ง

                  " โห่ นึกว่าพี่จะไปรับไปส่งผมสะอีก " ร่างบางพูดอย่างงอนๆ

                  " น้อยๆหน่อยเฮะ พี่ก็มีงานต้องทำเหมือนกันนะเฮ้ย ไปๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว " พูดจบโนอาก็ดันหลังร่างบางของโนอาไปทางบันไดเพื่อนให้ขึ้นไปอาบน้ำให้เรียบร้อย  

                  " ชิ พี่ใจดำ " พูดจบร่างบางก็รีบวิ่งหนีร่างสูงขึ้นห้องไปทันที จนร่างสูงเหนื่อยใจกับนิสัยแบบนี้ของน้องชายตนเองจริงๆ เฮ้อออ เมื่อไรจะโตสักที

บ้านของอีธาน

********************