LoveLove รักนะยัยหน้าเเว่น

กลับถึงบ้าน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ฉันกรี๊ดลั่นบ้านเลยเฮ้อเมื่อไหร่ฉันจะเลิกคิดมากซะทีเนี่ย"นี่แพทเป็นอะไรเนี่ยย""โอ๊ยหนูก็ไม่รู้
เหมือนกันนั้นหละ!""ถ้าไม่รู้ก็อย่าทำแบบนี้อีก!!เข้าใจไหม""เออ ไม่กรี๊ดก็ไม่กรี๊ด"ฉันไม่เคย
โมโหอะไรขนาดนี้เลยยยยยยยยยยยย"โอ๊ยคิดแล้วก็ปวดหัวไปนอนดีกว่า"
ถึงห้องนอน
"หนิแพทเมื่อกี้เป็นอะไรหะขนาดพี่อยู่ชั้น3ยังได้ยินเลย""โอ๊ย  ก็นายดีเวนอะไรของพี่นั้นมา
ทำหนูสติแตก""เรื่องนั้นน่ะเหรอเรื่องเล็กนิดเดียวอย่ามาทำให้เป็นเรื่องใหญ่ซิ""พี่เชนก็พูดได้
ซิพี่ไม่ได้โชคร้ายเหมือนหนูเนี่ย มาหนูขอดูหนังสือวิทยาศาสตร์หน่อยซิ""ไม่ได้""เอ้าทำไม
อ่ะ""ถ้าอยากได้ก็เลิกโมโหเรื่องนี้ก่อนซิ""เออก็ได้ๆ"เรื่องวุ่นก็จบลงแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าฉัน
จะลืมเรื่องนี้ได้รึเปล่า......
 
 
          สั้นไปหรือเปล่าคะถ้าสั้นไปก็ต้องขอโทษ
ด้วยนะคะจะเขียนว่ามาก็ไม่เป็นไรนะคะแล้วถ้าไม่ดี
ก็ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ(ถ้าเขียนว่ามาไรเตอร์เสียใจ
              เหมือนกันน้าา)